Γιαννης Καλαβριανος, Στην παρασταση «Γιοι και κορες» επιδιωξαμε «να ακουστουν οι μικρες ιστοριες των ανθρωπων κατω απο τις μεγαλες ιστοριες των χωρων»

Το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής έχει από τον Μάιο κλείσει το χειμερινό και το ανοιξιάτικο πρόγραμμά του, τον οποίο για πρώτη φορά παρουσίασε συντονισμένα και συνολικά, δημοσιοποιώντας το από το Γενάρη του 2012. Στο πλαίσιο αυτού του προγραμματισμού είδαμε πολύ καλές παραστάσεις που πατούσαν γερά σε κλασικά κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας μεταξύ των οποίων η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, «Η ψυχολογία συριανού συζύγου» του Εμμανουήλ Ροϊδη, «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» του Γεωργίου Βιζυηνού. Πολύ ενδιαφέρον είχε όμως δραματουργικά και σκηνοθετικά και η παράσταση του έργου «Γιοι και κόρες», που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Καλαβριανός και προέκυψε από αφηγήσεις προσώπων της καθημερινότητας που βίωσαν σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Η παράσταση όχι μόνον εντυπωσίασε αλλά και συγκίνησε το κοινό της, ιδιαίτερα τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, καθώς οι ηθοποιοί που υποδύονταν υπαρκτά πρόσωπα ανέτρεχαν σε πραγματικά περιστατικά-γεγονότα της ιστορίας της χώρας όπως τα βίωσαν στην καθημερινότητά τους οι απλοί άνθρωποι- αφηγητές της. Γεγονότα όπως η δεύτερη βουλγαροκρατία στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, η Κατοχή, η πείνα, ο Εμφύλιος, η μετανάστευση, η αγωνία και οι αγώνες για επιβίωση των πρώτων μεταπολεμικών γενιών.

Η παράσταση αυτή της Εταιρείας Θεάτρου sforaris, σε συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, εντάχθηκε στο πρόγραμμα και παίχτηκε ήδη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2012 -προς τιμήν και του ΔΗΠΕΘΕ μας- και εξ αυτού και η ευρεία συνομιλία με τον θεατρικό συγγραφέα, ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Καλαβριανό, που ακολουθεί. Τον Γιάννη Καλαβριανό που αμέσως μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του «Γιοι και κόρες» στην Κομοτηνή δέχτηκε να μας απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων για τον τρόπο με τον οποίο η καλλιτεχνική του ομάδα αξιοποιεί και στο θέατρο δημιουργήματα του προφορικού λόγου, όπως το δημοτικό τραγούδι, οι παραλογές, και τώρα οι μικρές ιστορίες των ανωνύμων ηρώων της ζωής, των απλών καθημερινών ανθρώπων που εξίσου πρωταγωνιστούν στη δημιουργία της ιστορίας του παρόντος τους…

Και όχι μόνον, αφού ο Γιάννης Καλαβριανός είχε την ευγενή καλοσύνη να μας αποστείλει τα κείμενα για τη γυναίκα του Λωτ, τη γυναίκα εν ευρεία εννοία και το αλάτι της λύπης και του έρωτα, που έγραψε ο ίδιος και μας άρεσαν πολύ, πολύ, πολύ…

Γιάννης Καλαβριανός όμως, ένας σημαντικός εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς του σύγχρονου νεοελληνικού θεάτρου, που ευτυχώς το ΔΗΠΕΘΕ φρόντισε να μας συστήσει… Για να έχουμε επίγνωση της ιστορίας του καιρού μας, ακόμη κι αν ζούμε μίλια μακριά από το κέντρο-κοιτίδα του πολιτισμού των ημερών μας, την Αθήνα…

Επιδιώξαμε επί σκηνής να υπάρχει συνεχής υπενθύμιση των αληθινών πρωταγωνιστών της ιστορίας

