Ειρηνη

Ήρθες.

Το ρήμα υποκλίθηκε. Η γραμματική δέχθηκε τη χάρι των γραμμάτων μαζί με την προφορά του ήχου. Ήταν τέτοιας σημασίας που όλα άλλαξαν. Οι συμφωνίες, μαθημένες στην εκτέλεση, έτρεξαν στις ορχήστρες και απαίτησαν, συναυλίες να παίζονται ταυτόχρονα. Τα κτίρια της μουσικής υπέκυψαν. Η γη, ολόκληρη, γέμισε από μουσική. Βουνά και πόλεις ένοιωσαν ανθρώπους να ακούνε μουσική. Αλλού είδους ήχοι ξεχάστηκαν. Οι βόμβες έμειναν μετέωρες. Δεν εξερράγη ούτε μια. Ο λοιμός εξαφανίστηκε γιατί δεν χώραγε στη γραμματική και το νόημα του χάθηκε.

Ήρθες.

Και Οι Σκλάβοι του Μιχαήλ Αγγέλου άφησαν το ημιτελές μάρμαρο και βγήκανε σεργιάνι. Το Λούβρο αιφνιδιάστηκε και η κυριαρχία κατάλαβε πως οι στρατοί προτίμησαν την ανθρωπιά. Ο ήλιος χαμογέλασε και ο κόσμος πλημμύρισε άνοιξη. Οι αγαπημένοι σκύλοι φώναξαν την αλήθεια στους ανθρώπους που αγαπούσαν. Τα υφάσματα που γεννιόντουσαν, υποσχέθηκαν το ένα στο άλλο πως ολόκληρα θα έβρισκαν νέους τρόπους να χαϊδέψουν ανθρώπους και σπίτια. Οι μέλισσες αποφάσισαν∙ αποφάσισαν το μέλι τούτη τη χρονιά, θα έλαμπε. Φως, θαλπωρή και τροφή μαζί. Toύτη τη χρονιά, οι άνθρωποι θα μάθαιναν να τρέφονται από μέλι. Ο βόμβος των εντόμων έγινε κελαρυστός. Τα ποτάμια ευχαριστήθηκαν και το νερό χόρεψε. Γεμίσαμε ευδαιμονία και συν αισθανθήκαμε την υπέρτατη δύναμη του υδάτινου πόρου. Τα βιβλία αναστέναξαν από ηδονή. Άνοιξαν οι σελίδες και οι λέξεις, πλήρεις από το νόημα, που έτσι και αλλιώς είχαν, συνομίλησαν με τον Θεό. Οι μόνες ενδεδειγμένες για αυτόν τον διάλογο. Ο ίδιος ο διάλογος, και όλοι οι διάλογοι της γης,  χαμογέλασαν. Καταλάβαμε πως θα ζήσουμε και ο θάνατος κλείστηκε στον ύπνο. Έτσι και αλλιώς η αδελφότητά τους λαχτάραγε αφοσίωση. Οι αποκλειστικές σχέσεις συνέλαβαν τη σημασία και φρόντισαν να χωρέσουν ανάμεσά τους, αναπαυτικά. Τα όνειρα απελευθέρωσαν την εικόνα. Όλα τα ασυνείδητα της γης ανέλαβαν την τάξη. Τέτοια αναπροσαρμογή μόνο η αύρα τη συναισθάνεται. Ενώ η καταιγίδα βρήκε τον εαυτό της να γεμίζει λεμονανθούς. Μόσχο μύρισε η γη λεμόνι. Τα δάση έδειξαν τον έρωτά τους για την ποίηση. Ανεμπόδιστα, έτσι και αλλιώς αυτή ήταν η αληθινή τους ύπαρξη. Και η δημιουργία του Θεού πέρασε στα χέρια των ανθρώπων. Είχε έρθει η ώρα.

*Η Χριστιάνα Λαμπρινίδη είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και ακτιβίστρια.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.