«Η μαμα εχει καρκινο»: Μια πραγματικη ιστορια συμπορευσης πρ-ως το τελος

«Έγραψα αυτό το βιβλίο κατ’ αρχήν για μένα, θεωρώντας όμως ότι αυτό που χρωστάω στη μητέρα μου είναι η διάθεση της προσφοράς»

Ο Θανάσης Τσολάκης αποτελεί, κατά την άποψή μας, έναν από τους αξιολογότερους δημοσιογράφους της περιοχής μας. Έχοντας «υπηρετήσει» την δημοσιογραφία της περιοχής από πολλά πόστα, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, από την προσωπική του σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απ’ όπου γινόμαστε κοινωνοί και της εξω- επαγγελματικής του έφεσης στην γραφή, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στη συγγραφή μιας νουβέλας.

Πρόκειται για τη νουβέλα με τίτλο «Η μαμά έχει καρκίνο» που όπως περιγράφει και ο υπότιτλός της αποτελεί μια «πραγματική ιστορία συμπόρευσης πρ-ως το τέλος» καθότι περιγράφει το «ταξίδι» του στο πλευρό της μητέρας του από την ημέρα διάγνωσής της με καρκίνο έως και την απώλειά της.

Μια αληθινή ιστορία η διαφορά της οποίας, σε σχέση με πολλά αντίστοιχα «εγχειρήματα» από νοσήσαντες και νοσούντες του καρκίνου είναι, όπως εξήγησε ο ίδιος μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm», το γεγονός ότι γράφτηκε και περιγράφει την «περιπέτεια» του καρκίνου υπό την θέση του φροντιστή, του ανθρώπου εκείνου, του γιου, της κόρης, του φίλου, του γνωστού που βιώνει τον καρκίνο σε ένα συγγενικό του πρόσωπο και καλείται να τον διαχειριστεί».

Όπως εξήγησε ο ίδιος πρόκειται για μία ιστορία που περιγράφει το ταξίδι του ιδίου με «συνταξιδεύτρια» την μητέρα του που νόσησε από καρκίνο. «Πράγματα τα οποία δεν είναι σίγουρα ωραία και όμορφα», όπως εξήγησε, αλλά ως εμπειρίες ανθρώπων οφείλουν, για να αποκτήσουν σημασία, να αποτελέσουν «προϊόντα» ευρείας σκέψης.

Η προσφορά αυτού του βιβλίου έχει να κάνει με την συνέχεια. Ξέρετε με ρωτούν αρκετοί αν το έγραψα για την μητέρα μου. Η απάντηση είναι όχι. Έγραψα αυτό το βιβλίο κατ’ αρχήν για μένα, θεωρώντας όμως ότι αυτό που χρωστάω στην μητέρα μου, αυτό που χρωστάμε όλοι οι άνθρωποι στους συγγενείς μας, είναι να συνεχίσουμε τη διάθεση της προσφοράς που μας δίδαξαν

«Μοιράζομαι αυτή την ιστορία κατ’ αρχήν γιατί όταν ο καρκίνος σε προσβάλλει σαν άνθρωπο, σίγουρα η μεγαλύτερη ζημιά προκαλείται στον άνθρωπο που νοσεί, παράλληλα όμως ενεργοποιείται και ένα σύνολο ανθρώπων οι οποίοι συμπαρίστανται, φροντίζοντας , βοηθώντας, προσφέροντάς του ό,τι χρειάζεται για να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά τα οποία προκαλεί ο καρκίνος» ανέφερε, για να εξηγήσει πως «πιστεύω ότι και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να φωτιστούν, γιατί  υπάρχουν, υποφέρουν, στενοχωριούνται, λυπούνται, βοηθούν, προσφέρουν και σε περιπτώσεις όπως είναι και η δική μου, που δυστυχώς η μαμά κατέληξε, έχουν να διαχειριστούν και την απώλεια».