ΠτΘ: Kύριε Καλαβριανέ, η παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου sforaris με τίτλο «Γιοι και κόρες» σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής έκλεισε με επιτυχία τον κύκλο της. Αιφνιδιάζοντας θετικά για τη μέθοδό της όσους δεν ζουν στην Αθήνα για να βιώνουν από κοντά τις ανανεωτικές προσπάθειες των νέων θεατρικών ομάδων που με τον τρόπο τους ανανεώνουν και τη θεατρική φόρμα και τη θεατρική ύλη. Η ομάδα sforaris, μετά τις «Παραλογές», μια παράσταση σύμμεικτου είδους ως προς τον λόγο με αφετηρία το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι και με τη σύζευξη στίχων του Τάσου Λειβαδίτη, είναι ενδιαφέρον ότι εστίαζε σε δημιουργήματα του προφορικού λόγου, όπως το δημοτικό τραγούδι, με τον οποίο στην παράσταση «Γιοι και κόρες» ασχοληθήκατε και πάλι. Αυτή τη φορά αξιοποιώντας ως θεατρικό υλικό τις προφορικές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Συνειδητή τελικά η επιλογή των έργων προφορικού λόγου από την ομάδα σας, επιδιώκοντας τι;
Γ.Κ.: Η παράσταση «Γιοι και κόρες», αποτελεί για εμάς τη φυσική συνέχεια των «Παραλογών». Υπήρξε απολύτως συνειδητή η επιλογή να εμβαθύνουμε τον προβληματισμό και τις δοκιμές μας, πάνω στη διαφορετική χρήση της αφηγηματικότητας και τη μετατροπή του δύσκολου προφορικού λόγου σε θεατρικό ώστε να ανταποκρίνεται στις σκηνικές ανάγκες που απαιτούν συμπύκνωση και σαφήνεια.

ΠτΘ: Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στη σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. προέκτεινε με εκπληκτικό τρόπο- υποδεικνύοντας- τη δυνατότητα χρήσης της προφορικής ιστορίας και ως θεατρικού υλικού εν είδει θεατρικού κειμένου, αξιοποιώντας και συνθέτοντας επί σκηνής ιστορίες ανθρώπων με τους οποίους μιλήσατε εσείς οι ίδιοι…. Μάλιστα στο τέλος της παράστασης προβάλλετε τις αληθινές φωτογραφίες των συνομιλητριών σας – γυναίκες ήταν κυρίως- σε διάλογο με τους ηθοποιούς που τις υποδύονται… Επιπλέον κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται και χαρακτηριστικά αποσπάσματα – φράσεις από τον μαγνητοφωνημένο λόγο… Οι επιλογές αυτές έγιναν με βάση την επιθυμία να ενισχύσετε την αλήθεια της παράστασης, να υποδείξετε τους άτυπους – ανώνυμους συγγραφείς της και να διευρύνετε τον κύκλο του θεατρικού λόγου που συνήθως είναι επώνυμος και συγκεκριμένος;
Γ.Κ.: Αυτό που επιδιώξαμε, ήταν να υπάρξει μια συνεχής υπενθύμιση των αληθινών πρωταγωνιστών της ιστορίας και ένας διάλογος ανάμεσα σε αυτούς και τους ηθοποιούς που κλήθηκαν να τους υποδυθούν. Το τελικό αποτέλεσμα αποτέλεσε μια έκπληξη για εμάς, μιας και δεν είναι συνηθισμένο να ενσαρκώνεις ζώντες, αλλά ήρωες θεατρικών έργων-δημιουργήματα της φαντασίας των συγγραφέων τους-οπότε η ευθύνη μας απέναντί τους υπήρξε μεγαλύτερη.

Το πάντρεμα της επίσημης ιστορίας με τις μικρές προσωπικές ιστορίες του καθενός, ήταν από την αρχή ο βασικός άξονας της παράστασης

