Γνωριμια με τον ορο της Κυκλικης Οικονομιας

• «Είναι κρίμα το κράτος αφενός μεν να μην βελτιώνει το νομικό και φορολογικό περιβάλλον και να μην δίνει  κίνητρα προς τον ιδιωτικό τομέα»

•  «Δυστυχώς η λογική της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης και του ευρώ λειτούργησε με έναν τρόπο στυγνής εφαρμογής αριθμών και εισπρακτικής λογικής»

• «Εκ των υστέρων θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για την προσχώρηση της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ και ότι αυτή ήταν μια κακή επιλογή»

Στην Κομοτηνή βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Γιώργος Κρεμλής, διευθυντής επί τιμή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Εντεταλμένος Σύμβουλος της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος για θέματα της Κυκλικής Οικονομίας και Περιβάλλοντος.
 
Μία από τις στάσεις του στην πόλη μας ήταν και οι εγκαταστάσεις του «ΠτΘ» προσφέροντας μας τη δυνατότητα για μια κατ’ ιδίαν συζήτηση για τον όρο και τις διαστάσεις της κυκλικής οικονομίας, τις δυνατότητες που αυτή προσφέρει και θα προσφέρει στο μέλλον και την αδυναμία, ωστόσο, όπως τόνισε και ο ίδιος, της Ελλάδας να προσαρμοστεί σε αυτή.
 
Δοθείσης της ευκαιρίας, εκμεταλλευόμενοι και την πλούσια εμπειρία του από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητήσαμε την άποψη του κ. Κρεμλή για την υφιστάμενη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και το μέλλον αυτής, απέναντι στα κρίσιμα ερωτήματα και εκκρεμότητες που παραμένουν έως και σήμερα ανοιχτά.
 
Ο λόγος στον ίδιο…

«Ο όρος της κυκλικής οικονομίας αντικατέστησε αυτόν της ορθολογικής αξιοποίησης πόρων» 

ΠτΘ:  Να ξεκινήσουμε από τα βασικά, τον όρο δηλαδή της κυκλικής οικονομίας. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την αειφόρο ανάπτυξη. Σε τι αφορά λοιπόν ο όρος της κυκλικής οικονομίας;
Γ.Κ.: Η κυκλική οικονομία είναι πράγματι ένας όρος που έχει εισαχθεί πρόσφατα και ο οποίος αντικατέστησε τον όρο της ορθολογικής αξιοποίησης των πόρων. Είναι μία ευρύτερη σύλληψη που έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι οι πόροι του πλανήτη δεν είναι ανεξάντλητοι και ότι θα πρέπει να τους διαφυλάξουμε, διότι αν συνεχίσουμε με τα τρέχοντα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρουν, θα χρειαστούμε δύο πλανήτες, πράγμα το οποίο δεν είναι εφικτό. Μία από τις διαστάσεις της κυκλικής οικονομίας είναι και η στρατηγική για τα πλαστικά, ώστε να μειωθεί η χρήση του πλαστικού και να ανακτηθούν τα πλαστικά που έχουν μολύνει τις θάλασσες και τους ωκεανούς και να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή άλλων προϊόντων, μέσα από την ανακύκλωση και την αξιοποίηση των υλικών. Στόχος της κυκλικής οικονομίας μεταξύ άλλων είναι να μειώσει την παραγωγή αποβλήτων, να παρατείνει τον κύκλο ζωής  των προϊόντων, να παράξει προϊόντα από ανακυκλώσιμα υλικά, να διευκολύνει την επισκευασιμότητα αλλά και την κατασκευή τους, ώστε να είναι πολύ εύκολη η ανακύκλωσή τους, όταν θα φτάσουν στο τέλος του κύκλου της ζωής τους.

