«Σημαινει 12» η… η μοναξια της καθημερινοτητας

Μετά την περσινή πετυχημένη παρουσία της με τη θεατρική παράσταση «Λόγια του Έρωτα» η θεατρική ερασιτεχνική ομάδα Ν-ομάς παρουσιάζει την παράσταση «Σημαίνει 12», το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Μαρτίου και ώρα 21:00 στο Πολιτιστικό Κύτταρο Κομοτηνής (Πρώην Rex).Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα των Χόροβιτς, Χέαρ, Μπρετόν, Βαν Ίταλι, Σίμελπφένιχ, Άλμπυ, Μελκιό, μια ματιά σε ένα θέμα που απασχολεί τη σύγχρονη κοινωνία, τη μοναξιά.Συμμετέχουν οι Θάλια Αθανασίου, Αλέξανδρος Βοζινίδης, Χριστίνα Δημητρέα, Ιωάννα Κάζη, Αλέξανδρος Λαντζουράκης, Στέλλα Λεοντοπούλου, Σάκης Μπακάλμπασης, Ειρήνη Μπαριτάκη, Γιώτα Ξανθή και Μαρία Χαρτοκόλλη. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Μυρσίνη Λαντζουράκη.

Η μοναξιά θέμα της παράστασης

Συνήθως τα θέματα προκύπτουν μετά από συζήτηση. «Φέτος ξεκινήσαμε κάνοντας κάποιους αυτοσχεδιασμούς. Κατ’ αρχήν αποφασίσαμε να κάνουμε την παράστασή μας νωρίτερα από πέρσι, που την παρουσιάσαμε τον Ιούνη. Ήταν αρκετά αργά, γιατί είχαν προηγηθεί άλλες δράσεις. Φέτος αποφασίσαμε να δραστηριοποιηθούμε νωρίτερα με την παράσταση. Ο τίτλος της παράστασης είναι «Σημαίνει δώδεκα». Θέμα της η μοναξιά της καθημερινότητας των ανθρώπων. Το καλοκαίρι ξεκινήσαμε να διαβάζουμε κάποια κομμάτια που είχα μεταφράσει το καλοκαίρι. Κάποια άρεσαν περισσότερο και έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Μαζευόμασταν σε σπίτια και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό για μια θεατρική ομάδα, να μπορεί να γνωρίζει κάποιους συγγραφείς και το έργο τους. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, να διαβάζουμε κάποια κομμάτια σαν ομάδα και ανάλογα με το πώς το ένα κομμάτι συνδέεται με το άλλο δημιουργείται και το σύνολο της παράστασης».

Στα μέσα του Οκτώβρη άρχισε η ομάδα να δουλεύει την παράσταση. Με εξαίρεση το διάλειμμα των Χριστουγέννων έκανε συνεχώς πρόβες που όσο πλησιάζει η παράσταση γίνονται εντατικότερες, γιατί η ανάγκη είναι μεγαλύτερη.

Όπως και πέρσι έτσι και φέτος η παράσταση είναι βασισμένη σε κείμενα των Χόροβιτς, Χεαρ, Μπρέντον, Βαν Ίταλι, Σίμελπφένιχ, Άλμπυ, Μελκιό με τη διαφορά όπως επισημαίνει η κ. Λαντζουράκη «φέτος είναι μεγαλύτερα τα κομμάτια, είναι μονόπρακτα».

Επίσης, όπως και πέρσι η παράσταση στηρίζεται στην κίνηση. «Μου αρέσει πολύ η αρμονική κίνηση πάνω στη σκηνή ή η δυσαρμονική κίνηση με κάποιο στόχο. Γι’ αυτό επιλέγω διαρκώς στις παραστάσεις που διοργανώνω να υπάρχει η κίνηση. Βέβαια, πέρσι τα κείμενα ήταν μικρά και η αίσθηση που έδινε ο κάθε ηθοποιός ήταν πολύ δυνατή σε σχέση με το κείμενο που ήταν περιορισμένο. Όλα γίνονταν με μεγάλη ταχύτητα. Φέτος τα κομμάτια είναι μεγαλύτερα υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω τους. Υπάρχουν βέβαια κομμάτια που έχουν ταχύτητα, αλλά είναι μονόπρακτα».

