Gadjo Dilo «Ο ανθρωπος παραμενει ανθρωπος και η μουσικη παντα εχει τεραστια δυναμη να τον αγγιξει και να τον αλλαξει»

Οι Gadjo Dilo, ένα πολλά υποσχόμενο νεανικό συγκρότημα, πάντρεψαν την τσιγγάνικη jazz παράδοση, εμπνευσμένοι από τον θρυλικό κιθαρίστα της gypsy swing Django Reinhardt, με αγαπημένα ελληνικά τραγούδια κυρίως των δεκαετιών του '50 και '60. Με αφετηρία τους δύο αυτούς μουσικούς πολιτισμούς και με πειραματισμούς πάνω σε μεταγενέστερους ήχους της jazz, το συγκρότημα έρχεται για πρώτη φορά στην πόλη της Κομοτηνής για να μας παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με έντονο το «ελληνικό» στοιχείο αλλά και με αναφορές στα αμερικανικά jazz standards και τα γαλλικά τραγούδια του μεσοπολέμου.
 
Την Κυριακή, λοιπόν, η μαγεία της «Manouche De Grec» θα μας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, παρασύροντάς μας να λικνιστούμε και να σιγοτραγουδήσουμε παρέα στο στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης ν. Ροδόπης λίγο μετά τις 20.30. Πριν γνωρίσουμε, όμως, τους Gadjo Dilo επί σκηνής, ας μάθουμε λίγα περισσότερα πράγματα για εκείνους, δια στόματος των ίδιων, μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησαν στον «ΠτΘ».
 
Gadjo Dilo λοιπόν…
 
ΠτΘ: Gadjo Dilo (έρχεστε) για πρώτη φορά στην Κομοτηνή, αν δεν κάνουμε λάθος. Δώστε μας μια πρώτη γεύση για το επερχόμενο LIVE σας!
G.D: Ναι, ερχόμαστε για πρώτη φορά στην Κομοτηνή, και ανυπομονούμε να σας συστηθούμε! Ερχόμαστε γεμάτοι όρεξη να σας παρασύρουμε σε ένα μουσικό ταξίδι με όχημα την gypsy jazz και σταθμούς την ελληνική μουσική, τα αμερικανικά jazz standards, τα γαλλικά τραγούδια του μεσοπολέμου, και φυσικά τη μουσική κληρονομιά του Django Reinhardt. 

«Και ο Μανώλης Χιώτης στη δεκαετία του '50 ως μεγάλος θαυμαστής του Django Reinhardt, έγραφε  κι έφερε κοντά στο ελληνικό κοινό τους ρυθμούς της gypsy»

ΠτΘ: «Manouche De Grec» ο τίτλος του άλμπουμ σας, αλλά ουσιαστικά και μουσικό στυλ που εσείς δημιουργήσατε; Τι εστί ακριβώς και πως προέκυψε;
G.D: «Μanouche de grec» σημαίνει «gypsy jazz α-λα ελληνικά». Να δηλώσουμε ότι δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι μόνοι που πάντρεψαν τις δυο αυτές μουσικές, σκεφτείτε μόνο σαν παράδειγμα τον Μανώλη Χιώτη στη δεκαετία του '50, ο οποίος, ως μεγάλος θαυμαστής του Django Reinhardt, έγραφε και έπαιζε φέρνοντας κοντά στο ελληνικό κοινό τους τρόπους, τους ρυθμούς και την αρμονία αυτής της μουσικής.
 
Η αγάπη η δική μας προκύπτει από την πολύχρονη μελέτη και ενασχόληση με την ιδιαίτερη αυτή μουσική (ή και το αντίστροφο: η μελέτη προκύπτει από την αγάπη μας), που συνδυασμένη με τα ελληνικά μας ακούσματα δίνει το αποτέλεσμα που ακούτε. Είμαστε χαρούμενοι που το εγχείρημά μας αγαπήθηκε τόσο πολύ από το ελληνικό και ξένο ακροατήριο, και συνεχίζουμε τα «παντρέματά» μας και στην επερχόμενη δισκογραφική μας δουλειά. 

«Η τσιγγάνικη τζαζ είναι μια μουσική γεμάτη φλόγα και πάθος, χαρά και λύπη, που συνδυάζει τον αυτοσχεδιασμό και την ελευθερία της jazz με την τσιγγάνικη φλέβα»

ΠτΘ: Τι σας γοήτευσε στην τσιγγάνικη τζαζ παράδοση με την οποία ασχοληθήκατε;
G.D: Είναι μια μουσική γεμάτη φλόγα και πάθος, χαρά και λύπη, που συνδυάζει τον αυτοσχεδιασμό και την ελευθερία της jazz με την τσιγγάνικη φλέβα. Ο ρυθμός του swing είναι αισιόδοξος και εθιστικός και οι μελωδίες είναι συνήθως «τραγουδιστές», δηλαδή όχι δύσκολες και εγκεφαλικές όπως σε άλλα παρακλάδια της jazz, ταυτόχρονα όμως απαιτείται εξαιρετική δεξιοτεχνία, βαθιά γνώση και ψυχή, για να ακούσετε να βγαίνουν αβίαστα αυτοί οι αυτοσχεδιασμοί, οι μελωδίες και ο ρυθμός. 
 