«Η κυκλική οικονομία μας επαναφέρει σε πρότυπα του παρελθόντος των αγροτικών κοινωνιών, με διαφορετική ωστόσο προσέγγιση» 

ΠτΘ: Άρα είναι μία έννοια που έχει παίξει χρονικά στις προβιομηχανικές εποχές και στον ελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό, όπου δεν πετιόταν τίποτα, επαναχρησιμοποιούνταν…
Γ.Κ.: Ακριβώς. Μας επαναφέρει σε πρότυπα τα οποία υπήρχαν στο παρελθόν στις αγροτικές κοινωνίες. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του θαψίματος των οργανικών υλικών, από όσους είχαν κήπους, για να παράξουν λίπασμα ή έδιναν τα υπολείμματα στα ζώα. Στην κυκλική οικονομία προβλέπεται το πώς θα παράξουμε ζωοτροφές από τα υπολείμματα των τροφίμων και από τα ληγμένα των super market. Και βέβαια πώς θα χρησιμοποιήσουμε συσκευασίες μεγάλης διάρκειας, όπως για παράδειγμα τα πιθάρια, όπου κάναμε εξοικονόμηση πόρων, που επίσης προωθεί η κυκλική οικονομία, μέσα από μία διαφορετική προσέγγιση.

Πέραν αυτών η κυκλική οικονομία θα δημιουργήσει και πράσινες θέσεις εργασίας, ενώ θα προαγάγει και την οικοκαινοτομία, γιατί θα δούμε πλέον πώς μπορούμε να παράξουμε νέας γενιάς προϊόντα τα οποία δεν θα είναι μόνο μιας χρήσης και κυρίως θα είναι ανακυκλώσιμα.  Αν πάτε σήμερα να επισκευάσετε έναν υπολογιστή ή μία τηλεόραση θα σας πουν ότι το κόστος επισκευής είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος αγοράς μίας νέας, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να δημιουργούμε  προϊόντα με πολύ μικρό κύκλο ζωής και να ενισχύουμε μία πολύ συγκεκριμένη παραγωγική διαδικασία, η οποία κατατείνει στην μαζική παραγωγή προϊόντων που στηρίζονται σε πρώτες ύλες και υλικά, τα οποία προοδευτικά εξαφανίζονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το λίθιο, το οποίο δεν είναι ανεξάντλητο. Αν οι μπαταρίες λιθίου καταλήγουν σε ΧΥΤΑ και ΧΑΔΑ όπως γίνεται ακόμα στην Ελλάδα, δεν μπορούν να ανακτηθούν.
 
ΠτΘ: Η φιλοσοφία της κυκλικής οικονομίας που σέβεται τον πλανήτη, αλλά και έννοιες όπως η αυτάρκεια του οικιακού νοικοκυριού είναι κόντρα στην μαζική παραγωγή και την συμπεριφορά του καταναλωτισμού. Έρχεται σε κόντρα με τα ισχύοντα πολιτικά και θεωρητικά συστήματα που είναι επικυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα της εποχής. Πώς μπορούν να συνυπάρξουν;
Γ.Κ.: Έχετε δίκιο και γι’ αυτό βρισκόμαστε σε μία μεταβατική περίοδο, από την γραμμική οικονομία, που είναι μία οικονομία εξόρυξης -χρησιμοποίησης πόρων του πλανήτη ─ακόμα και αυτών που δεν είναι ανανεώσιμοι─   και παραγωγής μικρής διάρκειας ζωής προϊόντων, στην κυκλική οικονομία πράγμα που προϋποθέτει αλλαγή των προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης, αλλά και αλλαγή νοοτροπίας στην οποία ο πολίτης θα είναι στο επίκεντρο της ανάδειξης της σημασίας της κυκλικής οικονομίας και θα συμβάλει ως παράγων στην εφαρμογή της ίδιας. Η συμπεριφορά του πολίτη, ως καταναλωτή, είναι αυτή που θα επιβάλλει και τα πρότυπα παραγωγής. Αν ο πολίτης στραφεί προς τα προϊόντα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, που επισκευάζονται, που είναι ανακυκλώσιμα κ.ο.κ. αυτό θα αναγκάσει και τη βιομηχανία να προσαρμοστεί στα νέα αυτά πρότυπα. Η βιομηχανία όμως θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί και λόγω των μέτρων που θα της επιβάλλει η ίδια η Ε.Ε..

«Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τα ανακυκλώσιμα υλικά προς όφελος της Ευρωπαϊκής οικονομίας και της οικονομίας της χώρας μας» 

Εδώ γίνεται μία πολύ μεγάλη συζήτηση πως η Ευρωπαϊκή Βιομηχανία θα μπορέσει να ανταγωνιστεί άλλες βιομηχανίες που έχουν πρόσβαση σε φθηνούς πόρους ή πόρους που η ίδια η χώρα και η οικονομία της διαθέτει. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξάγουμε πολύ λιγότερα από αυτά που εισάγουμε, έχουμε δηλαδή πολύ μεγάλη εξάρτηση από εισαγόμενους πόρους και βέβαια τους πόρους αυτούς θα πρέπει να τους αξιοποιήσουμε ώστε να παραμείνουν στην ευρωπαϊκή οικονομία. Για παράδειγμα όλα τα ανακυκλώσιμα πλαστικά που εντοπίζουμε και αποθηκεύουμε, συνήθως εξάγονται στην Κίνα, αναμιγνύονται με άλλης ποιότητας πλαστικών που παράγονται εκεί και επανεισάγονται στην χώρα μας ως προϊόντα που έχουν χρησιμοποιήσει ως πρώτη ύλη ευρωπαϊκό πλαστικό είτε είναι πρωτογενές είτε είναι ανακυκλώσιμο. Θεωρώ λοιπόν ότι ο κύκλος της κυκλικής οικονομίας, για να κλείσει πλήρως, θα πρέπει να οδηγήσει και στην παραγωγή μονάδων μεταποίησης των ανακυκλώσιμων. Διότι τα καθαρά ανακυκλώσιμα είναι πρώτες ύλες, που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και εμείς προς όφελος της ευρωπαϊκής οικονομίας και κυρίως προς όφελος της οικονομίας της χώρας μας, μέσα από συγκεκριμένες μονάδες που θα πρέπει να δημιουργήσουμε. Για παράδειγμα στην Ελλάδα παλαιότερα υπήρχε ένα μόνο υαλουργείο το οποίο για καθαρά φορολογικούς λόγους πήγε στην Βουλγαρία και αγοράστηκε από Πορτογάλους.  Η Βουλγαρία έχει τέσσερα υαλουργεία, που παράγουν μπουκάλια, ποτήρια κ.ο.κ.  με γυαλί που στέλνουμε εμείς στην Βουλγαρία και τα οποία εισάγουμε έπειτα στην Ελλάδα.  Με την παραγωγή ποτών που έχει η Ελλάδα είναι κρίμα να μην έχουμε μία υαλουργία που θα μπορέσει να ανακυκλώσει το δικό μας γυαλί. Όπως αντίστοιχα στις τουριστικές περιοχές, πολλές από τις ξαπλώστρες που υπάρχουν θα μπορούσαν να παραχθούν από ανακυκλωμένο πλαστικό. Πέραν του  ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα διαθέτει το 85% των αποβλήτων της σε ΧΥΤΑ και σε χώρους ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων, δηλαδή χωματερές, για τα οποία πληρώνουμε ακόμα πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα έπρεπε να προωθήσουμε τη διαλογή στην πηγή και την ανακύκλωση. Και αυτό για να ανακτήσουμε καθαρά ανακυκλώσιμα υλικά  τα οποία θα μπορέσουν να παραμείνουν στην οικονομία μας, να χρησιμοποιηθούν ως  προϊόντα ή ακόμα και να εξαχθούν πρώτες ύλες για την παραγωγή προϊόντων σε άλλες χώρες.

