Δικαιωμα η εγκλημα η ευθανασια;

Το ακανθώδες ζήτημα της Ευθανασίας, και αν αυτή αποτελεί δικαίωμα ή έγκλημα, ανέλυσαν την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου ομιλητές από όλο το φάσμα της δικαιοσύνης, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νομικής Κομοτηνής.
 
Σε αυτή αναλύθηκε τόσο η ηθική, όσο και η νομική πλευρά της ευθανασίας, η οποία στην χώρα μας απαγορεύεται αυστηρά όμως τα τελευταία χρόνια σε κάποιες χώρες γίνονται ρυθμίσεις ώστε να επιτραπεί σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις.
 

Αιώνες διερεύνησης δεν έχουν δώσει απάντηση

 
Σημαντικό νομικό θέμα, το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει την απόλυτη απάντηση, χαρακτήρισε την ευθανασία ο Δικηγόρος κ. Αλέξης Κούγιας, ο οποίος σημείωσε πως η διερεύνηση για το αν αποτελεί άδικη πράξη ξεκίνησε ακόμα από τον 13ο αιώνα, και παρά την εξέλιξη και της ιατρικής επιστήμης αλλά και της νομικής θεωρίας, ακόμα και οι πιο προηγμένες χώρες δεν έχουν καταλήξει στο τι είναι άδικη πράξη.
 
Ανέλυσε δε πως το Ελληνικό δίκαιο απαγορεύει ρητά την ευθανασία, με όλες τις μορφές, θέλοντας να διαλύσει την παρερμηνεία που υπάρχει για το θέμα.
 
Έτσι τόνισε πως ακόμα και η επιεικέστερη μεταχείριση που επιφυλάσσει το ελληνικό δίκαιο, η ανθρωποκτονία από οίκτο, είναι κακούργημα και τιμωρείται με κάθειρξη.
 
Στην πράξη βέβαια υπάρχουν λύσεις, και ο ίδιος πιστεύει ότι εφαρμόζονται, όμως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το επίπεδο των συγγενών του θύματος ευθανασίας για το αν θα υπάρξει δίωξη, μιας και άλλοι το θεωρούν ότι ήταν μια λύτρωση, ενώ άλλοι πιστεύουν πως έχουν υποχρέωση στη μνήμη του να στραφούν κατά των γιατρών.

Πολλά τα ηθικά και τα κοινωνικά ζητήματα

 
Το ζήτημα της ευθανασίας είναι διαχρονικό και ξεκινά από την αρχαιότητα, όμως διογκώνεται γιατί υπάρχουν πολλά ηθικά και κοινωνικά προβλήματα, σημείωσε ο επίκουρος καθηγητής Ιατροδικαστικής στην Ιατρική Αλεξανδρούπολης κ. Παύλος Παυλίδης, εκθειάζοντας την πρωτοβουλία της ΔΑΠ ΝΔΦΚ που ακουμπά ένα πολύ καίριο πρόβλημα που αφορά σχεδόν όλη την κοινωνία μας.
 
Στην ιατρική πλευρά του θέματος, ως μείζον ερώτημα αναδεικνύεται αν ο γιατρός έχει το δικαίωμα να προβεί σε μια τέτοια πράξη, γιατί αποτελεί μεν αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου να αποφασίζει τη ζωή του, όμως υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι παράγοντες.
 
Ξεκάθαρες απαντήσεις είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν, μιας και απασχολούν όλα τα κράτη του κόσμου, με μερικά νομικά συστήματα που έχουν προσπαθήσει να τα απατήσουν, όπως στην Ολλανδία, δεν έχουν φέρει τόσο επιθυμητά αποτελέσματα.
 
Όμως και η κοινωνική δομή ενός κράτους παίζει ρόλο, που πολλές φορές είναι αποτρεπτικός παράγοντας, με την Ορθοδοξία στην Ελλάδα να παίζει σαφώς πρωτεύοντα ρόλο στην αρνητική στάση των πολιτών.
 
Παρόλα αυτά υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια τάση να βλέπουν οι άνθρωποι ως εναλλακτική λύση την ευθανασία, αλλά και αμφιβολία κατά πόσο μια νόσος που σήμερα θεωρείται ανίατη, αύριο μπορεί να μην είναι.

Η αστική ευθύνη στην ευθανασία

 
Την αστική ευθύνη που μπορεί να υπάρξει σε περίπτωση ευθανασίας ανέλυσε η κ. Καλλιρόη Παντελίδου, Καθηγήτρια Αστικού Δικαίου Νομικής ΔΠΘ, σημειώνοντας πως παρόλο που κατά κύριο λόγο η ευθανασία είναι αδίκημα του Ποινικού δικαίου, μπορεί να υπάρξει ευθύνη αποζημιώσεως των συγγενών, ενώ αντίθετα ο ιατρός δεν θα έχει υποχρέωση αποζημίωσης αν δεν υποχωρήσει στην επιθυμία του ασθενούς για ευθανασία.
 
Η ίδια θεωρεί ότι η ευθανασία καλώς παραμένει αδίκημα, ενώ απαγορεύεται ρητά και από τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.