«Οταν υπαρχει αγαπη, δεν υπαρχει εκμεταλλευση»

«Τον ρατσισμό τον δημιουργείς εσύ και δίνεις το έναυσμα στον άλλον να συμπεριφερθεί ανάλογα. Όταν ζεις σε έναν ξένο τόπο, πρέπει να καταλάβεις ότι σε ορισμένα πράγματα θα υπάρχει περιορισμός, αυτή η τακτική ακολουθείται παντού, σε όλες τις χώρες, κι έχει να κάνει με τις διαφορές και τις κουλτούρες. Όταν μάθεις να σέβεσαι την κουλτούρα και τις συνήθειες του άλλου, τότε απολαμβάνεις το αγκάλιασμα των ανθρώπων», δηλώνει ο πατέρας Αντώνιος Μουτιάμπας.

Κατάγεται από την Ουγκάντα, σπούδασε στην Ελλάδα και ως ιερέας επέστρεψε πάλι πίσω για να στηρίξει τους κατοίκους της πολύπαθης χώρας και να επουλώσει όσες από τις πληγές μπορεί. «Η εκκλησία με αγκάλιασε εμένα. Με βοήθησε να σπουδάσω. Τώρα ήρθε η δική μου σειρά να προσφέρω αυτό το λιθαράκι μέσα στην εκκλησία. Δεν μπορώ να πω ότι θα τα καταφέρω όλα, αλλά θα κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ με τις δυνάμείς μου» δηλώνει σήμερα στο «Εμείς η πόλις» βέβαιος ότι σ΄ αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσει να έχει τους Έλληνες και την αγάπη του Θεού.

•Πώς βρεθήκατε στην Ελλάδα, πατέρα Αντώνιε;

Με τη στήριξη της Εκκλησίας της Ελλάδος τελείωσα στην Ελλάδα το Τεχνικό Λύκειο, μετά πήγα στη Γεωπονική Σχολή. Με σπούδασε ο πρώην Μητροπολίτης Ξάνθης, ο Ειρηναίος. Στη συνέχεια πήγα στην Ιερατική Σχολή, στα Χανιά και στην Αθήνα. Έγινα Διάκονος με τις ευλογίες του Σεβασμιότατου Ειρηναίου και μετέπειτα Ιερέας. Μετά επιστρέψαμε πίσω με την οικογένειά μου, πήγαμε να προσφέρουμε στην Ουγκάντα. Μπορούσαμε άνετα να ζήσουμε στην Ευρώπη, αλλά ο σκοπός μου ήταν να έρθω στην Ελλάδα να σπουδάσω και να επιστρέψω εκεί που με είχαν περισσότερο ανάγκη. Με είχε στείλει η εκκλησία της Ελλάδος να μορφωθώ και ήταν σκόπιμο για μένα να γυρίσω, να προσφέρω στην Ουγκάντα. Ασκώ την ιεροσύνη μου σε μια ενορία που λέγεται «Ενορία του Αγίου Αντωνίου».

•Πώς είναι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ουγκάντα;

Όταν πήγα ήταν δύσκολα. Οι δυσκολίες εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά ήταν μια ενορία που επί δέκα χρόνια δεν είχε ιερέα. Η περιοχή είχε περάσει και έναν Εμφύλιο Πόλεμο που ισοπέδωσε πολλά πράγματα, όχι μόνο υλικά, αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων. Τώρα γίνονται προσπάθειες και επέρχεται μια λύτρωση, κλείνουν πληγές. Οι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία γιατί ακούν έναν καλό λόγο. Το αγκάλιασμα της Ορθοδοξίας δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, σε άλλες θρησκείες. Βρισκόμαστε βέβαια και στο πλευρό οικογενειών που έχουν προβλήματα, ακόμη κι όταν δεν είναι Ορθόδοξοι. Αγκαλιάζουμε όλο τον κόσμο του χωριού μας, χωρίς να κοιτάμε ποιας θρησκείας είναι.

