Το 2016 με …τρομαζει

Αγαπητοί συνάδελφοι, επαγγελματίες…
 
Άλλη μια χρονιά τελείωσε άσχημα για εμάς! Άλλη μια χρονιά προστέθηκε στην αλυσίδα των χαμένων ευκαιριών. Άλλη μια χρονιά οδύνης για τον επιχειρηματικό κόσμο αλλά και για τον κόσμο της εργασίας γενικώς. Για άλλη μια χρονιά τα σχέδια έμειναν στο συρτάρι και οι υποσχέσεις και διακηρύξεις λόγος κενός. Η οικονομία, και φυσικά η κοινωνία, εξακολουθεί να βρίσκεται σε αναταραχή χωρίς ορατή διέξοδο. Οι ελπίδες διαψεύδονται και ο προγραμματισμός απουσιάζει. Στον κόσμο της εργασίας και του υγιούς επιχειρείν εναπόκειται να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στην απόπειρα αναστροφής του ζοφερού κλίματος. Πρέπει να λειτουργήσουμε με πνεύμα συναδελφικότητας και με προσανατολισμό συσπείρωσης, και όχι να εξαρτιόμαστε από κομματικά και μόνο συμφέροντα. Για άλλη μια χρονιά ο κόσμος που παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας έμεινε στο περιθώριο και στην απαξίωση από την κεντρική εξουσία.
 
Το 2016 βρίσκει έτσι εμάς τους έλληνες στην πλέον δύσκολη περίοδο της μεταπολεμικής μας ιστορίας. Για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε μια πολύ δυσβάστακτη πραγματικότητα. Από σχετικά πλούσιοι που επί δεκαετίες «νιώθαμε» ότι είχαμε γίνει με συνεχή αύξηση του εισοδήματος μας, τα τελευταία 4-5 περίπου χρόνια γινόμαστε συνεχώς φτωχότεροι, με άγριο και βίαιο τρόπο το βιοτικό μας επίπεδο υποχωρεί.
 
Μπορούμε να το αντέξουμε μέσα στο 2016 που εκ των πραγμάτων θα είναι το δυσκολότερο έτος όλων; Ζούμε σε εποχές ταραγμένες, γεμάτες από φόβο κι ανασφάλεια. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν είχαμε κι εμείς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ολόκληρη ζήσει παρόμοιες ταραγμένες εποχές.
 
Αλλά τότε ο εχθρός ήταν σαφής κι ορατός. Σήμερα ζούμε σε συνθήκες οικονομικού πολέμου, χωρίς να γνωρίζουμε επακριβώς τον αντίπαλό μας. Παρά μόνον ότι εμείς οι ίδιοι με τις σπατάλες μας και ακρότητες μας συμβάλαμε τα μέγιστα σε αυτή την κατάσταση, που σήμερα μοιάζει, χωρίς απαραίτητα να είναι αδιέξοδη. Εδώ στην Ελλάδα, που το ευρωπαϊκό πρόβλημα το αντιμετωπίζουμε στο πολλαπλάσιο, δεν δείχνουμε ακόμα την απαραίτητη υπευθυνότητα.
 
Πρέπει να πούμε όμως μερικές σκληρές αλήθειες. Η πρώτη είναι ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε. Μπορεί την ώρα, που βυθιζόμαστε στην άβυσσο, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, με την συνδρομή του ΔΝΤ να μας πέταξαν ένα πολύ λεπτό κι εύκολο να κοπεί σχοινί πρόσκαιρης σωτηρίας, μπορεί να αποφύγαμε επί του παρόντος την τυπική χρεοκοπία. Αλλά η ουσιαστική πτώχευση έχει ήδη επέλθει. Κι ο μόνος τρόπος να την αντιμετωπίσουμε είναι να αλλάξουμε άμεσα νοοτροπία και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι μέχρι σήμερα.
 
Χρειάζεται να μάθουμε να παράγουμε και να μετέχουμε στον διεθνή ανταγωνισμό δημιουργικά. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει προηγουμένως να περιορίσουμε δραστικά τον Δημόσιο τομέα, τον μεγαλύτερο σε ολόκληρο τον κόσμο, να αντιληφθούμε ότι η λογική του «δανειζόμαστε για να καταναλώσουμε» τελείωσε και να ανατρέψουμε συνολικά την πορεία μας. Ειδάλλως το τέλος θα έρθει αργά, βασανιστικά, αλλά και οδυνηρά.
 
