Φωτεινη Βελεσιωτου, ερμηνευτρια «Η Θρακη ειναι η Ελλαδα της αγκαλιας»

Τη Φωτεινή Βελεσιώτου, η οικογένεια του «ΠτΘ» την γνώρισε δια ζώσης – γιατί την γνωρίζαμε ήδη μέσα από τα τραγούδια της – το καλοκαίρι του 2014, όταν αποφασίσαμε πως παρέα με την ομάδα της, θα αποτελούσε την καλοκαιρινή μας συναυλία στο Λιμάνι του Αγίου Χαραλάμπους.
 
Η συναυλία αυτή, όμοια της οποίας πολύ δύσκολα θα ξαναζήσουμε από πολλές απόψεις, αποτέλεσε για τη Φωτεινή την αρχή μίας διαδρομής που σχεδόν κάθε χρόνο την φέρνει και πάλι στη Θράκη, την «Ελλάδα της αγκαλιάς» όπως την χαρακτηρίζει η ίδια.
 
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια επιστρέφει σήμερα, Σάββατο, στην πόλη της Κομοτηνής, και συγκεκριμένα στη σκηνή της Λέσχης Κομοτηναίων για μία live εμφάνιση, παρέα με τους Σωτήρη Μπαλλά, σταθερό της συνοδοιπόρο τα τελευταία δυόμιση χρόνια, Νίκο Παπαναστασίου, Γιώργο Καραμφίλλη, Διονύση Μακρή και Θωμά Κωστούλα.
 
Για ένα αφιέρωμα στο καλό ελληνικό τραγούδι, όπως εξήγησε η ίδια, επιστρέφοντας με την αφορμή αυτή και στα ερτζιανά του «Ράδιο Παρατηρητής 24/7», το πρώτο μέρος εκ των οποίων αφιερωμένο στα αγαπημένα, αλλά και «αδικημένα» τραγούδια της προσωπικής της δισκογραφίας, και το δεύτερο με έμφαση στο λαϊκό ρεπερτόριο και τα «διαμάντια» των Άκη Πάνου, Απόστολου Καλδάρα, Γιώργου Ζαμπέτα και πολλών άλλων.
 
Ο λόγος στην ίδια…
 
ΠτΘ: κ. Βελεσιώτου επιστρέφετε στην Κομοτηνή με τους συνεργάτες σας, μεταξύ των οποίων και ο Σωτήρης Μπαλλάς.
Φ.Β.: Με τον Σωτήρη είμαστε μαζί εδώ και δυόμιση χρόνια. Είναι ένα υπέροχο παιδί, με φανταστική φωνή και πολύ ταλαντούχος. Τώρα βρίσκεται και στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Χαίρομαι πολύ για την συνύπαρξή μας.
 
ΠτΘ: Στην προσεχή σας εμφάνιση, το Σάββατο στην Λέσχη Κομοτηναίων, όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση, εκτός από τα πολύ γνωστά σας τραγούδια, θα ακούσουμε και κάποια τραγούδια της προσωπικής σας δισκογραφίας, τα οποία έχουν «αδικηθεί». Ποια είναι τα τραγούδια αυτά και σε τι συνίσταται η αδικία που περιγράφεται;
Φ.Β.: Είναι πολλά τραγούδια. Έχω δισκογραφίσει γύρω στα 100 τραγούδια και δεν τα λέω όλα, καλώς ή κακώς. Προσπαθώ να ανανεώνω το ρεπερτόριο και να βάζω κι άλλα τραγούδια. Επομένως η αδικία συνίσταται στο ότι δεν τα επιλέγω να τα τραγουδήσω.  Πέραν αυτών το Σάββατο θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στο καλό ελληνικό τραγούδι. Μέσα σε αυτό εμπεριέχονται κάποια τραγούδια από τη δισκογραφία μου και κάποια πολύ αγαπημένα που έχουν ταυτιστεί με μένα, όπως το «Αεροπλάνα και βαπόρια», το «Δεν λες κουβέντα» κ.ο.κ. Θέλω να πω ότι όσες φορές κι αν έρχομαι στην Θράκη, νοιώθω σαν να είναι η πατρίδα μου. Είναι η άλλη Ελλάδα, η όμορφη Ελλάδα, η Ελλάδα της αγκαλιάς, των υπέροχων ματιών και κάθε φορά που έρχομαι είναι σαν να κάνω προσκύνημα. 

