Φωτεινη Ναουμ: «Το βιβλιο συνομιλει με πολλα συναισθηματα και με τις ψυχες των ανθρωπων»

Η Κομοτηναία συγγραφέας μιλά για την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος με τίτλο «Ιερό Φιλί»

Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, 8 Μαρτίου, έκανε «πρεμιέρα» στα ράφια των βιβλιοπωλείων όλης της χώρας το νέο μυθιστόρημα της Κομοτηναίας συγγραφέα κ.Φωτεινής Ναούμ με τίτλο «Ιερό Φιλί» και την «σφραγίδα» των εκδόσεων Bell.

Και αν η Φωτεινή Ναούμ στο σύνολο της έως τώρα συγγραφικής της πορείας έχει αποδείξει την αγάπη της για το γυναικείο φύλο, έχοντας προσδώσει σε αυτό ουκ ολίγες φορές ρόλους πρωταγωνιστικούς στα βιβλία της, το «Ιερό Φιλί» που αποτελεί το 9ο συγγραφικό δημιούργημα της έχει ως πρωταγωνιστή έναν άντρα. Με κοινή συνισταμένη ωστόσο την πόλη της, την πόλη μας, την Κομοτηνή, την όποια όπως δήλωσε μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» δεν μπορεί να αποβάλει από μέσα της.

Η συγγραφέας μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» για την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος, στέλνοντας επίσης και το δικό της μήνυμα για την ημέρα της Γυναίκας.

Φωτεινή Ναούμ όμως…

ΠτΘ: Η συζήτησή μας συμπίπτει με την φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.  Ως Γυναίκα θα θέλατε να στείλετε ένα δικό σας μήνυμα;

Φ.Ν.: Είναι μια ωραία μέρα γενικότερα για την ανθρωπότητα. Εγώ έχω μια ιδιαιτερότητα που σε κάποιους ίσως να μην αρέσει πολύ. Αγαπώ και εκτιμώ πάρα πολύ το φύλο μας, μου  αρέσει που έχω γεννηθεί γυναίκα και στα περισσότερά βιβλία μου κυριαρχούν οι γυναίκες ως ηρωίδες, χωρίς να λείπει το αρσενικό στοιχείο. Υπάρχουν σίγουρα πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο που δίνουν ακόμη τον αγώνα τους, αλλά είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που θεωρώ ότι δεν υστερούμε σε κάτι, ότι υπάρχουμε πια παντού, η φωνή  μας ακούγεται,  η άποψή μας λέγεται, έχουμε τη δυναμική και τον χώρο  μας,  και σε κάθε περίπτωση προσωπικά αισθάνομαι ισότιμη και ισάξια με τους άντρες. Δηλαδή είναι μια συνθήκη που  εμένα μου αρέσει πια. Μπορεί να μην είμαστε ίδιοι, αλλά σίγουρα είμαστε ίσοι και στη  μέχρι τώρα ζωή μου, εγώ δεν έχω προσωπικά αντιμετωπίσει δυσκολίες πάνω σε αυτό το κομμάτι. Ίσως γιατί ποτέ δεν αισθάνθηκα «μειονότητα».

«Αυτό που μου αρέσει στις γυναίκες είναι οι πολλές πτυχές του εαυτού της»

ΠτΘ: Ίσως είναι και ο χώρος της συγγραφής, είτε αυτό αφορά τους συγγραφείς, τους δημοσιογράφους, όποιον σε κάθε περίπτωση γράφει, που προσφέρει αν μη τι άλλο έναν διαφορετικό κόσμο ελευθερίας…

Φ.Ν.: Και οι δύο χώροι που ανέφερες είναι κατ’  εξοχήν ανδροκρατούμενοι χώροι. Σήμερα το τιμώμενο πρόσωπο είναι η γυναίκα, όλοι έχουμε έρθει στον κόσμο από μια γυναίκα, τις  εκτιμώ, τις σέβομαι. Αυτό που με γοητεύει είναι ότι τις θεωρώ πολυδιάστατες. Νομίζω ότι αυτό είναι που μου αρέσει πολύ σε μια γυναίκα, οι πολλές πτυχές του εαυτού της.