«Η περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε. αποτελεί συγκριτικό μειονέκτημα για την Ευρωπαϊκή βιομηχανία» 

ΠτΘ: Γιατί θεωρείτε ότι είμαστε τόσο καθυστερημένοι σε εφαρμογές που έχουν σχέση με την κυκλική οικονομία και ανακύκλωση; Οι πολίτες θεωρούμε ότι βασικό εμπόδιο είναι οι πολιτικοί και οι ρυθμοί τους…
Γ.Κ.: Είναι γεγονός ότι η Ε.Ε. πρωτοστατεί και στα θέματα προστασίας του κλίματος, με αποτέλεσμα να επιβαρύνει υπέρμετρα και την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Οι στόχοι  που έχει θέσει  για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την ενεργειακή αποτελεσματικότητα είναι πολύ φιλόδοξοι, 32,5% και 30% αντίστοιχα μέχρι το 2030. Γενικά η περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε. είναι η πιο προωθημένη παγκοσμίως και αυτό αναγνωρίζεται, πράγμα που δημιουργεί ένα συγκριτικό μειονέκτημα για την ευρωπαϊκή βιομηχανία που καλείται να προσαρμοστεί στις υψηλότερες απαιτήσεις και παραμέτρους με μεγάλο κόστος. Η Ε.Ε. προοδευτικά θα απαγορέψει τη χρήση του λιγνίτη ή θα επιτρέψει τη χρήση του εφόσον η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη γίνει σύμφωνα με μία οδηγία για τις βιομηχανικές εκπομπές, η οποία λειτουργεί με βάση τις βέλτιστες τεχνικές και τεχνολογίες που διατίθενται παγκοσμίως. Αυτό ως γεγονός σημαίνει ότι μία παλιά μονάδα της ΔΕΗ που χρησιμοποιεί λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αν δεν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις, θα πρέπει να κλείσει. Εδώ δημιουργούνται κάποια προβλήματα αξιοποίησης κάποιου ορυκτού που αποτελεί ενεργειακό πόρο, από την άλλη όμως η Ελλάδα όσον αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει έναν απίστευτο  πλούτο και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όλες τις ΑΠΕ, τον ήλιο, τον αέρα, τον κυματισμό των θαλασσών κ.ο.κ

«Το ελληνικό κράτος, με τα έως τώρα δείγματα γραφής, δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει την κυκλική οικονομία» 

Από εκεί και πέρα στην Ελλάδα, δυστυχώς, το νομικό και αδειοδοτικό πλαίσιο είναι εξαιρετικά δύσκαμπτο. Για να γίνει μία επένδυση κυκλικής οικονομίας, είτε γίνει σε συνεργασία ιδιωτικού και δημοσίου τομέα είτε ως ιδιωτική,  θα πρέπει να στηριχθεί. Ως κράτος με τα δείγματα γραφής που έχει δώσει δεν είναι και δεν θα είναι σε θέση να υλοποιήσει την κυκλική οικονομία. Το κράτος μέχρι τώρα είναι ικανό μόνο να συλλέγει τα απόβλητα και να τα εναποθέτει, χωρίς καμία διαλογή, σε κάποιο ΧΥΤΑ ή ΧΑΔΑ  οι οποίοι δεν θα χρηματοδοτούνται πλέον,  διότι θεωρούνται ως η λιγότερο καλή επιλογή σε ό,τι αφορά τους τρόπους διαχείρισης των αποβλήτων. Η φορολογική μεταχείριση των επιχειρήσεων λειτουργεί ως αντικίνητρο σε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Έχουν πάει Έλληνες στη Βουλγαρία όπου έχουν γίνει μονάδες ανακύκλωσης πλαστικού που θα μπορούσαν να είχαν γίνει εδώ στην Ελλάδα, γιατί το πλαστικό μας το στέλνουμε στην Βουλγαρία για να ανακυκλώνεται, όπως κάνουμε και με το γυαλί. Είναι κρίμα το κράτος αφενός μεν να μην βελτιώνει το νομικό και φορολογικό περιβάλλον και να μην δίνει  κίνητρα προς τον ιδιωτικό τομέα. Τα κίνητρα βέβαια είναι κρατικές ενισχύσεις από την Ε.Ε.  που καταρχήν απαγορεύονται.  Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που λόγω της προστιθέμενης περιβαλλοντικής αξίας και του ότι μπορεί κανείς να επικαλεστεί την κυκλική οικονομία, την δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας, τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη από τέτοιες επενδύσεις, μπορεί ακόμα και κρατικές ενισχύσεις να  επιτραπούν…

