Ο Κομοτηναιος Χρηστος Δαλκυριαδης με την ομαδα «Cvn78b» παρουσιασαν στο κοινο της Αθηνας την παρασταση «ΝΙ.Ν3’.ΜΙΑ»

Στις 16 και 17 Ιουνίου, στη σκηνή του θεάτρου «Επί Κολωνώ» της Αθήνας, παρουσιάστηκε η παράσταση με τίτλο «ΝΙ.Ν3’.ΜΙΑ», στα πλαίσια του Off Off Athens Theater Festival. Η εν λόγω παράσταση ανέβηκε από την θεατρική ομάδα «Cvn78b», στην οποία είναι μέλος και ο Κομοτηναίος Χρήστος Δαλκυριάδης. Με αφορμή αυτές τις παραστάσεις, ο κ. Δαλκυριάδης μίλησε στο Ράδιο Παρατηρητής. Αναφέρθηκε λεπτομερώς στην προετοιμασία και οργάνωση του έργου, εξηγώντας πώς προέκυψε η δημιουργία της ομάδας «Cvn78b». Εκτός αυτών, μίλησε και για τις σπουδές του στην δραματική σχολή του Λάκη Λαζόπουλου, όσο και για τα πολύτιμα οφέλη που αποκόμισε από την φοίτηση του εκεί. Ακόμη, εξέφρασε την επιθυμία του να δοθεί η ευκαιρία και στο κοινό της Ροδόπης να παρακολουθήσει την «ΝΙ.Ν3’.ΜΙΑ».

Χρήστος Δαλκυριάδης όμως αναλυτικά…

ΠτΘ: κ. Δαλκυριάδη, είχατε ασχοληθεί με το θέατρο σε επίπεδο σπουδών; Ποια είναι η πορεία σας από όταν τελειώσατε την μαθητική σας ζωή στην Κομοτηνή, έως και σήμερα;

Χ.Δ.: Τον περασμένο Ιούλιο αποφοίτησα από την δραματική σχολή του Λάκη Λαζόπουλου, η οποία ονομάζεται «Τεχνών Εκατό» και βρίσκεται στην Αθήνα. Μετρά μόλις δύο χρόνια λειτουργίας, οπότε εγώ ανήκω στην δεύτερη παρτίδα αποφοίτων της συγκεκριμένης σχολής. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που φοίτησα σε αυτή την σχολή, αλλά και ευλογημένος για τα βιώματα, τις γνώσεις και τις προσλαμβάνουσες που μου πρόσφερε. Είχα την χαρά να σπουδάσω δίπλα σε πολύ σπουδαίους ανθρώπους, τους οποίους εκτιμώ και ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά. Μια εκ των αγαπημένων μου είναι η Άννα Μάσχα, που μας χάρισε και τη φωνή της σε ένα ηχητικό απόσπασμα που ακούστηκε στην παράσταση. Αμέσως μετά τη σχολή, επιλέχτηκα να συμμετέχω στην παράσταση του Βασίλη Μαυρογεωργίου που ανέβηκε το καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, στο θέατρο της μικρής Επιδαύρου, κι έτσι ξεκίνησε αυτό το καλλιτεχνικό ταξίδι, για το οποίο νιώθω ευγνώμων.

ΠτΘ: Όσοι σας γνωρίζουμε, καταλαβαίνουμε ότι είναι δικαιολογημένη αυτή η πορεία σας. Δεν είναι μόνο θέμα τύχης, αλλά και θέμα ικανοτήτων και αγάπης προς το χώρο του θεάτρου και τον καλλιτεχνικό χώρο γενικότερα.

Χ.Δ.: Πράγματι. Μέχρι πρόσφατα όμως δεν ήμουν σε θέση να ανακαλύψω και να αντιληφθώ τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στον εαυτό μου και σε αυτό που ονομάζουμε τέχνη. Όσο περισσότερη επιμονή δείχνεις σε κάτι, το διερευνάς και το σκαλίζεις, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ανταπόκριση που παίρνεις και από αυτό το ίδιο προς εσένα.

