Μαρια Παπαγεωργιου, τραγουδοποιος «Πρεπει να αρχισουμε να τραγουδαμε για μας»

Φιλοξενούμενη της Χριστίνας Μαξούρη και των «Δανεικών Παπουτσιών» της θα ανέβει στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής η Μαρία Παπαγεωργίου κατά τη σημερινή παράσταση. «Είμαι ικανή να πάω όπου μου ζητήσει η Χριστίνα Μαξούρη με τα Δανεικά της Παπούτσια» σημείωσε η ίδια κατά τη συνομιλία που είχε με τη Νατάσσα Βαφειάδου περιγράφοντας το πώς αισθάνεται συμμετέχοντας στην παράσταση. Δήλωση διόλου «ακίνδυνη» αν αναλογιστεί κανείς πως η εν λόγω παράσταση βασίζεται κυρίως σε a capella ερμηνείες, που δείχνει όμως την πίστη που έχει η Μαρία Παπαγεωργίου στην καλλιτεχνική αξία του εγχειρήματος. Άλλωστε και η ίδια επεσήμανε σε ανύποπτο χρόνο «το θέμα είναι να δημιουργούμε, να είμαστε ηθικοί απέναντι στην τέχνη μας». Πράγματι…
 
ΠτΘ: κ. Παπαγεωργίου βρίσκεστε στην Κομοτηνή καλεσμένη της κ. Μαξούρη και παρουσιάζεται από κοινού τη μουσική παράσταση, «Δανεικά Παπούτσια». Μια παράσταση που παίζεται εδώ και αρκετά χρόνια, με την κ. Μαξούρη να βρίσκεται σε «πρωταγωνιστικό» ρόλο. Πείτε μας για τη δική μας συμμετοχή και τι συμβαίνει επί σκηνής.
Μ.Π.: Με τη Χριστίνα Μαξούρη συνεργαζόμαστε δύο χρόνια, αλλά έτυχε πέρσι να παίξουμε μαζί, όταν με κάλεσε στα «Δανεικά Παπούτσια» της και ήταν πάρα πολύ όμορφα και ιδιαίτερα. Έτσι αποφασίσαμε να το ξανακάνουμε και επειδή την αγαπώ πάρα πολύ, είμαι ικανή να πάω όπου μου ζητήσει με τα Δανεικά της Παπούτσια. Θα παίξουμε τραγούδια που αγαπάμε πάρα πολύ, κυρίως πιο παλιά, αλλά και κάποια δικά μας που έχουμε βγάλει αυτό τον καιρό. Όλη η παράσταση είναι στημένη μόνο στη φωνή, με μερικές παρεμβολές κιθάρας σε κάποια από αυτά και αυτό είναι το ιδιαίτερο που κάνει η Χριστίνα και ακούγεται πολύ δύσκολο να φτάσει στον ακροατή και να αγγίξει την καρδιά του. 

«Επί σκηνής προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τη στιγμή και να είμαστε πάρα πολύ ειλικρινείς και αληθινοί σ’ αυτό που βγάζουμε εκείνη την ώρα»

ΠτΘ: Είναι μια παράσταση που βασίζεται κυρίως στους συναισθηματικούς συνειρμούς. Τι είναι αυτό που προσπαθείτε να πετύχετε επί σκηνής;
Μ.Π.: Αυτό που θεωρώ ότι κάνει πολύ καλά η Χριστίνα είναι να μας υπενθυμίσει την μαγεία του να τραγουδάμε «γυμνά». Δηλαδή να τραγουδάμε για να περάσουμε καλά, για να επικοινωνήσουμε με τους δίπλα μας, να θυμηθούμε ωραίες μελωδίες, να τραγουδήσουμε στίχους που αγαπάμε και με τους οποίους μεγαλώσαμε. Αυτό που στην ουσία κάνουμε επί σκηνής είναι ότι προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τη στιγμή και να είμαστε πάρα πολύ ειλικρινείς και αληθινοί σ’ αυτό που βγάζουμε εκείνη την ώρα. Γι’ αυτό και παρουσιάζουμε τα κομμάτια «γυμνά». Αυτό που είδα στην εμπειρία μου με τη Χριστίνα είναι ότι ο κόσμος τραγουδάει πάρα πολύ από κάτω. Δεν υπάρχει η τάση να κρίνεις αν είναι καλές οι ενορχηστρώσεις, δεν την ενδιαφέρει αυτό και το πετυχαίνει. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να φεύγεις από την παράστασή της και να λες ότι παίρνεις ένα δώρο στην ψυχή σου. Κάτι το οποίο νομίζω ότι λείπει πάρα πολύ στις μέρες μας.   

