Σταθης Αραμπατζης: Ειμαστε σε μια καταιγιδα αξιακης κρισης ως κοινωνια

Το  δεύτερο προσωπικό του album με τίτλο «Το Τέλος του Χειμώνα», μόλις κυκλοφόρησε και βρίσκει τον Στάθη Αραμπατζή να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα τους αγαπημένους του ροκ ήχους και να συνεργάζεται με μια πλειάδα σπουδαίων μουσικών και ερμηνευτών.

«Μουσική κάνω γιατί είναι ανάγκη μου» μας λέει και συμπληρώνει «ελπίζω αυτό που κάνω να αφορά, να ενδιαφέρει και να αγγίζει και άλλους».

 Περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αποφάσισε να απευθυνθεί σε ονόματα όπως η Μάρθα Φριτζήλα και ο Γιώργης Ξυλούρης (Ψαρογιώργης), ενώ, μιας και το υλικό παράχθηκε στη διάρκεια της πανδημίας, μας εξηγεί «πέρα από πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες είναι και εξαιρετικοί άνθρωποι. Μέσα στην καραντίνα, μην μπορώντας να βρεθούμε από κοντά, ενώσαμε Μακεδονία, Πελοπόννησο και Κρήτη διαδικτυακά και τηλεφωνικά για να γίνει ο δίσκος, μέσα από πολλά εμπόδια».

«Στα δικά μου μάτια το ροκ είναι άποψη και τρόπος και όχι όργανα. Έτσι, ροκ είναι τα ρεμπέτικα όπως ροκ είναι και ο τρόπος που παίζει ο Ψαραντώνης τη λύρα. Κάθε ψυχούλα λοιπόν που νιώθει ελεύθερη και θέλει να πει για το παράπονο και το άδικό της, για μένα είναι ροκ» υπογραμμίζει ο Στάθης Αραμπατζής. 

Και για τη Θεσσαλονίκη και τις φοβερές αντιφάσεις της; «έχει το μέγεθος πρωτεύουσας αλλά νοοτροπία μικρής πόλης. Αυτό κουβαλάει και αρνητικά και θετικά. Κρύβει ένα μικρό χωριό μέσα της, που την κάνει παράξενη φοβική και στρίγγλα, αλλά ταυτόχρονα φιλική, φιλόξενη και αυτό που λέμε “γειτονιά”. 

Δεύτερο album αρκετά πολυσυλλεκτικό και με μπόλικες συνεργασίες και με τίτλο «Το τέλος του χειμώνα». Το υλικό προήλθε στην περίοδο της πανδημίας. Αυτός είναι ο «χειμώνας» που αντιπροσωπεύεται στον τίτλο;

Είχα την τύχη και σε αυτό τον δίσκο τα τραγούδια μου να τραγουδηθούν από ανθρώπους που θαυμάζω. Είναι δύο οι συνεργασίες, σε τρία τραγούδια. Δύο τραγουδισμένα από την Μάρθα Φριντζήλα και ένα από τον Γιώργη Ξυλούρη (Ψαρογιώργη). “Το Τέλος του Χειμώνα“ αντιπροσωπεύει την ελπίδα να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ όπου μας είχε βάλει η πανδημία, χωρίς όμως να ευθύνεται για αυτό το σκοτάδι μόνο η υγειονομική κρίση. Η πανδημία ήταν ακόμα μια αφορμή για να φανεί όλη αυτή η “συννεφιά“ και η αντάρα που μας περιτριγυρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Από την εποχή της οικονομικής ευμάρειας των 90s και δώθε έχουμε μπει σε μια “καταιγίδα” αξιακής κρίσης ως κοινωνία, εξαιτίας της οποίας με την πρώτη δυσκολία ξεπροβάλουν μπροστά μας νέα κοινωνικά φαινόμενα. Το ίδιο συνέβη και με την οικονομική κρίση, παλαιότερα.

Επίσης πώς και διάλεξες το ομώνυμο τραγούδι να είναι instrumental;                                          

Για την ακρίβεια πρόκειται για ένα remix πάνω στο τραγούδι που τραγουδάει ο Γιώργης. Το τέλος του χειμώνα είναι αυτό το διάστημα όταν η “άνοιξη” κάνει την εμφάνιση της φουριόζα, μες την τρέλα, να χρωματίσει το γκρίζο που προηγήθηκε. Για αυτή τη μετάβαση δεν βρήκα λόγια. Προτίμησα να αφήσω τη μουσική να μιλήσει μόνη της. Έτσι το μισό κομμάτι είναι αφιερωμένο στο τέλος του χειμώνα και το άλλο μισό (με το beat) στην αρχή της πολυπόθητης άνοιξης.