«Η  αύξηση της φορολογίας  έπληξε ευρείες μάζες του κόσμου και όχι το μεγάλο κεφάλαιο που έχει τη δυνατότητα να μετακινηθεί ή  να δραστηριοποιηθεί κάπου αλλού»

ΠτΘ: Υπάρχουν στρατηγικές, όπου κάνεις τον πολίτη συμμέτοχο, αλλά και το κράτος έχει στρατηγικές. Η Ε.Ε. δεν γνωρίζει τα αντικίνητρα στη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, η οποία δεν υλοποιείται  από τεμπέληδες πολίτες. Οι Έλληνες διαπρέπουν απανταχού του κόσμου και γνωρίζουν καλά και την οικονομία. Ωστόσο και ο ηλικιωμένος επιχειρηματίας θα πάει στην Βουλγαρία για να επιβιώσει.  Αυτά δεν είναι γνωστά ούτε στις ελληνικές κυβερνήσεις, ούτε στην Ε.Ε.;
Γ.Κ.: Δυστυχώς η λογική της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης και του ευρώ, ήταν μια λογιστική λογική, η οποία λειτούργησε κατά τρόπο που δημιούργησε και κοινωνικές αντιδράσεις, γιατί λειτούργησε με έναν τρόπο στυγνής εφαρμογής αριθμών και εισπρακτικής λογικής. Αυτά οδήγησαν στην αύξηση της φορολογίας, η οποία έπληξε ευρείες μάζες του κόσμου και όχι το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο έχει πάντα τη δυνατότητα είτε να μετακινηθεί είτε να δραστηριοποιηθεί κάπου αλλού. Το ζητούμενο, για το οποίο όλοι συμφωνούν, είναι η ανάπτυξη. Διότι εάν η πίτα από την οποία εισπράττεις συρρικνώνεται συνεχώς ή τουλάχιστον παραμένει η ίδια με αυτήν που ήταν στο παρελθόν, δεν έχεις τη δυνατότητα να προχωρήσεις στην ανάπτυξη. Για να προχωρήσεις στην ανάπτυξη θα πρέπει και το κράτος να έχει πόρους με το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και οι πόροι της Ε.Ε. να αξιοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο. 

Η Ε.Ε. έκανε την κίνηση να δώσει επιπλέον πόρους στην Ελλάδα και μάλιστα να επιτρέψει χρηματοδότηση μέχρι και 95%. Αυτό έγινε μόνο για την Ελλάδα και για τη Ρουμανία, ως ανώτατο όριο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει το 5% για να μπορέσει το πρόγραμμα να εφαρμοστεί. Και το 5% πρέπει να μπει είτε από το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είτε από πόρους της Αυτοδιοίκησης. Παρά το ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, δεν υπάρχει ακόμη ένα υγιές επενδυτικό περιβάλλον στην Ελλάδα. Αντί αυτού υπάρχει μια γενικότερη αβεβαιότητα η οποία αποτρέπει ξένους επενδυτές οι οποίοι θα ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά και τους Έλληνες επενδυτές που έχουν μετακινηθεί εκτός, να επιστρέψουν.  Αυτό θα γίνει και θα γίνει όταν θα δημιουργηθεί ένα υγιές περιβαλλοντικό, φορολογικό και αδειοδοτικό περιβάλλον, το οποίο θα δίνει όμως και τις εγγυήσεις στον επιχειρηματία, ότι δεν είναι μέτρα βραχύπνοα ή μικρής διάρκειας απλά και μόνο για να τον δελεάσουμε να επιστρέψει και μετά να τον παγιδέψουμε.
 