«Να παίρνουμε πράγματα από το παρελθόν, αλλά και να κάνουμε και δικά μας καινούργια»

ΠτΘ: Και η Χριστίνα Μαξούρη έχει ερμηνεύσει και έχει μελοποιήσει κείμενα μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών ποιητών, όπως αντίστοιχα το έχετε κάνει κι εσείς στην πορεία σας μέχρι τώρα. Είναι ένα από τα συνεκτικά στοιχεία σας. Πόσο δύσκολο είναι να καταπιάνεσαι με κάποια από τα «ιερά κείμενα» των ελληνικών γραμμάτων και να παίρνεις το ρίσκο να τα παρουσιάσεις επί σκηνής με τον δικό σου τρόπο;
Μ.Π.: Είναι δίκοπο μαχαίρι αυτό πολλές φορές. Αυτά τα ιερά έργα, εγώ τα αντιμετωπίζω ως τραγούδια που μου αρέσουν. Όταν βλέπω έναν στίχο που μου αρέσει, ξέρω ότι από πίσω υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αφήσει ένα έργο. Προσπαθώ να κρατήσω την αλήθεια και το ζουμί αυτού του τραγουδιού, και να μπορέσω να το φιλτράρω μέσα από αυτό που είμαι εγώ το 2016. Όλα μου τα βιώματα να τα περάσω μέσα από αυτό το στίχο που κάτι λέει. Πάντα με μια διάθεση να είμαι ειλικρινής. Αν θα πετύχει ή όχι θα το κρίνει ο κόσμος. Καλό είναι να παίρνουμε πράγματα από το παρελθόν, αλλά και να κάνουμε και δικά μας καινούργια.  Να μπορούμε να κάνουμε το πάντρεμα αυτό έτσι ώστε να φτάνουν στον κόσμο που αναζητά ακόμη μια καλή πληροφορία στο στίχο, μια καλή μεριά της μουσικής και του τραγουδιού. 

«Θα πρέπει ως καλλιτέχνες να πάρουμε απόφαση ότι ή θα συμβιβαστούμε πάνω στην ίδια μας την καλλιτεχνία ή θα αποφασίσουμε να έχουμε μια δεύτερη εργασία»

ΠτΘ: Η Κομοτηνή είναι μια πόλη που φιλοξενεί καλλιτέχνες, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μέσα από την επαφή μας με τους καλλιτέχνες αντιλαμβανόμαστε στις αλλαγές που γίνονται και στον δικό σας χώρο και αφορούν στις υποχωρήσεις που πρέπει και εσείς να κάνετε ως καλλιτέχνες στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης.  Ωστόσο εσείς μας παρουσιάζετε μία άλλη πραγματικότητα. Πόσο σημαντικό είναι να σας δίνεται ακόμα η δυνατότητα να παίζετε «το παιχνίδι» με τους δικούς σας όρους και χωρίς να γίνονται συμβιβασμοί;
Μ.Π.: Είναι σαν να παίζεις συνέχεια με τη φωτιά. Μέχρι τα 18 μου ήμουν στα Γρεβενά και μετά ήρθα στην Αθήνα. Η Κομοτηνή είναι αρκετά πάνω από το μέσο όρο. Δηλαδή είναι μια περιοχή που είναι ανοιχτή στα καλλιτεχνικά, μία περιοχή που αγαπάτε και στηρίζετε πολύ την μουσική και είστε ανοιχτοί και σε νέα είδη. Όλοι συμβιβαζόμαστε και πάντα. Απλά τώρα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ή θα συμβιβαστείς πάνω στην ίδια σου την καλλιτεχνία, και θα πρέπει να κάνεις πράγματα τα οποία θα σε οδηγήσουν στο να επιβιώσεις καλύτερα ή θα αποφασίσεις να έχεις μια δεύτερη εργασία. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Κι εγώ έχω μια δεύτερη εργασία, για να μπορέσω να πηγαίνω όπου θέλω και να μην αναγκάζομαι να παίζω σε χώρους που δεν επιθυμώ. 

