14ο Συνεδριο ΟΛΜΕ

Την Τρίτη θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση των μελών της τοπικής ΕΛΜΕ την οποία θα ακολουθήσει ψηφοφορία για την επιλογή αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΟΛΜΕ που θα γίνει στις 25-28 Ιουνίου στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του οποίου θα συζητηθούν όλα τα ανοικτά ζητήματα του κλάδου, ασφαλιστικό, μισθολογικά και το σχολείο του σήμερα σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για την Παιδεία στη χώρα μας.

Ο ΠτΘ συζητά σήμερα με τον υποψήφιο εκπρόσωπο της Αγωνιστικής Συνεργασίας από την Ανανεωτική Αριστερά τον κ. Σταμάτη Σακελλίωνα

ΠτΘ: κ. Σακελλίων ο νέος υπουργός Παιδείας ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανακοίνωσε την έναρξη διαλόγου για την παιδεία, η ΟΛΜΕ όμως αρνήθηκε να παραστεί…

Σ.Σ.: Θα σας απαντήσω με μια ερώτηση. Πόσους εθνικούς διαλόγους έχουμε από το 1974 μέχρι σήμερα; Άπειρους. Μετά πάσης βεβαιότητος μπορώ να σας πω ότι και ο νυν υπουργός Παιδείας, και ο προηγούμενος και όλοι οι προηγούμενοι ξέρουν πάρα πολύ καλά τις θέσεις και τις απόψεις της ΟΛΜΕ για το θέμα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Τόμοι ολόκληροι εκπαιδευτικών συνεδρίων της ΟΛΜΕ, η δουλειά του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ, είναι στα χέρια των υπουργών από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Επομένως φοβάμαι ότι το να πας σε διάλογο που θα εξυπηρετήσει για ακόμη μια φορά επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης, και αυτής της κυβέρνησης, γιατί να το κάνεις; Οι θέσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των εκπαιδευτικών δεν είναι άγνωστες, είναι γνωστές και στο νυν υπουργό και στους προηγούμενους. Το πρόβλημα δεν είναι οι θέσεις που έχει ο άλφα ή ο βήτα αν και το θέμα αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα. Τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας τις βλέπουμε καθημερινά στην πράξη. Έκπληξη όμως μου προκαλούν, ίσως φταίω εγώ, οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχω καταλάβει ακόμη ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει τι ακριβώς προτείνει για το εκπαιδευτικό θέμα. Αν βασισθώ σε αυτά που λέει η υπεύθυνη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν λέει τίποτα διαφορετικό από την κυβέρνηση.

ΠτΘ: Επιμένω στην ερώτησή μου κ. Σακελλίων. Η παιδεία μας αντιμετωπίζει τεράστια ζητήματα. Αυτά δεν χρειάζεται να συζητηθούν οργανωμένα για να γίνει ένας διάλογος επιτέλους για την παιδεία και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης;

Σ.Σ.: Ασφαλώς. Έχω όμως την αίσθηση ότι έχουν συζητηθεί τόσο πολύ που έχουν σαπίσει. Εκείνο που λείπει κατά τη γνώμη μας είναι η πολιτική πράξη. Δηλαδή όσα έχουν συζητηθεί κατά καιρούς να μπουν σε μια σειρά προτεραιοτήτων και να αρχίσουν να συζητούνται. Αυτό λείπει και αυτό δεν γίνεται και δεν βλέπω να γίνει τουλάχιστον υπό την παρούσα κυβέρνηση αλλά και από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν βλέπω να υπάρχει πολιτική απόφαση για να προχωρήσουν τα πράγματα της παιδείας. Διαθέτουμε τον χαμηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την παιδεία. Υπολειπόμαστε κατά δύο τουλάχιστον μονάδες του κοινοτικού μέσου όρου. Και κάθε χρόνο μειώνονται τα χρήματα γεγονός που δείχνει ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Η παιδεία είναι μια ακριβή υπόθεση και όχι φθηνή. Αν θέλεις να σου δώσει και θα σου αποδώσει πολλαπλάσια από αυτά που θέλεις να επενδύσεις και θα σου δώσει πρέπει να ανοίξεις το θησαυροφυλάκιο χωρίς μιζέριες και χωρίς τσιγκουνιές. Είναι αδιανόητο να ακούς κορυφαία στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων να μιλούν για το φινλανδικό μοντέλο. Ας ρωτήσουν εφόσον έχουν επαφές με τους Φινλανδούς πώς το κάνουν για να το αντιγράψουν.

