Επιταφιος θρηνος

«Αφού ζέστανε, δεν πάτε να τον βγάλετε στο μπαλκόνι, να τον δει λιγάκι ο ήλιος; Ανοίξτε  και το παράθυρο, να βλέπει τα Πάθη από εκεί.»

Ο παππούς, όταν ανέβηκε η εγγονή του στο δωμάτιό του, καθόταν στο κρεβάτι που κοιμάται, όμως δεν έβλεπε τα Πάθη στην ανοιχτή απέναντί του τηλεόραση, παρά είχε καρφωμένο το βλέμμα του στο άλλο κρεβάτι, αυτό στο οποίο κοιμόταν τα τελευταία δυο-τρία χρόνια της ζωής της η γιαγιά.

«Παππού, γιατί δεν βλέπεις τον Επιτάφιο;»

«Τον βλέπω» είπε με πείσμα ο παππούς, χωρίς να αποστρέφει το βλέμμα του από το κρεβάτι της γιαγιάς.

«Πώς τον βλέπεις; Αφού αλλού κοιτάς.»

Ο παππούς, αφού πρώτα έδειξε προς το κρεβάτι της γιαγιάς, είπε:

«Αυτή ποια είναι;»

«Ποια;»

«Αυτή εκεί, που κοιμάται τ’ ανάσκελα στο κρεβάτι»

«Ποια ρε παππού; Κανείς δεν είναι»

«Πώς; Αυτή, τ’ ανάσκελα…»

«Άντε, ρώτα την, να δούμε τι θα σου πει…»

«Σσσς, όταν κοιμούνται δεν τους μιλάμε» είπε ο παππούς.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Γιάννης Καισαρίδης σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Ελληνική Φιλολογία και Θέατρο. Έχει εκδώσει 3 συλλογές διηγημάτων: Χρονικό μιας πρεμιέρας (1997), Συναντήσεις και ενοχές (Υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και για το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» το 2001), Μισάντρα (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2006) και το μυθιστόρημα Αποτομή (2016). Έχει δημιουργήσει τις ταινίες μ.μ.: Μισάντρα, Γκιουνέ, Κική Δημουλά – Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα∙ δεν έλυσα κανένα, Σημαδιακοί κι αταίριαστοι, Τάρζαν και Ζόρρο, Ανασταίνοντας τον Άλλο, Πηγή είναι ο Λόγος – αναζητώντας την αόρατη πόλη. Τις ημέρες αυτές μοντάρει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του: Αύγουστος στη Λωλαμάρου. Υπήρξε μέλος τής ομάδας εργασίας τού προγράμματος τού Εθνικού Κέντρου Βιβλίου «Λέσχες ανάγνωσης».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.