«Ειναι αδικο η κοινωνικη συνοχη να επιδιωκεται μεσω των παιδιων μας»

Ποτάμι οργής οι νέοι σήμερα στη χώρα μας εδώ και τρεις ημέρες στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας. Ένα ποτάμι οργής που εκφράζουν ιδιαίτερα οι νέοι, με πλατιά κοινωνική συναίνεση, για τη δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου. Μια μαζική εξέγερση που φέρνει στο προσκήνιο κοινωνικές δυνάμεις και αναδεικνύει ταυτόχρονα σύνθετες κοινωνικές διεργασίες που, επιμελώς, έμεναν στο περιθώριο.

Για το θέμα αυτό συζητά σήμερα ο ΠτΘ με τον ψυχολόγο κ. Αντώνη Ρουπγίδη…

ΠτΘ: κ. Ρουπγίδη τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε τα νέα παιδιά να εκφράζουν μια οργή. Πώς δικαιολογείται αυτό κατά την άποψή σας;

Α.Ρ.: Δεν θα μιλήσω για τη δολοφονία του παιδιού, αλλά για την εικόνα που έχουν οι νέοι σήμερα, είτε είναι 15χρονοι είτε 18χρονοι είτε φοιτητές για την κοινωνία της χώρας μας. Έχοντας ως βάση το τρίπτυχο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια έχει καλλιεργηθεί στην ελληνική οικογένεια, θα πω ότι κατ’ αρχήν έχει απαξιωθεί η πολιτική, γιατί δεν υπάρχει πολιτικός λόγος, οι πολιτικοί λένε ψέματα, παρανομούν και κανείς από αυτούς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Από την άλλη η εκκλησία, η οποία με τα πρόσφατα γεγονότα του Βατοπεδίου, αλλά και προηγουμένως με όλες εκείνες τις καταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί, για παράδειγμα υπόθεση Βαβύλη, έδινε μια εικόνα όπου βλέπαμε ανθρώπους της εκκλησίας να παρανομούν, να προβαίνουν σε «εγκλήματα» που σύσσωμη η κοινωνία καταδικάζει. Και στις περιπτώσεις αυτές δεν έχουμε απόδοση ευθυνών και κανένας δεν τιμωρείται. Απομένει η οικογένεια. Ένα παιδί αισθάνεται ανασφάλεια όταν βλέπει τους γονείς του, οι οποίοι θέλουν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους και να συμβάλλουν στην αύξηση του πληθυσμού της Ελλάδας, να τρέχουν από το πρωί έως το βράδυ, που σημαίνει ότι υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα στις εργασιακές σχέσεις. Αυτοί οι γονείς δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Και όταν λέω να ασχοληθούν, δεν εννοώ για τους βαθμούς που έφεραν και αν έφαγαν ή κοιμήθηκαν, εννοώ το τι σκέφθηκαν και τι αισθάνονται. Αυτό είναι το ουσιαστικό και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, γιατί υποτίθεται ότι μια οικογένεια δημιουργεί ανθρώπους. Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε «Αντώνη να γίνει άνθρωπος. Πρώτα θα γίνεις άνθρωπος και μετά επιστήμονας».

ΠτΘ: Θα μπορούσε ο γονιός να θέσει όμως προτεραιότητες και να ασχοληθεί πρώτα με τα παιδιά και μετά με τη δουλειά του…

Α.Ρ.: Αν το κάνει αυτό θα απολυθεί. Είναι πολύ απλά τα πράγματα.

ΠτΘ: Στην καθημερινή πρακτική πώς βλέπετε τους νέους;

Α.Ρ.: Στην καθημερινή μου πρακτική βλέπω παιδάκια τα οποία έχουν φθάσει στα είκοσι, έχουν καταπιεσθεί πολύ και στο γυμνάσιο και στο λύκειο, – προσωπικά πιστεύω ότι το λύκειο είναι η πιο ανθυγιεινή εργασία που υπάρχει, – και ουσιαστικά την προσωπικότητά τους και την κοινωνική τους ένταξη και όλα αυτά τα έχουν αφήσει στο περιθώριο καλούμενα να καλύψουν τρόπους συμπεριφοράς και επεισόδια τα οποία τους έχουν φέρει πολύ πίσω.

Πτθ; Πιστεύετε δηλαδή ότι η κοινωνία που έχουμε φτιάξει οι μεγαλύτεροι οδηγεί τους νέους στην έκρηξη;

Α.Ρ.: Βεβαίως. Το ερώτημα είναι τι μέλλον ονειρεύεται και τι προσδοκά ένας φοιτητής ή ένας μαθητής λυκείου που γνωρίζει ότι θα τελειώσει ένα πανεπιστήμιο και ενδεχομένως να κάνει το μεταπτυχιακό του, το διδακτορικό του. Οι γονείς ζητούν να τελειώσει γρήγορα κάτι που δεν απαιτούσαν παλιότερα. Του ζητούν να εφοδιασθεί όσο περισσότερο μπορεί για να τακτοποιηθεί στο δημόσιο, χωρίς αυτό να θεωρηθεί ότι έχω κάτι με το δημόσιο ως δομή, αλλά ως την εύκολη λύση που σχετίζεται με τη ρουσφετολογία που χρησιμοποιούν τα κόμματα όταν ανέλθουν στην εξουσία. Να σε βολέψω κάπου, σημαίνει να σε αποκαταστήσω. Πού είναι η αξιοκρατία για ένα παιδί που έχει εξειδικευθεί και έχει πάρει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό και πρέπει να περάσει από συνέντευξη από κάποιον που είναι τριάντα χρόνια στη συγκεκριμένη δουλειά και ο οποίος έχει τελειώσει ένα λύκειο; Αυτός όμως καλείται να δει και να κρίνει τα προσόντα ενός υποψηφίου.

