«Ο χορος ειναι κατι ζωντανο, αλλαζει και εξελισσεται»

Εδώ και ένα χρόνο ξεκίνησε τη λειτουργία της η σχολή κλασικού μπαλέτου και χορού «Plie», έχοντας στο τιμόνι της την Φωτεινή Κουτλογεωργίου, μία νέα κοπέλα η οποία όμως αντιμετωπίζει τη δουλειά της με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Εξάλλου όπως η ίδια υποστηρίζει ο χορός αλλά και κάθε είδους τέχνη έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Η Φωτεινή Κουτλογεωργίου ξεκίνησε από μικρή χορό στη Δημοτική Σχολή Χορού. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη σχολή της Ραλλούς Μάνου και αμέσως μετά επέστρεψε στην πόλη μας όπου δημιούργησε τη δική της σχολή εδώ και ένα χρόνο. Όνειρό της να ασχοληθεί με το ελληνικό χορόδραμα.

Το Σάββατο 27 Μάη με τη συμπλήρωση ενός έτους λειτουργίας της σχολής οι μαθήτριες με τη δασκάλα τους διοργανώνουν μία βραδιά αφιερωμένη στο χορό. Η παράσταση θα δοθεί στις 9 το βράδυ στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Κυττάρου.

Ο ΠτΘ με αφορμή την παράσταση αυτή συζητά σήμερα με τη Φωτεινή Κουτλογεωργίου για το ξεκίνημά της, για το ελληνικό χορόδραμα, για τα όνειρά της.

Ας την ακούσουμε…

ΠτΘ: κ. Κουτλογεωργίου πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το χορό;

Φ.Κ.: Ξεκίνησα σε ηλικία δέκα ετών μπαλέτο στη Δημοτική Σχολή Χορού στην Κομοτηνή. Τον χορό τον αγαπούσα πάντοτε και τον αντιμετώπιζα σοβαρά από μικρή ηλικία. Στην ηλικία των 15 ετών αποφάσισα ότι ήθελα να ασχοληθώ με αυτόν. Δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που να με ωθήσει σε αυτή την επιλογή μου. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι διαφορετικό. Ξεκίνησα λοιπόν στη Δημοτική Σχολή Χορού στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της και μάλιστα θα έλεγα ότι ήμουν από τις πρώτες μαθήτριες της σχολής. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά είχα για δασκάλα μου την κ. Μαρία Λάμπρου, η οποία τότε είχε σταματήσει να διδάσκει στην εδώ σχολή οπότε την ακολούθησα στη σχολή της στην Ξάνθη. Έτσι τα τελευταία χρόνια που πήγαινα σχολείο, πηγαινοερχόμουν κάθε ημέρα στην Ξάνθη και μου έκανε ειδική προετοιμασία για την εισαγωγή μου στη σχολή. Έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και τελείωσα τη σχολή της Ραλλούς Μάνου.

ΠτΘ: Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη σχολή και ποιες οι εμπειρίες σας από αυτή;

Φ.Κ.: Την επέλεξα λόγω της ιστορίας και του έργου της Ραλλούς Μάνου. Μη ξεχνάμε ότι η Ραλλού Μάνου ήταν αυτή που έφερε την τεχνική της Γκράχαμ στην Ελλάδα. Όσον αφορά στην εμπειρία θα την χαρακτήριζα «δυνατή», η οποία βέβαια είχε και τα καλά της αλλά και τις άσχημες στιγμές και δυσκολίες της. Ήμασταν πολλές ώρες στη Σχολή. Ξεκινούσαμε το μάθημα στις 8 το πρωί και τελειώναμε στις 5 το απόγευμα με πρόβες εξτρά από τις ώρες των μαθημάτων.

ΠτΘ: Πιστεύετε ότι στερηθήκατε πολλά;

Φ.Κ.: Όταν ήμουν στην Αθήνα ενώ θα μπορούσα να έχω μια χαλαρή φοιτητική ζωή, όπως όλοι, ξυπνούσα από τις 5 το πρωί για να είμαι στις 8 στη σχολή και μετά το απόγευμα γύριζα πίσω κατάκοπη και δεν έκανα τίποτα άλλο. Παρόλα αυτά δεν αισθάνομαι ότι έχασα κάτι και δεν το μετανιώνω. Αυτό ήθελα να κάνω.