«Δεν υπάρχει μόνο ο δρόμος της επιτυχίας»

ΠτΘ: Έχετε χαρακτηριστεί από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα του έντεχνου τραγουδιού αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κι αυτό γιατί καταφέρνετε και συνδυάζετε, πέραν των φωνητικών σας ικανοτήτων και την παιδεία. Έχετε κάνει και μουσικές σπουδές και συνδυάζετε και την ευαισθησία και την αλήθεια επί σκηνής. Πόσο σημαντικό θεωρείτε ότι είναι αυτό για έναν καλλιτέχνη σήμερα και πώς κρίνετε την έως τώρα δική σας πορεία στα μουσικά πράγματα;
Μ.Π.: Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Θεωρώ ότι όποιοι παίζουν ρόλους πάνω στη σκηνή, είναι λίγο δύσκολο να πείσουν, τουλάχιστον στο χώρο που κινούμαι εγώ. Έχουμε μεγαλώσει με μια ψευδαίσθηση ότι όλα γίνονται γρήγορα. Εγώ όταν έφυγα από τα Γρεβενά στα 18 μου πίστευα ότι η Αθήνα περίμενε με ανοιχτές αγκάλες να ακούσει τη Μαρία. Φυσικά δεν με περίμενε κανείς. Ευτυχώς τώρα έφτασα στα 30 και βλέπω ότι όλα τα έχτισα πολύ σιγά, γιατί ούτε γνωριμίες είχα, ούτε ο μπαμπάς μου ήταν τραγουδιστής. Ήταν ένας χώρος άσχετος για μένα. Θέλει πολύ υπομονή και νομίζω ότι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι. Δεν υπάρχει μόνο ο δρόμος της επιτυχίας. Έχω μάθει να χτίζω πολύ αργά και πάρα πολύ σταθερά την καριέρα μου και τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι δικαιώνομαι. Το θέμα είναι να δημιουργούμε, να είμαστε ηθικοί απέναντι στην τέχνη μας, αλλά και τον συνεργάτη μας, όπως επίσης να είμαστε συνεπείς και να τιμάμε τόσο το κοινό όσο και την τέχνη μας και κάποια στιγμή όλα αυτά θα σου επιστραφούν. 

«Η διδασκαλία της μουσικής είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να επικοινωνήσεις με την ψυχή σου και πρέπει να βγάλεις τον εαυτό του άλλου»

ΠτΘ: Τι σας προσφέρει τόσο ως μουσικό όσο και ως άνθρωπο η ενασχόλησή σας με την διδασκαλία;
Μ.Π.: Αν με ρωτήσετε πιο πράγμα αγαπώ πιο πολύ δεν ξέρω να σου απαντήσω. Τόσο δεμένη είμαι μ’ αυτό. Όταν ξεκίνησα τα μαθήματα είπα ότι θα το κάνω για βιοποριστικούς λόγους. Αλλά ήταν μια απίστευτη έκπληξη. Είχα μια πολύ καλή δασκάλα την Ελισάβετ Καρατζόλη που με προέτρεψε. Είναι πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να επικοινωνήσεις με την ψυχή σου και πρέπει να βγάλεις τον εαυτό του άλλου που έρχεται να τραγουδήσει, που φοβάται, που ντρέπεται, που νομίζει ότι είναι λάθος, αυτού που δεν έχει πάρει επιβεβαίωση στη ζωή του και θέλει να γίνει καλός και γρήγορα. Είναι δύσκολο, αλλά είναι απίστευτο δώρο και το χρωστάω στη δασκάλα μου που με έπεισε να το κάνω. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να το κάνουν και παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες το κάνουν, είναι παρόντες, προσπαθούν, βελτιώνονται και μαθαίνουν μουσική. Δεν έχω μόνο ανθρώπους που θέλουν να γίνουν τραγουδιστές. Υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπονται να τραγουδήσουν σε μια παρέα και είναι άδικο. Πρέπει να αρχίσουμε να τραγουδάμε για μας.
 
ΠτΘ: Σταθερός συνοδοιπόρος σας όλα τα χρόνια είναι ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ενώ στις συνεργασίες σας συγκαταλέγονται και άνθρωποι όπως ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους δημιουργούς και ποια θα είναι τα επόμενά σου βήματα;
Μ.Π.: Ο Αλέξανδρος μου έχει αλλάξει τη ζωή. Πριν γνωρίσω τον Αλέξανδρο δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάνω δίσκο. Μου έγραψε όλους τους δίσκους μου. Με τα υπόλοιπα παιδιά γνωριστήκαμε και προβληματιστήκαμε παρέα και κάποια στιγμή λέμε ότι θα κάνουμε και τραγούδια μαζί. Είναι υπέροχοι και ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες. Ετοιμάζω έναν καινούργιο δίσκο, θα βγει σε ένα μήνα περίπου, θα έχει πάλι τραγούδια του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, θα έχει δυο τραγούδια του Σταύρου Ρουβελιώτη, που είναι κιθαρίστας στο συγκρότημά μου, κι ένα ενός μαθητή μου, που αποτέλεσε για μένα τραγούδι έκπληξη και θα το κυκλοφορήσουμε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.