Το album ξεκινά με το πιο bluesy κομμάτι του και μετά παίρνει διαφορετική κατεύθυνση. Η σειρά των κομματιών στην κυκλοφορία είναι επιλογή; Βοηθάει στην αφήγησή σου;

Τα τραγούδια γενικά θα τα περιέγραφα σαν φυλακισμένα πουλάκια. Πολύχρωμα, αυτόνομα και διαφορετικά. Το μόνο κοινό τους σημείο είναι η αφετηρία. Η φυλακή των εσώψυχών μας. Προσπαθώ λοιπόν να μην τα χαρακτηρίζω για να έχω την ελευθερία να εκφράζομαι όπως μου βγαίνει. Σε ότι αφορά στη σειρά, εννοείται πως εξυπηρετεί την αφήγηση αλλά συχνά υπάρχει και μια αίσθηση που απλά σε καθοδηγεί στο πως θα φτιάξεις τη ροή των τραγουδιών.

Είναι, πλέον, σύνηθες καλλιτέχνες να πειραματίζονται σε rock και παραδοσιακές φόρμες. Είναι αυτό μια ανάγκη της γενιάς μας να αναζητήσει νοήματα στον παραδοσιακό ήχο ή οι κλασικοί rock ήχοι έχουν κορεστεί;

Συμβαίνουν και τα δυο σε ένα βαθμό ενώ παράλληλα ισχύουν και άλλοι λόγοι. Θα μιλήσω προσωπικά. Στα δικά μου μάτια το ροκ είναι άποψη και τρόπος και όχι όργανα. Έτσι, ροκ είναι τα ρεμπέτικα όπως ροκ είναι και ο τρόπος που παίζει ο Ψαραντώνης τη λύρα. Κάθε ψυχούλα λοιπόν που νιώθει ελεύθερη και θέλει να πει για το παράπονο και το άδικό της, για μένα είναι ροκ. Η επιλογή των οργάνων έχει να κάνει με τον τόπο και τις παραδόσεις. Εγώ προσπαθώ λοιπόν να κάνω μουσική με ό,τι διαθέτω και ό,τι βρίσκεται μέσα μου ως ακούσματα και ήχοι. Απο τον Μάρκο μέχρι τον Tom Waits και από τον Nick Cave ως τον Χατζιδάκι, με έχουν διαμορφώσει διάφορες και διαφορετικές μεταξύ τους μουσικές και στίχοι. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που βγαίνει τελικά απο τις μουσικές που γράφω αλλά είναι αυτό με εκφράζει .

Για ποιους γράφεις εσύ μουσική; Με ποιους δηλαδή θες να επικοινωνήσεις μέσω της δουλειάς σου;

Μουσική κάνω γιατί είναι ανάγκη μου. Θα έκανα τραγούδια ακόμα και αν δεν τα έδειχνα σε κανέναν. Ακόμα και αν δεν άρεσαν σε κανένα. Απλά ελπίζω αυτό που κάνω να αφορά, να ενδιαφέρει και να αγγίζει και άλλους. Προσπαθώ να πω την αλήθεια μου με το βλέμμα στραμμένο μέσα μου και γύρω, στα προβλήματα και τις ομορφιές που μας περιβάλλουν.

Έχεις αρκετές συνεργασίες και σε αυτόν τον δίσκο με πολλούς και αξιόλογους καλεσμένους. Είχες τους συγκεκριμένους στο μυαλό σου από την ώρα που σκεφτόσουν το υλικό ή το διαμόρφωσες και στην πορεία πάνω στα δικά τους στοιχεία;

Τα τραγούδια βγήκαν αρχικά στο φως και μετά άρχισε η σκέψη μήπως “αυτό θα το έλεγε καλύτερα κάποιος άλλος”. Η Μάρθα είναι μια πολύ σημαντική τραγουδίστρια με χαρακτηριστική χροιά που όταν την άκουσα για πρώτη φορά, πριν από πολλά χρόνια, στην πρώτη της συναυλία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, είχα συγκλονιστεί από τη δύναμη στη φωνή της. Έτσι, όταν τελικά αποφάσισα τα συγκεκριμένα τραγούδια να τα τραγουδήσει γυναίκα, η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η Μάρθα.