ΠτΘ: Τι ήταν εκείνο που σας είλξε στην προσωπικότητα της Ραλλούς Μάνου;

Φ.Κ.: Θαύμαζα τη δουλειά της. Ήταν από τους λίγους που ασχολήθηκαν με το ελληνικό χορόδραμα στην Ελλάδα το οποίο θεωρώ μοναδικό και θα ήθελα να ασχοληθώ κάποτε με αυτό. Αυτό το είδος χορού έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας και είναι κρίμα που νέοι χορογράφοι, γιατί υπάρχουν πολλές νέες ομάδες στην Ελλάδα, που δεν ασχολούνται με το χορόδραμα. Ασχολήθηκε αργότερα η Ζουζού Νικολούδη αλλά μετά το θάνατό της κανείς δεν ασχολείται με αυτό. Μέσα στη σχολή αναπαράγουν κάποιες από τις παλιές χορογραφίες και είχα την τύχη να διδαχθώ κάποιες από αυτές.

ΠτΘ: Θέλετε να ασχοληθείτε με το ελληνικό χορόδραμα;

Φ.Κ.: Είναι ένας από τους στόχους μου. Ίσως στο μέλλον δημιουργήσω κάποια ομάδα, γιατί δεν υπάρχει στη Βόρεια Ελλάδα όλες είναι στην Αθήνα, και μέσα σε αυτή την ομάδα θα ήθελα να κάνω χορογραφίες που θα είναι χορόδραμα.

ΠτΘ: Έχετε σκεφθεί το αντικείμενό τους;

Φ.Κ.: Είναι τόσος ο πλούτος από τα αρχαίο θέατρο αλλά θα μπορούσα και κάποιες παραδοσιακές μουσικές να τις μετατρέψω και να τις περάσω με σύγχρονες τεχνικές, με ένα άλλο τρόπο. Αγαπώ εξίσου και τους παραδοσιακούς χορούς και μέσα στη σχολή τους διδαχτήκαμε.

ΠτΘ: Το αντικείμενό σας χρειάζεται συνεχή ενημέρωση;

Φ.Κ.: Σίγουρα εάν θέλω να παραμείνω καθηγήτρια του χορού και να μη μείνω ξεχασμένη σε αυτά που έμαθα, θα πρέπει να παρακολουθώ σεμινάρια. Το καλό είναι ότι έχουμε το καλοκαίρι διακοπές τρεις μήνες και έτσι μπορώ να πάω στην Αθήνα και να παρακολουθήσω σεμινάρια και να μη μένω πίσω. Γιατί ο χορός είναι κάτι ζωντανό, αλλάζει και εξελίσσεται. Μέσα σε ένα διάστημα δύο χρόνων αλλάζουν πολλά στην κίνηση.

ΠτΘ: Πώς αντιμετωπίζετε τους χορούς με τολμηρές φόρμες;

Φ.Κ.: Δεν μ’ αρέσουν γιατί πιστεύω ότι ο χορός δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά. Ο χορός δεν είναι για να προκαλεί. Είναι μία τέχνη και πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά από αυτούς που ασχολούνται με αυτόν. Αυτό πρέπει να γίνεται σε όλα τα είδη της τέχνης. Βέβαια ο χορός είναι και να περνάμε καλά. Δεν μπορούν να γίνουν όλοι επαγγελματίες, χορευτές αλλά ακόμη και στον ερασιτεχνισμό θα πρέπει να υπάρχει μία σοβαρότητα και μία αίσθηση υπευθυνότητας και συνέπειας σε αυτό που γίνεται.

ΠτΘ: Τι διδάσκετε στα παιδιά;

