Εικοσι επτα χρονια λειτουργιας

Ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης ιδρύθηκε το 1982 και από τότε έως και σήμερα λειτουργεί ανελλιπώς σε όλη τη Θράκη. Στο τιμόνι του συλλόγου για δεύτερη φορά βρίσκεται ο Αχμέτ Καρά, δικηγόρος από την Ξάνθη με τον οποίο σήμερα συζητά ο ΠτΘ για τους στόχους και τη μέχρι σήμερα αλλά και τη μελλοντική δραστηριότητα του συλλόγου.

Με στόχο να δώσει την δυνατότητα στους ανθρώπους να ξεφύγουν από το πλαίσιο της καθημερινότητας, να τους ενημερώσει αλλά και να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ των δύο σύνοικων στοιχείων ο σύλλογος διοργανώνει εκδηλώσεις, ομιλίες, συνεργάζεται με άλλους μειονοτικούς συλλόγους και όπως δηλώνει ο πρόεδρός του κ. Καρά στόχος είναι η συνεργασία αυτή να επεκταθεί και με ελληνικούς συλλόγους.

Ως σύλλογος επιστημόνων βέβαια δεν θα μπορούσε παρά να ενδιαφερθεί και για το θέμα της εκπαίδευσης των παιδιών της μειονότητας. Έτσι η συζήτηση επεκτείνεται και στο θέμα αυτό το οποίο ο κ. Καρά το χαρακτηρίζει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα.

«Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1982 με 26 ιδρυτικά μέλη. Τότε βέβαια υπήρχαν πολλές δυσκολίες για την ίδρυσή του. Αυτοί που σκέφθηκαν τη δημιουργία του για να συμπληρώσουν τα 20 μέλη που απαιτούνται για την ίδρυση του συλλόγου δυσκολεύτηκαν πολύ. Ο λόγος ήταν απλός. Οι περισσότεροι που πήγαιναν στην Τουρκία για σπουδές δεν επέστρεφαν είτε γιατί δεν μπορούσαν να ασκήσουν το επάγγελμά τους, είτε γιατί οι περισσότεροι δεν ήθελαν να μπουν στην διαδικασία αντιμετώπισης των εξετάσεων του ΔΙΚΑΤΣΑ και για αυτό σχεδόν όλοι εκείνη την εποχή που σπούδαζαν στην Τουρκία προτιμούσαν να μείνουν εκεί με αποτέλεσμα ο αριθμός των επιστημόνων να είναι μικρός. Με την πάροδο του χρόνου και κυρίως στις αρχές του 1990 σταδιακά ο αριθμός των επιστημόνων αυξανόταν, πολλοί ήταν αυτοί που επέστρεφαν μετά τις σπουδές στην Τουρκία είτε στην Κομοτηνή είτε στην Ξάνθη και είτε από περιοχές του Έβρου. Σήμερα ο σύλλογος αριθμεί 800 μέλη αλλά και πολλοί είναι οι επιστήμονες που δεν είναι μέλη του. Πολλές φορές κάποιοι προβληματίζονται για τον αριθμό μελών του συλλόγου και αναρωτιούνται αν τόσοι είναι οι επιστήμονες στη μειονότητα. Σε καμία όμως περίπτωση αυτός δεν αντικατοπτρίζει τον αριθμό των επιστημόνων από τη μειονότητα εφόσον δεν είναι υποχρεωτική η εγγραφή. Να σημειώσω ότι τα μέλη μας κατάγονται και από τους τρεις νομούς, η πλειονότητα των οποίων προέρχεται κυρίως από Ροδόπη και Ξάνθη και λίγοι από τον Έβρο».