Σκηνοθετική προσέγγιση

«Η όλη ιδέα της παράστασης κινείται γύρω από την ενηλικίωση ενός προσώπου. Μέσα από διάφορα δρώμενα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι τα κομμάτια, υπάρχει ένα κορίτσι το οποίο κινείται στο χώρο όπου διαδραματίζονται τα διάφορα τεκταινόμενα και επηρεάζεται από αυτά», τονίζει η σκηνοθέτης της παράστασης Μυρσίνη Λαντζουράκη.

«Κάτι που αρέσει πολύ σε εμένα και πιστεύω και σε όλα τα παιδιά της ομάδας και έχει άμεση σχέση με την κίνηση και σχετικά γρήγορη για τα μάτια του θεατή είναι πολύ γρήγορη η παράσταση δεν κάνει πουθενά κενά, εναλλάσσονται πρόσωπα, καταστάσεις, σκηνές τόσο γρήγορα που κρατά το ενδιαφέρον σου μέχρι την τελευταία στιγμή. Είναι κάτι που θαυμάζω στον τρόπο που σκηνοθετεί η Μυρσίνη», συμπληρώνει η Στέλλα Λεοντοπούλου.

Μοναξιά και σύγχρονος τρόπος ζωής

Πώς όμως βιώνουν τη μοναξιά τα μέλη της παράστασης; «Το θέμα αγγίζει όλους μας. Ανεξάρτητα από ηλικία βιώνουμε τη μοναξιά μας με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Δεν ήταν θέμα ξένο, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον ούτε η αίσθηση που έβγαζε. Είναι κάτι που όλοι έχουμε ζήσει. Μέσα από αυτά τα μονόπρακτα η μοναξιά εκφράζεται με ένα πιο θεατρικό τρόπο αλλά είναι ένα συναίσθημα που βιώνουμε όλοι, ο καθένας μέσα από τις δικές του εμπειρίες», τονίζει η Στέλλα Λεοντοπούλου.

Από την πλευρά της η Ειρήνη Μπαριτάκη αναφέρει ότι «ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος. Ακόμη και μέσα από την αθωότητα και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του η μοναξιά τον φέρνει σε επαφή με τον εαυτό του. Άνθρωπος χωρίς μοναξιά δεν υπάρχει. Η μοναξιά είναι ωραία».

«Στην παράσταση δεν έχουμε πιάσει μόνο περιθωριακές ομάδες ανθρώπων, όπως θα περίμενε κάποιος. Μιλάμε για τη μοναξιά, που όλοι στο σύγχρονο κόσμο βιώνουμε. Ακόμη κι αν βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, μπορείς να τη βιώνεις», αναφέρει η Μαρία Χαρτοκόλλη, ενώ από την πλευρά της η Μυρσίνη Λαντζουράκη συμπληρώνει ότι «σήμερα ακόμη και ο άνθρωπος που έρχεται και σου ζητά βοήθεια τον κοιτάς με μισό μάτι. Δεν στέκεσαι να ακούσεις το πρόβλημά του. Δεν τον ξέρω δεν του μιλώ».

Επιβεβαιώνοντας τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου στις μεγαλουπόλεις και στο πόσο επηρεάζει τη ζωή τους η Μαρία Χαρτοκόλλη χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την Αθήνα. «Περπατάς στο δρόμο βιαστικά και κάποιος σε σκουντά στο δρόμο. Παλιότερα γύρναγα εκνευρισμένη όπως και ο άλλος. Σήμερα, αφού πρώτα έζησα κάποια χρόνια στην Κομοτηνή, γυρνώ και με χαμόγελο απαντώ ότι δεν πειράζει και αυτό τους ξαφνιάζει. Συνήθως υπάρχει μία ταχύτητα που σε μετατρέπει σαν ρομπότ σε ό,τι και να κάνεις».

