Το «Τεχνικο», στο ρυακι της Μεσσουνης

Το «Τεχνικό» ή αλλιώς «Ντέσ(η)», όπως έλεγαν οι χωριανοί μας τη «δέση – δέσιμο», ήταν  έργο που έγινε από την πολιτεία στον Ασπροπόταμο-Τραύο (ρυάκι), στα όρια του κάμπου της Μεσσούνης. Ήταν ένα αντιπλημμυρικό έργο που έγινε μάλλον στις αρχές της δεκαετίας του ’50, για την αποφυγή των πλημυρών προς τον κάμπο (τσαΐρια), διευθετώντας και το ρέμα της Βαγγελιώς, όπως ήταν γνωστό.

Κάθετα στο ποτάμι κατασκευάστηκε ένα τσιμεντένιο φραγματάκι, ύψους τριών  περίπου μέτρων, που από το ύψος του 1,5 έως 2 μέτρων είχε τρεις ανοιχτές πόρτες απ΄ όπου περνούσε το νερό, σχηματίζοντας τρεις μικρούς καταρράκτες. Δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω από το φραγματάκι, τα πλαϊνά ήταν και αυτά προστατευμένα με τσιμέντο.

Η απόσταση από το χωριό ήταν δυόμισι με τρία χιλιόμετρα.

Προσπερνώντας τα αμπέλια, σε απόσταση πεντακοσίων περίπου μέτρων, φθάναμε στο ρυάκι και αντικρίζαμε το «Τεχνικό», μια όμορφη τοποθεσία από την οποία πιστεύω ότι έχουν αναμνήσεις όλοι οι χωριανοί.  

Τακτικά σχηματίζαμε μικροπαρέες και συνήθως με τα πόδια ή ξεκλέβοντας τα ποδήλατα, καταφθάναμε στο «τεχνικό». Βγάζοντας το μπλουζάκι, βουτούσαμε στο νερό με το σώβρακο που το είχαμε και σαν παντελονάκι και τις περισσότερες  φορές ολοτσίτσιδοι.

Ήταν απόλαυση να κάθεσαι στη γούρνα, που σχημάτιζε το νερό πέφτοντας από το καταρράκτη. Η δύναμη του νερού έκανε μασάζ στο σώμα μας και η άμμος, τα πετραδάκια, μαζί με τα μικρά ψαράκια, αναπηδούσαν στο νερό της γούρνας γαργαλώντας το γυμνό κορμί μας.

Έντονη είναι η προσωπική μου ανάμνηση και από το ψάρεμα στην ίδια περιοχή. Ο μπάρμπα Χρήστος, ο πατέρας μου, από βραδύς, φούσκωνε τις ρόδες του ποδηλάτου,  ετοίμαζε το ψιλό (μικρές τρύπες) χειροποίητο σάκο (δίχτυ), το παπούτσι (μακρύ ξύλο με ένα παλιοπάπουτσο καρφωμένο στην άκρη), ένα μπαρατσούδ(ι) και τα ψαθάκια, τα προστατευτικά καπέλα για τον ήλιο.

Έντονη είναι η προσωπική μου ανάμνηση και από το ψάρεμα στην ίδια περιοχή.

Ο μπάρμπα Χρήστος, ο πατέρας μου, από βραδύς, φούσκωνε τις ρόδες του ποδηλάτου,  ετοίμαζε το ψιλό (μικρές τρύπες) χειροποίητο σάκο (δίχτυ), το παπούτσι (μακρύ ξύλο με ένα παλιοπάπουτσο καρφωμένο στην άκρη), ένα μπαρατσούδ(ι) και τα ψαθάκια, τα προστατευτικά καπέλα για τον ήλιο.

Νωρίς το πρωί, καθισμένος εγώ στη σκάρα του ποδηλάτου και εκείνος οδηγός, φθάναμε πρώτοι στα δροσερά νερά, στις γούρνες του καταρράκτη.

Πολλά μικρά ψαράκια, μυριανούδις, βινούδις κι κουκινουματαίοι, ήταν συγκεντρωμένα στις γούρνες. Εγκλωβίζονταν στο φράγμα όσα ανέβαιναν το ποτάμι και όσα παράσυρε κατεβαίνοντας το νερό.

Με γρήγορες κινήσεις γέμιζε το μισό μπαρατσούδ(ι). Συνεχίζαμε όμως το ψάρεμα κατά μήκος στο ρυάκι, κρατώντας εγώ το σάκο και ο πατέρας μου, κτυπώντας το μακρύ ξύλο με το παπούτσι στα χόρτα και τα βρύα, ξινουμούσι (έβγαζε από τον κρυψώνα) τα ψαράκια.

Σύντομα το μπαρατσούδ(ι) γέμιζε και μετά από ένα απολαυστικό μπάνιο, επιστρέφαμε στο σπίτι.

Τα μισά ψαράκια η μπάμπου Ιάννου τα έβραζε στην κατσαρόλα με σκέτο αρμουζούμ (ζουμί από το τουρσί) και τα υπόλοιπα η μάνα μου η Ντόλη τα τηγάνιζε, αλευρωμένα, με λίγο λάδι, στο μαύρο τηγάνι.

Πέρασαν από τότε κοντά εξήντα πέντε χρόνια. Τη γεύση και τη νοστιμιά εκείνης της τηγανιάς δεν την έχω προσπεράσει. Σε κάποια ψαράδικα τρώμε μερικές φορές, μικρά ψαράκια «σαγανάκι», αλλά το σαγανάκι με το αρμουζούμι ήταν ανεπανάληπτο.

Πολλά χρόνια αργότερα, την επομένη της πρωτοχρονιάς του 1982, κάποιοι από τους «ψαράδες» της Μεσσούνης, μου έκαναν το χατίρι για λίγο φρέσκο ψαράκι και μεσημεριάτικα βρεθήκαμε στη γέφυρα του Τραύου, κοντά στο Γλυκονέρι, λίγο πριν τη λίμνη.

Η ψαριά ήταν μεγάλη, πολύ μεγάλη, σε σύντομο χρόνο. Τα τρία δίχτυα που απλώθηκαν κάθετα στο ποτάμι, γέμισαν ψάρια, τσαϊλάκια μου είπαν πως τα έλεγαν. Ήταν τόσο πολλά, που γέμισαν τρία τσουβαλάκια και το ένα δίχτυ τοποθετήθηκε στο port bagasse με τα ψάρια πάνω τους.

Τα ψάρια, απλωμένα στο τσιμέντο του καφενείου, μοιράστηκαν στους παρόντες. Αρκετά ξεροτηγανίστηκαν, από τον μοναδικό μάστορα, το Βασίλη τον καφετζή και αποτέλεσαν το φρέσκο και νόστιμο μεζέ για την κρασοκατάνυξη που ακολούθησε.

Χρόνια περασμένα, δύσκολα, όμως χρόνια νιότης, ελπίδας και νοσταλγίας..

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Ιούλιος 2021

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.