ΠτΘ: κ. Σακελλίων αναφερθήκατε στην ανάγκη να ανοίξει το θησαυροφυλάκιο για την παιδεία. Ο κ. Παπανδρέου υποσχέθηκε ότι το ποσό που θα διαθέσει άμα τη αναλήψει του στην εξουσία θα αγγίζει το 5% του ΑΕΠ καθώς και 1 δις ευρώ τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησής του. Το αμφισβητείτε;

Σ.Σ.: Είναι η ίδια η προϊστορία του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα που δεν πείθει καθόλου ότι έχει την καλή διάθεση, προσωπικά ο κ. Παπανδρέου μπορεί να έχει την καλή διάθεση γενικώς, αλλά αυτό που κατοχυρώθηκε ως σύστημα ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μακάρι αν γίνει κυβέρνηση να δώσει τα χρήματα που υπόσχεται. Θα σας πω όμως ότι το ΠΑΣΟΚ συνήθως ως αντιπολίτευση θυμάται ένα κάποιο αριστερό παρελθόν και ως κυβέρνηση εφαρμόζει τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Γιατί λοιπόν σήμερα το ΠΑΣΟΚ να είναι κάτι διαφορετικό; Δεν με πείθει ότι έπαθε μετάλλαξη και θυμήθηκε τον ριζοσπαστισμό του, ούτε ο κ. Βερελής με πείθει ούτε η κ. Διαμαντοπούλου αλλά ούτε και μια σειρά άλλων στελεχών που θα έχουν και πρώτο λόγο την επόμενη ημέρα. Δεν έχουν καταθέσει μια ριζική οικονομική πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε την εκτίμησή του στην δημόσια παιδεία όταν επί πρωθυπουργίας Σημίτη έκανε υφυπουργό τον κ. Γκεσούλη ο οποίος είναι διακεκριμένος παράγων της παραπαιδείας στη Θεσσαλονίκη. Συμβολικά μας είπε τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ.

ΠτΘ: Το βασικό δίλημμα από παλιά κ. Σακελλίωνα είναι τι σχολείο θέλουμε. Θέλουμε σχολείο της αγοράς ή της κοινωνίας; Θέλουμε σχολείο με κλασική γενική παιδεία ή σχολεία εξειδικεύσεων;

Σ.Σ.: Η άποψη της αριστεράς, της συνδικαλιστικής παράταξης που ανήκω και είναι μέλος της Ανανεωτικής Αριστεράς είναι σαφώς σχολεία της κοινωνίας και όχι της αγοράς και γενικότερα μια παιδεία της κοινωνίας. Η μόρφωση, η παιδεία είναι γενικό πανανθρώπινο δικαίωμα. Δεν υπόκειται σε κανόνες αγοράς και δεν πρέπει. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί που θα τελειώνει το Λύκειο δεν θα μπορεί να δουλέψει. Ίσα – ίσα. Ένας πολύ καλά ενημερωμένος και μορφωμένος πολίτης μπορεί να βρει πολύ καλή και αξιοπρεπή εργασία και όχι ένα φθηνό προλεταριάτο του αύριο. Είμαστε η χώρα που έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό άνεργων νέων και μάλιστα πτυχιούχων. 25% των ανθρώπων που τελειώνουν το πανεπιστήμιο είναι άνεργοι. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΕΕ και από μόνο του δείχνει τη χρεοκοπία του συστήματος και τη χρεοκοπία συνολικά του μοντέλου που έχει ακολουθηθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η πολιτεία δεν έχει καταφέρει να κάνει ένα σχολείο το οποίο να είναι ελκυστικό για τα παιδιά.