Χωρίς να έχουμε γνωριστεί πιο πριν την πήρα μια μέρα τηλέφωνο και της μίλησα για αυτά. Της άρεσαν, δέχτηκε και έτσι μου κάνει την τιμή να συμμετέχει στο δίσκο. Η συνεργασία με τον Γιώργη έχει διαφορετικό background. Γνωριζόμαστε μια δεκαετία και βάλε, από την εποχή που έπαιζα με τον Γιάννη Αγγελάκα. Έχουμε παίξει παρέα, έχουμε φάει, έχουμε πιει. Τον θεωρώ φίλο και όταν τον πήρα τηλέφωνο για να του εκφράσω την σκέψη μου, του άρεσε.

Θέλω να πω με την ευκαιρία και στους δυο τους ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί πέρα από πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες είναι και εξαιρετικοί άνθρωποι. Μέσα στην καραντίνα, μην μπορώντας να βρεθούμε από κοντά, ενώσαμε Μακεδονία, Πελοπόννησο και Κρήτη διαδικτυακά και τηλεφωνικά για να γίνει ο δίσκος, μέσα από πολλά εμπόδια.

Μια ερώτηση για τον «αέρα» της Θεσσαλονίκης. Η πόλη ήταν πάντα γεμάτη καλλιτεχνικό ρεύμα και ανατροπές, όμως υπάρχουν και διαχρονικά στοιχεία βαθιάς συντήρησης. Όχι ότι δεν υπάρχουν σε άλλες πόλεις αυτά τα στοιχεία, αλλά μερικές φορές είναι κάπως πιο ορατά στη Θεσσαλονίκη. Πώς προκύπτει αυτή η διττή υπόσταση; Ποια είναι η δική σου Θεσσαλονίκη;

Στην Θεσσαλονίκη συμβαίνει ό,τι συμβαίνει πάνω κάτω και στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας πια. Είναι απλά πιο εμφανές στην πόλη μας γιατί είναι μια μεγαλούπολη σε φορεσιά μικρής επαρχιακής πόλης. Έχει το μέγεθος πρωτεύουσας αλλά νοοτροπία μικρής πόλης. Αυτό κουβαλάει και αρνητικά και θετικά. Κρύβει ένα μικρό χωριό μέσα της, που την κάνει παράξενη φοβική και στρίγγλα, αλλά ταυτόχρονα φιλική, φιλόξενη και αυτό που λέμε “γειτονιά”. Μέσα σε όλο αυτό πρέπει να λάβουμε υπόψη τη θέση της και τις ιστορικές ιδιαιτερότητες. Αυτή η πόλη ήταν και παραμένει σταυροδρόμι πολιτισμών και πολύ κοντά στα βόρεια σύνορα της χώρας . Όλα αυτά μαζί την κάνουν λίγο γκρινιάρα παραπάνω και συντηρητική. Αυτή η συντήρηση εκφράζεται προς τα έξω κυρίως από τους τοπικούς “άρχοντες”.

Η αίσθηση αυτή της διττής υπόστασης λοιπόν δημιουργείται από την τάση και την ανάγκη μερίδας του κόσμου της πόλης να διαχωρίζει τη θέση του από αυτή την κεντρική θέση. Όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση άλλωστε.

Η δική μου Θεσσαλονίκη είναι η Θεσσαλονίκη της γειτονιάς, της άνω πόλης, της καλημέρας μεταξύ αγνώστων, του επαρχιώτικου ρομαντισμού. Η Θεσσαλονίκη των μικρών ομάδων που σε όλους τους τομείς αντιστέκονται και αυτοοργανώνονται με τον τρόπο τους και τις δυνάμεις τους, και πετυχαίνουν, μακριά από τα κέντρα αποφάσεων.

Σχέδια για την προώθηση του album υπάρχουν και ποια είναι;

Τα σχέδια είναι φθινοπωρινά και ελπίζω να γυρίσουμε όσες πόλεις περισσότερες μπορούμε. Να επικοινωνήσουμε με παλιούς και νέους φίλους.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.