Εδώ κι αρκετά χρόνια γράφω (και λέω) ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, «η Ευρώπη κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο του διεθνούς ανταγωνισμού (βλέπε Κίνα) κι η Ελλάδα στο περιθώριο του περιθωρίου». Το δυστύχημα για την πατρίδα μας είναι ότι οι προβλέψεις μου εκείνες σήμερα επιβεβαιώνονται. Όμως οι συμπεριφορές κι οι αντιδράσεις πολλών συμπολιτών μας, ακόμα και πολιτικών, ακόμα κι υπεύθυνων υπουργών, όλα αυτά τα χρόνια, προκαλούν βασίμως την εντύπωση ότι δεν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα. Πολλοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η κρίση είναι παροδική κι ότι στο ορατό μέλλον θα επιστρέψουμε στον γνωστό τρόπο ζωής, που συνηθίσαμε εδώ και δεκαετίες. Το πελατειακό κράτος θα επιστρέψει. Ο κόσμος θα πιέζει τους πολιτικούς να τον διορίζει στο Δημόσιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πιέζουν για περισσότερα επιδόματα, τύπου «έγκαιρης προέλευσης στην εργασία».
 
Η διαφθορά του Δημοσίου καλά θα κρατεί. Οι συνδικαλιστές θα λύνουν και θα δένουν. Τα οργανογράμματα, που θα διαμορφώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες θα προβλέπουν για την κάλυψη «πάγιων και διαρκών αναγκών» απίστευτο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, που θα έπρεπε να υπερβαίνουν τον ελληνικό πληθυσμό για να καλυφθούν οι κρατικοί αξιωματούχοι, κι οι υπουργοί και τα τσιράκια τους θα εκβιάζουν τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες να τους δίνουν μίζα για να πάρουν τη δουλειά του Δημοσίου, που θα συνεχίζει να είναι ο μοναδικός εργοδότης στη χώρα μας κλπ, κλπ.
 
Γι’ αυτό, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε σήμερα είναι να αλλάξουμε άρδην νοοτροπία και συμπεριφορά. Και να αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα του πελατειακού συστήματος, που γνωρίζαμε από την μεταπολίτευση κι έπειτα δεν υπάρχει κι ούτε πρόκειται να επιστρέψει. Μόνον με τη δική μας δημιουργικότητα και σκληρή δουλειά μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Αλλά αυτό δυστυχώς είναι πολύ ευκολότερο να το λέμε από το να το πράττουμε. 

Ο Θόδωρος Φιλιππίδης για αδέσποτα στην Καρυδιά

Αγαπητέ φίλε Κώστα,
 
περιγράφεις άλλη μια όψη του ίδιου γνωστού σε όλους νομίσματος. Τα αδέσποτα στους δρόμους μας (στην Καρυδιά και όχι μόνο) είναι όπως τα αυτοκίνητα πάνω στις διαβάσεις των ΑΜΕΑ και στα πεζοδρόμια, όπως τα αυθαίρετα στα δάση, όπως τα σκουπίδια έξω από τους κάδους, όπως τα καλάθια των καταστημάτων πάνω στα πεζοδρόμια, όπως τα καθίσματα καφετεριών σε κοινόχρηστους χώρους, όπως οι πλαστικές σακούλες στην κοίτη του ποταμού, οι καρπουζόφλουδες και τα πλαστικά στις παραλίες, όπως οι πεταμένες γόπες από τα ανοιχτά παράθυρα στους διαβάτες των δρόμων, όπως… όπως… κλπ.
 
Κι αυτά δεν λύνονται μόνο με την χθεσινή Θεία Φώτιση.
 
Λύνονται με αγωγή που πρέπει να προσφέρεται στο σπίτι και στο Σχολείο, με ανάληψη ευθυνών από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και -βέβαια- με τιμωρία όσων ασελγούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
 
 ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Θεόδωρος Φιλιππίδης
Επιστημονικός Δ/ντής, Παθολογοανατόμος στην εταιρεία ΜΙCROMEDICA LABS Αθήνα

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.