«Ήταν μια παράσταση την οποία υπογράψαμε εμείς εξ ολοκλήρου»

ΠτΘ: Είστε και μέλος της θεατρικής ομάδας «Cvn78b». Τι ακριβώς είναι αυτή η ομάδα και πώς προέκυψε η ένταξη σας σε αυτή την οικογένεια;

Χ.Δ.: Η ομάδα αυτή αποτελείται από τρία άτομα, με τα οποία φοιτούσαμε μαζί στο ίδιο έτος στη σχολή. Αποτελείται δηλαδή από τον Βαγγέλη Μπαζάκο, την Ξένια Γουρούβα και εμένα. Κάποια στιγμή ήρθε η Ξένια, η κοπέλα της παρέας που την αγαπάμε και την προσέχουμε πολύ, και μου λέει «αφού ταιριάζουμε και μπορούμε να τα βρούμε, μήπως να κάνουμε κάτι;». Τότε ήταν που έτυχε να πέσει στα χέρια μου «ο Μύθος του έρωτα και της ψυχής», ένας μύθος που έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες, είτε αυτοί είναι ζωγράφοι, είτε μουσικοί, είτε φυσικά θεατρικοί συγγραφείς. Είπα, λοιπόν, στην Ξένια ότι θέλω να κάνουμε αυτό το μύθο. Τότε μπήκε και ο Βαγγέλης σε αυτή την παρέα και αρχίσαμε σιγά σιγά να συγγράφουμε και οι τρεις το θεατρικό έργο, το οποίο στην ουσία αποτελεί αλληγορία αυτού του μύθου. Μέσα από προσωπικά μας βιώματα και εμπειρίες σε σχέση με τον έρωτα, συνθέσαμε όλο αυτό που παρουσιάσαμε στο κοινό της Αθήνας, για δύο μόνο παραστάσεις δυστυχώς, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα έχουμε την τύχη να το ανεβάσουμε και το χειμώνα. Πρέπει, επίσης, να επισημάνω πως ήταν μια παράσταση, την οποία υπογράψαμε εμείς εξ ολοκλήρου. Μέχρι και τα υφάσματα από τα οποία είναι ραμμένα τα πουκάμισα που φορούσαμε, πήγαμε και τα διαλέξαμε εμείς.

ΠτΘ: Πέραν της δικής σας συμμετοχής ως μέλος της ομάδας «Cvn78b», υπάρχει και έτερη συμμετοχή της οικογένειας Δαλκυριάδη, καθώς ο Σίμος υπογράφει και την κατασκευή του σκηνικού.

Χ.Δ.: Ακριβώς. Του μεταφέραμε ακριβώς την ιδέα που είχαμε στο μυαλό μας. Την υλοποίησε και πρόλαβε να μας τη στείλει, ετοίμασε δηλαδή το σκηνικό μέσα σε μια βδομάδα και πραγματικά τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό.

ΠτΘ: Ήταν δύσκολο αυτό το ταξίδι για εσάς, τουλάχιστον μέχρι στιγμής;

Χ.Δ.: Ήταν ένα αρκετά κουραστικό και επίπονο ταξίδι. Αλλά το αίσθημα της πληρότητας που αισθάνεσαι όταν βλέπεις ότι όλο αυτό που έχεις οραματιστεί έχει πλέον αποκτήσει μια μορφή και είναι έτοιμο να επικοινωνηθεί και να ταξιδέψει, αυτό υπερκαλύπτει όλα τα υπόλοιπα. Δεν υπάρχει πια περιθώριο ούτε για κούραση ούτε για γκρίνια, καθώς περάσαμε από όλες τις φάσεις, κάτι που ήταν απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο.

