Αναζητώντας την τέταρτη διάσταση στην τέχνη

Εκδήλωση με θέμα «Παίζοντας με τον χώρο και τον χρόνο στη ζωγραφική. Από τον Πικάσο και τον Νταλί έως το Έσερ» διοργάνωσαν την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου οι ομάδες βιβλίου της ΧΕΝ Κομοτηνής στη Λέσχη Κομοτηναίων, με τον ομιλητή, Ανδρέα Λύκο, μαθηματικό και συγγραφέα, να εξηγεί τον τρόπο που ο χώρος και ο χρόνος αναπτύσσονται στη ζωγραφική, κυρίως των αρχών του 20ου αιώνα.

«Προσπάθειά μου είναι να γίνει μια εκλαΐκευση της τέχνης του 20ου αιώνα στο επίπεδο και την αξιοποίηση μαθηματικών στοιχείων» σημείωσε, τονίζοντας πως επέλεξε να ασχοληθεί με τρείς καλλιτέχνες που κατά τη γνώμη του είναι πολύ σημαντικοί στην έννοια του χρόνου αλλά και του χώρου στους πίνακες ζωγραφική και συγκεκριμένα στο πώς ο χώρος και ο χρόνος επιδρά σε αυτούς.

Ο πρώτος καλλιτέχνης στον οποίο αναφέρθηκε ήταν ο Πικάσο και στο πώς μαζί με άλλους κυβιστές ζωγράφους αντιλαμβάνονταν τις δύο έννοιες.

Ο δεύτερος ήταν ο Νταλί, και ο τρόπος με τον οποίο ενσωμάτωνε το χρόνο αλλά και κάποια τετραδιάστατα αντικείμενα μέσα στο έργο του.

Τέλος αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του στον Έσερ, όπου ασχολήθηκε κυρίως με τις οφθαλμαπάτες και τον τρόπο που αυτές ουσιαστικά μετασχηματίζουν τον τρισδιάστατο χώρο σε κάτι παραπάνω από την τρίτη διάσταση.

Στόχος του άλλωστε ήταν να καταδείξει πως ο τρόπος ανάπτυξης και των τεσσάρων διαστάσεων επηρεάζουν το έργο των εν λόγω εικαστικών, συνδέοντας βέβαια και το θέμα με το γραπτό λόγο, χρησιμοποιώντας και το βιβλίο στην παρουσίασή του.

Έτσι χρησιμοποίησε την «Επιπεδοχώρα» του Edwin Abbott, το οποίο αφορά ένα τετράγωνο, που ζει σε μια επίπεδη χώρα και πως αυτό αντιλαμβάνεται τον κόσμο και την τρίτη διάσταση, στην οποία ζούμε εμείς, καταδεικνύοντας κατ’ επέκταση πως εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε την τέταρτη διάσταση, αν ένα τετραδιάστατο αντικείμενο επισκεφτεί το δικό μας τρισδιάστατο χώρο.

Επιπλέον αναφέρθηκε και στην πολύ γνωστή αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, όπου και εκεί γίνεται αυτή η αντιστοίχιση των δύο με τις τρείς διαστάσεις, με τον πραγματικό κόσμο να είναι τρισδιάστατος και οι φυλακισμένοι να βλέπουν ένα κόσμο με δύο διαστάσεις και πως αυτό επηρεάζει την οπτική τους.