«Η δουλεια και το διαβασμα κανουν τον καλλιτεχνη πετυχημενο»

Η Άννα Παπαλεξάνδρου είναι μία νέα κοπέλα από την πόλη μας που μετά από τις σπουδές της ήρθε στην Κομοτηνή και δημιούργησε το δικό της εργαστήρι ζωγραφικής, ενώ συγχρόνως διδάσκει ζωγραφική στο Εργαστήρι που δημιούργησε ο Σύλλογος Καλλιτεχνών «Αθηνίων». Μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει έργα της, όπως όμως η ίδια τονίζει, σύντομα το κοινό της πόλης μας θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τη δουλειά της.

Σήμερα μιλάμε μαζί της για τις σπουδές της, για τον τρόπο που εκφράζεται, το πώς παρατηρεί και καταγράφει τα πράγματα. Να σημειώσουμε ότι η Άννα Παπαλεξάνδρου σπούδασε τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη στη Σχολή Καλών Τεχνών ένα χρόνο στο Saint Etien της Γαλλίας και δύο χρόνια στη Χάβρη.

ΠτΘ: κ. Παπαλεξάνδρου, τι ήταν αυτό που σας επηρέασε ώστε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική και να φοιτήσετε στη Σχολή Καλών Τεχνών;

Α.Π.: Από πολύ μικρή ήταν το όνειρό μου, μάλλον όμως λόγω γονιδίων, επειδή ο πατέρας μου είναι ζωγράφος.

ΠτΘ: Σας επηρέασε ο πατέρας σας;

Α.Π.: Όχι. Ήταν αυτό που πάντα ήθελα, που ονειρευόμουνα. Δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα. Είναι μέρος της ζωής μου. Ήταν και είναι το πάθος μου. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι άλλο θεωρητικό.

ΠτΘ: Έχετε κάνει κάποια έκθεση ζωγραφικής;

Α.Π.: Έχω λάβει μέρος σε Biennale στη Γαλλία και τώρα ετοιμάζομαι να συμμετέχω σε μία δεύτερη, ευρωπαϊκή και Μεσογείου, στην Ιταλία. Εδώ στην Κομοτηνή δεν έχω κάνει τίποτα. Έχω έναν χρόνο περίπου αφότου επέστρεψα και δουλεύω από τον Οκτώβριο. Θέλω να ετοιμάσω κάτι πολύ καλό για να εκθέσω στην Κομοτηνή, για να μην είναι κάτι βιαστικό και γρήγορο. Μέχρι σήμερα ταξιδεύω στο εξωτερικό και δυστυχώς δεν μένει χρόνος για εδώ.

ΠτΘ: Ποια είναι η τεχνοτροπία των έργων σας;

Α.Π.: Η προσωπική μου δουλειά αφορά σε πίνακες με καραμέλες. Κολλώ καραμέλες πάνω σε χαρτί σε ξύλο ή σε καμβά. Είμαι πολύ επηρεασμένη από τον πουαντιγισμό, τους εμπρεσιονιστές δηλαδή που χρησιμοποιούσαν πολύ έντονα χρώματα σαν πουά, δηλαδή την τελεία, την κουκίδα, και το αποτέλεσμα να είναι αφηρημένο. Αυτό όμως δεν είναι μόνο πίνακας ζωγραφικής, είναι και γλυπτό γιατί είναι ανάγλυφο και ενίοτε τρώγεται! Είναι αληθινές οι καραμέλες και εκτός από το να δει κάποιος το έργο, μπορεί να το γευτεί, να το μυρίσει, να το ακουμπήσει. Μόνο η ακοή, από όλες τις αισθήσεις, δεν συμμετέχει στα έργα μου.

ΠτΘ: Έχουν συγκεκριμένο θέμα οι πίνακές σας;

Α.Π.: Έχει τύχει να κάνω το πρόσωπό μου με γλειφιτζούρια, συγκεκριμένα σε διαστάσεις 2Χ2,50.

ΠτΘ: Μέσα από όλη αυτήν την προσπάθεια υπάρχει κάποιος στόχος;

Α.Π.: Η συμμετοχή του κοινού. Σίγουρα, όταν κάποιος βλέπει μία έκθεση, συμμετέχει. Θέτει ερωτήματα στον εαυτό του. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μια πρόσκληση πρόκληση προς το κοινό να γευτεί και να ακουμπήσει τα έργα. Συνήθως όσοι βλέπουν τα έργα μου αισθάνονται έκπληξη, αν είναι πραγματικά αληθινές οι καραμέλες. Είναι κάτι ξεχωριστό.

