«Πιστευω οτι οι περισσοτεροι υπαλληλοι ειναι εντιμοι. Δεν φταινε αυτοι που πληρωνουν τις ανεπαρκειες και τις αγκυλωσεις του συστηματος απο καταβολης ελληνικου κρατους». (Ρουμπινη Σταθεα)

Η αυτοκτονία μιας ανώτερης υπαλλήλου του δημοσίου ασφαλώς δεν είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Η ανεύρεση των αιτιών που οδήγησαν την υπάλληλο στην αυτοκτονία είναι αντικείμενο έρευνας από τις αρμόδιες αρχές. Αλλά σε ένα σημείο της επιστολής της προς τον κύριο Φυντανίδη η υπάλληλος θέτει επί τάπητος το μείζον θέμα της οργάνωσης του ελληνικού κράτους. Και το θέτει με τον πλέον δραματικό και τελεσίδικο τρόπο. Από εκεί και πέρα ο πολιτικός κόσμος της χώρας οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματά του χωρίς κραυγές, αλλά με τρόπο νηφάλιο. Γιατί ενίοτε οι απεγνωσμένες πράξεις των ανθρώπων μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερες λύσεις. Είθισται όμως σε τούτη τη χώρα να προσπερνούμε εν τάχει στον δημόσιο βίο τα δυσάρεστα ζητήματα. Πλην όμως, είναι γεγονός ότι η δημόσια διοίκηση υπήρξε επί σειρά δεκαετιών ο όμηρος και ο είλωτας του κράτους. Ακόμη και η αυτοκτονία της υπαλλήλου δείχνει αυτήν ακριβώς την ανεπάρκεια του συστήματος. Είναι υποχρέωση του πολιτικού κόσμου της χώρας να μην ξεπεράσει βιαστικά το ζήτημα. Πέραν των πορισμάτων που θα ετοιμαστούν, είναι ανάγκη να υπάρξουν πολιτικές απαντήσεις στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν στην οργάνωση και στην δράση της κρατικής μηχανής. Γιατί εν προκειμένω υπήρξε, εξ΄ όσων γράφονται στον τύπο, ένα κενό ανάμεσα στην πολιτική απόφαση για τις συγκεκριμένες κατεδαφίσεις, και στην υλοποίηση, εξαιτίας της ύπαρξης μιας δικαστικής απόφασης του 1976. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να μην υπάρχουν τέτοιου είδους κενά που ενίοτε έχουν και τραγικά αποτελέσματα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.