«Πρωταρχικός σκοπός του συλλόγου όταν πρωτοϊδρύθηκε ήταν να συγκεντρώσουν τους λίγους τότε απόφοιτους του πανεπιστημίου ώστε συλλογικά να δουλέψουν για το καλό της περιοχής και ειδικότερα της μειονότητας. Στη συνέχεια, με την αύξηση του αριθμού των μελών υπήρξε μια διαφορετική προσέγγιση του στόχου του συλλόγου και έτσι σήμερα αποτελεί γέφυρα μεταξύ μειονότητας και πλειονότητας. Μπορώ να πω ότι τα τελευταία χρόνια ειδικά στο Νομό Ροδόπης έχουμε πολύ καλή συνεργασία με φορείς, -δεν μπορώ να πω ότι το ίδιο ισχύει και στον Νομό Ξάνθης και ίσως σε αυτό συντελεί το γεγονός ότι η έδρα του συλλόγου είναι στην Κομοτηνή και τα περισσότερα μέλη είναι από εδώ, αλλά στην Ξάνθη δεν έχουμε εκείνη τη συνεργασία που θα θέλαμε να έχουμε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ισοπεδώνω τα πάντα, γιατί πρόσφατα ο δήμος Ξάνθης μας παραχώρησε την αίθουσα για τη συναυλία,- έτσι ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στον κόσμο τη δυνατότητα να ξεφύγει από την καθημερινότητά του. Για παράδειγμα, θα αναφερθώ στις πρόσφατες διοργανώσεις, δύο ρεσιτάλ πιάνου με καλλιτέχνιδα από τη Γερμανία η οποία κατάγεται από την περιοχή της Ξάνθης και παρόλο που η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη εμείς ως σύλλογος δεν στεκόμαστε σε αυτό αλλά στο ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις στην Κομοτηνή ή στην Ξάνθη πρέπει να γίνονται και ο κόσμος να τις παρακολουθεί. Στόχος μας, θα έλεγα, είναι η διατήρηση της κουλτούρας της περιοχής αλλά και να αποτελέσουμε τη γέφυρα μεταξύ των δύο σύνοικων στοιχείων».

«Υπάρχουν ακόμη στοιχεία που αφορούν στον πολιτισμό της μειονότητας τα οποία είναι ακόμη άγνωστα. Υπάρχουν περιοχές στη Θράκη όπου κατοικεί μειονότητα και εμείς που ζούμε στα αστικά κέντρα δεν γνωρίζουμε πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι, τι σκέφτονται, με τι ασχολούνται τι τους αρέσει, αν υπάρχουν στοιχεία της ζωής τους που πρέπει να αναδειχθούν. Πρέπει όμως να πάμε και να γνωρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους έτσι ώστε αυτά τα στοιχεία να βγουν στην επιφάνεια. Με αυτό εννοώ ότι θα πρέπει να βγούμε περισσότερο προς τα έξω, προς την περιφέρεια και ένας από τους σκοπούς της παρούσας διοίκησης είναι αυτός.

Θέλω να τονίσω ότι μας ενδιαφέρει η παράδοση. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας και όσο είναι δυνατόν να τα αναβιώσουμε. Όλοι οι μετέχοντες στο συμβούλιο του συλλόγου είχαν αυτό ως στόχο και το ίδιο θέμα θα αποτελεί στόχο και στο μέλλον. Βέβαια δεν σκεφτόμαστε, όπως σκεφτόμαστε πριν χρόνια αλλά κάποια πράγματα πρέπει να διατηρούνται».

«Στο μέλλον στόχος η συνεργασία και με ελληνικούς συλλόγους»

«Ο σύλλογος όπως είπα αποτελεί γέφυρα μεταξύ της μειονότητας και της πλειονότητας. Βήματα έχουν γίνει προς την πλευρά αυτή ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θα μιλήσω για τις εκδηλώσεις που κάνουμε τα τελευταία χρόνια οι οποίες προσπαθούμε να γίνονται σε συνεργασία με διάφορους φορείς. Αυτό που δεν έχουμε πετύχει προς το παρόν είναι η συνεργασία με ελληνικούς συλλόγους. Δεν το έχουμε επιδιώξει αλλά είναι στη σκέψη μας η συνεργασία με αυτούς. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι ότι ζούμε σε αυτό τον τόπο και ότι έχουμε κάποια κοινά και για αυτό πρέπει να κάνουμε συνδιοργανώσεις. Μια τέτοια ευκαιρία παρουσιάστηκε σε συνεργασία με το δήμαρχο Μαρώνειας τον κ. Παπανικολάου. Είχαμε πει να κάνουμε μια εκδήλωση για τους φοιτητές στην παραλία του δήμου αλλά τελικά δεν κατέστη δυνατόν να γίνει. Όπως επίσης στόχος μας είναι η διοργάνωση εκδηλώσεων και από τις δύο χώρες, όπως πριν δύο χρόνια που διοργανώθηκε συναυλία εδώ στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη με δύο καλλιτέχνες, μία από την Τουρκία, η οποία έπαιζε βιολοντσέλο και η άλλη από την Ελλάδα η οποία έπαιζε πιάνο και μάλιστα είχαμε καλύτερη προσέλευση κοινού.