ΠτΘ: Γίνονται μεταρρυθμίσεις, αλλά όλοι υποψιαζόμαστε ότι γίνονται ούτως ώστε να «φτιάξουμε» τους αριθμούς. Τελικά τι πιστεύετε; Θα προηγηθεί αναδιάρθρωση του κράτους και μετά θα έρθουν και οι επενδυτές, και πότε;
Γ.Κ.: Δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από την Ε.Ε. Δεν είναι πανάκεια. Για τη χώρα μας βέβαια είναι πολύ σημαντικό το ότι συμμετέχουμε στην Ε.Ε. και στη ζώνη του ευρώ. Εκ των υστέρων θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να προσχωρήσει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ και το γεγονός ότι προσχωρήσαμε τότε με κάποια ευελιξία, από την πλευρά των άλλων μελών της ευρωζώνης   ─οι οποίοι μας ήθελαν στην ευρωζώνη, ίσως επειδή ήθελαν να αλώσουν την ευρωπαϊκή αγορά μέσω αυτού─   ήταν μια κακή επιλογή.  Είμαστε κράτος μέλος από το 1981 και θα έπρεπε να πρωταγωνιστούμε.  Αυτό το ξεχνούν πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Η Ισπανία και η Πορτογαλία προσχώρησαν το 1986. Ήταν μείζον το επίτευγμα των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ζισκάρ Ντ Εστέν και Σμιτ, οι οποίοι ήθελαν η χώρα, η οποία ανέδειξε το ευρωπαϊκό πνεύμα, δημιούργησε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και στηρίζει τα θεμέλια της ευρωπαϊκής οικογένειας, να είναι μέλος της τότε ΕΟΚ. Πράγμα το οποίο εμείς οι ίδιοι το απεμπολούμε σήμερα. Την ιστορία, τις παραδόσεις, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και τη συμβολή γενικά της Ελλάδας στον πολιτισμό.  Η Ελλάδα θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην Ε.Ε. και μάλιστα να είναι η αιχμή του δόρατος.
 
Για παράδειγμα συζητάμε για τη διεύρυνση στα δυτικά Βαλκάνια και την ευρωπαϊκή προοπτική άλλων χωρών.  Εμείς θα έπρεπε ήδη μέσα από οικονομική περιβαλλοντική διπλωματία, εμπορική διπλωματία, να είμαστε παρόντες στις χώρες αυτές. Με πολλά λάθη τα οποία έγιναν κατά καιρούς, δυστυχώς απεμπολήσαμε την ευκαιρία που είχαμε ως η μόνη χώρα σταθερότητας και προόδου στην Ε.Ε. στα Βαλκάνια και αφήσαμε άλλους να καταλάβουν τον συγκεκριμένο χώρο. Είτε αυτοί λέγονται Τούρκοι, είτε λέγονται Ρώσοι, είτε λέγονται άλλες δυνάμεις, οι οποίες διαπιστώνουν ότι στο χώρο της βαλκανικής υπάρχει ενδιαφέρον για παρουσία, για επενδύσεις, κλπ.

«Η Ε.Ε. ως έχει, έχει κουράσει,  δεν επικοινωνεί σωστά με τους πολίτες, δεν τους έχει δώσει όραμα» 