ΠτΘ: Στην παράσταση για το κείμενό της λειτουργήσατε λίγο και ως ιστορικοί και ερευνητές… ήτοι μάλλον ψάξατε για να τοποθετήσετε το υλικό σας με ακρίβεια στον άξονα του χρόνου… Μετανάστευση, Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, Μικρασιατική καταστροφή, Β’ Παγκόσμιος, σεισμοί το 1953 στο Ιόνιο… Αυτό το συμπεράναμε από την εισαγωγή σας στις τύχες της ανατολικής Μακεδονίας –Θράκης και της υπόλοιπης Ελλάδας κατά τον Β’ Παγκόσμιο, που ήταν όντως ιστορικά απολύτως ακριβής. Δεν σας δυσκολεύει καθόλου αυτό το πάντρεμα επίσημης ιστορίας με τις ανεπίσημες μικρο-ιστορίες που είναι και ιδιαίτερα απαιτητικό;
Γ.Κ.: Η ιστορική μας έρευνα, έγινε για να επικυρωθούν οι μαρτυρίες των ανθρώπων, οι ημερομηνίες και τα σχετικά γεγονότα που μας αφηγήθηκαν. Το εκπληκτικό είναι πως αν και πέρασαν τόσα πολλά χρόνια, οι αφηγήσεις τους υπήρξαν απολύτως ακριβείς. Το πάντρεμα της επίσημης ιστορίας με τις μικρές προσωπικές ιστορίες του καθενός, ήταν από την αρχή ο βασικός άξονας της παράστασης. Επιδιώξαμε αυτό που αναφέρεται και στο κείμενο: «να ακουστούν οι μικρές ιστορίες των ανθρώπων, κάτω από τις μεγάλες ιστορίες των χωρών».

ΠτΘ: Και οι άλλες έρευνες; Η μουσικολογική στήριξη με τραγούδια- αρκετά ιδιαίτερα λαοφιλή ως θούρια ή εμβατήρια;
Γ.Κ.: Τα τραγούδια υπήρξαν και αυτά υποδείξεις των αληθινών πρωταγωνιστών. Η μοναδική δική μας επιλογή υπήρξε το «Μάρω Μάρω μια φορά είν΄τα νιάτα», που χρησιμοποιήσαμε στη σκηνή του φλερτ, μιας και η αληθινή κυρία που μας το αφηγήθηκε ονομαζόταν όντως Μαρία.

Οι δοκιμές της παράστασης συνεχίζονται, νέες ιστορίες θα ενταχθούν και καινούρια βίντεο θα ενσωματωθούν στη σκηνική δράση

ΠτΘ: Στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής ουσιαστικά θεωρητικοποιήσατε εμμέσως τη λειτουργικότητα της παράστασης απευθύνοντας κάλεσμα στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να’ ρθουν στο θέατρο γιατί τα βιώματά τους ήταν εγγύτερα με εκείνα του γυρίσματος των καιρών που κάλυπτε η παράσταση. Η ανταπόκρισή τους και η πρόσληψη του θεατρικού έργου ήταν συγκινητική, αφού κάποιος είχε την αίσθηση ότι οι άνθρωποι αυτοί, βλέποντας τα βιώματά τους επί σκηνής, αυτομάτως αισθανόταν και δικαιωμένοι και τιμημένοι ως έμμεσοι πρωταγωνιστές της, αφού ό,τι έβλεπαν και άκουγαν ήταν και δικό τους… Σκέφτεστε αυτήν την παράσταση να της αποδώσετε μια πιο εμπεριστατωμένη τέτοια συνέχεια τιμώντας τους ανεπίσημους συμπρωταγωνιστές της;
Γ.Κ.: Η ανταπόκριση των ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας ήταν όντως συγκινητική και η προσέλευσή τους όσο περνούσαν οι ημέρες, γίνονταν όλο και μεγαλύτερη. Οι δοκιμές της παράστασης συνεχίζονται, νέες ιστορίες θα ενταχθούν και καινούρια βίντεο θα ενσωματωθούν στη σκηνική δράση, τονίζοντας με αυτό τον τρόπο την ενεργότερη συμμετοχή και τη ζεστασιά με την οποία αγκάλιασαν οι θεατές, την πρώτη της εκδοχή στην Κομοτηνή.

Η πρωτοτυπία της παράστασης έγκειται στην αδιάσπαστη συνοχή του ευθέος και του πλάγιου λόγου, της δράσης και της αφήγησης, του υποδύομαι και του σχολιάζω

ΠτΘ: Προϋπήρξαν άλλες παραστάσεις που αξιοποιούσαν έργα του προφορικού λόγου στο χνάρι των οποίων πατήσατε ή από τις οποίες λάβατε το ερέθισμα;
Γ.Κ.: Έχουν γίνει στο παρελθόν παραστάσεις που βασίζονταν σε προσωπικές μαρτυρίες, προσφύγων, μεταναστών, εκδιδομένων γυναικών και άλλων. Δεν πρόκειται για καινούρια ιδέα. Δεν βασιστήκαμε στον τρόπο, τις τεχνικές ή τα ευρήματα εκείνων. Η δική μας-ας μου επιτραπεί-πρωτοτυπία έγκειται στην αδιάσπαστη συνοχή του ευθέος και του πλάγιου λόγου, της δράσης και της αφήγησης, του υποδύομαι και του σχολιάζω.