Τελευταίως ως σύλλογος προσπαθούμε να κάνουμε εκδηλώσεις που έχουν στόχο όχι μόνο την προσέλευση των μειονοτικών αλλά και των πλειονοτικών, όπως έγινε με το Φεστιβάλ του κινηματογράφου φέτος. Θεωρώ ότι ήταν μια πολύ πετυχημένη εκδήλωση αλλά τα άτομα που παραβρέθηκαν εκεί μας ζήτησαν τέτοιου είδους εκδηλώσεις να συνεχιστούν και αυτό μας έδωσε θάρρος. Αν του χρόνου σκεφθούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο θα είναι μια πετυχημένη εκδήλωση. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι η μη προσέλευση κόσμου θα μας πτοήσει. Θα συνεχίσουμε να διοργανώνουμε εκδηλώσεις είτε είναι συναυλίες είτε εκθέσεις ζωγραφικής είτε φωτογραφίας, όπως αυτή που τελευταίως διοργανώσουμε».

Συνεργασία με τους άλλους

συλλόγους της μειονότητας

«Όσον αφορά στα παραρτήματα ο Σύλλογος έχει μόνο στη Θεσσαλονίκη, στις υπόλοιπες πόλεις οι φοιτητές που σπουδάζουν βρίσκονται σε επαφή μεταξύ τους έχουν επιλέξει εκπροσώπους αλλά παραρτήματα προς το παρόν δεν υπάρχουν. Έχουν δημιουργηθεί όμιλοι φοιτητών που συνδέονται με το σύλλογο μας ενημερώνουν για τις εκδηλώσεις τους. Στη Θεσσαλονίκη επειδή ο αριθμός των φοιτητών ήταν πολύ μεγάλος υπήρξε μια απαίτηση από την πλευρά τους και δημιουργήσαμε εκεί παράρτημα. Το ίδιο σκεφτόμαστε και για την Αθήνα και πριν ένα μήνα επισκέφτηκα τη Λάρισα όπου φοιτούν περίπου 55 άτομα, οι οποίοι στο μέλλον θα διοργανωθούν. Οι φοιτητές της Λάρισας θέλουν να δημιουργήσουν παράρτημα αλλά μη ξεχνάτε ότι και εμείς ως σύλλογος αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα. Σκεφτόμαστε ότι αν όντως συνεχίσουν με αυτό το ρυθμό και μας δείξουν ότι το θέλουν το παράρτημα εκεί και δεν γίνεται κάτι επιφανειακά τότε και εμείς θα τους βοηθήσουμε για τη δημιουργία του».

Ιδιαίτερο βάρος στα προβλήματα της μειονότητας

«Εδώ και δέκα χρόνια περίπου ο Σύλλογος έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στα προβλήματα της μειονότητας και προσπαθεί με κάθε τρόπο και όσο περνά από το χέρι του να βρει λύσεις σε αυτά, γιατί δεν υπάρχει άλλος φορέας, και εννοώ μη κυβερνητική οργάνωση, που θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με τους φορείς έτσι ώστε να ενημερώσει για αυτά και να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση. Υπάρχει ανταπόκριση από τις αρχές αλλά είναι αρκετές οι φορές που οι απαντήσεις που δίνονται δεν μας καλύπτουν. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή το κυριότερο πρόβλημα της μειονότητας είναι αυτό της εκπαίδευσης. Δυστυχώς αυτό που ορίσθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης για την εκπαίδευση της μειονότητας έμεινε εκεί και δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να καθήσουν και οι δυο πλευρές και να βρουν μια λύση για το θέμα αυτό. Σαν μειονότητα έχουμε κάποια αιτήματα, ζητάμε να εφαρμοσθούν κάποια πράγματα αλλά δυστυχώς πολλές φορές δεν ακουγόμαστε. Συνέχεια, και τα δύο κράτη δικαιολογούνται με την αρχή της αμοιβαιότητας, γεγονός που επηρεάζει και την εδώ μειονότητα και την μειονότητα στην Τουρκία. Αυτό είναι το κυριότερο θέμα που μας απασχολεί ως σύλλογο».