•Από πού αντλείτε δύναμη;

Η εκκλησία με αγκάλιασε εμένα. Με βοήθησε να σπουδάσω. Τώρα ήρθε η δική μου σειρά να προσφέρω αυτό το λιθαράκι μέσα στην εκκλησία. Δεν μπορώ να πω ότι θα τα καταφέρω όλα, αλλά θα κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ με τις δυνάμεις μου. Τις δυνάμεις αυτές τις αντλώ και από τη βοήθεια που παίρνω από την Ελλάδα, από τους απλούς φίλους, τους φτωχούς ανθρώπους. Να μην σας φανεί περίεργο, αλλά όσοι παίρνουν και τα πιο λίγα λεφτά, είναι αυτοί που δίνουν και τα πιο πολλά από το υστέρημά τους. Δεν το βλέπω παράξενο, γιατί είναι πράγματα και καταστάσεις που περιγράφει το Ευαγγέλιο.

•Στην Ελλάδα γιατί επιστρέψατε;

Στην Κομοτηνή γνώρισα την κα Αδαμαντία Μπλέτσα και τον πατέρα Ναθαναήλ. Όταν λειτούργησα μαζί του, πήρα δυνάμεις γιατί ο ιερέας όταν δεν λειτουργεί, «μαραίνεται». Βρίσκομαι στην Ελλάδα δύο εβδομάδες και μετά από δέκα μέρες θα γυρίσω στην Ουγκάντα. Στους κατοίκους της Ουγκάντα θα μεταφέρω την αγάπη των Ελλήνων, οι οποίοι μας προσφέρουν την αγάπη τους, χωρίς να μας ξέρουν. Η αγάπη αυτή περνάει καθαρά μέσα από την αγάπη της εκκλησίας. Νιώθεις το Λόγο του Θεού, δεν είναι μόνο η οικονομική βοήθεια, αλλά και το αγκάλιασμα, η προσπάθεια να κρατηθεί και να διαδοθεί η Ορθοδοξία, η αληθινή πίστη. Μόνο μέσω της αληθινής πίστης μπορεί ο άνθρωπος να λυτρωθεί.

•Και από την επίλυση των προβλημάτων έρχεται η ανακούφιση. Αυτό δεν έχει συμβεί στη χώρα σας ακόμη…

Η ζωή στην Ουγκάντα δεν θα ήταν πολύ δύσκολη. Οι δυσκολίες απορρέουν από τις αρρώστιές οι οποίες μας βασανίζουν, όπως η μαλάρια. Η πολιτική στην Ουγκάντα πέρασε, ένα πολύ μεγάλο στάδιο, τη Δικτατορία του Αμίν. Ένα κράτος, όταν περνάει μια δικτατορία, για να ισορροπήσει οικονομικά και να αποκτήσει εκ νέου σταθερότητα εντός του, χρειάζεται πάρα πολλά χρόνια. Αυτά είναι και τα πιο μεγάλα προβλήματα, με αποτέλεσμα η χώρα μας να είναι λίγο πίσω. Πολλά παιδιά δεν πάνε σχολείο, υπάρχουν πολλά ορφανά. Η προσπάθειά μου στοχεύει στο να κάνουμε σχολεία κι ένα ορφανοτροφείο. Κάθε ενορία χρειάζεται κι ένα σχολείο για να μορφωθούν οι άνθρωποι και η ενορία να έχει μορφωμένους ανθρώπους, διότι η ενορία τρέφεται από τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι είναι αγράμματοι, τότε η ενορία τρέφει τους ανθρώπους, γίνεται το αντίθετο από αυτό που πρέπει. Μια ζωή θα έχουμε «ορφανά» άτομα, όταν, όμως, θα μορφωθούν και θα μπορούν να διαβάζουν τα συγγράμματα της Ορθοδοξίας, οι απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα και σε όλα τα ζητήματα βρίσκονται σ’ αυτά τα συγγράμματα. Όταν υπάρχει αγάπη, δεν νομίζω ότι θα υπάρξει δικτατορία και εκμετάλλευση.

•Οι εμφύλιοι είναι συχνοί σε χώρες όπως η Ουγκάντα. Πού οφείλονται;

