Κωστας Καραισκος «Χρειαζεται ενα διαφορετικο ειδος πολιτη για να προχωρησουν ζητηματα της καθημερινοτητας μας»

Συνέχεια στον διάλογο με τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιοχής μας, αρχής γενομένης με τους επικεφαλής των παρατάξεων του δημοτικού συμβουλίου της Κομοτηνής. Τη συνέντευξη του δημάρχου Κομοτηνής, ακολουθεί η συζήτησή μας με τον επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Σπάρτακος» κ. Κώστα Καραΐσκο, ο οποίος βρέθηκε στο στούντιο του «Ράδιο Παρατηρητής 94 fm» το πρωί της Παρασκευής, 24 Μαρτίου.
 
Ο κ. Καραΐσκος μιλά για τις δυσκολίες στην καθημερινότητα των πολιτών της Κομοτηνής, την ανάγκη συμμετοχής στην αντιμετώπισή τους, καθώς και για τη στάση του «Σπάρτακου» σε ζητήματα όπως αυτό των αδέσποτων, της κοινωνικής πολιτικής αλλά και της ανάδειξης της Κομοτηνής σε πόλο έλξης τουριστών.
 
Κώστας Καραΐσκος όμως… 

«Να κινητοποιηθεί ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, ούτως ώστε να μετέχει ενεργότερα σε αυτό που διαμορφώνει την καθημερινότητά μας» 

ΠτΘ: κ. Καραΐσκο, πολλά είναι τα καθημερινά προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πολίτες της Κομοτηνής και γενικότερα της χώρας. Αυτό που προκρίνουν πλέον οι πολιτικοί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι οι αλλαγές και οι περιορισμοί που έφερε μαζί της η κρίση. Τελικά σήμερα είναι περιορισμένες οι δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, ή αυτή χρησιμοποιείται ως έναν βαθμό ως δικαιολογία, για την αδράνεια ή για λάθη που παρατηρούνται;
Κ.Κ.: Αν εννοούμε τα οικονομικά, σίγουρα είναι περιορισμένα. Αυτό είναι δεδομένο, όπως επίσης είναι περιορισμένος και ο βαθμός ελευθερίας που έχει ο κάθε τοπικός άρχοντας, καθότι έχουν θεσπιστεί κάποιοι μηχανισμοί ελέγχου της σκοπιμότητας των διαφόρων δαπανών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό βέβαια έχει και τη θετική του πλευρά, καθότι βλέπουμε ότι οι δήμοι λειτουργούν ακόμη σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, τουλάχιστον κρίνοντας από τον δικό μας το δήμο για τα στοιχειώδη, και αυτά με ένα κόστος υποπολλαπλάσιο απ' αυτό που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Προϊόντα και υπηρεσίες έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος απ' ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια, κι αυτό συνιστά μια οικονομία για τον τόπο. Βέβαια, υπάρχει το φαινόμενο που εγείρεται συνέχεια ότι δεν υπάρχουν λεφτά κι επομένως κάποια πράγματα δεν είναι εφικτό να γίνουν. Ωστόσο, όταν ο δήμαρχος λέει ότι έχει έξι εκατομμύρια στην άκρη από τα οποία τα μισά είναι διαθέσιμα για συγκεκριμένες ανάγκες, σημαίνει ότι υπάρχει μια σχετική ευχέρεια, την οποία και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε. Αυτό που μπορεί να κάνει ο δήμος, κατά τη γνώμη μας, διαφορετικά, πέραν της εκμετάλλευσης των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων για ζητήματα όπως η καθαριότητα, η οδοποιϊα, τα οποία πάλι εκτελούνται πλημμελώς, είναι κινητοποιήσει και ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, ούτως ώστε να μετέχει ενεργότερα σε αυτό που διαμορφώνει την καθημερινότητά μας. Δηλαδή είτε έχεις 10 είτε έχεις 110 εργαζόμενους στην καθαριότητα, δεν μπορείς να έχεις τους υπόλοιπους 50 χιλ. κατοίκους να ρυπαίνουν το περιβάλλον, και οι υπάλληλοι να προσπαθούν να διευθετήσουν μια κατάσταση τριτοκοσμική. 

