«Οι πινακες, για μενα, δεν ειναι ποτε τελειωμενοι»

Τα χρώματα και οι ζωγραφικοί «τόποι» του Νίκου Θωμά κέρδισαν το φιλότεχνο κοινό της Αθήνας, αλλά και τους κριτικούς τέχνης και τους εικαστικούς καλλιτέχνες που προσήλθαν στην έκθεσή του στη γκαλερί Titanium, η οποία διήρκησε 18 μέρες.

Ο Νίκος Θωμάς σπάνια ανοίγεται σε συνεντεύξεις και μιλάει για τη δουλειά του, αλλά από μια πετυχημένη έκθεση στην Αθήνα πρέπει να βγαίνει ο αντίκτυπος και στην πατρίδα του δημιουργού. Η επιμονή του να ψάχνει το έργο του, ν’ αναζητά την κατάλληλη στιγμή που θα βάλει την τελευταία του πινελιά στον πίνακα είναι ένας από τους συντελεστές της επιτυχίας, η οποία όπως συμβαίνει συνήθως εμφανίστηκε πρώτα εκτός των τειχών, στην πόλη όπου αξιολογείται η καλλιτεχνική δημιουργία και είτε προωθούνται έργα είτε μένουν στη σιωπή. Ο Νίκος Θωμάς έλαβε τα εύσημα στην Αθήνα, επομένως μπορεί να θέτει τους επόμενους καλλιτεχνικούς του στόχους και να τους ατενίζει ενώ σχεδιάζει τα χρώματά του πέρα από τα όρια.

ΠτΘ: κ. Θωμά, ολοκληρώθηκε η έκθεσή σας στη γκαλερί Titanium, στην Αθήνα. Τι περιελάμβανε;

Ν.Θ.: Ήταν 18 έργα, μια επιλογή από τη δουλειά της τελευταίας πενταετίας. Είχαν μια ομοιογένεια όσον αφορά στην τεχνική, το ύφος και τη θεματολογία, αν και δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα.

ΠτΘ: Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού;

Ν.Θ.: Η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική. Ήδη δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις μιας συνέχειας και επανασύνδεσης με το χώρο των εικαστικών, που την είχα χάσει όταν ήρθα στην Κομοτηνή.

Μετά την έκθεση διαπιστώνω ότι η διαμονή μου στην Κομοτηνή ήταν προς όφελος, γιατί εκτιμώ ότι αν έμενα στην Αθήνα δε θα μπορούσα να συγκεντρωθώ ζώντας σ’ αυτούς τους άγριους ρυθμούς. Είναι πιθανό λόγω ιδιοσυγκρασίας να «κομματιαζόμουν». Εδώ στο ερημητήριό μου βγήκε δουλειά και είναι ένα παράδειγμα ότι κι εδώ στην επαρχία μπορεί ο καλλιτέχνης να δημιουργήσει και η δουλειά να έχει ανταπόκριση και στο κέντρο. Όποιος θέλει να βάλει ένα χεράκι στο εικαστικό γίγνεσθαι, έτσι όπως γίνονται τα πράγματα σήμερα στην Ελλάδα, θα πρέπει να κατέβει στην Αθήνα, γιατί εκεί γίνονται όλα. Εκεί υπάρχει αυτό το περιβόητο κύκλωμα που διακινεί όλα τα πολιτιστικά έργα, εκεί υπάρχουν άνθρωποι που θα αξιολογήσουν, θα προβάλλουν ή θα σβήσουν τη δουλειά, εκεί κρίνεται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποτίμησα ή υποτιμώ το κοινό της Κομοτηνής και γενικά της επαρχίας. Και ο Αθηναίος αλλά και ο Κομοτηναίος πάνω – κάτω έχουν την ίδια παιδεία, αλλά στην Αθήνα υπάρχει αυτό που λέμε ο χώρος των εικαστικών, με όλους τους ανθρώπους που τον αποτελούν, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την κριτική, με την ιστορία τέχνης. Επομένως, αν θέλουμε κι εμείς να συμμετέχουμε στα εικαστικά πρέπει να επιδιώξουμε την παρουσία στην Αθήνα.