ΠτΘ: Το επόμενο έργο της sforaris το έχετε κατά νου;
Γ.Κ.: Η παράσταση «Γιοι και κόρες» έχει επιλεγεί και εντάχθηκε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2012*1, οπότε έχουμε ήδη πέσει με τα μούτρα σε νέες πρόβες για τη νέα της εκδοχή που θα περιλαμβάνει και τις ιστορίες 3 ανθρώπων που συλλέξαμε στην Κομοτηνή.*

* Η συνομιλία μας με τον Γιάννη Καλαβριανό, όπως προαναφέρθηκε, έγινε λίγες ημέρες μετά το πέρας των παραστάσεων τού «Γιοι και κόρες» στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και στην αρχή της προετοιμασίας για τις παραστάσεις του στο Φεστιβάλ Αθηνών.

 

Γιάννη Καλαβριανού, Η γυναίκα του Λωτ

 

Το στόμα, σε δυο στιγμές δεν ξέρει τι να κάνει. Όταν βλέπει το άλλο στόμα που θέλει να το φέρει κοντά και όταν το βλέπει να φεύγει. Γι αυτό αγαπώ τα μπερδεμένα στόματα. Γι αυτό και οι άτυχοι που έχουνε καιρό να ερωτευτούνε, δεν σταματάνε να μιλάνε. Όταν βλέπετε άνθρωπο να μιλάει πολύ, να τον αγαπάτε, γιατί είναι σε έλλειψη.

Πάντα εκτεθειμένος μένει, αυτός που λέει και κάνει τα περισσότερα. Να το θυμόσαστε αυτό. Εγώ τότε δεν το ήξερα. Και πάγωσα. Με ένα τσακ, σαν τη γυναίκα του Λωτ. Στήλη άλατος. Που σωριάστηκε και γέμισε τη γη. Αγάπη σου λέει, το αλάτι της ζωής. Κι όποιος θέλει να τη νοστιμίσει τη ζωή του με αγάπη, τρώει λίγο από τη γυναίκα του Λωτ. Και λίγο από τη μοίρα της.

Ξέρετε, δεν αντέχει πολύ αλάτι το στόμα. Ούτε το σώμα. Τόσες δόσεις αγάπης, τόση γυναίκα του Λωτ, όση χωράει. Γιατί το αλάτι, ανεβάζει την πίεση. Γι αυτό κοκκινίζουν οι ερωτευμένοι. Γιατί το αλάτι τους περίσσεψε. Γι αυτό έχουν και όρεξη ο ένας τον άλλο. Γιατί η αλμύρα σε κάνει να θέλεις κι άλλο. Γι αυτό και η θάλασσα είναι αλμυρή. Σκέφτεστε να ήταν γλυκιά; Η ακόμα χειρότερα πικρή; Πώς θα την αντέχαμε; Ενώ τώρα που είναι αλμυρή, δεν τη χορταίνουμε. Και νοστιμεύουν και τα φιλιά. Έχετε φιλήσει κορμί που βγαίνει από τη θάλασσα;
Με καταλαβαίνετε λοιπόν. Ή θα μιλάς ή θα νιώθεις. Διαλέγεις και παίρνεις.

Ξέρετε γιατί τα δάκρυα είναι αλμυρά; Γιατί είναι θαλασσόνερο. Κλεμμένη θάλασσα είναι τα δάκρυα, από διακοπές. Νεράκι που βούτηξε το σώμα. Γι αυτό λέμε «βουτάω» στη θάλασσα. Της κλέβω δηλαδή λίγο νερό, για να χω δάκρυα. Κι αν έχεις μπει πολλές φορές στη θάλασσα με το άλλο σώμα, αν έπαιξες μαζί του σε άπατα νερά χαράς, άπατη θα είναι και η λύπη σου. Δεν ξέρω για σας, σ’ εμένα οι διακοπές μου ήρθανε στο μυαλό, όταν πάγωσε η εικόνα. Οι διακοπές μαζί. Και οι σταγονίτσες που τρέχανε από τα μαλλιά μου πάνω στη φωτογραφική μηχανή. Και μου φώναζε πως θα τη χαλάσω. Κι όμως δεν χάλασε η μηχανή. Και βγήκε η φωτογραφία. Για να μη μ’ αφήσει να ξεχάσω. Αυτή η φωτογραφία μου ήρθε. Ώρα να πάρει η θάλασσα, το δρόμο της εξόδου της.