ΠτΘ:  Ιστορικά λένε ότι  οι πολιτικές λιτότητας ενισχύουν τον φασισμό, όπως επίσης λένε ότι οι φετινές ευρωεκλογές είναι κρίσιμες και θα πρέπει να αποτρέψουμε ως πολίτες την ακροδεξιά, ακόμη κι αν τη συντηρούν οι πολιτικοί και οι πολιτικές της Ε.Ε. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει ευοίωνο μέλλον; Η Ε.Ε. θα συνεχίσει να υφίσταται, θα προχωρήσουμε στην εμβάθυνση που θέλουν όλοι οι λαοί ή τελικά πάμε σε ένα μέλλον που θα έχει πολλές εκκρεμότητες;
Γ.Κ.: Η ευρωπαϊκή ήπειρος έζησε δυο παγκόσμιους πολέμους. Το επίτευγμα της ειρήνης, το οποίο οι νέες γενεές δεν αξιολογούν, διότι το θεωρούν αυτονόητο, είναι για μένα ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα. Επίτευγμα ειρήνης, υλικής συνύπαρξης και συνεργασίας. Αναφερόμενος σε έναν αρχαίο πρόγονό μας φιλόσοφο ο οποίος είχε διατυπώσει το «Πόλεμος Πατήρ Πάντων», ο πόλεμος και η δική του λογική οδηγούσε πάντα σε ένα ξεκίνημα, ειδικά όταν η παρακμή άρχιζε να ισοπεδώνει τα πάντα. Θεωρώ ότι η Ε.Ε. χρειάζεται ένα νέο όραμα. Έχει κουράσει, παρά τα πλεονεκτήματα, τα οποία έχει να επιδείξει και τα οποία είναι τεράστια και δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσει στον ευρωπαίο πολίτη. Ο νέος σήμερα θεωρεί αυτονόητο το ότι θα πάρει το αυτοκίνητό του, θα περάσει τα σύνορα, χωρίς καν να χρειαστεί να επιδείξει το ευρωπαϊκό διαβατήριό του, το ευρωπαϊκό δίπλωμα οδηγήσεως κ.ο.κ. εντός Σένγκεν. Όπως αντίστοιχα μπορεί να σπουδάσει και να εργαστεί παντού. Όλα αυτά είναι τεράστια επιτεύγματα. Σκεφτείτε ποιες θα είναι  οι συνέπειες για το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο πλέον ακολουθεί μια μοναχική πορεία, και τις οποίες δεν συνειδητοποιεί η ηγετική του τάξη, η οποία έχει παρασυρθεί από μικροπολιτικές. Αν δεν υπήρχε η Ε.Ε. θα έπρεπε να την είχαμε ανακαλύψει. Η Ευρώπη όμως που έχουμε αυτή τη στιγμή έχει κουράσει τον πολίτη, δεν επικοινωνεί σωστά με τους πολίτες, δεν τους έχει δώσει όραμα. Είναι μια Ευρώπη με πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας, παρά το ότι αρχίζει η οικονομική ανάκαμψη, μια Ευρώπη στην οποίαν η πολιτική και η διακυβέρνηση της ζώνης ευρώ είναι πάρα πολύ αυστηρή και δημιουργεί έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, και μια Ευρώπη η οποία έχει υποφέρει από το κύμα μετανάστευσης που δημιουργεί ανακλαστικά ρατσισμού και ξενοφοβίας.  Είναι μείζονα τα διακυβεύματα αυτά που θα πρέπει να συζητιούνται ειδικά στις ευρωεκλογές.

Ο Γ. Κρεμλής πρόεδρος σε διεθνή συνδιάσκεψη στη Γενεύη

• Για τη Σύμβαση Espoo και το Πρωτόκολλο για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων

Ο κ. Γιώργος Σταύρος Κρεμλής θα προεδρεύσει στη Διεθνή Συνδιάσκεψη της Σύμβασης Espoo και του Πρωτοκόλλου για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων που θα γίνει στη Γενεύη από τις 5-7 Φεβρουαρίου. Ο κ. Κρεμλής ως πρόεδρος του Εκτελεστικού Γραφείου της Σύμβασης και του Πρωτόκολλου προεδρεύει στις συνδιασκέψεις των μερών της σύμβασης στις οποίες συμμετέχουν τα 45 κράτη μέλη της, μεταξύ των οποίων και τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την τελευταία φορά προήδρευσε στο Μινσκ της Λευκορωσίας, στη συνδιάσκεψη της 13-17 Ιουνίου 2017.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.