ΠτΘ: Τα ελκυστικά σχολεία ανακοινώθηκαν από τον προηγούμενο υπουργό Παιδείας…

Σ.Σ.: Είναι χαριτωμένο. Και εγώ μπορώ να δώσω μια έκθεση με πολλά καλολογικά στοιχεία και να πω ότι αυτή είναι η εφαρμοσμένη πολιτική μου. Εγώ θα σας πω ότι κάθε χρόνο και χειρότερα πηγαίνουν τα πράγματα στην εκπαίδευση. Γιατί αυτή η κυβέρνηση έχει τη λογική της απαξίωσης του δημόσιου χώρου. Απαξιώνει τη δημόσια παιδεία, τη δημόσια υγεία, αυτό που λέμε κοινωνικό κράτος. Πολλές φορές η οικονομική της πολιτική, γιατί το τι παιδεία θα έχεις εξαρτάται από την κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής, μου θυμίζει την πολιτική Πινοσέτ στη Χιλή. Το λέω μετά λόγου γνώσεως. Η τρομερή απαξίωση του δημόσιου χώρου και η απόπειρα πλήρους ιδιωτικοποίησης ουσιαστικά δεν πλήττει το παιδί που πληρώνει 10.000 ευρώ τον χρόνο για να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, που έχει να τα πληρώσει και το οποίο ασφαλώς δεν το αγγίζει καμία οικονομική κρίση, η παρούσα οικονομική κρίση αγγίζει τη μεσαία και την εργατική τάξη. Όταν λοιπόν αδυνατίζεις και τους πυλώνες του δημόσιου χώρου το ερώτημα είναι ποια κοινωνία δημιουργείς. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Το ελληνικό κράτος ζητά από ένα υποψήφιο των Πολυτεχνικών Σχολών να δώσει εξετάσεις στο σχέδιο. Το ερώτημα είναι σε πόσα σχολεία της χώρας ο υποψήφιος αρχιτέκτονας διδάσκεται σχέδιο. Εξ ανάγκης οι γονείς πληρώνουν ιδιαίτερα για να μάθει το παιδί τους σχέδιο. Αυτό όμως είναι συμβατική υποχρέωση του κράτους να το παρέχει στα σχολεία. Ένα άλλο θέμα είναι οι ξένες γλώσσες. Ένα παιδί που θέλει να σπουδάσει ισπανική ή ιταλική φιλολογία στο δημόσιο σχολείο δεν διδάσκεται αυτές τις δύο γλώσσες. Πώς λοιπόν το κράτος ζητά από το μαθητή να εξεταστεί σε αυτές τις γλώσσες εφόσον δεν τα παρέχει; Δεν μπορεί να ζητάς από τα παιδιά στις πανελλήνιες να εξεταστούν μαθήματα τα οποία δεν διδάσκονται. Και συνήθως στην Ελλάδα όταν έχουμε εθνικό διάλογο για την παιδεία ξεκινάμε πάντα φτιάχνοντας το σπίτι από τη σκεπή. Για να έχει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση νόημα πρέπει να ξεκινήσει από το νηπιαγωγείο και όχι από την τρίτη λυκείου.

ΠτΘ: Μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όμως εκτός από τους μαθητές πρέπει να έχει στο επίκεντρο και τους καθηγητές. Το ερώτημα είναι πόσο εκπαιδευμένοι σήμερα είναι οι εκπαιδευτικοί;

Σ.Σ.: Ελάχιστα έως καθόλου. Ζητάμε εδώ και πολλά χρόνια ένα πολύ απλό και αυτονόητο πράγμα. Επιμόρφωση και μάλιστα πραγματική γιατί φαντάζομαι ότι και εσάς αν σας πουν μετά το πέρας της εργασίας σας να πάτε να εκπαιδευτείτε άλλες τρεις ώρες δεν θα το αντέξετε. Εμείς λέμε ότι είναι αυτονόητο ο εκπαιδευτικός σε τακτά χρονικά διαστήματα να επιμορφώνεται, αυτή η επιμόρφωση να γίνεται στα πανεπιστήμια και κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης να μην έχει εκπαιδευτικό ωράριο. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις το πρωί πέντε ώρες μάθημα και να τελειώνεις στις 2 περίπου το μεσημέρι και μετά στις 3 μέχρι τις 8 να πηγαίνεις για επιμόρφωση. Αυτό δεν γίνεται. Φαντάζομαι αυτό να το καταλαβαίνει και ο πιο καλόπιστος άνθρωπος. Ασφαλώς ζητάμε επιμόρφωση και μάλιστα σε ό,τι καινούργιο υπάρχει αυτή τη στιγμή στον χώρο της εκπαίδευσης.