Φ.Κ.: Στη σχολή λειτουργούν τμήματα μουσικοκινητικής αγωγής που είναι ειδικό μάθημα για παιδιά ηλικίας τεσσάρων έως έξι ετών, γιατί η διδασκαλία του κλασσικού μπαλέτου ξεκινά από τα εφτά χρόνια, ώστε το μυαλό και το σώμα του παιδιού να είναι περισσότερο ώριμο στο να δεχθεί κάποια πράγματα, γιατί το κλασσικό μπαλέτο έχει απαιτήσεις. Αυτός είναι ο λόγος που τα παιδάκια ξεκινούν με μουσικοκινητική αγωγή ή ρυθμική όπως την ονομάζουν. Είναι ένα σύστημα μέσα από το οποίο με παιχνίδι και μουσική προσπαθούμε να περάσουμε στα παιδιά κάποιες βασικές έννοιες του χορού, να προετοιμασθεί το σώμα και το αυτί του να δεχτεί τη μουσική και το ρυθμό, έτσι ώστε στην ηλικία των εφτά χρόνων να είναι έτοιμα για να ακολουθήσουν τμήματα κλασσικού μπαλέτου. Στη σχολή επίσης λειτουργούν τμήματα κλασικού μπαλέτου για παιδιά δημοτικού, χωρισμένα κατά ηλικίες, καθώς και τμήματα ενηλίκων κλασικού και σύγχρονου χορού. Είχα την τύχη να έχω φέτος μαθήτριες, φοιτήτριες πια, οι οποίες έχουν κάνει μπαλέτο δέκα χρόνια και είναι προχωρημένες. Είναι τύχη να έχεις στο ξεκίνημά σου προχωρημένους μαθητές.

ΠτΘ: Τα παιδιά που έρχονται σαφώς δεν είναι συνειδητοποιημένα αλλά περισσότερο ωθούνται από τους γονείς. Θα αποτρέπατε ποτέ ένα παιδί;

Φ.Κ.: Όχι, αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό. Εξάλλου η σχολή μου δεν είναι επαγγελματική για να βγάλει επαγγελματίες χορευτές. Κάποια παιδιά μπορεί να προχωρήσουν, το εύχομαι, και να γίνουν επαγγελματίες. Και εγώ έτσι ξεκίνησα. Στόχος μου είναι να τους περάσω μία παιδεία, να δούνε το χορό σαν τέχνη να μάθουν να βλέπουν χορό ώστε να ξέρουν τι είναι αυτό που βλέπουν και να μπορούν να κρίνουν.

ΠτΘ: Υπάρχει ανταπόκριση όσον αφορά στο κλασικό μπαλέτο;

Φ.Κ.: Μεγαλύτερη απ’ ό,τι θα περίμενα για τον πρώτο χρόνο που δούλεψα. Γενικότερα τα κοριτσάκια τον αντιμετωπίζουν ρομαντικά, παρόλο που δεν τον γνωρίζουν. Θα θέλαμε να είχαμε και αγόρια στη σχολή αλλά δυστυχώς υπάρχει μία προκατάληψη. Ήρθαν κάποιοι γονείς και ρώτησαν και η πρώτη ερώτηση που απευθύνουν είναι αν υπάρχει και κάποιο άλλο αγόρι. Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή και θα αρχίσουν και οι άλλοι.

ΠτΘ: Η ενασχόλησή σας απαιτεί χρόνο. Σας αφήνει περιθώρια για ιδιωτική ζωή;

Φ.Κ.: Βέβαια, όσο προλαβαίνω. Η αλήθεια είναι ότι με απορροφά πολλές ώρες, εκτός από τις ώρες που είμαι στη σχολή, η σκέψη μου και τον υπόλοιπο χρόνο είναι αφιερωμένη στο χορό, αλλά το παλεύω και τα συνδυάζω.

ΠτΘ: Το Σάββατο με τους μαθητές σας θα δώσετε παράσταση. Τι θα δούμε;

Φ.Κ.: Η παράσταση θα δοθεί το Σάββατο στο αμφιθέατρο και θα αποτελεί εορτασμό για τη λήξη του πρώτου χρόνου λειτουργίας. Θα χορέψουν όλα τα τμήματα και εγώ με τις μεγάλες μου μαθήτριες. Θα δούμε κλασικό μπαλέτο και βέβαια την εξέλιξη που παρουσιάζει ο χορός παρακολουθώντας τις μεγάλες κοπέλες. Τα μικρά, κλασικό μπαλέτο και οι μεγάλες και σύγχρονο. Την παράσταση την προετοιμάζουμε από τον Ιανουάριο και κάθε Σαββατοκύριακο δουλεύουμε μέχρι το βράδυ και τις καθημερινές.

ΠτΘ:κ. Κουτλογεωργίου σας ευχαριστούμε πολύ.

Φ.Κ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.