ΠτΘ: Είχατε όμως μια προηγούμενη επαφή με τη συγκεκριμένη γκαλερί, γιατί υποθέτω ότι αν δεν είχατε μία κάποια σχέση με τα εικαστικά και τα κυκλώματα στην Αθήνα θα ήταν κάπως δύσκολο να κάνετε έκθεση.

Ν.Θ.: Για εμένα ήταν παραδόξως πολύ εύκολα τα πράγματα, δηλαδή με την πρώτη επαφή που έκανα κι έδειξα κάποια δουλειά στη συγκεκριμένη γκαλερί υπήρξε και συνεργασία, γιατί η δουλειά ικανοποίησε, τολμώ να πω εντυπωσίασε. Στη συνέχεια, υπήρξε η στήριξη από τη γκαλερί για την πραγματοποίηση επαφών με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την τέχνη, τα εικαστικά. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη συνεργασία μου με τη γκαλερί, απλά οι διαδικασίες της μεταφοράς των έργων είναι κοπιαστικές.

Στα σκαριά η επόμενη έκθεση

ΠτΘ: Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα ξεκινήσει η προετοιμασία για μια επόμενη έκθεση;

Ν.Θ.: Ναι, ήδη άρχισα τον επόμενο πίνακα και πλέον μπαίνει ένας συγκεκριμένος στόχος. Θα πρέπει, βέβαια, να δουλέψω καλύτερα και περισσότερο κι αυτός ο στόχος για μια επόμενη έκθεση, η οποία προσδιορίζεται περίπου στα δυο χρόνια από τώρα, αποτελεί ένα κίνητρο για καλύτερη οργάνωση και περισσότερη δουλειά, αρκεί η προσήλωση σ’ αυτό το στόχο να μην αποβεί σε βάρος της δουλειάς. Η έκθεση θα γίνει μόνο αν εκτιμήσω ότι υπάρχει δουλειά που είναι άξια να παρουσιαστεί στο κοινό.

ΠτΘ: Μια επιτυχία στην Αθήνα γεννάει, επομένως μεγαλύτερη ευθύνη;

Ν.Θ.: Βέβαια, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δηλώσει ότι περιμένουν τη δεύτερη έκθεσή μου, γιατί τους άρεσε η έκθεση αλλά και γιατί θέλουν να επενδύσουν σ’ αυτή τη δουλειά και να την προβάλλουν. Δημιουργήθηκε ήδη ένα μικρό κοινό γύρω από τη γκαλερί που περιμένει κάτι καινούριο και μάλιστα επίμονα.

ΠτΘ: Από τη συζήτηση με τους ανθρώπους που ήρθαν στη γκαλερί ποιες παρατηρήσεις, ποια σχόλιά τους σάς έκαναν εντύπωση;

Παρατηρούσαν το σχήμα, το φως, αναζητούσαν το κρυμμένο μήνυμα;

Ν.Θ.: Με ικανοποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι συνάδελφοι ζωγράφοι και γλύπτες, στον οποίων τη γνώμη δίνω μεγάλη βάση, όπως και κριτικοί τέχνης (η Ρογκάν, η Βασιλοπούλου, ο Μάνος Στεφανίδης, η Χατζηγιαννάκη) ανταποκρίθηκαν θετικά. Αυτό που τούς έκανε εντύπωση ήταν η πυκνότητα, η απλότητα και η περιεκτικότητα της δουλειάς.

Στο κοινό δημιούργησε εντύπωση το αποτέλεσμα, η ενέργεια που εκπέμπει ο πίνακας μέσα από το πλάσιμο του χρώματος, η οποία κάνει το ζωγραφικό χώρο να δονείται, κατά κάποιον τρόπο.