ΠτΘ: Τι ακριβώς παρακολούθησε το κοινό της Αθήνας επί σκηνής;

Χ.Δ.: Το έργο ήταν έτσι δομημένο, ώστε να μην υπάρχουν διακριτοί ρόλοι μεταξύ μας και απλά να αφηγούμαστε τον μύθο, μέσα από κείμενα, ποιήματα και μονολόγους που γράφαμε σε μεγάλους έρωτες μας. Οπότε ήρθε η στιγμή που όλα αυτά βγήκαν από τα συρτάρια και κατάφεραν να κουμπώσουν πάνω σε αυτό τον ξεχωριστό και όμορφο μύθο.

«Η παράσταση λειτούργησε ως δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε εμάς και το θεατρικό κοινό»

ΠτΘ: Ήταν ένα στοίχημα για εσάς αυτές οι δύο παραστάσεις;

Χ.Δ.: Ήταν ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Κατά κύριο λόγο η παράσταση λειτούργησε ως δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε εμάς και το θεατρικό κοινό, τόσο της Αθήνας, όσο και της Ελλάδας γενικότερα. Μέσα από αυτή την παράσταση, θέλαμε να καταφέρουμε να κάνουμε το κοινό μας πολλαπλασιαστή του μηνύματος που θέλαμε να επικοινωνήσουμε, σε σχέση με τον έρωτα. Θέλαμε να καθιερώσουμε την αισθητική, τις ιδέες, τις απόψεις και τις ματιές μας πάνω στα πράγματα, γιατί εννοείται ότι αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

ΠτΘ: Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα «Cvn78b» θα έχει και συνέχεια;

Χ.Δ.: Όλα έτσι δείχνουν. Απλώς θέλουμε όλο αυτό να προκύπτει οργανικά και όχι να μαζευόμαστε και να λέμε μόνο ότι θέλουμε να κάνουμε μια παράσταση. Δεν έχουμε αυτό το σκοπό. Προτιμάμε δέκα χρόνια να μείνουμε αμέτοχοι χωρίς καθόλου συμμετοχή στα πράγματα, παρά να κάνουμε αυτό το πράγμα. Το συγκεκριμένο έργο ήταν πολύ βιωματικό και προσωπικό, οπότε απλά ανυπομονούσαμε να το επικοινωνήσουμε.

ΠτΘ: Υπάρχει πιθανότητα και για το κοινό της Ροδόπης, της ιδιαίτερης πατρίδας σας, να δει αυτή την παράσταση;

Χ.Δ.: Μακάρι. Η αλήθεια είναι ότι θα το θέλαμε και οι τρεις μας, γιατί έχω μιλήσει και στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με τα καλύτερα λόγια για την πόλη μας, οπότε ανυπομονούν να ταξιδέψουν. Αν μας δινόταν η ευκαιρία και το κατάλληλο πλαίσιο ώστε να παρουσιαστεί αυτή η δουλειά, θα το κάναμε με πολύ μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση. Ξέρω εξάλλου πως το κοινό της Ροδόπης και της Κομοτηνής είναι σε θέση να αντιληφθεί και να μεταβολίσει τέτοιου είδους έργα.

«Κατά το μύθο, η ηδονή προκύπτει μετά την ένωση της ψυχής και του έρωτα»

ΠτΘ: Τελικά τι είναι για σας, κ. Δαλκυριάδη, ο έρωτας και πώς συνδέεται με την ψυχή μας;

Χ.Δ.: Θα σας απαντήσω χρησιμοποιώντας τον ίδιο το μύθο. Ο μύθος αναφέρει στο τέλος πως όταν ενώθηκε ο έρωτας με την ψυχή, γέννησαν ένα παιδί που ονομάστηκε ηδονή. Οπότε κατά το μύθο η ηδονή προκύπτει μετά την ένωση της ψυχής και του έρωτα. Σίγουρα κάποια στιγμή αυτά τα δύο θα έρθουν στην ζωή μας και θα κουμπώσουν το ένα με το άλλο κι έτσι όλοι θα μπορέσουμε να βιώσουμε αυτή τη σύνδεση και επαφή.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.