Οταν πηγαιναμε μαζι σχολειο…τα «πρωτακια» ειναι εδω…

Aν ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που σημαίνει το τέλος της καθημερινής άδειας για τους μεγάλους, για τα παιδιά σημαίνει κάτι εξίσου… συνταρακτικό. Την αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς. Επιστροφή στα θρανία λοιπόν, και η προσαρμογή τις πρώτες μέρες είναι ζητούμενο. Σίγουρα για τα πρωτάκια έννοιες όπως «δικαιώματα» και «υποχρεώσεις» έρχονται τώρα να προστεθούν στο λεξιλόγιό τους, στην καθημερινότητά τους. Το άγχος δικαιολογημένο μαζί και η περιέργεια για το νέο «μεγάλο» σχολείο. Μια μικρή παρέα έξι παιδιών υποδέχεται σήμερα το «Εμείς η πόλις». Η πρώτη επαφή μας μαζί τους είναι μια μεγάλη έκπληξη, αλλά ταυτόχρονα και μια γλυκιά αφορμή για πολλά – πολλά χαμόγελα. Αποκαλύπτουν σκέψεις για το μέλλον και κουβέντες των γονιών τους, μιλούν για την προετοιμασία που έχουν κάνει και δεν κρύβουν ότι ανυπομονούν να πάνε στο «μεγάλο» Σχολείο. «Η πρώτη επαφή του μαθητή με το δάσκαλο θεωρείται μια εμπειρία καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξη στο σχολείο» δηλώνει τρυφερά στο πλευρό τους η νηπιαγωγός κ. Σοφία Ανέστη και σπεύδει να επισημάνει ότι οι γονείς έχουν περισσότερο άγχος και μεγαλύτερη αγωνία από ό,τι τα παιδιά.

Μια συνάντηση «κατ΄ ιδίαν» των δύο πλευρών, λίγες μέρες πριν την έναρξη του σχολικού έτους είναι μια καλή αρχή για τα «πρωτάκια» και το (ην) δάσκαλο(α) λένε οι ειδικοί. «Είναι καλό, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, να βοηθήσουμε το παιδί να αντιμετωπίσει πρακτικά ζητήματα» προσθέτουν και σημειώνουν ως παραδείγματα: «Δοκιμάζουμε τη δυνατότητά του να πηγαίνει μόνο στην τουαλέτα. Ή αν μπορεί να ξύνει τα μολυβάκια του. Επίσης, το ενημερώνουμε για το τι ώρα θα έρθουνε να το πάρουνε από το σχολείο».

Ρεπορτάζ – Φώτο: Μαρία Νικολάου

Τα «πρωτάκια» της σημερινής μας παρέας δείχνουν να δέχονται την ιδέα του σχολείου με πολύ χαρά. Μάλιστα, κάποια από αυτά, μας εξηγούν τον τρόπο. Έχει προηγηθεί συζήτηση – ενημέρωση των γονιών. Μιλώντας με τα ίδια τα παιδιά, είδαμε ότι η εξοικείωσή τους με τα μαθήματα έχει ξεκινήσει και μοιάζουν να είναι χαρούμενα στην ιδέα του νέου σχολείου. Μάλλον, λοιπόν, τους αρέσει. Σε 12 χρόνια όμως, μπορεί και να έχουν αναθεωρήσει την άποψή τους!

Χριστίνα Ζαφειριάδου – Κερκινέζη: “Δεν με πειράει που θα μελένε “πρωτάκι””

Για πες μου Χριστίνα, πόσο χρονών είσαι;

Χριστίνα: 5,5 χρονών. Τώρα θα πάω πρώτη δημοτικού.

Ποιος σου το είπε αυτό;

Χριστίνα: Κανείς! Το άκουσα από τους μεγάλους.

Είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο;

Χριστίνα: Ναι, είμαι έτοιμη. Έμαθα μερικά γράμματα. Έμαθα συλλαβές. Έχω διαβάσει μια λέξη και ξέρω να γράφω τη λέξη, «μαμά».

Ποια άλλα γράμματα ξέρεις;

Χριστίνα: Το «η», το «ο», το «κ», το «σ» και κανένα άλλο.

