Σκεψεις με αφορμη την πρωτη μερα στο σχολειο
Δεκαέξι χρόνια στο θρανίο και είκοσι εφτά στην έδρα, νομίζω τελικά πως όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα την πέρασα σε μια σχολική αίθουσα. Έμαθα να μετρώ το χρόνο με βάση το σχολικό έτος, να ορίζεται η αρχή πολλών πραγμάτων το Σεπτέμβρη και να λήγουν όλα στο τέλος του Ιουνίου. Να έχουν οι χρονιές διπλό αριθμό, ήμουν γ΄ λυκείου το σχολικό έτος 1982-83, δούλεψα πρώτη χρονιά το σχ. έτος 1988-89, πήγα στην Πόλη 2009-10 κι ούτω καθ’ εξής. Να προγραμματίζω το χειμώνα με βάση το σχολείο που θα υπηρετήσω. Να βάζω βαθμό δυσκολίας στη χρονιά από τα παιδιά που θα δουλέψω μαζί τους.
Κι όλα αυτά να ξεκινούν πάντα την 11η του Σεπτέμβρη. Σα μια παράσταση-πρεμιέρα για τη σεζόν που θα ακολουθήσει. Γιατί τι άλλο κάνει ο δάσκαλος κάθε μέρα στην αίθουσά του. Ένας “ηθοποιός” είναι που δίνει παραστάσεις για το πιο απαιτητικό κοινό. Που προσπαθεί να μαγέψει, να πάρει μαζί του τους μικρούς μαθητές του στο νοερό ταξίδι της γνώσης και της εμπειρίας. Κι όλα αυτά ξεκινούν στις 11 του Σεπτέμβρη. Πρεμιέρα χωρίς τίποτε το μαγικό. Ποιο πρωτάκι πείθεται για το μοναδικό ταξίδι στη γνώση με αυτό που ζει την πρώτη μέρα στο σχολείο; Ποιος μαθητής ενθουσιάζεται με την απότομη αλλαγή που τον περιμένει στον αυλόγυρο του σχολείου; Πού είναι η χαρά κι ο αυθορμητισμός; Δάσκαλοι, άλλοι αφ’ υψηλού, στα σκαλιά να φωνάζουν για ησυχία, άλλοι ανάμεσά τους να τα υποχρεώνουν να σταθούν ακίνητα, αμίλητα, αγέλαστα για μια ώρα. Γονείς να τα περιτριγυρίζουν και να παρακολουθούν το θέαμα, έτοιμοι να επιπλήξουν είτε τα μικρά είτε τους μεγάλους. Και το κερασάκι στην τούρτα ο παπάς με την αγιαστούρα, να ψάλει ακαταλαβίστικα και στο τέλος να υπενθυμίζει στα παιδιά και την υποχρέωσή τους για εγγραφή στο κατηχητικό της ενορίας. Βέβαια δεν είναι λίγες οι φορές που και “παράγοντες” του τόπου βρίσκουν ευκαιρία για να κάνουν ένα πέρασμα από τα σχολεία και να θυμίσουν σε μικρούς και μεγάλους το πόσο φροντίζει η πολιτεία για το καλό τους.
Απορία: Αυτό το σκηνικό δημιουργεί μια ελκυστική εικόνα για τους μαθητές, τους κάνει να αγαπήσουν το σχολείο και τη διαδικασία μάθησης μέσα σ’ αυτό, τους μεταφέρει φυσιολογικά από τις διακοπές στις αίθουσες και τα βοηθά να κάνουν το μεγάλο βήμα κοινωνικοποίησης από την ασφάλεια της οικογένειας στο μεγαλύτερο κοινωνικό σύνολο του σχολείου; Είναι αυτή η ονειρεμένη πρώτη μέρα στο σχολείο; Μήπως το σχολείο θα έπρεπε να γίνει μια αγκαλιά γεμάτη χαρά που θα υποδεχτεί τους μαθητές του; Να γεμίσει χρώματα, μπαλόνια, σημαιάκια, μουσικές, τραγούδια, παιχνίδια, για να κάνει τα μικρά παιδιά να νιώσουν όσο πιο όμορφα γίνεται; Να τους δώσει αυτό που έχουν τόσο πολύ ανάγκη, να πλησιάσει στον κόσμο τους, να τα κερδίσει από την πρώτη μέρα για να μπορέσουν κι αυτά με τη σειρά τους να ενταχθούν ομαλά στην καινούρια μεγάλη οικογένεια που τα περιμένει;
Ξεκινώντας με το “μη” και το “πρέπει”, δημιουργώντας ένα σκηνικό που υπαγορεύει μόνο περιορισμούς κι απαγορεύσεις, θέτοντας από την πρώτη στιγμή κανόνες εξουσίας και υποταγής μήπως τρομάζουμε τους μικρούς μας μαθητές; Το σχολείο είναι χαρά, είναι παρέες και φίλοι, είναι γνώση κι εμπειρία, είναι μοίρασμα και δόσιμο, είναι συναίσθημα και σκέψη. Πόσα από αυτά τα προσφέρουμε με φυσικό τρόπο στα παιδιά μας; Πόσοι από τους μαθητές μας νιώθουν αυτή τη χαρά και πόσοι κάνοντας απολογισμό στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς γελούν και χαίρονται με όσα έζησαν;
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Θαρρείς και τίποτε δεν αλλάζει. Η φιλοσοφία της εκπαίδευσης έχει μείνει στάσιμη. Μπορεί να αλλάζουν κάποιες τεχνικές και μέθοδοι αλλά η σκληρή βάση μένει αναλλοίωτη. Από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα τίποτε το διαφορετικό στην “πρώτη μέρα στο σχολείο”. Ελπίζω μέχρι να βγω στη σύνταξη κάτι να έχει γίνει.
Υ.Γ.: Και μια υποσημείωση. Όσα χρόνια έχω δουλέψει σε μειονοτικό σχολείο, θα πρέπει να ομολογήσω πως χαίρομαι ιδιαίτερα την απουσία του αγιασμού. Η έναρξη της σχολικής χρονιάς στην αυλή του σχολείου μόνο με τους μαθητές και τους δασκάλους είναι πολύ πιο όμορφη!
*Η Μαρία Δήμου είναι εκπαιδευτικός. Διατηρεί το μπλογκ peridiavenontasstonkosmo.blogspot.gr
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