ΠτΘ: Σήμερα οι νεολαίοι διεκδικούν οργιζόμενοι από την άλλη όμως τους βλέπουμε να οδηγούνται σε παραβατικότητα με το σπάσιμο βιτρινών. Πώς το εξηγείτε;

Α.Ρ.: Εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε το ποιοι οργίζονται και ποιοι σπάνε. Βγήκαν διάφοροι και είπαν ότι παιδιά σπάζουν. Είδαμε χθες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, δασκάλων και γονέων και δεν έγινε τίποτα. Είδαμε όμως τα ΜΑΤ να τους σπρώχνουν και να τους ωθούν. Είδαμε παιδιά στη Νέα Φιλαδέλφεια να πορεύονται και να πηγαίνουν απέναντι από το Αστυνομικό Τμήμα και να κάνουν γυαλιά καρφιά την πρόσοψη και το φυλάκιο. Δεν πείραξαν τίποτα σε κανένα μαγαζί και συνέχισαν την πορεία τους. Η οργή μπορεί να υπάρχει αλλά είναι συγκεκριμενοποιημένη. Και παλιότερα γίνονταν επεισόδια και άναβαν φωτιές στους δρόμους. Έχει «φάει» ο καθωσπρεπισμός τους παππούδες και τις γιαγιάδες αυτών των 15ντάρηδων, σήμερα εξηντάρηδων που ανέδειξαν ένα ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τους 45νταρηδες που είναι οι μπαμπάδες και μαμάδες αυτών των παιδιών, οι οποίοι δήθεν καίγονται για τη δημοκρατία και τους θεσμούς. Στη χώρα μας σήμερα γίνονται σκάνδαλα και κανείς δεν μιλά. Υπάρχει πρόβλημα στις εργασιακές σχέσεις. Πιστεύω ότι όλος ο κόσμος έχει αυτή την ένταση αλλά την έβγαλαν τα παιδιά γιατί είναι περισσότερο αυθόρμητα. Εμείς κάνουμε δημοκρατία του καναπέ και είναι άδικο να κατακρίνουμε τα παιδιά για τα δικά μας λάθη και τη δική μας αδράνεια. Οι ενήλικες έχουν γίνει απαθείς.

ΠτΘ: Πιστεύετε δηλαδή ότι αυτά τα παιδιά καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα;

Α.Ρ.: Όταν είμαι στην εφηβεία δύσκολα θα καταστρέψω περιουσία. Πιστεύω ότι γενικά υπάρχει μια μειονότητα τραμπούκων διαχρονική. Δεν είμαι υπέρ της συνωμοσίας αλλά υπάρχει για να καλλιεργείται η τρομολαγνεία, η αστυνομοκρατία των τελευταίων χρόνων. Όλο αυτό το δέχεται το κοινωνικό σύνολο. Για παράδειγμα θα σας πω ότι μια μέρα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου έτυχε να δω ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση. Κάποιοι φοιτητές, δεν θυμάμαι σε ποιο τμήμα, είχαν κατεβάσει την ελληνική σημαία που είναι μπροστά στην είσοδο και στη θέση της έχουν ανεβάσει στον ιστό μία κάμερα που κατέβασαν από ένα στύλο. Έσπευσαν τότε διάφοροι να πουν ότι αυτά τα παιδιά δεν είναι Έλληνες, δεν σέβονται τη σημαία. Έχουμε φτάσει στο σημείο να είμαστε πατριδοκάπηλοι. Το πρόβλημά μας είναι η σημαία ή ότι υπάρχουν κάμερες; Είναι τόσο μεγάλη η απάθειά μας που όλοι θα έπρεπε σήμερα μέρα γενικής απεργία να είμαστε στους δρόμους. Δεν πιστεύω ότι πέραν των μαθητών και των εργαζομένων στον Όμιλο Λαναρά και των μαθητών και των φοιτητών κανείς άλλος δεν θα βγει στους δρόμους. Και αυτό είναι άδικο απέναντι σε αυτά τα παιδιά που καλούνται αυτή τη στιγμή να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Είδα το Σαββόπουλο να λέει σε εκπομπή ότι αυτή η γενιά τους παππούδες και τους μπαμπάδες της θα βάλει φωτιά να τους κάψει. Και θα έχει δίκιο. Ας σκεφτούμε πώς θα είναι τα πράγματα σε δέκα χρόνια που αυτά τα 15χρονα θα είναι 25χρονα. Δεν μπορώ να φανταστώ γονείς που έχουν κάνει αγώνες να βλέπουν τα παιδάκια να κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας και να τα βρίζουν. Είναι απίστευτο.