«Και αυτή η ταχύτητα υπάρχει σε κάποια στιγμιότυπα που επαναλαμβάνονται στην παράσταση. Υπάρχουν μοτίβα που τα ονόμασα traffic, στα οποία γίνεται το συναπάντημα διαφόρων ατόμων, όπου ο καθένας είναι μόνος. Πολύς κόσμος και ο καθένας μόνος. Τα ονόμασα έτσι, διότι το traffic μου θυμίζει κάτι στο οποίο έχεις κολλήσει και δεν μπορείς να φύγεις είσαι μόνος. Είναι η εικόνα ενός μποτιλιαρίσματος, μια διαρκούς κίνησης που όλοι είναι μπροστά σου και δεν αισθάνεσαι ίχνος ευγένειας εν αντιθέσει θέλεις να προσβάλεις τον άλλο. Ουσιαστικά ψάχνεις να βρεις το χώρος σου μέσα σε μία κίνηση, αλλά ο χώρος θέλεις να είναι δικός σου και να μη μπει κανείς μέσα. Είναι εγωιστικό αυτό και είναι χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας», αναφέρει η κ. Λαντζουράκη.

Μουσική της παράστασης

Η τελική επιλογή των κομματιών που ντύνουν μουσικά την παράσταση έγινε από τη Μυρσίνη Λαντζουράκη, αλλά οι προτάσεις έγιναν από τα παιδιά της ομάδας. Οι ήχοι κινούνται σε μουσικής τάγκο και ουσιαστικά λάτιν. «Το ουσιαστικό μουσικό μοτίβο είναι το τάγκο, γιατί είναι συγχρόνως ερωτικός και επιθετικός χορός και έχει αρκετή δύναμη».

Η παράσταση θα έχει εισιτήριο 5 ευρώ και αυτό για να καλυφθούν τα έξοδα της παράστασης. «Τα σκηνικά και τα κουστούμια είναι όλων των παιδιών. «Τα σκηνικά είναι απλά για να καλύπτουν τα περάσματά μας. Ούτως ή άλλως δεν έχουμε βαριά σκηνικά. Είμαι προσωπικά κατά αυτών γιατί πέρσι αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με τα βαριά σκηνικά. Τα μεταφέραμε στην Ξάνθη και επειδή δεν βρήκαμε τρόπο να τα φέρουμε πίσω έμειναν εκεί. Φέτος κινηθήκαμε σε πιο λειτουργικές λύσεις. Σιδηροκατασκευές που διαλύονται και μεταφέρονται εύκολα».

Ερασιτεχνικό θέατρο

Προσδιορίζοντας τις δυσκολίες που παρουσιάζει μία ερασιτεχνική θεατρική παράσταση η κ. Λαντζουράκη επισημαίνει ότι «είναι η προσέγγιση του κειμένου. Τα φετινά κείμενα είναι πολύ δύσκολα. Πέρσι στην παράσταση που ανεβάσαμε με θέμα τον έρωτα ο καθένας έβγαζε το προσωπικό του αίσθημα φέτος σε πολλά κομμάτια ζητήθηκε από μένα τα παιδιά να αφήσουν κατά μέρος τον εαυτό τους την προσωπικότητά τους και να πιάσουν λίγο περισσότερο δύσκολα συναισθήματα. Αυτό όταν πρωτοδουλεύεις με μία ομάδα είναι δύσκολο γιατί πρέπει πρώτα από όλα να γνωριστείς με τα παιδιά της ομάδας να καταφέρεις να σε εμπιστευτούν για να μπορέσουν να δώσουν κάτι περισσότερο από αυτά που θα τους ζητήσεις. Εμείς φέτος δεν γνωρίσαμε δυσκολίες. Γνωριζόμασταν μεταξύ μας, ξέραμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας και από πέρσι βλέπω φοβερή εξέλιξη στα παιδιά. Για μένα είναι ακριβώς όπως όταν πηγαίνεις σε μια δραματική σχολή. Ξεκινάς από το πρώτο έτος, από το μηδέν. Μαθαίνεις κάποια πράγματα και όσο περνούν τα χρόνια αποκτάς εμπειρία. Το ίδιο ισχύει και με το ερασιτεχνικό θέατρο. Τόσο αυτή η ομάδα όσο και η ομάδα της πολιτιστικής κίνησης γνωρίζουν ο ένας τον τρόπο του άλλου και τον τρόπο που χρειάζεται να προσεγγίσουν κάποια κείμενα και το χρόνο που χρειάζεται».