«Ακόμη δεν υπάρχουν προτάσεις της ΚΕΔΕ για τα αδέσποτα» 

ΠτΘ: Εσείς, ως πολίτης της Κομοτηνής, νοιώθετε ευχαριστημένος ως προς την αποτελεσματικότητα του Δήμου, στην καθημερινότητά σας;
Κ.Κ.: Αν δήλωνα ευχαριστημένος, θα είχα υπερκεράσει και τον δήμαρχο. Ο ίδιος ο δήμαρχος δηλώνει ότι δεν είναι ευχαριστημένος, οπότε η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Το ζήτημα είναι αν υπάρχουν ευθύνες και αν υπάρχουν τρόποι να ξεπεράσουμε αυτή την κατάσταση. Κατά καιρούς εμείς προτείνουμε διάφορα πράγματα, κάποια εκ των οποίων έπεσαν στο κενό, κάποια έγιναν αποδεκτά στα λόγια και δεν προχώρησαν κ.ο.κ. Ίσως όμως και ως προς αυτά χρειάζεται ένα διαφορετικό είδος πολίτη για να προχωρήσουν.  Βλέπουμε ωστόσο ότι τα σημαντικότερα ζητήματα της καθημερινότητάς μας έχουν μείνει πίσω. Πρώτα απ' όλα το ζήτημα με τα αδέσποτα. Δεν είναι κατάσταση αυτή, όπου σταθείς οι πολίτες σε βομβαρδίζουν με παράπονα γι' αυτή την αχαρακτήριστη κατάσταση η οποία έχει ξεφύγει εντελώς. Ξεκινήσαμε από ένα σημείο, όπου με βάση τη φιλοζωία, όλοι θέλαμε την ευζωία αυτών των πλασμάτων που κυκλοφορούσαν στην πόλη. Στο σημείο που φτάσαμε όμως  τίθεται θέμα για την ευζωία των ανθρώπων. Όντως ο νόμος περιορίζει τη δημοτική αρχή και θέτει όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί. Από εκεί και ύστερα όμως, νομίζω ότι όταν το ζήτημα αυτό έχει καταντήσει να είναι το μόνιμο παράπονο όλων των δημοτών, θα πρέπει και ο δήμαρχος να αναλάβει το ρίσκο, να ενεργήσει στα όρια αυτής της νομοθεσίας και να χρησιμοποιήσει τα κενά της, έτσι ώστε να μας απαλλάξει τουλάχιστον από την έξαρση του φαινομένου.
 
ΠτΘ: Τι θα μπορούσε να κάνει δηλαδή; Θεωρείτε ότι μία πολιτική αντιμετωπίζει το πρόβλημα από την ρίζα του; Τι θα γίνει με την ελλιπή παιδεία του κόσμου, που όπως έχει αποδειχτεί δεν στειρώνει τα ζώα του, τα παρατάει όποτε και όπου αυτός πιστεύει κ.ο.κ.;
Κ.Κ.: Τα έχουμε πει κατ' επανάληψη και στο δημοτικό συμβούλιο. Μέσα στα πλαίσια αυτού του νόμου, εκτός του ότι θα έπρεπε ήδη σαν μέλος της ΚΕΔΕ να έχει εισηγηθεί συγκεκριμένα μέτρα –γιατί ακόμη δεν υπάρχουν προτάσεις της ΚΕΔΕ– και αφού οι δήμαρχοι υφίστανται το πρόβλημα, αυτοί θα έπρεπε να πάρουν και την πρωτοβουλία για να εισηγηθούν κάτι στην κεντρική κυβέρνηση. Εκτός του ότι εκεί δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως, μέσα στα όρια αυτού του νόμου, μπορούσε, πρώτον, να επεκτείνει το κυνοκομείο ή ενδεχομένως να δημιουργήσει ένα καινούργιο, γιατί λεφτά για κυνοκομεία δίνονται σε όλη την Ελλάδα. Και έπειτα  να συγκεντρώσει όλα τα αδέσποτα ή τουλάχιστον να «σπάσει» τις αγέλες που έχουν δημιουργηθεί σε κάποια σημεία της πόλης.
 
Η λειτουργία του κυνοκομείου είναι ένα άλλο θέμα, αλλά χρήματα για την κατασκευή υπάρχουν.  Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Αν είναι να δίνουμε 100.000 ευρώ για να συντηρούμε τα σκυλιά στο κυνοκομείο και να έχουμε τα υπόλοιπα μέσα στην πόλη, ας δίνουμε 200.000 ευρώ το χρόνο για να μην έχουμε αυτό το πρόβλημα. Σε ό,τι αφορά την  παιδεία του κόσμου, φυσικά είναι στοιχειώδες, όμως, όπως και όλα τα άλλα ζητήματα, αν υπάρχει ο νόμος και υπάρξει και η ποινή σε όποιον τον παραβεί, θα υπάρξει και η παιδεία που θα πρέπει να παρασχεθεί στον κόσμο. Χωρίς να υπάρχει τίποτα απ' όλα αυτά, τι καθόμαστε και συζητάμε; Όντως ο δήμαρχος επικαλείται τον νόμο κι έχει δίκιο σ' αυτό, αλλά υπάρχει και η δική του ευθύνη για να κάνει, στα όρια της κατάστασης που έχει παραλάβει, το καλύτερο για τους δημότες. Αυτό ζητάμε. 

