Ουρες

Ότι η ουρά θα γινόταν πρώτο θέμα στην ειδησιογραφία κοντά ένα μήνα τώρα ποιος θα το έλεγε. Μια με την “ουρά” της καμήλας του Πρωθυπουργού και μια τώρα με τις ουρές για την έκδοση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στην Αθήνα.  

Λέγονται και γράφονται πολλά. Ένα σχόλιο όμως που άκουσα έγινε αφορμή για μια διαφορετική οπτική του θέματος. Η κοινωνικό-ψυχολογική διάσταση του θέματος .Σε ποια πολιτεύματα, σε ποιες συνθήκες, σε ποια καθεστώτα συναντάμε την “ουρά”;  

Ουρές δημιουργούνται στα συσσίτια στα χρόνια της ανέχειας. Ουρές είχαμε στα καταστήματα στα κράτη του Ανατολικού μπλοκ και μάλιστα για είδη πρώτης ανάγκης. Ουρές έχουμε στα νυχτερινά μαγαζιά με “πόρτα”. Ουρές έχουμε σε περιόδους εκπτώσεων και προσφορών σε πολυκαταστήματα. Άνθρωποι που χρειάζονται προϊόντα κι υπηρεσίες μπαίνουν στη σειρά αναμονής. 

Όρθιοι, χάνουν πολύτιμες ώρες από τη ζωή κι από την εργασία τους. Άλλοτε περιμένουν καρτερικά κι άλλοτε συνωστίζονται. Δεν είναι πια πρόσωπα αλλά αύξοντες αριθμοί. Κι από την άλλη πάντα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα μπουν ποτέ σ΄ αυτές τις ουρές, γιατί είτε έχουν το μέσον και τη θέση να τις παρακάμψουν, είτε γιατί δεν έχουν ανάγκη αυτό που προσφέρεται στο τέλος τους. Είναι αυτοί που ξεχωρίζουν ή θέλουν να ξεχωρίζουν από την “ουρά”. Η ουρά σε βάζει σε μια “τάξη”, σε ομογενοποιεί, σε κάνει μάζα, σε αναγκάζει να σταθείς εκεί που θέλει.

Σε κάνει να χάνεις την ιδιαιτερότητα της προσωπικής σου αξίας. Η “ουρά” ξεχωρίζει την κοινωνία σε δύο ομάδες. Σ΄ αυτούς που μπαίνουν κι αυτούς που δεν μπαίνουν στην “ουρά”. Όσοι έχουν ανάγκη και δεν έχουν τον τρόπο να παρεκκλίνουν στέκονται και περιμένουν, θύματα του συστήματος. Οι άλλοι ή είναι μέρος του ανώτερου τμήματος ή έχουν αρνηθεί το σύστημα αναλαμβάνοντας τα ρίσκα και τις επιπτώσεις.  

΄Ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, κοινωνικό κράτος έχει χρέος προς τους πολίτες του να δημιουργεί τέτοιες δομές κι υπηρεσίες που να μην επιτρέπει τη δημιουργία ουρών. Κι αν υπάρχει κάτι που επιτρέπει στον κάθε πολίτη χωριστά να εξυπηρετείται από τις υπηρεσίες αξιοπρεπώς είναι η τεχνολογία κι οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες που μπορεί να παρέχει. Το διαδίκτυο κι η ηλεκτρονική μηχανοργάνωση δίνουν σήμερα τη δυνατότητα για την καλύτερη δυνατή ποιότητα παροχής υπηρεσιών. Ούτε θεός, ούτε δαίμονας δεν είναι. Είναι ένα μέσο βελτίωσης του επιπέδου της ζωής μας. Η άρνηση κι η δαιμονοποίησή τους μας πάνε πίσω σε καταστάσεις που θα θέλαμε και θα έπρεπε να έχουμε ξεπεράσει.

Είναι λοιπόν αποτυχία των κυβερνώντων και των διοικούντων κάθε φορά που αναγκάζουν τους πολίτες να στήνονται για ώρες στην ουρά. Είναι έλλειψη σεβασμού προς τον άνθρωπο, προς τον πολίτη, προς το φορολογούμενο. Εκτός κι αν έχουν στόχο την ισοπέδωση και την ομογενοποίησή τους, την επίδειξη εξουσιαστής δύναμης. Όμως, ακόμα κι η ανικανότητα οργάνωσης είναι δείγμα αδιαφορίας κι απαξίωσης των πολιτών.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.