«Η εφαρμογή της ποσόστωσης είναι πολύ καλή. Είμαι από αυτούς που ασκούν αρνητική κριτική στο θέμα αυτό γιατί θα έπρεπε κάποια στιγμή η Ελλάδα να ξεκινήσει από τα θεμέλια την επίλυση του προβλήματος και όχι από τη στέγη. Έπρεπε να δοθεί λύση στην προσχολική εκπαίδευση που τώρα πλέον είναι και υποχρεωτική. Στα δημοτικά μας σχολεία τα προβλήματα είναι πάρα πολλά και αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι η έλλειψη μετακλητών δασκάλων. Προσωπικά δεν έχω τίποτα με τους αποφοίτους της ΕΠΑΘ αλλά όπως και οι ίδιοι λένε έχουν πολλά προβλήματα, ειδικότερα στη γλώσσα. Το παιδί μέσα στο σπίτι του μαθαίνει τη γλώσσα τη μητρική, όταν όμως πηγαίνει στο σχολείο και από το δάσκαλο περιμένει να μάθει κάτι αλλά αυτός προφέρει πολύ διαφορετικά τη λέξη δημιουργείται πρόβλημα στο παιδί γιατί έχει εμπιστοσύνη στο δάσκαλο. Όταν ο γονέας προσπαθεί να διορθώσει το παιδί απαντά ότι δεν μπορεί αυτοί να γνωρίζουν καλύτερα από το δάσκαλό του. Το θέμα πρέπει να λυθεί. Εξ όσων γνωρίζω κανονικά από την Τουρκία θα πρέπει να έρχονται 35 δάσκαλοι και καθηγητές και αυτή τη στιγμή είναι 16. Στην Ξάνθη δεν υπάρχει κανένας μετακλητός δάσκαλος.

Όσον αφορά στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, ένα παιδί όταν δεν ξέρει να μιλά καλά την μητρική του γλώσσα είναι δύσκολο να μάθει την ελληνική. Θα σας πω ότι είμαι από την Παλιά Χρύσα. Πήγα σε μειονοτικό σχολείο και μέχρι να βγάλω το δημοτικό δεν ήξερα καλά ελληνικά. Αναγκάσθηκε ο πατέρας μου να με βάλει σε μια ποδοσφαιρική ομάδα ώστε να «σπάσει» η γλώσσα μου. Ούτε στο γυμνάσιο μπορώ να πω ότι ήξερα καλά. Έκανα μια υπερπροσπάθεια επειδή είχα σκοπό να σπουδάσω Νομική για να μάθω καλά ελληνικά γιατί ήξερα ότι θα έπρεπε να τα μιλώ καλά. Θα έλεγα όμως ότι αυτή τη στιγμή η νέα γενιά δεν αντιμετωπίζει και τόσο μεγάλα προβλήματα.

Να τονίσω ότι όταν ανέλαβε Υπουργός Παιδείας ο κ. Στυλιανίδης πίστεψα ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε τις απαντήσεις στα προβλήματα που έχουμε. Το 2006 σύμφωνα με νόμο η προσχολική εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Δεν υπάρχει όμως υποδομή. Ο προβληματισμός μου είναι τι σκέφτηκε ο υπουργός για τη μειονοτική εκπαίδευση. Δυστυχώς όμως δεν έγινε τίποτα».

«Καλώς εφαρμόστηκε το πρόγραμμα ΚΕΣΠΕΜ αλλά όμως και αυτό εφαρμόστηκε μόνο από την μία πλευρά. Όπως τα παιδιά μας έπρεπε να μάθουν τα ελληνικά έτσι έπρεπε με ένα σωστό τρόπο να μάθουν και τα τουρκικά για να είναι πιο πετυχημένο το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα μπορεί να θεωρηθεί κατά 50% πετυχημένο γιατί το άλλο μισό λείπει».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.