Φοβος απο εναν πολιτισμο

Υπάρχουν δυο σημαντικά πληθυσμιακά στοιχεία που ζουν εδώ και χρόνια την περιοχή. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι. Οπότε είναι φυσικό να συνυπάρχουν σ΄ αυτήν την περιοχή ο ελληνικός και ο τουρκικός πολιτισμός.

Ομως ο πολιτισμός δεν είναι κάτι σταθερό. Και αυτός γνωρίζει ακμή και παρακμή. Δηλαδή ζει. Αυτοί οι δυο πολιτισμοί, έζησαν και εξακολουθούν να ζουν εδώ και χρόνια, ακόμη και αιώνες, σ΄ αυτήν την περιοχή που τη λέμε Δ. Θράκη. Φυσικά ο ελληνικός πολιτισμός υποστηρίζεται και προστατεύεται από την πολιτεία. Άλλωστε, θα ήταν λάθος εάν δεν συνέβαινε αυτό. Δυστυχώς όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τον τουρκικό πολιτισμό, που συνεχίζει να υπάρχει εδώ και αιώνες στην περιοχή.

Δεν αναφέρομαι στους συλλόγους που έκλεισαν, στις χρόνιες αδικίες, στους εξαναγκασμούς για μετανάστευση, στις αφομοιώσεις κ.ά. Αλλά στο γεγονός ότι δεν επωφεληθήκαμε από τους ανέμους αλλαγών των τελευταίων χρόνων.

Διοργανώθηκαν τα πανηγύρια στο Αλάν Τεπέ και στα Χίλια. Εμείς τα έχουμε αφήσει πίσω, αλλά και κάποια άλλα πράγματα έχουν μείνει πίσω μαζί με τα πανηγύρια. Το γεγονός ότι δεν δόθηκε βίζα στους παλαιστές και στα μουσικά συγκροτήματα στο Αλάν Τεπέ και στα Χίλια, έγινε η αιτία να προκύψουν πολλά ερωτηματικά. Τις προάλλες και για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας Fenerbahche που ήθελαν να έρθουν στην Ξάνθη για έναν αγώνα με τη Skoda Ξάνθης, εφαρμόστηκαν κάποιοι παράξενοι περιορισμοί.

Υπάρχει μια τουρκική κοινωνία που ζει εδώ. Οπότε και ένας πολιτισμός που ανήκει σ΄ αυτήν. Αυτό είναι τόσο φυσικό όσο το ότι δυο και δυο κάνει τέσσερα. Και θα εξακολουθήσει να είναι έτσι. Ποιον σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι κινήσεις και μάλιστα σε μια τέτοια περίοδο; Στο να γνωριστούν και να προσεγγίσει ο ένας πολιτισμός τον άλλον; Ή μήπως στη δημοκρατία στην οποία αναφέρονται συνέχεια οι αρμόδιοι; Ή στις ευρωπαϊκές αξίες;

Τάχα λένε ότι γκρεμίζει τα σύνορα η Ε.Ε. και φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς. Ναι, αλλά δεν μπορεί να γκρεμίσει και τα εμπόδια της βίζας.

Στην πραγματικότητα δεν είναι το εμπόδιο της παροχής βίζας αυτό που επικρίνουμε. Αυτό είναι ένα μέσο για την έκφραση μιας νοοτροπίας. Και αυτή η νοοτροπία δεν είναι άλλη, παρά αυτή που φοβάται τον τουρκικό πολιτισμό της Δ. Θράκης. Παρακολουθούμε τα δημοσιεύματα στον Τύπο που σκοπό έχουν να παραμορφώσουν τα έθιμα που διατηρούν εδώ και χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής Αλάν Τεπέ και Χίλια. Δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρο να μαρτυρείς ότι ζει ακόμα και σήμερα μια νοοτροπία που δεν έχει αντοχή σε ένα διαφορετικό στοιχείο και πολιτισμό και παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή της περιοχής. Και μάλιστα σε μια τέτοια περίοδο.

Δεν είναι εξίσου ίδιο με τους πιο βαρείς καταναγκασμούς, να φοβάσαι την κουλτούρα της μειονότητας, να εμποδίζεις να αναπτυχθεί και να εκφραστεί ελεύθερα αυτή η κουλτούρα; Οι αρμόδιοι αναφέρονται στην ενοποίηση και στις ίσες ευκαιρίες. Αυτές οι ομιλίες γίνονται καθημερινά. Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν αυτά και αγωνίζονται γι΄ αυτόν τον σκοπό. Όμως, πρώτα από όλα, χρειάζεται να γίνουν και κάποια πράγματα, ώστε η δημοκρατία και οι ίσες ευκαιρίες να πάψουν να είναι μόνο έννοιες, αλλά να γίνουν πραγματικότητα. Πρώτα ανοχή στο διαφορετικό στοιχείο και ύστερα σεβασμός και επιείκεια. Χωρίς αυτά, μένουν στον αέρα όλες οι ομιλίες.

Εχει αποδείξει εδώ και πολύ καιρό η μειονότητα ότι είναι μια κοινωνία την οποία δεν πρέπει να φοβάται κανείς και ειδικά τον πολιτισμό της. Τώρα είναι η σειρά αυτών που έχουν κάνει «τσίχλα στο στόμα τους» τις έννοιες όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, Ε.Ε., κοινωνική δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες κλπ.

Οζάν Αχμέτογλου,

Γκιουνδέμ, 5-09-2003.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.