«Η διαφορά μιας επαγγελματικής από μία ερασιτεχνική δουλειά όσον αφορά στα μέλη της ομάδας Ν-ομάς είναι ότι δεν έχουμε το θεωρητικό υπόβαθρο παιδιών που έχουν πάει σε δραματική σχολή. Βεβαίως, αυτό αντισταθμίζεται από τη σύμπνοια που έχουμε μεταξύ μας και από την καλή προϊστορία που έχουμε με την Μυρσίνη. Προσωπικά μου ήταν πολύ δύσκολο φέτος υποκριτικά να προσεγγίσω τις λεπτές αποχρώσεις που ήθελε η Μυρσίνη να βγάλω προς τα έξω. Ήθελε πολλή δουλειά. Αν ήμουν απόφοιτος σχολής και είχα κάνει τρία χρόνια μαθήματα σαφέστατα θα ήταν πιο εύκολο. Αλλά και πάλι πολύ γρήγορα όλη η ομάδα αντεπεξήλθε», αναφέρει η Στέλλα Λεοντοπούλου.

Από την πλευρά της η Μαρία Χαρτοκόλλη τονίζει ότι «δεν υπάρχει η πολυτέλεια χρόνου για να βρισκόμαστε τρεις φορές την εβδομάδα και τη μία να κάνουμε χορό, την άλλη τραγούδι ώστε να υπάρχει μια γενικότερη υποδομή. Ο στόχος είναι πιο συγκεκριμένος, οπότε είναι πολύ δύσκολο», ενώ η Ειρήνη Μπαριτάκη αναφέρει ότι όταν η ίδια μπήκε στην ομάδα αργότερα από τα άλλα παιδιά «βρήκα πολύ αγάπη. Εγώ είμαι φοιτήτρια και έχω τον ελεύθερο χρόνο. Απορώ και θαυμάζω με τα άλλα παιδιά που δουλεύουν και μπορούν να τα συνδυάσουν όλα. Απλά αγαπούν αυτό που κάνουν. Αυτό το σημείο είναι το δυνατό τους».

Στήριξη φορέων

Όσον αφορά στη στήριξη από τους φορείς, η κ. Μυρσίνη Λαντζουράκη ευχαριστεί στο θέμα της στέγης των Αντιδήμαρχο Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Κομοτηνής τον κ. Χατζηκωνσταντίνου «ο οποίος, ενώ ψάχναμε καιρό για χώρο και χτυπήσαμε πολλές πόρτες, με καλή διάθεση και χωρίς κανέναν ενδοιασμό και τυπικότητες γραφειοκρατικές, μας παραχώρησε χώρο και δουλεύουμε στο Πολυλειτουργικό Κέντρο του δήμου. Όσον αφορά στα σκηνικά και στα κοστούμια, από πέρσι με κάποιες δραστηριότητες είχαμε χρήματα και καταφέραμε να καλύψουμε τα έξοδά μας. Και φέτος η ομάδα θα συνεχίσει με κάποιες δραστηριότητες, κάναμε αίτηση στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς για μια δράση που θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβριο και επιχορηγηθήκαμε με κάποιο ποσό, οπότε τουλάχιστον για τα πρώτα βήματά μας οικονομικά είμαστε καλυμμένοι. Να ευχαριστήσω επίσης τη Βενετία Λασκαρίδου, η οποία έχει Σχολή Χορού και μας βοήθησε σε χορογραφίες της παράστασης καθώς και τον Κώστα Αυγίτσο που θα επιμεληθεί τα φώτα της παράστασης, κάτι πολύ δύσκολο».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.