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολύς κόσμος χρειάζεται βοήθεια, αλλά το να περνάμε σε μια φάση γραφειοκρατικοποίησης αυτού του μηχανισμού δεν είναι σωστό» 

ΠτΘ: Οι κοινωνικές υπηρεσίες και η λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών, ειδικά κατά την περίοδο της κρίσης, είναι ένα θέμα το οποίο μας απασχολεί πάρα πολύ. Στη συζήτηση που είχαμε με τον κ. Πετρίδη, μας έκανε γνωστό ότι περισσότεροι από 8.000 συμπολίτες μας αυτή τη στιγμή, λαμβάνουν κάποια βοήθεια από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Κομοτηνής. Εσείς πώς βλέπετε αυτή την κατάσταση; Απουσία βοηθείας από την κεντρική διοίκηση θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;
Κ.Κ.: Δεν αρνούμαστε την ανάγκη βοήθειας των ανθρώπων που βρίσκονται σε ένδεια, όμως πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δεν περνάμε απλά μια κρίση, βιώνουμε πλέον την κατάρρευση της χώρας. Όλη η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται στους ξένους. Ό,τι μηχανισμός υπήρχε που λειτουργούσε στη χώρα έχει καταρρεύσει και αυτό συμπαρασύρει και την τοπική αυτοδιοίκηση σε ένα βαθμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολύς κόσμος χρειάζεται βοήθεια, αλλά το να περνάμε σε μια φάση γραφειοκρατικοποίησης αυτού του μηχανισμού και να το παρουσιάζουμε ως κάτι μείζον, νομίζω ότι δεν είναι σωστό. Πιστεύω δε πως ένα κομμάτι του πληθυσμού που δικαιούται τέτοια βοήθεια δεν τη λαμβάνει, λόγω των ειδικών συνθηκών που υπάρχουν στην περιοχή, καθότι συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες έχουν πάντα  προτεραιότητα.
 
Αυτή η ελεημοσύνη που παρέχεται, ως ένα βαθμό «ασυλοποιείται». Ιδρυματοποιεί την κοινωνία και πραγματικά δεν ξέρω αν μια τέτοια μάζα ανθρώπων, που εξαρτάται διαρκώς από τα βοηθήματα του δήμου ή του κράτους, τελικά μπορεί να λειτουργήσει με τρόπο αυτόβουλο και παραγωγικό για την κοινωνία.
 
Είμαστε σε επαφή με ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων και παρέχουμε ό,τι βοήθεια μπορούμε. Βλέπουμε ωστόσο ότι αυτό που χρειάζονται είναι δουλειά. Ούτε τα μεταχειρισμένα ρούχα, ούτε ένα πιάτο φαγητό. Αν δεν δημιουργηθούν δουλειές, κι εκεί ίσως να μπορούσε ο δήμος να βρει μια άκρη, ώστε να δώσει μια ώθηση στην τοπική οικονομία, τα υπόλοιπα είναι μέτρα – ημίμετρα.

ΠτΘ: Είχαμε πρόσφατα τα εγκαίνια του ολοκληρωμένου πλέον κάθετου άξονα. Πιστεύετε ότι η δίοδος με τη Βουλγαρία δεν λειτουργεί επιβοηθητικά για την περιοχή μας;
Κ.Κ.: Από την αρχή του σχεδιασμού του λέγαμε ότι αυτός ο δρόμος σχεδιάστηκε με πολλές «φανφάρες» και σχεδόν όλη η τοπική κοινωνία συντάσσονταν με τα πολιτικά κόμματα, που την προπαγάνδιζαν. Απορούσαμε πως οι επαγγελματίες προσδοκούσαν σε αυτό το γεγονός. Κατά τη γνώμη μας ήταν καλύτερο να μην υπάρχει στον βαθμό που είμαστε απροετοίμαστοι. Όπως έγινε και με το ευρώ, που όλοι ζητωκραύγαζαν για την ένταξή μας, και τώρα ψάχνουμε τρόπο να φύγουμε. Η οικονομική κατάσταση Βουλγαρίας και Ελλάδας, με τη διαφορά δυναμικού που υπήρχε μεταξύ των δύο χωρών δεν ήταν για να ανοιχτεί μία τέτοια δίοδος. Το μόνο πλεονέκτημα που θα είχαμε ήταν ο τουρισμός, και αυτό δεν μπορούμε να το αξιοποιήσουμε γιατί υφίσταται ακόμα η απαγόρευση των λεωφορείων. 