ΠτΘ: Σας επηρεάζουν τα σύγχρονα μέσα στην παραγωγή της τέχνης σας;

Α.Π.: Επηρεάζομαι όχι από μέσα, αλλά από σύγχρονους και νέους καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, από τον Βραζιλιάνο καλλιτέχνη Γκονζάλες Τόρες, που έχει πεθάνει από την ασθένεια του AIDS, και ο οποίος δούλευε πολύ με τις καραμέλες, τα έργα του ήταν χαλιά από καραμέλες. Ήταν μια συγκεκριμένη ποσότητα και προσκαλούσε το κοινό να γευτεί καραμέλες, με αποτέλεσμα τα έργα του να εξαφανίζονται. Έχω και εγώ κρατήσει καραμέλες από τα έργα του και ήταν η αναφορά μου.

ΠτΘ: Τη ζωγραφική, με την κλασική έννοια, την υπηρετείτε;

Α.Π.: Σχεδιάζω πολύ και μ’ αρέσει. Το κάνω όμως καθαρά για μένα και όχι για να εκθέτω τα έργα μου ή για βιοποριστικούς λόγους.

ΠτΘ: Ένας σύγχρονος ζωγράφος τι επιδιώξεις έχει από τη ζωγραφική, να εξελίξει την τεχνική του, να αποδώσει νοήματα ή κάτι άλλο;

Α.Π.: Σίγουρα, κάθε καλλιτέχνης καλείται να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα, σε κάποια προβλήματα που απασχολούν τον ίδιο ή την κοινωνία. Η επικαιρότητα δεν μας αφήνει αδιάφορους. Από εκεί και πέρα, είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να προκαλέσουν, να κάνουν εντύπωση. Πιστεύω ότι ο κάθε καλλιτέχνης, όσο κι αν δεν θέλει να το δεχθεί, σίγουρα θέλει να πουλήσει και όχι μόνο να γίνει γνωστός. Πρώτα βέβαια πρέπει να δικτυωθεί. Θεωρώ όμως, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, ότι είναι επάγγελμα.

ΠτΘ: Πόσο δύσκολη είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα ή και στην Κομοτηνή, σε μια περιφερειακή πόλη;

Α.Π.: Στην Ελλάδα κάτι πάει να γίνει, στην Κομοτηνή τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί ο κόσμος έχει άγνοια. Μπορεί να δει ένα έργο και να πει «και εγώ θα το έκανα». Αυτή η φράση όμως ανήκει σε ανίδεους που ποτέ δεν έχουν ασχοληθεί και απλά κοροϊδεύουν. Υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη μας, – ευτυχώς δηλαδή – που αγαπούν την τέχνη και τη ζωγραφική. Είναι ένα νέο ξεκίνημα αυτό που κάνουμε με το Σύλλογο «Αθηνίων» με το Εργαστήρι που φτιάξαμε για να αφυπνίσουμε αυτούς που πραγματικά αγαπούν και έχουν ταλέντο.

ΠτΘ: Είναι μικρό δηλαδή το ενδιαφέρον;

Α.Π.: Ξεκίνησα πρόσφατα, τον Οκτώβρη, το Εργαστήρι μου στην πόλη και βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον και από τους ενήλικες και από τα παιδιά. Απλά δεν γνωρίζουν ότι στην Κομοτηνή υπάρχει κάτι τέτοιο και μέχρι τώρα πήγαιναν σε άλλες πόλεις.

ΠτΘ: Διδάσκετε. Ποια είναι η εμπειρία σας;

Α.Π.: Μ’ αρέσει πάρα πολύ και κυρίως με τα παιδιά, γιατί τα αγαπώ και γιατί βγάζουν όλη την ψυχή τους. Μ’ αρέσει πολύ.

ΠτΘ: Σπουδάσατε στο εξωτερικό. Πόσο διαφορετικές είναι οι σπουδές στο εξωτερικό από ό,τι στην Ελλάδα;

Α.Π.: Είναι λίγο πιο ελεύθερα τα πράγματα. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί να το υποστηρίζεις αυτό που κάνεις. Παίζει βέβαια πολύ μεγάλο ρόλο ο λόγος σου. Σίγουρα βέβαια και το ταλέντο, αλλά ο λόγος συμβάλλει κατά το ήμισυ.

ΠτΘ: Μετά από κάποιες σπουδές, ποια κατά την άποψή σου είναι τα συστατικά που φτιάχνουν ένα καλλιτέχνη πετυχημένο;

Α.Π.: Η δουλειά και το διάβασμα. Ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει μόνο να κάνει ωραία πράγματα. Θέλει δουλειά, δηλαδή να ψάχνει να βρίσκεται παντού, να βλέπει και να παρακολουθεί τα πάντα, να ενημερώνεται για το τι συμβαίνει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό και αν ακόμη δεν μπορεί να δει εκθέσεις, να τις παρακολουθεί μέσω διαδικτύου ή με τον έντυπο τύπο. Δεν πρέπει να κάθεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ και να ζωγραφίζεις μόνος σου, να διαβάζει για να διευρύνει τους ορίζοντές του γενικότερα. Τα βιβλία είναι τα εργαλεία του ανθρώπου.

ΠτΘ: κ. Παπαλεξάνδρου, σας ευχαριστώ πολύ.

Α.Π.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.