 

Οι συντελεστές της παράστασης

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα-Ράνια Υφαντίδου
Μουσική: Χρύσανθος Χριστοδούλου
Τραγούδι: Γιώργος Γλάστρας-Χριστίνα Μαξούρη
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Ερμηνεύουν: Άννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπεζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Γιώργος Παπαπαύλoυ.

 

O σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Γιάννης Καλαβριανός

 

Ο Γιάννης Καλαβριανός είναι

• πτυχιούχος Τμήματος Θεάτρου Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. (κατεύθυνση υποκριτικής 2000-2004).
• υποψήφιος Διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος. («Η ψυχική διαταραχή και πώς αυτή παρουσιάζεται στο Ευρωπαϊκό Θέατρο, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο») και
• πτυχιούχος Ιατρικής Σχολής Α.Θ.Π (1994-2000).

Θέατρο

 

Στο θέατρο είναι σήμερα ο επικεφαλής της Εταιρείας Θεάτρου sforaris, εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματολόγος και συγγραφέας, και έχει μέχρι τώρα συμμετάσχει στις ακόλουθες παραστάσεις.

2012: «ΓΙΟΙ ΚΑΙ ΚΟΡΕΣ», μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, Φεστιβάλ Αθηνών
2011: «ΑΟΥΣΤΡΑΣ Ή Η ΑΓΡΙΑΔΑ», Λένας Κιτσοπούλου. Σκηνοθεσία. Εθνικό Θέατρο, Νοέμβριος 2011, Χώρος: Βρυσάκι
2011: «ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ», Αντώνης και Κωνσταντίνος Κούφαλης. Σκηνοθεσία. Αναλόγια Εθνικού Θεάτρου, Μάιος 2011
2011: «ΙΛΙΑΔΑ», Ομήρου. Σκηνοθετική επιμέλεια – Μετάφραση: Δ. Μαρωνίτης, Ραψωδία Σ-Οπλοποιΐα, με την Ελένη Κοκκίδου
2012-2010: «ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ Ή ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ (ΕΚΔΟΧΗ ΙΙ)», Δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία. Φεστιβάλ Αθηνών-Πειραιώς 260, Bios, περιοδεία στην Ελλάδα, Θέατρο Πορεία
2009: «ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ Ή ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ». Δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία. Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Θεσσαλονίκη- 2010, Ελευσίνα-Παλιό Σαπωνοποιείο Χαριλάου, Άργος-Στρατώνες Καποδίστρια, Πόρος-Ρώσικος Ναύσταθμος, Επιτάλιο-Παραλία, Κύθηρα (2009, συμμετοχή στο πρόγραμμα ArtLocus, του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού)
2009: «ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ». Κείμενο, Σκηνοθεσία. Θέατρο του Ήλιου, Πειραματική Σκηνή της ‘Τέχνης’, ΔΗ.ΠΕ,ΘΕ Κρήτης
2008: «ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΜΕ ΡΟΥΜΙ», Θ. Ρέππας-Μ. Παπαθανασίου, (Χρήστος), Σκηνοθεσία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΗΣ, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης
2007-2006: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ!»
Κείμενο, Σκηνοθεσία, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Club 22
2006: «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ», Γκαίτε. Βοηθός Σκηνοθέτη. Σκηνοθεσία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Φεστιβάλ Αθηνών-Ηρώδειο
2006: «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ». Κείμενο και Σκηνοθεσία. Παράσταση-περιοδεία σε σχολεία υπό την αιγίδα της Ελληνικής Δερματολογικής Εταιρείας