«Αυτό που κάνει την ιστορία μου διαφορετική είναι ότι εγώ τη λέω φωναχτά, γιατί πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί παρηγορητικά»

Η ιστορία του Θανάση δεν έχει μεγάλη διαφορά από την ιστορία οποιουδήποτε ανθρώπου που έχει βρεθεί στην θέση του και δυστυχώς, όπως τόνισε, στη θέση αυτή έχουν βρεθεί και θα βρεθούν χιλιάδες άνθρωποι. «Αυτό που κάνει την ιστορία μου διαφορετική είναι ότι εγώ τη λέω φωναχτά, γιατί πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί παρηγορητικά, τόσο για μένα ⸺δεν υπολείπομαι εγώ εγωισμού⸺ όσο και για τους υπολοίπους» ανέφερε, για να συμπληρώσει «ακόμη, γιατί θεωρώ ότι όταν μοιραζόμαστε την εμπειρία και συνειδητοποιούμε ότι αυτό το οποίο έχουμε περάσει συμβαίνει και σε άλλους ανθρώπους, ή έχει συμβεί και σε άλλους ανθρώπους, η συνειδητοποίηση αυτή δύναται να λειτουργήσει παρηγορητικά».

Άλλωστε όπως εξήγησε βασικός του στόχος είναι να ανοίξει η δημόσια συζήτηση για το θέμα του καρκίνου και από την πλευρά που ο ίδιος θέτει στο βιβλίο, «γιατί πιστεύω ότι όσο περισσότερο μιλάμε γι’ αυτό, τόσο πιο εύκολα διαχειρίσιμο καθίσταται».

Ερωτηθείς αν η συγγραφή λειτούργησε για τον ίδιο ευεργετικά στην διαχείριση τόσο των δύσκολων σταδίων του «ταξιδιού» αλλά και της απώλειας ο ίδιος ήταν κατηγορηματικός. «Με βοήθησε σε όλα τα επίπεδα και η προσφορά αυτού του βιβλίου σε όλα τα επίπεδα έχει να κάνει με την συνέχεια. Ξέρετε με ρωτούν αρκετοί αν το έγραψα για την μητέρα μου. Η απάντηση είναι όχι. Έγραψα αυτό το βιβλίο κατ’ αρχήν για μένα, θεωρώντας όμως ότι αυτό που χρωστάω στην μητέρα μου, αυτό που χρωστάμε όλοι οι άνθρωποι στους συγγενείς μας, είναι να συνεχίσουμε τη διάθεση της προσφοράς που μας δίδαξαν», εξήγησε. «Το μείζον άλλωστε μάθημα που παίρνουμε οι άνθρωποι από τους γονείς μας είναι η διάθεση για προσφορά. Οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους τη ζωή και όλα τα εφόδια για να μπορέσουν να την αντιμετωπίσουν. Άρα για μένα η γονεακή σχέση είναι μια σχέση προσφοράς κι αυτό θεωρώ ότι πρέπει να συνεχίζουμε όλοι, είτε έχουμε παιδιά είτε όχι. Υπό αυτή την έννοια ναι, το βιβλίο αυτό μου δίνει την αίσθηση ότι και εγώ με την σειρά μου συμβάλλω στην αλυσίδα της προφοράς», ανέφερε.

«Έπρεπε να βγω έξω από μένα για να περιγράψω την ιστορία μου όσο γίνεται πιο κατανοητά»

Για έναν επαγγελματία «γραφιά» όμως η γραφή σε τόνο προσωπικό είναι συνήθως δύσκολη. Εξαίρεση σε αυτόν τον «κανόνα» δεν αποτέλεσε ο ίδιος, καθώς, όπως εξήγησε, «αυτό που με δυσκόλεψε ήταν το να είμαι κατανοητός από το ευρύ κοινό και να προσπαθήσω να βλέπω τη δική μου ιστορία ως τρίτος, για να μπορέσω να την περιγράψω όσο γίνεται πιο κατανοητά. Έπρεπε να βγω από μένα για να τη δω».

Αξίζει να σημειωθεί πως το σύνολο των εσόδων από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για την ενίσχυση του Συλλόγου Καρκινοπαθών και Φίλων ν. Έβρου,  που, όπως εξήγησε ο ίδιος, «είναι ένας σύλλογος που έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του, και επομένως είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος για να στρέψει εκεί τον προβολέα».

Στόχος άλλωστε του ιδίου είναι, όπως τόνισε κλείνοντας, «να φωτίζονται τόσο οι άνθρωποι όσο και οι φορείς που κάνουν κάτι».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.