Όλα αυτά είναι θετικά, αποτελούν μια επιβράβευση της δουλειάς, δείχνουν μια κατανόηση της ωριμότητας που έχει αποκτήσει η δουλειά μου τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά από την άλλη δεν ξεχνώ ποτέ τις ατέλειες που υπάρχουν και την εξέλιξη της δουλειάς. Τα προβλήματα που δημιουργούνται την ώρα που δουλεύω, και δεν έχουν δοθεί οι κατάλληλες λύσεις, περιμένουν να λυθούν στους επόμενους πίνακες, στην επόμενη δουλειά.

ΠτΘ: Εξέλιξη της δουλειάς σημαίνει κι εξέλιξη της τεχνικής ή και πειραματισμός;

Ν.Θ.: Το περιεχόμενο εκφράζεται με την ανάλογη θεματολογία και με την ανάλογη τεχνική. Δεν ξέρω από τώρα πώς θα είναι αυτή η εξέλιξη, ώστε να μπορώ να πω ποια τεχνική θ’ ακολουθήσω. Μπορεί να είναι μια εξέλιξη της προηγούμενης δουλειάς κι όχι μια ανατροπή.

ΠτΘ: Όταν ξεκινάτε έναν πίνακα υπάρχει ένα προσχέδιο;

Ν.Θ.: Η δουλειά ξεκινάει και τελειώνει πάνω στο τελάρο, δεν υπάρχουν προσχέδια. Η ίδια η διαδικασία μού υποβάλλει το τελικό αποτέλεσμα. Οι πίνακες, για μένα, δεν είναι ποτέ τελειωμένοι, απλώς τούς σταματάω κάποια στιγμή όταν πιστεύω ότι συντονίζονται με εσωτερικές καταστάσεις, δηλαδή όταν το οπτικό αποτέλεσμα που έχω πάνω στον πίνακα συντονίζεται με συγκινήσεις, αισθήσεις, εκφράσεις.

ΠτΘ: Αυτό σημαίνει ότι έναν πίνακα υπήρχε το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να τον σταματούσατε πριν ή και μετά;

Ν.Θ.: Αυτό συμβαίνει πολλές φορές. Πολλούς πίνακες, ανάλογα με το πώς θα τους δω τελειωμένους, κάποια στιγμή ενδέχεται να τούς αντιμετωπίσω μ’ ένα διαφορετικό μάτι και τούς ξαναδουλεύω. Υπάρχουν πίνακες που τούς έχω δουλέψει 4 και 5 φορές ολόκληρους και φυσικά το αρχικό με το τελικό αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό.

ΠτΘ: Αυτό σημαίνει ότι το έργο είναι ζωντανό και ξεπερνάει τον καλλιτέχνη;

Ν.Θ.: Ναι και είναι πλέον συνειδητή επιδίωξη. Στις επιλογές της χρωματικής κλίμακας, στην τεχνική, επιδιώκω να μπει μια τάξη στον πίνακα αλλά που θα δίνει την αίσθηση του πρόσκαιρου. Οι συνθέσεις μου είναι σχεδόν γεωμετρικές, έχουν να κάνουν με οριζόντια και κατακόρυφη γραμμή, σχεδόν καθόλου πλάγια και απουσιάζει τελείως η καμπύλη.

Είναι πολύ στερεές συνθέσεις, τελείως ορθολογιστικές, αλλά παρόλα αυτά, βλέποντας τον πίνακα, διακρίνουμε την ενέργεια που λειτουργεί και ο πίνακας δίνει μια αίσθηση παροδικότητας, παρά τη στερεότητα της έκθεσης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την τεχνική και μέσα από το πλάσιμο του χρώματος και της φόρμας.

ΠτΘ: κ. Θωμά, καλή συνέχεια.

Ν.Θ.: Σας ευχαριστώ.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.