ΠτΘ: Την οργή αυτή των παιδιών μπορούμε να τη συγκεκριμενοποιήσουμε απέναντι στο κράτος και στους φορείς του όπως η αστυνομία;

Α.Ρ.: Δεν είναι μόνο η αστυνομία ή η κυβέρνηση που αντιπροσωπεύει το κράτος. Το κράτος είμαστε εμείς. Άρα σε οποιοδήποτε σκάνδαλο μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς. Δεν είναι λύση η παραίτηση υπουργού για κάποιο σκάνδαλο. Μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι. Κάλεσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τον πρωθυπουργό και αμέσως μετά ο πρωθυπουργός είχε συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς. Περίμενα λοιπόν ότι όλοι αυτοί θα ανακοινώσουν κοινές αρχές σχετικά με αυτό που γίνεται. Ο καθένας από την όλη υπόθεση προσπαθεί να πάρει μερίδιο ψήφων, θαρρείς και έχουμε εκλογές και η όλη υπόθεση θα τελειώσει. Δεν τελειώνει. Το stage το θυμάμαι εδώ και δεκαπέντε χρόνια και είναι 400 ευρώ. Δεν υπάρχει γενιά των 700 αλλά των 400 ευρώ, η οποία είναι και ανασφάλιστη.

ΠτΘ: Επαναστάτες με αιτία οι νέοι αυτής της γενιάς…

Α.Ρ.: Βεβαίως και μάλιστα δεν ξεκίνησαν ένα πρωί και είπαν θα βγούμε έξω και θα τα σπάσουμε. Γύρω μας συμβαίνουν πολλά. Και οι μεγάλοι πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να πάρουν θέση. Κανένας δεν παίρνει θέση, όλοι βολευόμαστε.

ΠτΘ: Οι μεγαλύτεροι συνηθίζουμε να λέμε ότι αυτή η γενιά δεν είναι πολιτικοποιημένη. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Α.Ρ: Κομματικοποιημένη δεν είναι, είναι πολιτικοποιημένη. Πολιτική σημαίνει ότι έχω άποψη για τα πράγματα και οι νέοι έχουν.

ΠτΘ: Με βάση την παιδεία μας πιστεύετε ότι το παιδί έχει ζωτικό χώρο σήμερα;

Α.Ρ: Η παιδεία θα πρέπει να έχει στόχο πολίτες και μετά επίδοξους φοιτητές πανεπιστημίου. Το επάγγελμά μου είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η κοινωνικοποίησή μου είναι ζητήματα που θα πρέπει να καλλιεργηθούν και δεν καλλιεργούνται, γιατί το παιδάκι το μόνο που ξέρει είναι να το βάζουν να διαβάζει, και όχι ουσιαστικό και συστηματικό διάβασμα, αλλά να μάθει τα πράγματα από έξω για να πάρει βαθμούς για να γίνει γραμματισμένο και όχι μορφωμένο.

Και βέβαια σήμερα το παιδί δεν έχει ζωτικό χώρο. Απλά το παιδί μέχρι το μεσημέρι είναι στο σχολείο, το απόγευμα ένα τετράωρο φροντιστήριο και πρέπει να διαβάσει και για την επόμενη μέρα. Το ερώτημα είναι λοιπόν αν τα παιδιά παίζουν. Όχι δεν παίζουν. Θα μου πείτε παίζουν στο Ίντερνετ, το οποίο πολλές φορές είναι κακό όμως παρόλα αυτά φάνηκε ότι όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη αποδεικνύεται ότι είναι ένας ενδιάμεσος φορέας που μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο και έχουμε φθάσει στο σημείο η κοινωνική συνοχή να γίνεται μέσω των παιδιών μας. Αυτό είναι άδικο.

ΠτΘ: Κατά την άποψή σας τι πρέπει να γίνει;

Α.Ρ.: Κατά την άποψή μου θα πρέπει κάποιος να βγει να ζητήσει συγνώμη. Όλες αυτές τις ημέρες ο μόνος που βγήκε να ζητήσει συγνώμη ήταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος βγήκε και είπε ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση δεν νοιώθει επαρκής για πανεπιστημιακός δάσκαλος. Αυτό θέλει θάρρος. Πού είναι το πολιτικό θάρρος; Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι κάνουμε ότι θέλουμε χωρίς να υποστούμε συνέπειες. Και αυτό φάνηκε στην συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι στους νέους. Ο Μελίστας που δεν τιμωρήθηκε. Να δούμε τι θα γίνει με τον συγκεκριμένο κύριο που σκότωσε τον Αλέξανδρο που ακόμη κι αν εξοστρακίσθηκε η σφαίρα δεν αποτελεί ελαφρυντικό βάσει νόμου. Και αυτό διδάσκεται στις αστυνομικές σχολές.

ΠτΘ: κ. Ρουμπγίδη σας ευχαριστούμε πολύ.

Α.Ρ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.