Ο εμφύλιος δεν είναι απλά επικίνδυνος για το κράτος, αλλά ισοπεδώνει το κράτος, τις καρδιές των ανθρώπων. Δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο εχθρός σου. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου γίνονται και γενοκτονίες. Στην Ελλάδα ζήσατε και τέτοιες δύσκολες στιγμές και καταλαβαίνετε. Ό,τι πέρασε η Ελλάδα, περνά τώρα η Ουγκάντα. Νομίζω, όμως, ότι με τον σταυρό της Ορθοδοξίας όλα θα αντιμετωπιστούν, θα υπάρξει ειλικρίνεια και ηρεμία στις καρδιές των ανθρώπων. Ο παράγοντας παιδεία είναι σημαντικός. Με τη μόρφωση των ανθρώπων πιστεύω ότι θα έχουμε και περισσότερη αγάπη, οι άνθρωποι θα μάθουν την αλήθεια, θα μάθουν να σκέφτονται και δεν θα παρασύρονται έτσι εύκολα, από τους πολιτικούς και τους αντάρτες, οι οποίοι θέλουν μόνο να καταστρέφουν και να ισοπεδώνουν. Με την μόρφωση και την παιδεία αποφεύγουμε τις συγκρούσεις και τους πολέμους.

•Ο ρόλος της αποικιοκρατίας ποιος ήταν στην πατρίδά σας;

Η αποικιοκρατία έκανε πολλά λάθη. Τα σύνορα της Ουγκάντα είναι μπερδεμένα, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στη χώρα μου, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση. Λείπει η κοινή κουλτούρα και η κοινή γλώσσα. Υπάρχουν 52 διαφορετικές γλώσσες στην Ουγκάντα, οι πιο βασικές βέβαια είναι τέσσερις. Ανάμεσα σε 25 εκατομμύρια ανθρώπους δεν λείπουν τα προβλήματα, απουσιάζει ο συμβιβασμός και η διάθεση συνεργασίας λόγω των ξένων συμφερόντων. Οι ξένες δυνάμεις συμφωνούν με μια φυλή, της προμηθεύουν όπλα και ξεκινά η εξέγερσή της και εκ νέου ο εμφύλιος με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Ένας πρώην αντάρτης μου είχε πει ότι είναι πιο εύκολο να περάσεις ένα τανκ στα σύνορα, παρά ένα πακέτο τσιγάρα. Είναι πιο εύκολο να περάσεις όπλα, από ότι ένα κουτί γάλα. Υπάρχει και μεγάλη διαφθορά και όλα γίνονται.

•Το χρώμα σας στάθηκε αφορμή να εισπράξετε ρατσιστικά σχόλια, πατέρα Αντώνιε;

Την απάντηση μπορεί να τη δώσετε και εσείς η ίδια. Με βρήκατε στο δρόμο και με ένα χαμόγελο μου ζητήσατε να σας μιλήσω. Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, δεν αντιμετώπισα ρατσιστικό πρόβλημα. Πιστεύω τελικά ότι πρώτα εσύ ο ίδιος δημιουργείς το ρατσισμό. Για παράδειγμα: όταν βρίζεις ανθρώπους, όταν είσαι βρώμικος, όταν δεν συμμετέχεις και είσαι απομονωμένος, νιώθεις ότι είσαι ξένος, ότι αντιμετωπίζεις τον ρατσισμό. Τον ρατσισμό τον δημιουργείς εσύ και δίνεις το έναυσμα στον άλλον να συμπεριφερθεί ανάλογα. Όταν ζεις σε έναν ξένο τόπο, πρέπει να καταλάβεις ότι σε ορισμένα πράγματα θα υπάρχει περιορισμός. Αυτή η τακτική ακολουθείται παντού, σε όλες τις χώρες κι έχει να κάνει με τις διαφορές και τις κουλτούρες. Όταν μάθεις να σέβεσαι την κουλτούρα και τις συνήθειες του άλλου, τότε απολαμβάνεις το αγκάλιασμα των ανθρώπων. Εγώ έζησα στην Κρήτη, μέχρι και κρητικό χορό έμαθα και να πίνω τσικουδιά και να τρώω χταπόδι, συνήθειες που δεν είχα στην Ουγκάντα. Το έκανα για να μπορώ να έχω μια παρέα. Δούλεψα και πολύ, ως επιπλοποιός, ως ηλεκτρολόγος και κέρδισα έτσι την εκτίμηση του κόσμου και το αγκάλιασμά του. Την Ελλάδα δεν τη λησμονώ, την εγκατέλειψα για να μπορώ να προσφέρω στην Ορθοδοξία

•Ήταν χρέος που νιώθατε ότι έπρεπε να ξεπληρώσετε;

Όχι, δεν ήταν χρέος προς το Θεό. Κανείς δεν μου ζήτησε να δώσω πίσω κάτι. Ο Θεός μας τα δίνει όλα χωρίς χρέος. Ύστερα κι άλλα παιδιά μορφώθηκαν με τη στήριξη της Εκκλησίας της Ελλάδος και ποτέ δεν γύρισαν πίσω, συνέχισαν τη ζωή τους. Δεν υπήρχε χρέος λοιπόν, υπάρχει μόνο ηθική ικανοποίηση, η «αμοιβή» που εισπράττεις είναι να βλέπεις την εκκλησία σου να ανεβαίνει. Η λύτρωση των άλλων είναι η αμοιβή μας.

