Εορταστικα… «Απο την Κομοτηνη στον κοσμο ολο…»

Μία κατάθεση απόψεων συμπολιτών της σημερινής γενιάς των 30, για το «ασύλληπτο» 2020 και των «αποτυπωμάτων» του πάνω μας

Αυτή θα είναι μια διαφορετική εισαγωγή. Κατά τι πιο προσωπική… Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετική διότι το ρεπορτάζ αυτό αποτελεί μια κατάθεση εμπειριών ζωής και μια αποτύπωση του λόγου ανθρώπων  της γενιάς μου, συνομηλίκων μου, κατά κυριολεξία των «παιδιών» με τα οποία μαζί μεγαλώσαμε.

Στο σύνολό τους, πλην ενός, συμμαθητές και συμμαθήτριές μου. Με την Χριστίνα από το δημοτικό, τον Μιχάλη και την Αθηνά και την ελάχιστα μικρότερη Κορίνα από τα γυμνασιακά μας χρόνια, και τον Δημήτρη από τα ενήλικα χρόνια που ακολούθησαν, στα οποία όμως είχαμε κοινές «ραδιοφωνικές» πορείες.

«Παιδιών», συνομηλίκων μου  —αν επιμένω στην προσφώνηση αυτή, είναι γιατί η συγκίνηση όσο και να την περιφρουρείς, ενίοτε σε υπερκεράζει—  που ακόμα και αν δεν το αναγνωρίζαμε τότε, περάσαμε μαζί τα καλύτερά μας χρόνια. Μεγαλώνοντας σε μία κοινωνία που νομίζω ουδείς ή έστω ελάχιστοι την είχαμε φανταστεί ως προς τις συνθήκες που σήμερα την καθορίζουν. Σίγουρα ουδείς ως προς το πρόβλημα της πανδημίας και ό,τι αυτή επέφερε, ίσως λίγο λιγότεροι ως προς την επιλογή του εξωτερικού ως τόπο διαμονής, και εργασίας ή επαγγελματικής αποκατάστασης κυρίως, που αποτελεί και το συνεκτικό στοιχείο των παρακάτω συνομιλιών.

Μία κατάθεση απόψεων συμπολιτών λοιπόν της σημερινής γενιάς των 30, όχι για τα όσα είχαμε τότε, στα παιδικά μας χρόνια, ονειρευτεί, αλλά μια απτή αποτύπωση της υφιστάμενης πραγματικότητας του «ασύλληπτου» 2020 και των «αποτυπωμάτων» του πάνω μας, καθώς και μια «συλλογή»  ευχών και προσδοκιών για το άμεσο μέλλον.

Μια απτή αποτύπωση της πραγματικότητας των ημερών μακριά από την Ελλάδα, αλλά συνάμα τόσο κοντά, βασικό αν θέλετε «επιστέγασμα» της πανδημίας που έδειξε ότι τα «κατασκευασμένα», από χέρια και νου ανθρώπινο, σύνορα, καμία δύναμη, απέναντι σε έναν ιό ή τη νοσταλγία της πατρίδας και κυρίως τους ανθρώπους που την συνθέτουν για τον κάθε έναν εξ ημών, έχουν.

Λαμπροί  και γενναίοι συμπολίτες, «λαμπρά και γενναία παιδιά» εκεί, στον κόσμο όλο,  όπως λαμπροί και γενναίοι άλλωστε και όσοι επέλεξαν  ή τους δόθηκε η ευκαιρία να παραμείνουν εδώ, με «λαιστρυγόνες και κύκλωπες» πολλούς και στους δικούς τους,  σταθερούς υποτίθεται δρόμους…

Λαμπροί  και γενναίοι συμπολίτες, «λαμπρά και γενναία παιδιά» εκεί, στον κόσμο όλο… Όπως ο Μιχάλης Κακουλίδης και η Χριστίνα Αμοιρίδου από την Γερμανία, η Κορίνα Τσιώνη από το Κάρντιφ της Ουαλίας, ο Δημήτρης Ναλμπάντης από τη Λευκωσία της Κύπρου και η Αθηνά Σαχουλίδου από τη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας…

Ο λόγος στους ίδιους για να συνδέσουμε εορταστικά και περήφανα τα νήματα των ζωών μας που δεν κόπηκαν ποτέ, και ξεκινούν και θα ξεκινούν πάντοτε από όποια χώρα ή ήπειρο οι ζωές τους θα ανθίζουν, απ’ αυτό το μικρό και  ιδιόρρυθμο αλωνάκι της μεθορίου που το λένε Κομοτηνή, τον γενέθλιό μας τόπο.

Δείτε εδώ τις συνεντεύξεις:

Μιχάλης Κακουλίδης, Ντόρτμουντ, Γερμανία
Χριστίνα Αμοιρίδου, Κολωνία, Γερμανία
Δημήτρης Ναλμπάντης, Λευκωσία, Κύπρος
Κορίνα Τσιώνη, Κάρντιφ, Ουαλία
Αθηνά Σαχουλίδου, Λισαβόνα, Πορτογαλία

«Παιδιά»,  Χρόνια μας Πολλά κι Ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος!!!

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.