ΠτΘ: Γιατί η επιλογή κομματιών από τις δεκαετίες ‘50 και ’60; Έχουν κάτι ιδιαίτερο που σας εκφράζει;
G.D: Δεν επιλέγουμε κομμάτια μόνο από εκείνες τις δεκαετίες. Έχουμε προσεγγίσει τις ελληνικές συνθέσεις κυρίως του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με γνώμονα την αγάπη μας για αυτές και την αξία τους στο πέρασμα των χρόνων, που τις καθιστά ταυτόχρονα άχρονες αλλά και επίκαιρες. 

«Ίσως μας γοητεύει η αθωότητα και η ανθρωπιά των περασμένων δεκαετιών»

ΠτΘ: Ποια στοιχεία εκείνων των εποχών θα θέλατε να ενσαρκώσετε στην κοινωνία του σήμερα;
G.D: Η κάθε εποχή και κοινωνία έχει τα καλά της και τα κακά της. Ίσως μας γοητεύει η αθωότητα των περασμένων δεκαετιών και η ανθρωπιά.
 
ΠτΘ: Η μουσική μπορεί στις μέρες μας να εμπνεύσει τον κόσμο, στον βαθμό που γινόταν τις περασμένες δεκαετίες;
G.D: Ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και η μουσική πάντα έχει τεράστια δύναμη να τον αγγίξει και να τον αλλάξει, είτε εκείνος ακούει ρεμπέτικα σε κάποιο καπηλειό του '40, είτε σύγχρονη ροκ μουσική μέσα από τα ακουστικά του κινητού του. Ίσως η αμεσότητα του live να ασκεί μια παραπάνω δύναμη, γιατί έχει κανείς τη δυνατότητα να δει τη μουσική να γεννιέται από τα χέρια και τα στόματα των μουσικών μπροστά του. 

«Τόσο το ελληνικό όσο και το ξένο ακροατήριο αγκάλιασαν και αγάπησαν εξίσου τα μουσικά μας ταιριάσματα»

ΠτΘ: Ταξιδέψατε σε Γερμανία, Κύπρο και Βαλκάνια για συναυλίες. Πώς εξέλαβε το κοινό εκεί τη μουσική σας και πόσο διαφέρει αυτό το κοινό με το ελληνικό;
G.D: Είναι μεγάλη η χαρά μας που τόσο το ελληνικό όσο και το ξένο ακροατήριο αγκάλιασαν και αγάπησαν εξίσου τα μουσικά μας ταιριάσματα. Οι Έλληνες αναγνωρίζουν και σιγοτραγουδούν τα κομμάτια και δέχονται με ευχαρίστηση τον τρόπο με τον οποίο εμείς τους τα επανασυστήνουμε. Οι ξένοι είναι πιο εξοικειωμένοι με το μουσικό αυτό στυλ και το ρυθμό, χορεύουν πιο εύκολα και τους εντυπωσιάζουν οι ελληνικές μελωδίες και ο ελληνικός στίχος.
 
ΠτΘ: Δέχεται εύκολα η ελληνική μουσική βιομηχανία του σήμερα «εναλλακτικά», πέρα από τα καθιερωμένα είδη μουσικής, κι από νέους ανθρώπους;
G.D: Χώρος για όλους υπάρχει! Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, ότι η μουσική βιομηχανία θα ακολουθεί πάντα τα θέλω και τις επιταγές της εποχής. Αν, λοιπόν, εμείς οι ίδιοι σαν ακροατήριο δεν στηρίζουμε κάτι που μας ενδιαφέρει να ακούσουμε, τότε και με το δίκιο της η «βιομηχανία» θα στραφεί εκεί όπου θα έχει κέρδος. 

«Θα θέλαμε φεύγοντας να έχουμε αγγίξει έστω και λίγο την ψυχούλα τους»

ΠτΘ: Κλείνοντας το Live και αποχαιρετώντας τους Θρακιώτες φίλους σας, τι γεύση θα θέλατε να τους έχετε αφήσει;
G.D: Θα θέλαμε να έχουμε αγγίξει έστω και λίγο την ψυχούλα τους. Να αισθάνονται ότι τους έχουμε προσφέρει κάτι όμορφο, ειλικρινές, απροσποίητο. Κάτι που θα τους κάνει να αναπολήσουν, να σιγοτραγουδήσουν ή -γιατί όχι- και να σηκωθούν από το κάθισμά τους και να χορέψουν, απελευθερωμένοι και χαρούμενοι. Όποιος μας έχει δει ζωντανά γνωρίζει ότι δεν καταφεύγουμε σε τρικ «ξεσηκώματος», ούτε προσπαθούμε να εκβιάσουμε συναισθήματα και συμπεριφορές. Είμαστε εκεί, μια παρέα που παίζει όμορφη μουσική, και θα θέλαμε οι παρευρισκόμενοι να μπουν στην παρέα μας!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.