Slow food: Καλη, καθαρη και δικαιη τροφη

Σε μια εποχή που η εύκολη λύση του fast food τείνει να επικρατήσει πλήρως στις διατροφικές συνήθειες των «ανεπτυγμένων» χωρών στο πλαίσιο της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, ένας μη αμελητέος αριθμός ανθρώπων ανά την υφήλιο αντιστέκεται στην προσπάθειας εξάλειψης των παραδοσιακών τρόπων παραγωγής και στην επιδείνωση των διατροφικών συνηθειών. Πρόκειται για την οργάνωση «Slow food» που ιδρύθηκε το 1986 στην Ιταλία, το 1989 απέκτησε διεθνή χαρακτήρα και πλέον αριθμεί 180.000 μέλη σε 104 χώρες. Για τους σκοπούς και τις δράσεις τις οργάνωσης μίλησε ο εθνοβιολόγος, με πλούσιο ερευνητικό έργο σε χώρες της Ασίας, κ. Παύλος Γεωργιάδης από τον χώρο του Γιώργου και της Σούλας Αδριανουπολίτη στο Κόσμιο Κομοτηνής όπου και πραγματοποιήθηκε σχετική εκδήλωση την περασμένη Παρασκευή.

Αρχικά, ο κ. Γεωργιάδης αναφέρθηκε στη διαδικασία που απαιτείται μέχρι το fast food να φτάσει τελικά στο πιάτο του καταναλωτή: «Ο τρόπος με τον οποίο τρεφόμαστε στις δυτικές χώρες έχει άμεση σύνδεση με τα οικοσυστήματα, τα κοινωνικά συστήματα και τα ηθικά συστήματα στην άλλη άκρη του πλανήτη. Για παράδειγμα, όταν τρώμε χοιρινό δεν έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε που και με ποιον τρόπο εκτράφηκαν αυτοί οι χοίροι. Προφανώς έχουν εκτραφεί σε κάποια χώρα της Ε.Ε., π.χ. στη Δανία, με σόγια η οποία προερχόμενη από την Αργεντινή έχει διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα και έχει επιβαρυνθεί με τις συνεπαγόμενες εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Πριν από 50 χρόνια και πριν επικρατήσει η νοοτροπία του fast food και της ασυνείδητης τροφής του οι φυλές στις χώρες αυτές είχαν δεκάδες τοπικές ποικιλίες και ράτσες ζώων και ήταν γενικότερα διατροφικά πιο αναβαθμισμένες. Όλα αυτά όμως αντικαταστάθηκαν από μία μόνο καλλιέργεια, τη σόγια ούτως ώστε να τρέφονται οι χοίροι στη Δανία για να παραγγέλνουμε εμείς από τον καναπέ μας fast food.Να σημειωθεί ότι η Αργεντινή είναι η τρίτη χώρα μετά τις ΗΠΑ και τον Καναδά σε γενετικά τροποποιημένη σόγια».

Έπειτα, ο κ. Γεωργιάδης έκανε λόγο για σκοπιμότητες και συμφέροντα που επιβάλλουν στο καταναλωτικό κοινό τον συγκεκριμένο τρόπο διατροφής: «Υπάρχει ελλιπής ενημέρωση περί του θέματος στα σχολεία, στα πανεπιστήμια αλλά και από τα ΜΜΕ, γιατί η αγροτική οικονομία ελέγχεται από μονοπώλια και ολιγοπώλια τα οποία συρρικνώνουν τη γνώση γενικότερα και όλο αυτό έχει γενικότερες αρνητικές επιπτώσεις και στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου οι αγρότες εγκαταλείπουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες αλλά και στις αναπτυγμένες χώρες όπου εμφανίζονται ασθένειες όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία που είναι σχετικά καινούριες. Όλο αυτό υποστηρίζεται από μια ισχυρή ομάδα φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες ελέγχουν την αγορά», είπε αλλά παράλληλα τόνισε την ανάγκη διατροφικής συνειδητοποίησης εκ μέρους των καταναλωτών η οποία θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της υγιεινής διατροφής: «Από την άλλη πλευρά, εμείς ως πολίτες έχουμε το δικαίωμα να ελέγχουμε οι ίδιοι τι τρώμε, και αυτή είναι η φιλοσοφία του «Slow food», αυτό που λέμε η κυριαρχία της τροφής, είσαι κυρίαρχος, επιλέγεις τι θα φας είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό είτε σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να περάσουμε από τον όρο της διατροφικής ασφάλειας στον όρο της διατροφικής κυριαρχίας, δηλαδή κάθε άτομο, κοινότητα, περιφέρεια ή ακόμα και χώρα ολόκληρη να έχει το δικαίωμα να επιλέγει με τι διατρέφεται. Στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε διατροφικές συνειδήσεις, να σκεφτόμαστε τι τρώμε, να καλλιεργείται η έννοια της συντροφικότητας, αυτό εξάλλου σημαίνει σύντροφος, έννοια η οποία έχει παρεξηγηθεί στις μέρες μας. Η τροφή είναι κάτι βαθύτατα φιλοσοφικό αλλά και κοινωνικό, οικολογικό και οικονομικό. Σύμφωνα με το σλόγκαν του «Slow food» η τροφή μας πρέπει να είναι «καλή καθαρή και δίκαιη». Να είναι δηλαδή γευστική, από ποιοτικά υλικά, να υπάρχει διαφάνεια στη διαδικασία παραγωγής αλλά να υπάρχει και η αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης μεταξύ του καταναλωτή και του παραγωγού».

Τέλος, ο κ. Γεωργιάδης αναφέρθηκε στις ευοίωνες προοπτικές που υπάρχουν σε τοπικό επίπεδο, στον χώρο της Θράκης όπου «επικρατεί σε κάποιο βαθμό η νοοτροπία του slow, δηλαδή βλέπουμε κήπους δίπλα στην κουζίνα που σημαίνει αποφυγή τεχνητών μέσων και λιπασμάτων. Επομένως είναι ευκολότερο να διαχυθεί αυτή η φιλοσοφία στην περιοχή μας απ’ ότι για παράδειγμα στην Καλιφόρνια, στο Παρίσι ή στο Τόκυο. Βέβαια, όταν μιλάμε για «slow food» εννοούμε την τοπική δράση αλλά την παγκόσμια σύνδεση, παγκόσμια δίκτυα δικτύων. Σημαντικά παραδείγματα είναι η παραδοσιακή ελαιοκομιδή στη Μάκρη, το παραδοσιακό τρύγημα στη Μαρώνεια, η παραδοσιακή παραγωγή φέτας με τα αγριοκάτσικα στη Σαμοθράκη. Στο εξωτερικό αυτά έχουν αναγνωριστεί αλλά στην Ελλάδα αυτή η νοοτροπία έχει υποβαθμιστεί».

Ο.Μ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.