Σου έχει μιλήσει κάποιος στο σπίτι για το «μεγάλο» Σχολείο;

Χριστίνα: Δεν μου μίλησε κανείς στο σπίτι. Είδα τις αίθουσες που μπορεί να πάω.

Μπορείς να μου περιγράψεις μια αίθουσα;

Χριστίνα: Έχουν ένα γραφείο για την δασκάλα και μετά θρανία. Δεν είναι όμορφες όπως αυτές του νηπιαγωγείου.

Στεναχωριέσαι που θ’ αφήσεις τους φίλους σου στο νηπιαγωγείο;

Χριστίνα: Δεν στεναχωριέμαι γιατί θα έχω μαζί μια φίλη μου από το νηπιαγωγείο. Την Ανδρονίκη. Θα είναι και εκείνη στο 5ο .

Τους μαθητές της 1ης Τάξης τους λένε: «πρωτάκια». Σε πειράζει αυτό;

Χριστίνα: Δεν με πειράζει που θα με λένε «πρωτάκι».

Με τον καινούργιο δάσκαλό σου συναντήθηκες;

Χριστίνα: Δασκάλα θα έχουμε, στην πρώτη είναι μόνο δυο δασκάλες. Δασκάλα θα έχω. Το είδα όταν πήγα με την μαμά μου.

Τι νομίζεις ότι θα συμβεί στην Α΄ τάξη;

Χριστίνα: Θα αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο. Ανυπομονώ να πάω πρώτη δημοτικού.

Σταμάτης Μπαλτζής έξι ετών: “Να γράφω ξέρω, όχι να διαβάζω”

<
Πόσο χρονών είσαι Σταμάτη;

Σταμάτης: Έσβησα τα έξι και θα πάω πρώτη δημοτικού.

Πώς αισθάνεσαι;

Σταμάτης: Αισθάνομαι λίγο καλά.

Θα έχεις φίλους στο νέο σχολείο;

Σταμάτης: Έχω πολλούς φίλους, ευτυχώς.

Ξέρεις πού είναι το καινούργιο Σχολείο σου;

Σταμάτης: Δίπλα στα νήπια είναι το κτίριο. Μου το έδειξαν μια μέρα. Πηγαίναμε για γυμναστική εκεί.

Τι σου λένε στο σπίτι;

Σταμάτης: Θα πας στο μεγάλο σχολείο μου λένε. Διάβασμα τώρα! Έτσι, λένε.

Ξέρεις να διαβάζεις;

Σταμάτης: Να γράφω ξέρω, όχι να διαβάζω. Το όνομά μου, μόνο το Σταμάτης.

Κάνατε κάποια προετοιμασία με τη μαμά στο σπίτι;

Σταμάτης: Η μαμά μου αγόρασε βιβλία. Θα πάρουμε κι άλλα πράγματα. Θα με γράψει και προσκοπάκι του βουνού.

Στεναχωριέσαι που θ’ αφήσεις το νηπιαγωγείο σου;

Σταμάτης: Δεν στεναχωριέμαι, θα έχω τον φίλο μου τον Αναστάσιο εκεί, τον Αλέξανδρο.

Απόστολος Πολυβάκας έξι ετών: “Τέρμα το παιχνίδι και διάβασμα τώρα”

Πρώτη κι εσύ Απόστολε;

Απόστολος: Ναι, θα πάω κι εγώ στην πρώτη.

Είσαι έτοιμος; ξέρεις για παράδειγμα να γράφεις;

Απόστολος: Ξέρω πιο πολύ να διαβάζω. Και να γράφω το «Ω», το «γ», το «Α», το «β».

Τι σου λένε στο σπίτι;

Απόστολος: Στο σπίτι λένε ότι θα πάω δημοτικό. Τέρμα το παιχνίδι. Διάβασμα τώρα.

Προετοιμάστηκες το καλοκαίρι;

Απόστολος: Δεν έκανα κάτι το καλοκαίρι. Γράφαμε πού και πού στο τετράδιο με την μαμά. Μου αγόρασε τσάντα, κασετίνα και όλα τα σχολικά.

Φοβάσαι μήπως λίγο;

Απόστολος: Θα έχω φίλους, δε φοβάμαι που θα αλλάξω σχολείο.