«Επιμένω σε συνθέτες του παρελθόντος γιατί κάποια τραγούδια τους είναι ανυπέρβλητα» 

ΠτΘ: Επιμένετε σταθερά τις εμφανίσεις σας να ερμηνεύετε τραγούδια παλιών συνθετών. Γιατί αυτή επιμονή;
Φ.Β.: Γιατί τα τραγούδια αυτά είναι διαμάντια. Δεν θέλω να αδικήσω τα σημερινά τραγούδια, αυτά που γράφονται σήμερα, σε καμία περίπτωση, αλλά θεωρώ ότι υπάρχουν κάποια κομμάτια που είναι ανυπέρβλητα. Είναι κοσμήματα για την κουλτούρα μας. 

«”Ακουμπάω” τραγούδια που θεωρώ ότι μπορώ να ερμηνεύσω» 

ΠτΘ: Υπάρχουν τέτοια τραγούδια που φοβηθήκατε να «αγγίξετε»;
Φ.Β.: Υπάρχουν πολλά, γιατί θεωρώ ότι δεν είναι κατάλληλος κάθε τραγουδιστής να τα ερμηνεύσει όλα. Μου αρέσουν και πάρα πολλά άλλα΄, που δεν τολμώ να τα ακουμπήσω και έτσι πρέπει, γιατί δεν είμαστε πλασμένοι για όλα. Ακουμπάω τραγούδια που θεωρώ ότι μπορώ να τα ερμηνεύσω.
 
ΠτΘ: Η τελευταία σας στούντιο δισκογραφική δουλειά ήταν σε στίχους της Ελένης Φωτάκη που την γνωρίζουμε από τις «Μέλισσες» που σας απογείωσαν μουσικά, και σε μουσική Μίνωα Μάτσα. Ο τίτλος αυτού «Είδα του τρελού τα κλάματα». Πείτε μας δύο λόγια για τον δίσκο αυτόν.
Φ.Β.: Είναι ένας πολύ ωραίος εσωτερικός δίσκος. Μέσα σε αυτά τα οκτώ τραγούδια εμπεριέχει υπάρχουν διαμάντια. Ο Μίνως ανακάλυψε μια άλλη μου πλευρά και έτσι είπα τραγούδια που πρώτη φορά λέω.
 
ΠτΘ: Δοκιμάζετε διαφορετικά πράγματα;
Φ.Β.: Δοκιμάζω, αρκεί να το αντέξω.
 
ΠτΘ: Τι χρειάζεται για ένα μουσικό να αντέξει τα καινούρια πράγματα;
Φ.Β.: Να του πάνε, να του κάθονται καλά. Κατ΄ αρχήν ο στίχος να είναι αυτός που εγώ θέλω και η μουσική βεβαίως να είναι ανάλογη.
 
ΠτΘ: Προσφάτως είδαμε τη συμμετοχή σας στην αφιερωματική βραδιά για την Αρλέτα. Ποια η σχέση σας μαζί της;
Φ.Β.: Η Αρλέτα για μένα ήταν σχολείο.  Την άκουσα για πρώτη φορά το 1976 και όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν με ταξίδευε. Όπως ταξίδευε όλη τη γενιά μας και όπως διαπίστωσα πρόσφατα, ταξιδεύει και σήμερα νέους ανθρώπους. Η Αρλέτα δεν είχε ποτέ ηλικίες. Έκανε παρέα με έναν 20χρονο το ίδιο καλά με έναν 70χρονο. Αρκεί να ένοιωθε καλά μαζί του. 