•Νιώθετε ότι λειτουργείτε σαν ιεραπόστολος;

Η λέξη ιεραπόστολος είναι πολύ βαριά. Δεν έφτασα σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο. Απλά υπηρετώ τις ανάγκες των ανθρώπων, δεν είμαι ιεραπόστολος.

•Οικογένεια έχετε δημιουργήσει;

Έχω τη μικρή οικογένεια, τη γυναίκα μου και τα τέσσερα παιδιά μου, ζούμε μαζί στην Ουγκάντα, έχω και τη μεγάλη οικογένεια, τον λαό της Ουγκάντας.

•Αφού ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους γιατί αφήνει ανοιχτές τόσες πληγές; Οι ασθένειες, η φτώχεια, η πείνα δεν λείπουν ποτέ από την πατρίδα σας…

Είναι μια δοκιμασία κι όταν διαβάζουμε τους βίους των Αγίων διαπιστώνουμε ότι έχουν περάσει μια φρικτή δοκιμασία. Σκέφτομαι ότι, αν δεν υπήρχαν αυτές οι δοκιμασίες, ίσως οι άνθρωποι να μην έψαχναν τον αληθινό Λόγο του Κυρίου, το αγκάλιασμα της Εκκλησίας. Δοκιμαζόμαστε και δεν «τα βάζουμε με το Θεό». Είναι ένας τρόπος να καταλάβουμε το Φως Του, δηλαδή την Αλήθειά Του. Δίνω κουράγιο στους ανθρώπους και τους λέω: Χαμογελάμε, χορεύουμε, προσευχόμαστε και προχωράμε.

•Ποιο είναι το όνειρό σας;

Θέλω να φτιάξω ένα Γυμνάσιο, διότι η ενορία έχει μόνο δημοτικό. Όταν τα παιδιά τελειώνουν το δημοτικό φεύγουν και τα βλέπεις ή να κάθονται στο χωριό επειδή δεν έχουν χρήματα να φύγουν ή να πάνε στο Γυμνάσιο, όλα τα σχολεία είναι ιδιωτικά. Οι άποροι δεν πάνε σχολείο, το θέμα είναι ότι η εξυπνάδα του ανθρώπου δεν σχετίζεται με την φτώχεια. Είναι έξυπνοι, αλλά μένουν πίσω λόγω φτώχειας. Δημιούργησα μια τάξη για τα μεγάλα παιδιά που δεν είχαν τελειώσει το Δημοτικό και μερικά βγήκαν από το δημοτικό και στις εξετάσεις έγραψαν άριστα.

•Η Εκκλησία της Ελλάδος συνεχίζει τη στήριξη;

Πολλοί Μητροπολίτες στη χώρα σας μας βοηθούν. Όπως πολλοί οργανισμοί, επίσης και απλοί άνθρωποι. Η Ελλάδα είναι πάντα στο πλευρό μας.

•Ο θάνατος σας απασχολεί ή έχετε εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου;

Αν κάποιος πει ότι έχει εξοικειωθεί, θα πει ψέματα. Δεν έχουμε υπογράψει γραμμάτιο με τον θάνατο για να ξέρουμε πότε θα το πληρώσουμε. Απλά ο αγώνας που κάνεις για να είσαι μέσα σε ανθρώπους σε βοηθάει να ξεχνάς το θάνατο. Όταν κάθεσαι και δεν αγωνίζεσαι, το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο θάνατος. Όταν είμαι κοντά στους ανθρώπους και αγωνίζομαι, βλέπω ότι υπάρχει μέλλον. Όταν σκέφτεσαι τον θάνατο, αδυνατείς να σκέφτεσαι για το μέλλον το δικό σου και των άλλων ανθρώπων. Τώρα σκέφτομαι το μέλλον. Όταν έρχεται ο θάνατος κι αυτό είναι μια ευλογία.

Μαρία Νικολάου

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.