«Δεν μπορώ να αποβάλω την Κομοτηνή από μέσα μου»

ΠτΘ: Οι γυναίκες όπως είπατε αποτελούν κύριες ηρωίδες στην έως τώρα συγγραφική σας πορεία. Στο «Ιερό  Φιλί» ωστόσο πρωταγωνιστής είναι άντρας…

Φ.Ν.: Συγκεκριμένα είναι ένα παιδί, το οποίο και παρακολουθούμε από τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η ιστορία ξεκινάει και πάλι από την Κομοτηνή, την οποία δεν μπορώ να αποβάλω από μέσα  μου. Είναι μια  πόλη που δεν  ξέρω αν αυτή που ζούμε τελικά είναι  αυτή που κουβαλάμε. Πρόκειται λοιπόν για ένα παιδί που μεγαλώνει εδώ. Οι γονείς του  έχουνε ταβέρνα, ακούει τις μουσικές, βλέπει χορούς, ακούει τις κουβέντες των θαμώνων και μεγαλώνει ακριβώς από πάνω με την γιαγιά του γιατί οι γονείς του είναι απασχολημένοι. Η γειτονιά είναι αυτή της εκκλησίας του Ευαγγελισμού, που είναι και το πατρικό του πατέρα μου, απ’ όπου και ο ήρωας ξεκινά αναζητώντας σε όλη την πορεία  τον εαυτό του, με έναν τρόπο πολύ  απλό και ρητό και δωρικό. Ακόμα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι – νομίζω ότι είμαι  μια  από  αυτούς – που δεν ήξεραν ποτέ ξεκάθαρα τι θέλουν να γίνουν στη ζωή. Βλέπουμε άλλα παιδιά που λένε εγώ όταν θα μεγαλώσω θα γίνω αυτό, θα κάνω οικογένεια, θα ταξιδέψω, θα πετύχω κ.ο.κ.. Ο  Μάρκος, ο ήρωάς μας, δεν έχει τέτοιου  είδους στόχους. Πάντα ένοιωθε ένα υπαρξιακό κενό μέσα του, μια ανησυχία. Διακατεχόταν  πάντα από έναν τυχοδιωκτισμό, γιατί ήθελε γενικά να ζήσει τη ζωή του, να την ρουφήξει,   ώστε με κάποιον τρόπο, να βρει τον εαυτό του.

«Είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα»

ΠτΘ: Άρα  είναι ένα βιβλίο που περιγράφει ταξίδι αυτογνωσίας του  ήρωα; 

Φ.Ν.: Είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έχει κάποιες σημαντικές  στιγμές όπως όλοι στην  προσωπική μας ζωή. Αυτό το βιβλίο βασίζεται όχι μόνο πάνω στα γεγονότα που συμβαίνουν, αλλά και  σε αυτά που  δεν συμβαίνουν. Στην  απώλεια, σε αυτά που χάνουμε, σε αυτά που κερδίζουμε και πώς αυτά μας ορίζουν και μας καθορίζουν.  Ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, με πολλές γυναίκες που το πλαισιώνουν αλλά και άλλοι άντρες που παρακολουθούνε την ξεχωριστή πορεία ενός ανθρώπου.

ΠτΘ: Τι είναι αυτό που επιδιώκετε να αφήσετε στον αναγνώστη σε επίπεδο συναισθήματος;

Φ.Ν.: Αισθάνομαι ότι είναι γεμάτο συναισθήματα, προκλήσεις και αποφάσεις. Κάθε φορά είναι δύσκολο να πάρουμε μια απόφαση, γιατί παίρνοντας τη μία αφήνουμε πίσω μια  άλλη, ανικανοποίητη και ανολοκλήρωτη. Πληρώνουμε κάθε φορά  το τίμημα  των επιλογών. Το βιβλίο θεωρώ πως συνομιλεί με πολλά συναισθήματα και με τις ψυχές των ανθρώπων, όπως είναι ο έρωτας, η αγάπη, φιλία, η μοναχικότητα, το  ταξίδι, η επιστροφή.  Νομίζω ότι όσο μεγαλώνω το βλέπω πια και τα γραπτά μου,  αρχίζουν  και  με ενδιαφέρουν πιο συμβολικά τα πράγματα. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.