Αρετη Τσελιγκα*: «Ο Μιχαλης ξερει να υφαινει και να ραβει και να κενταει ιστοριες σε καθε του ποιημα»

Μιχάλη, ευχαριστώ για την πρόσκλησή σου να βρίσκομαι εδώ, σήμερα, σε αυτό το αντάμωμα – Λόγου και Ποίησης.

Με τιμά αυτή η πρόσκληση καθώς έρχεται από έναν άνθρωπο του οποίου η πένα με μαεστρία αφήνει παρακαταθήκη στο συγγραφικό αποθετήριο.

«Εν αρχή ην ο Λόγος», λοιπόν, και από τη στιγμή που μιλάμε για αρχή, προκύπτει μία οριοθέτηση. Η πρώτη απόπειρα να κατανοηθεί, να αξιολογηθεί και να δαμαστεί ο Χρόνος έχει ήδη συντελεστεί.
Είναι ο Χρόνος που ξεκινάει να μετράει με τη γέννησή μας, με τον ερχομό μας στη ζωή, είναι ο Χρόνος που θέλουμε να σταματήσει σαν παιδιά κάπου ανάμεσα σε θάλασσες καλοκαιριού και σε ατελείωτα παιχνίδια στις αλάνες. Είναι ο Χρόνος που γεμίζει με ελπίδα στα πρόσωπα όλων των παιδιών του κόσμου.

Είναι ο Χρόνος που δεν χορταίνεται, ο Χρόνος στον οποίο παραδινόμαστε, είναι ο Χρόνος που περνά στην αιωνιότητα με τις άγιες ρουτίνες του και μιλάει σε φωνή ενεργητική, ο Χρόνος του Έρωτα.

Σαν άλλοι Λουζιτανοί κι εμείς, επιτρέψτε μου να πω το επόμενο ποίημα του Μιχάλη με τίτλο «Ενεργητικό».

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ
λογάριασε τι έχει ο έρωτας στο ενεργητικό του,
τον λόγο και τη μουσική
το φως και το χρώμα
την ύλη και την κίνηση
την εικόνα και το σώμα
όλα ακάματη χορηγία των καλύτερων του είδους
κι όμως εμένα η φαρέτρα μου χάσκει άδεια
αδέξιος και βουβός στέκομαι μπροστά σου

Είναι ο Χρόνος που καταγράφουμε σε ημερολόγια πρόχειρα ανάμεσα σε αριθμούς και χρέη κρατώντας κάθε μέρα λογαριασμό αναλυτικό , είναι ο χρόνος που προσπαθούμε να φυλακίσουμε ανάμεσα στις υποσχέσεις του «Αύριο Πάλι», είναι ο Χρόνος που φτάνει μεστωμένος πια στην τρίτη ηλικία με προδιαγεγραμμένο το τέλος.

Σε άλλο ποίημά του, με τίτλο «Σημαίες» γράφει ο ποιητής:

ΣΗΜΑΙΕΣ
υπάρχουν σημαίες
με ημερομηνία λήξεως
δεν εξηγούνται αλλιώς
τόσα ξάρτια στον μανιασμένο αέρα

Διαβάζοντας κανείς την ποιητική συλλογή του Μιχάλη, σου δίνεται η εντύπωση ότι έχεις μπροστά σου ζωντανό τον ήρωα του συγγραφέα Αντώνη Παπαθεοδούλου, τον Ραφτάκο των Λέξεων, αν μου επιτρέπεται ο παραλληλισμός. Γνώστης ικανός ο Μιχάλης της τέχνης αυτής, νιώθεις πως άλλοτε σε ντύνει με ρούχα από μεταξωτή κλωστή, άλλοτε πάλι με κάτι μάλλινα βαριά κι άλλοτε με πέπλα ανάλαφρα. Υπάρχουν κι εκείνες οι φορεσιές οι πολύ βολικές που φτιάχτηκαν για να σε ζεστάνουν τον χειμώνα και να σε δροσίζουν το καλοκαίρι. Κι ο Μιχάλης ξέρει να υφαίνει και να ράβει και να κεντάει ιστορίες σε κάθε του ποίημα που δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν, φτάνουν στις άκρες του κόσμου κι ύστερα πάλι γυρίζουν πίσω. Ιστορίες για να τις ακούς, να τις μοιράζεσαι και να τις διηγείσαι.

Το μοίρασμα προϋποθέτει απόθεμα, περίσσευμα κι όταν μιλάμε για περίσσευμα ψυχής, κερδισμένοι είμαστε όλοι. Όλοι όσοι δώσαμε και όλοι όσοι λάβαμε.
«Εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας – το στόμα λαλεί», όπως αναγράφεται και στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο.
Θα κλείσω με τις «4 πράξεις» για να μην αφήσω στην άκρη και την ιδιότητά μου ως δασκάλα.

ΟΙ 4 ΠΡΑΞΕΙΣ
από τη συσσώρευση της πρόσθεσης
που δεν κρατάει πολύ
το χάνω της αφαίρεσης
που είναι πανταχού παρόν,
το άφθονο του πολλαπλασιασμού
που δεν γνώρισα
προτιμώ το μοιράζομαι της διαίρεσης.

*Η Αρετή Τσελίγκα είναι εκπαιδευτικός. Το κείμενο είναι η ομιλία της στην εκδήλωση παρουσίασης της ποιητικής συλλογής του Μιχάλη Μελαχροινούδη, «Εν αρχή ην ο λόγος» (εκδ. Παρατηρητής της Θράκης, Κομοτηνή 2021), τη Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022, που διοργανώθηκε από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης και την Ομάδα Φίλων της Ποίησης στη Χίο, στο προαύλιο του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος».

Μπορείτε να βρείτε το ρεπορτάζ της παρουσίασης εδώ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.