Θα σε λένε όμως τα μεγάλα παιδιά: «πρωτάκι»…

Απόστολος: Δε θα με λένε «άντε ρε μικρέ» και «πρωτάκι». Κι άλλα παιδιά είναι σαν κι εμάς και δεν τα πειράζουν.

Μαριάννα Μουσμουλίδου: “Χαίρομαι που θα πάω πρώτη”

Πώς σε λένε κουκλίτσα μου;

Μαριάννα: Με λένε Μαριάννα και είμαι έξι ετών. Θα πάω κι εγώ πρώτη.

Προετοιμάστηκες γι’ αυτό;

Μαριάννα: Ναι ετοιμάστηκα. Διαβάζω μαζί με τον μπαμπά μου. Ξέρω να γράφω όλη την αλφαβήτα και να την λέω απ΄ έξω.

Πώς το κατάφερες αυτό;

Μαριάννα: Προσπαθήσαμε με τον μπαμπά και τη μάθαμε.

Μήπως αισθάνεσαι κάποια μικρή αγωνία που θα πάς σε άλλο σχολείο;

Μαριάννα: Όχι, δεν φοβάμαι. Χαίρομαι που θα πάω πρώτη.

Φίλους θα έχεις;

Μαριάννα: Θα συναντήσω τις φίλες μου την πρώτη μέρα. Θα γνωρίσω κι άλλα παιδιά σαν κι εμένα. Θα πάνε όλα καλά. Θα είμαι μια καλή μαθήτρια. Στο σπίτι έτσι λένε όλοι.

Μαργαρίτα Μαργαριτοπούλου, έξι ετών: “Καθόλου δεν ανησυχώ”

Θα πας σχολείο Μαργαρίτα ή θα μείνεις στο νηπιαγωγείο;

Μαργαρίτα: Είμαι έξι χρονών και θα πάω πρώτη.

Έχεις όμως δουλέψει γι αυτό;

Μαργαρίτα: Προετοιμάστηκα. Έγραψα πολλά γράμματα στο τετράδιό μου. Δεν έμαθα πολλές λέξεις.

Ποιες λέξεις ξέρεις να γράφεις;

Μαργαρίτα: Τις λέξεις «μαμά» και «μπαμπά».

Ανησυχείς μήπως για όλες αυτές τις αλλαγές;

Μαργαρίτα: Καθόλου δεν ανησυχώ. Μου λέει η μαμά ότι έχουν πάει όλα τα παιδάκια στην πρώτη δημοτικού.

Και μετά την Α΄ Δημοτικού;

Μαργαρίτα: Θέλω μετά την πρώτη να ξαναπάω πάλι νηπιαγωγείο.

Θα έχεις φίλους;

Μαργαρίτα: Έχω μια φίλη στο δημοτικό και με περιμένει.

Θα έχεις και διάβασμα όμως…

Μαργαρίτα: Το ξέρω ότι έχει διάβασμα. Τι με νοιάζει θα μάθω κι εγώ.

Γιώργος Μαρκόπουλος, έξι ετών: “Θα μάθω γράμματα”

Είσαι έτοιμος για το Δημοτικό Γιώργο;

Γιώργος: Είμαι έτοιμος, θα μου φέρει ο νονός μου και τσάντα. Θα πάρω και καινούργιες μπογιές, κασετίνες.

Ξέρεις να γράφεις και να διαβάζεις όμως;

Γιώργος: Μερικά γράμματα, το «ο», το «κα» , το «τα», το «β», το «α» το «γ».

Στο σπίτι σού μίλησαν για το καινούργιο σχολείο;

Γιώργος: Μου μίλησαν και μου είπαν ότι θα πάω στο δημοτικό και θα μάθω γράμματα.

Τι άλλο σου λένε;

Γιώργος: Μου λένε όλοι: “Τέρμα το παιχνίδι τώρα!».

Θα έχεις παρέα στο καινούργιο σχολείο ή θα είσαι μόνος;

Γιώργος: Ένα κοριτσάκι που είναι κάτω από το σπίτι μου, την Ευγενία.

Και τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Γιώργος: Να γίνω γιατρός και αστυνόμος και τα δυο.