ΠτΘ: Κάποιοι όμως κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς για λιγότερη εργασία…

Σ.Σ.: Αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό εντάσσεται σε αυτό που σας έλεγα πριν για την απαξίωση του δημόσιου χώρου. Ο τεμπέλης εκπαιδευτικός που κάθεται τρεις μήνες τον χρόνο. Αυτό είναι διασκεδαστικό και το ακούω πολλές φορές για έναν απλό λόγο. Ένας άνθρωπος που σέβεται τη δουλειά του θα έχει τις διδακτικές του ώρες και θα έχει έναν τεράστιο όγκο δουλειάς στο σπίτι. Για παράδειγμα ένας φιλόλογος και ένας μαθηματικός έχουν πολύ δουλειά στο σπίτι η οποία δεν αποτιμάται σε ώρες αλλά ούτε και σε χρήμα και κυρίως έχει πολύ ενδιαφέρον να πούμε και ότι είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξεις τέσσερις ή πέντε ώρες την ημέρα διδακτικές με 25 ή τριάντα παιδιά. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να έχεις την ευθύνη της διαχείρισης αυτής της ιστορίας χωρίς καμία ουσιαστική εκπαίδευση για αυτό. Κάποια στιγμή μας πετάνε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Προσωπικά να μιλήσω. Πριν από είκοσι χρόνια δέχτηκα ένα τηλεφώνημα και μου ζήτησαν να παρουσιασθώ σε κάποιο σχολείο. Καμία ουσιαστική εκπαίδευση ποτέ και σε τίποτα. Ουσιαστικά και στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην ελληνική πολιτική τάξη των κομμάτων εξουσίας δυστυχώς το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζεται με τη λογική του παρκαρίσματος παιδιών, ή του baby πάρκινγκ στις μικρές ηλικίες ή των εφήβων πάρκινγκ στις μεγαλύτερες. Σου ζητούν να τα βγάλεις πέρα με τριάντα περίπου παιδιά εκ των οποίων το καθένα έχει τις δικές του ανησυχίες, τα δικά του προβλήματα. Και εδώ θα ήθελα να σας πω για τα καινούργια προβλήματα που δεν τα βλέπει η ελληνική πολιτική και αυτά είναι η ανεργία των γονιών. Φανταστείτε ένα παιδί από την περιοχή μας του οποίου οι γονείς εργάζονταν στα εργοστάσια του Λαναρά και αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι ή περίπου άνεργοι. Έχει σκεφτεί κανείς το φόρτο του παιδιού πλέον που εκεί που είχε ένα άλφα status ζωής ξαφνικά έχει μισό άλφα. Το σκέφτηκε αυτό κανείς σχεδιαστής προγραμμάτων παιδείας; Ζητάμε εδώ και χρόνια συμβουλευτικούς σταθμούς, κοινωνικό λειτουργό. Καταλαβαίνει κανείς την ευθύνη. Αρνούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις να τα κάνουν αυτά.

ΠτΘ: Ως παράταξη ποιες είναι οι θέσεις σας για το σχολείο του σήμερα;

Σ.Σ.: Θα σας έλεγα ότι το δημόσιο σχολείο σήμερα, όσο κρατιέται αυτό, γίνεται βάσει του ακροτελευταίου άρθρου του Συντάγματος στον πατριωτισμό κάποιων εκπαιδευτικών γιατί αντιμετωπίζει την πλήρη εχθρότητα των υπεύθυνων κυβερνήσεων αλλά και την αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας. Τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο πληρώνει η ελληνική οικογένεια στην παραπαιδεία. Ένα ασύλληπτο ποσό για πράγματα που έπρεπε να έχουν λυθεί και τα πληρώνει ο λαός μία μέσω των φόρων και μία μέσα από την παραπαιδεία.

ΠτΘ: Κ. Σακελλίων σας ευχαριστούμε πολύ.

Σ.Σ.: Εγώ σας ευχαριστώ.



Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.