2006: «ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ;» Πένυς Φυλακτάκη. Σκηνοθεσία. Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
2005: «ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ», Μολιέρου. Βοηθός Σκηνοθέτη. Σκηνοθεσία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Φεστιβάλ Αθηνών -Ηρώδειο
2005-2004: «ΜΗΔΕΙΑΣ ΥΛΙΚΟ», Χάινερ Μύλλερ. Σκηνοθεσία. Θέατρο Χοροροές, Θέατρο Κλειώ (Θεσ/νίκη)
2004: «ΕΝΑ ΦΩΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΚΟΤΑΔΙ», Άκη Δήμου. Βοηθός Σκηνοθέτη. Σκηνοθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης (Θεσ/νίκη)
2004-2003: «ΒΟΫΤΣΕΚ», Γκέοργκ Μπύχνερ, (Γιατρός). Σκηνοθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ, Θεατρικός Οργανισμός Νέες Μορφές (Θεσ/νίκη)
2003: «‘Id’ τρία κείμενα για την τρέλα». Θεατρική διασκευή-Σκηνοθεσία. Θέατρο Ανετον (Θεσ/νίκη)
2003: «ΕΛΕΝΗ», Γιάννη Ρίτσου, (Ανδρας), Σκηνοθεσία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς (Θεσ/νίκη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας
2002: «PLEINE LUNE, Remi de Vos», Θεατρικό αναλόγιο, Σκηνοθεσία: ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
2002: «ΕΡΑΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΡΔΙΚΑ», Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Θεατρικό αναλόγιο, Σκηνοθεσία: ΠΕΤΡΟΣ ΖΗΒΑΝΟΣ, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, (Θεσ/νίκη)
2001: «O ΘΕΑΤΡΟΠΟΙΟΣ», Τόμας Μπέρνχαρντ, (Φερούτσιο), Σκηνοθεσία: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΑΙΤΖΗ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
2001-2000: «ΟΔΥΣΣΕΙΑ», Ομήρου, (Αλκίνοος, Εύμαιος), Σκηνοθεσία: ΚΟΛΙΝ ΧΑΡΙΣ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
2000-1999: «H MANA KOYΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ», Μπέρτολτ Μπρεχτ, (Αξιωματικός, Γραφέας, Νέος γιος), Σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ. Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
2000: «ΕΨΙΛΟΝ, ΟΠΩΣ ΕΡΩΤΑΣ», Κικής Μαυρίδου, (Εραστής), Σκηνοθεσία: ΚΙΚΗ ΜΑΥΡΙΔΟΥ, Θέατρο Μύλου (Θεσ/νίκη)
1999: «H KEΦΑΛΗ», Νίκου Μπακόλα, (Μακεδονομάχος), Σκηνοθεσία: ΕΡΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΙΩΤΗ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, για τα ΛΓ΄ ΔΗΜΗΤΡΙΑ (Θεσ/νίκη)
1999-1998: «ΟΙ ΦΑΣΟΥΛΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΠΟΡΑ», Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, (Πατέρας, Λιγοψύχης), Σκηνοθεσία: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΑΙΤΖΗ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, (Θεσ/νίκη)
1999-1998: «ΦΤΕΡΑ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ», Θανάση Βαλτινού, (Γιάννης), Σκηνοθεσία: ΠΕΤΡΟΣ ΖΗΒΑΝΟΣ, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, Θέατρο Μύλου (Θεσ/νίκη).

Συγγραφική δραστηριότητα

Έχει γράψει:
• Θεατρικά έργα («Γιοι και κόρες», « Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες», «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος», «Πρακτόρισσες», «Αμύντα 12», «Τι μικρός που είναι ο κόσμος»)
• Σενάρια για τις τηλεοπτικές σειρές «Safe Sex» και «7 θανάσιμες πεθερές» (Mega)
• Την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος «Ένα φεγγάρι, ίδιος ουρανός», της Ζώγιας Φυλακτού, για την Κυπριακή Τηλεόραση.
• Κείμενα για παραστάσεις stand up comedy.
• Το θεατρικό για παιδιά «Ταξίδι στο νησί του Ήλιου».
• Στίχους και Διηγήματα για συλλογές διηγημάτων των εκδόσεων ‘Καστανιώτη’ και
• Έχει μεταφράσει το έργο «Chinamen» του Michael Frayn.*

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.