Η ιστορια μιας μειονοτητας…

Όποιο και αν είναι το πλέον αρμόδιο όργανο ή υπεύθυνο άτομο της Ε.Ε., ας καθίσει και ας αποφασίσει αν η έννοια «μειονότητα» έχει διαφορετική σημασία για την Τουρκία και διαφορετική για την Ελλάδα. Με την ευκαιρία να μάθουμε και εμείς.

Ίσως τότε να καταλάβαμε και αυτό:

Μέχρι να πραγματοποιηθεί η οριστική ένταξη στην Ε.Ε., είναι υποχρεωτική η εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης και όλων των άλλων επιθυμιών. Μετά την ένταξη όλα επιτρέπονται.

Μπήκαμε στο λόγο κάπως σκληρά αλλά όχι χωρίς λόγο:

Τελικά στην Ελλάδα αποφάσισε ο Άρειος Πάγος για μια υπόθεση της οποίας η εκδίκαση συνεχίζεται εδώ και πολύ καιρό. Με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου πραγματοποιήθηκε η οριστική διάλυση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης.

Τώρα το ιστορικό της υπόθεσης:

Ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Γιάννης Καψής, την επόμενη μέρα της ανακήρυξης της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, δηλαδή στις 16 Νοεμβρίου 1983 ζήτησε από τους αρμόδιους «την υποβολή μήνυσης για τη διάλυση της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής, της Ένωσης Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης και της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης, επειδή ακριβώς δραστηριοποιούνται εις βάρος της Συνθήκης της Λοζάννης». Μετά από αυτό άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης των τριών εν λόγω σωματείων.

Το δικαστήριο αποφάσισε τη διάλυση του σωματείου της Κομοτηνής και της Ένωσης Τούρκων Δασκάλων, με την αιτιολογία ότι η λέξη «τουρκική» στην επωνυμία τους, «είναι αντίθετη στον ορισμό που φέρνει η Συνθήκη της Λοζάννης για τη μειονότητα, γιατί η ίδια Συνθήκη προβλέπει μόνο θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα». Η απόφαση οριστικοποιήθηκε το 1987.

Με κάνει εντύπωση, εκείνη την περίοδο κανείς δεν είπε στην Ελλάδα «είναι παλιά η έννοια της μειονότητας στη Λοζάννη». Ενώ τότε η Ελλάδα ήταν μέλος της Ε.Ε.

Φυσικά κοιμήθηκαν και οι δικοί μας πανέξυπνοι διοικητές. Κανείς δεν απευθύνθηκε στο Δικαστήριο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων κατά της απόφασης. Έτσι τελείωσαν αυτά τα σωματεία.

Η εκδίκαση της υπόθεσης του Σωματείου της Ξάνθης άρχισε το 1984 και αποφασίστηκε «η διάλυση» του. Αλλά για κάποιο λόγο για 10 χρόνια το Εφετείο δεν ασχολήθηκε με αυτό το φάκελο. Ύστερα, δηλαδή το 1994 ενέκρινε την απόφαση που προβλέπει τη διάλυση. Αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο βρήκε ανεπαρκείς την αιτιολογία και ανακάλεσε την απόφαση. Το Εφετείο επέμεινε στην απόφασή του. Αυτή τη φορά με μια ψήφο διαφορά το Ανώτατο Δικαστήριο ανακάλεσε πάλι την απόφαση και η υπόθεση ήρθε στον Άρειο Πάγο. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Δημήτρης Λινός ισχυρίστηκε ότι το Σωματείο χρησιμοποιώντας τον όρο «τουρκική» στην επωνυμία του διεκδικεί μια μειονότητα κατά της Συνθήκη της Λοζάννης και σύμφωνα με αυτά που αναγράφονται στο καταστατικό του «εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες ενός ξένου κράτους» και ζήτησε τη διάλυσή του.

Και… η επιθυμία αυτή έγινε αποδεκτή από τον Άρειο Πάγο.

Και φυσικά κανείς από τους αρμόδιους της Ε.Ε. δεν ρώτησε «τι γίνεται εκεί;»

Κατ αρχήν να ρωτήσουμε:

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα και οι σύλλογοι στην Ελλάδα με τις αρχές που έχουν υιοθετήσει, ποιανού κράτους τις φιλοδοξίες εξυπηρετούν; Αν εξυπηρετούν γιατί δεν διαλύονται;

Προκαλεί εντύπωση… Πού είναι οι κόκορες της Ε.Ε. και τα αηδόνια των ανθρώπινων δικαιωμάτων που όταν έρχεται η σειρά της Τουρκίας ακόμα και στους «Αλεβίτες» λένε «Ξυπνήστε! Εσείς είστε μειονότητα. Η μειονοτική αντίληψη της Λοζάννης έμεινε στο παρελθόν. Τώρα πια έχει μια ολοκαίνουργια σημασία η έννοια της μειονότητας»;

Οκτάϊ Εκσί

18/01/2005

Χουριέτ

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.