«Στον τομέα μου υπάρχουν παιδιά που ζητούν μανιωδώς μία λύτρωση μέσα από το τραγούδι» 

ΠτΘ:  Βιωματικά μπορούμε να κρίνουμε ότι το ίδιο κάνετε και εσείς. Εμπνέεστε από το κοινό σας και τι παίρνετε από τον καθένα, δεδομένου για παράδειγμα ότι η νέα γενιά σήμερα χαρακτηρίζεται από πολύ συγκεκριμένα πράγματα, όπως η απαισιοδοξία. Τα παρατηρείται αυτά τους ανθρώπους;
Φ.Β.: Βεβαίως τα παρατηρώ. Τα σημερινά παιδιά είναι πολύ υποψιασμένα. Δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες που είχαμε εμείς, όταν τελειώσαμε τις σπουδές μας και βρήκαμε δουλειά. Στον τομέα τον δικό μου, υπάρχουν παιδιά που ζητούν μανιωδώς μια λύτρωση μέσα από το τραγούδι. Παιδιά που γράφουν υπέροχα, όμως δεν έχουν τη δυνατότητα που έχουμε εμείς, τις προσβάσεις στην δισκογραφία για παράδειγμα που είναι λυπηρό. Είναι γενικότερα δύσκολοι καιροί για τα νέα παιδιά. Και όχι μόνο στο τομέα της μουσικής. Νοιώθω θλίψη, γιατί τα σημερινά παιδιά είναι πολύ μορφωμένα, δεν έχουν ευκαιρίες και κατευθύνονται στο εξωτερικό, όπου δουλεύουν σαν σκλάβοι, πιθανόν με αξιοπρεπείς μισθούς, αλλά με μία ακριβή ζωή και με αποτέλεσμα να μην τους μένει τίποτα. Δεν μπορούν να ονειρευτούν και φυσικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, όσον αφορά στα προσωπικά τους.
 
ΠτΘ: Πριν από λίγο καιρό τραγουδούσατε με τις «γυναίκες σας», την Αναστασία Μουτσάτσου και Μυρτώ Αλικάκη. Ο επίλογος της παράστασης έθετε ένα ερώτημα, το «πόσες γυναίκες κατοικούν μέσα μου»; Πόσες γυναίκες κατοικούν μέσα σε εσάς;
Φ.Β.: Πάρα πολλές, όπως φαντάζομαι και σε όλες τις γυναίκες. Η γυναίκα μάνα, η γυναίκα σύζυγος, η γυναίκα σκλάβα, πολλές φορές, η γυναίκα που σιωπά, η γυναίκα που παιδεύεται, η γυναίκα που παλεύει… πάρα πολλές.
 
ΠτΘ: Η συνύπαρξή σας με τις προαναφερθείσες κυρίες πως ήταν; Ήταν και η πρώτη σας συμμετοχή στο θέατρο. Δεν το φοβηθήκατε;
Φ.Β.: Ήταν θαυμάσια. Νοιώσαμε την αγάπη μεταξύ μας. Από την υπομονή που είχε η Μυρτώ με εμάς τις δύο, που δεν είχαμε σχέση με το θέατρο, ώστε να συμπεριληφθούμε στην παράσταση και να έχουμε και λόγο, πέραν του τραγουδιού, έως και την σκηνοθέτη της παράστασης Ελένη Γκασούκα, η οποία έκανε τα πάντα, ώστε να μας βάλει σε αυτό το concept. Είχα συμμετάσχει και παλαιότερα σε μια θεατρική παράσταση, αλλά δεν είχα λόγο, απλώς έλεγα τρία τραγούδια. Στην αρχή, στις πρόβες, φοβήθηκα πάρα πολύ. Ήταν για μένα κάτι καινούργιο και έπρεπε να ανασκουμπωθώ. Τελικά όλα πήγαν καλά.
 
ΠτΘ: Τι καινούργιο να αναμένουμε από εσάς δισκογραφικά;
Φ.Β.: Είμαι σε μια διαδικασία μέσα στο 2018 να κάνω έναν καινούργιο δίσκο, με τραγούδια φίλων, αγαπημένων και προσμένω να αρχίσουμε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.