«Ως πόλη δεν προσφέρουμε κάτι ούτε από πλευράς ιστορικής ανάδειξης ούτε από πλευράς αισθητικής μέριμνας στον επισκέπτη» 

ΠτΘ: Οι ντόπιοι ήταν όμως έτοιμοι για να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο;
Κ.Κ.: Η Θάσος είναι πολύ κοντά για να μείνει κάποιος στο Φανάρι. Το τουριστικό δυναμικό και η εμπειρία της περιοχής δεν είναι αυτή που θα μπορούσε να κρατήσει το κοινό εδώ.  Δεν προσφέρουμε κάτι ούτε από πλευράς ιστορικής ανάδειξης ούτε από πλευράς αισθητικής μέριμνας. Κατ’ επανάληψη έχουμε πει σε ό,τι αφορά τον τουρισμό, ότι πρώτα από όλα πρέπει να δείξεις ότι σέβεσαι την πόλη σου πρωτίστως για τον εαυτό σου, για να απολαμβάνεις εσύ τον τόπο που ζεις.
 
Η Αλεξανδρούπολη είναι δίπλα μας, έχει θάλασσα, έχει τόσα πεντάστερα ξενοδοχεία, ενώ εμείς δεν έχουμε ούτε ένα. Βέβαια η πόλη μας, έχει και φυσικά μειονεκτήματα, για τα οποία δεν μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη ούτε στον κόσμο ούτε στον δήμαρχο. Αντίστοιχα η Ξάνθη, με βάση την παλιά πόλη της, που την διέσωσε ένας άνθρωπος, έχει σήμερα μία οικονομία που λειτουργεί, τόσο με εσωτερικό τουρισμό, όσο και με επισκέπτες από άλλες χώρες. Η Κομοτηνή δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο. 

«Να αλλάξει το  έμβλημα της πόλης· να δημιουργηθεί Βυζαντινό  Μουσείο και με τη συλλογή Νικολάου Παπανικολάου»  

ΠτΘ: Αν αναλαμβάνατε αύριο τη διοίκηση του Δήμου, ποιες θα ήταν οι προτεραιότητές σας;
Κ.Κ.: Σίγουρα το ζήτημα των αδέσποτων και το θέμα της καθαριότητας με την ενεργοποίηση του τοπικού πληθυσμού, γιατί δεν μπορούν να γίνουν θαύματα, από τη μία μέρα στην άλλη. Έπειτα η γενικότερη φροντίδα για την ανάδειξη του ιστορικού προσώπου της Κομοτηνής. Όπως έχουμε προτείνει πρώτα απ’ όλα πρέπει να αλλάξει το σήμα της πόλης.  Για εμάς, ο Θράκας Ιππέας είναι κάτι και παρωχημένο, μυθολογικό και κάτι που δεν αγγίζει τίποτα. Πρέπει να πάρουμε ένα μνημείο της πόλης, που για εμάς μπορεί να είναι μόνο το βυζαντινό τείχος,  να το αναδείξουμε ως ένα σύμβολο φιλοξενίας, προστασίας, αλληλοπεριχώρισης και να το προτείνουμε ως ένα έμβλημα που θα εμπεριέχει μια θετική έννοια. Από εκεί και ύστερα να προτείνουμε και την αποτύπωση του βυζαντινού χαρακτήρα της πόλης, με τη δημιουργία ίσως ενός μουσείου που θα φιλοξενήσει τη συλλογή που έχει δωρίσει ο Παπανικολάου και μένει μουχλιάζει στα ράφια. Θα πρέπει επίσης να συμμαζευτεί η κατάσταση στο κέντρο, ειδικά στην Ορφέως και Δημοκρίτου που είναι η υποδοχή των επισκεπτών και η κατάσταση είναι αλλοπρόσαλλη. Δυστυχώς και εκεί την πρόταση που κάναμε για αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών, με έτοιμη ακόμα και την τελευταία τεχνική λεπτομέρεια, δεν την είδαμε να προχωράει.  Τέλος υπάρχουν συνοικίες της πόλης που με έναν τρόπο θα μπορούσαν να αναδειχτούν, η συνοικία Αρμενιό, προσφυγικές κατοικίες, μουσουλμανικές που θα είχαν ενδιαφέρον να αναδειχθούν. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.