Ανέστη Σοφία, νηπιαγωγός: “Οι γονείς έχουν άγχος και όχι τα «πρωτάκια»”

Ποια είναι η ψυχολογία των παιδιών που ετοιμάζονται για την Α΄ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου;

Ανέστη Σοφία: Τα παιδιά που πάνε στην πρώτη τάξη πάνε με μεγάλη χαρά. Είναι γι’ αυτά μια ξεχωριστή μετάβαση στο μεγάλο σχολείο.

Είναι προετοιμασμένα απ’ το σπίτι τους γι’ αυτή την μετάβαση;

Ανέστη Σοφία: Τα περισσότερα είναι προετοιμασμένα και από την οικογένεια και από το νηπιαγωγείο. Πιστεύω ότι το αντιμετωπίζουν αισιόδοξα, ότι θα τα καταφέρουν και είναι πολύ χαρούμενα.

Δηλαδή δεν έχουν άγχος;

Ανέστη Σοφία: Τα παιδιά δεν έχουν άγχος. Μερικές φορές όμως εμείς οι μεγάλοι, οι γονείς κυρίως, μεταφέρουμε το προσωπικό μας άγχος στα παιδιά. Το ξαναλέω, τα παιδιά δεν έχουν άγχος. Είναι χαρούμενα. Νιώθουν ότι στο μεγάλο σχολείο γίνονται πιο μεγάλοι. Δεν έχουν άγχος. Το κοιτάζουν με περιέργεια, σαν κάτι καινούργιο και αυτό έχει μια κρυφή γλύκα μέσα του.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς;

Ανέστη Σοφία: Καλό θα είναι – το λέω και ως εκπαιδευτικός και ως μητέρα- να είμαστε περισσότερο ψύχραιμοι γιατί θα αντιμετωπίσουμε και κάποια αποτυχία στην αρχή.

Σ’ αυτές τις πρώτες «αποτυχίες» τι θα πρέπει να έχουν στο νου τους οι γονείς;

Ανέστη Σοφία: Ας μην ξεχνούν ότι η διαδικασία της μάθησης είναι μια διαδικασία εξελεγκτική. Αυτοί που στην αρχή θα αποτύχουν θα έχουν και τον επόμενο μήνα, την επόμενη χρονιά και όλα θα πάνε καλά.

Και αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τι θα πρέπει να κάνουν;

Ανέστη Σοφία: Τις τελευταίες μέρες θα πρέπει να δώσουν κουράγιο στα παιδιά, λέγοντάς τα ότι είναι κάτι καλό. Ότι θα αποκομίσουν σοφία ετών. Ότι όλα αυτά που θα μάθουν θα είναι εμπειρίες χρόνων άλλων ανθρώπων.

Και στα μικρά «πρωτάκια» τι συμβουλεύετε;

Ανέστη Σοφία: Να προσέχουν το δάσκαλο και το μάθημα.

Η προετοιμασία για την ύλη είναι καλή μέθοδος;

Ανέστη Σοφία: Στη διάρκεια της χρονιάς θα έπρεπε να μάθουν λίγο τα γράμματα, τους αριθμούς, να γνωρίζουν κάποια βασικά, όπως: ότι ο λόγος δεν εκφράζεται απλά αλλά και γράφεται και ότι υπάρχει μια αποκωδικοποίηση της ανάγνωσης και της γραφής.

Πάντως, είναι ένα μεγάλο άλμα για τα «πρωτάκια»: Στην αρχή του Καλοκαιριού στο νηπιαγωγείο, στο τέλος του Καλοκαιριού στο Δημοτικό Σχολείο…

Ανέστη Σοφία: Ναι, έτσι που το περιγράφετε είναι ένα μεγάλο «άλμα». Συνεργάζομαι χρόνια με δημοτικά σχολεία και μπορώ να πω με σιγουριά ότι οι δάσκαλοι κάνουν πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους. Καταλαβαίνουν πώς είναι τα παιδιά και πώς είναι η ψυχολογία τους. Οι δάσκαλοι ξέρουν και το χειρίζονται σωστά, έτσι αυτό το «άλμα» είναι μια ομαλή εξέλιξη.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.