Μαιρη Κοντζογλου: «Σε ο,τι αφορα τη συγγραφη παντα περιμενω ενα σημα ανωθεν• ο,τι θεωρω εγω “ανωθεν”»

Στην Κομοτηνή θα βρίσκεται σήμερα, Τρίτη, 12 Μαρτίου η αγαπημένη συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου, με αφορμή την παρουσίαση της διλογίας της με τίτλο «Από ήλιο σε ήλιο» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Μεταίχμιο».

Η Μαίρη Κόντζογλου, λίγο διάστημα μετά την κυκλοφορία του δεύτερου μέρους της διλογίας «Ανέσπερος» που την ολοκληρώνει, βρίσκεται στην Θράκη όπου πραγματοποιεί την περιοδεία της, μιλώντας για την ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου» που άλλωστε πρωταγωνιστεί στις σελίδες των βιβλίων της, τους ήρωες, τον τόπο και το ιστορικό σκηνικό της.

Στην Κομοτηνή η συγγραφέας θα «φιλοξενηθεί» στην Λέσχη Κομοτηναίων, με «οικοδεσπότη» το Βιβλιοπωλείο BOOKSTOP, ενώ την δική της οπτική επί των γραφομένων της θα μοιραστεί η ιστορικός και επίσης συγγραφέας Λεύκη Σαραντινού.

Η συμπολίτισσά μας Λεύκη Σαραντινού με την αφορμή της «συνάντησής» όλων ημών, μίλησε με την κ.Κόντζογλου, εκκινώντας τον διάλογο που αναμένεται να συνεχιστεί σήμερα το απόγευμα στον δεύτερο όροφο της Λέσχης Κομοτηναίων.

Μαίρη Κόντζολγου όμως…

ΠτΘ: κ.Κόντζογλου ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τα μεταλλωρυχεία της Σερίφου στο τελευταίο σας έργο, τη διλογία «Από ήλιο σε ήλιο».

Μ.Κ.: Η αφορμή ήταν η ίδια η Σέριφος την οποία είδα εν πλω ταξιδεύοντας για Σίφνο το 2019. Το απόκοσμο τοπίο του νησιού, όπως και η Χώρα που μου αποκαλύφθηκε όταν το πλοίο μπήκε στο λιμάνι, κάτι μου «ψιθύρισαν». Όταν έφτασα στον προορισμό μου, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μπω στο ίντερνετ και να διαβάσω για τη Σέριφο. Έτσι έμαθα για την απεργία των μεταλλεργατών του 1916 που είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία του νησιού. Τότε αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα που θα διαδραματιζόταν στη Σέριφο της εποχής εκείνης και θα περιλάμβανε και την απεργία.

«Μίλησα με απογόνους των εργατών που ήταν στην απεργία και προσπάθησα να καταλάβω την ψυχή τους»

ΠτΘ: Πόσο καιρό χρειαστήκατε για την έρευνα και τη συγγραφή του «Αποσπερίτη» και του «Ανέσπερου»;

Μ.Κ.: Η συγγραφή κράτησε τρία χρόνια. Μέσα σ’ αυτά επισκέφθηκα τη Σέριφο, την περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή, μπήκα στις στοές των μεταλλείων, συνάντησα και μίλησα με απογόνους των εργατών που ήταν στην απεργία, προσπάθησα να καταλάβω την ψυχή τους.

«Τα πραγματικά πρόσωπα είναι πάντα οι πιο “δύσκολοι” ήρωες»

ΠτΘ: Το βιβλίο σας διαθέτει πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες. Ποιος χαρακτήρας σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη συγγραφή και ποιον αγαπήσατε πιο πολύ;

Μ.Κ.: Η διλογία «Από ήλιο σε ήλιο» είναι ένα μυθιστόρημα που έχει στο επίκεντρό του ένα ιστορικό γεγονός. Εκτός από τους ήρωες της μυθοπλασίας, που είναι και οι περισσότεροι, έχω αξιοποιήσει και πραγματικά πρόσωπα, όπως είναι ο Εμίλ και ο Γκέοργκ Γκρόμαν και ο Κωνσταντίνος Σπέρας, αλλά και ορισμένοι άλλοι. Τα πραγματικά πρόσωπα είναι πάντα οι πιο «δύσκολοι» ήρωες γιατί αφενός πρέπει να τους παρουσιάσεις χωρίς να αλλοιώσεις την προσωπικότητά τους, αφετέρου πρέπει να αναδείξεις εκείνα τα χαρακτηριστικά τους που θα υπηρετήσουν τη μυθοπλασία. Αυτό συγγραφικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αναμετριέσαι με τις δυνάμεις σου.

ΠτΘ: Ο αγωνιστής Κωνσταντίνος Σπέρας εμφανίζεται σε πολλές από τις σελίδες του βιβλίου σας ως βασικός ήρωας. Ο βίος και η πολιτεία του, έτσι όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ή στις περιγραφές που τον αφορούν υπερτερεί το μυθοπλαστικό στοιχείο;

Μ.Κ.: Ο Κωνσταντίνος Σπέρας είναι γνωστός για τη συνδικαλιστική του δράση, άρα από τότε που ήταν ενήλικας. Στη διλογία «Από ήλιο σε ήλιο» τον παρουσιάζω από τα παιδικά του χρόνια για τα οποία δεν υπάρχουν παρά δυο τρεις πληροφορίες. Αξιοποιώντας αυτές τις πληροφορίες αφηγήθηκα μια ενδιαφέρουσα, πιστεύω, ιστορία για ένα παιδί που φλεγόταν για ισότητα. Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του στην απεργία παρέθεσα την ιστορική αλήθεια. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως έκανα μια μείξη ιστορίας και μυθοπλασίας. 

«Σε όλα τα μυθιστορήματά μου με απασχολεί η θέση της Ελληνίδας»

ΠτΘ: Η ζωή των γυναικών στη Σέριφο κατά τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα παρουσιάζεται αρκετά κατώτερη από εκείνη των ανδρών. Πιστεύετε ότι η ζωή στα ελληνικά νησιά, και γενικότερα στην Ελλάδα, ήταν πράγματι αρκετά δυσκολότερη εκείνες τις εποχές;

Μ.Κ.: Σε όλα τα μυθιστορήματά μου με απασχολεί η θέση της Ελληνίδας. Καταλήγω πως λίγο πολύ συνέβαιναν τα ίδια πράγματα σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη για την Ευρώπη. Στην περίπτωση των γυναικών της Σερίφου υπάρχουν δύο διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τις άλλες Ελληνίδες, χωρίς απαραίτητα να σημαίνουν πως η θέση τους ήταν δυσμενέστερη. Το ένα είναι πως οι Σερφιώτισσες ήταν οι κατεξοχήν γεωργοί του νησιού, πράγμα που δεν συνέβαινε αλλού, και το δεύτερο ότι, ως κάτοικοι ενός πάρα πολύ φτωχού νησιού, για πολλές γενεές ήταν απόλυτα απομονωμένες και δεν πήγαν ποτέ πουθενά αλλού, δεν γνώρισαν κάποιον άλλον τόπο.

ΠτΘ: Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτόν τον καιρό;

Μ.Κ.: Αυτόν τον καιρό κάνω «δοκιμαστικές πτήσεις», αναπτύσσοντας δυο τρεις ιδέες που έχω καταγράψει. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη με ποιο θέμα θα ασχοληθώ, εξάλλου πάντα περιμένω ένα σήμα άνωθεν – ό,τι θεωρώ εγώ «άνωθεν». Που ποτέ μέχρι τώρα δεν με ξέχασε…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.