Οιδιπους Τυραννος του Σοφοκλη

Από τον πολιτιστικό οργανισμό «ΙΑΣΜΟΣ»

Το ότι «ΙΑΣΜΟΣ»  πέρα απ’ το γνωστό χωριό της Θράκης είναι και σχολή θεάτρου στην Αθήνα και μάλιστα εδώ και χρόνια είναι γνωστό, κι αν δεν κάνω λάθος ιδρυτής της ήταν ο υπέροχος ηθοποιός Διαμαντής Διαμαντόπουλος.

Μαθητής του Διαμαντόπουλου και καθηγητής  της σχολής του είναι ο Γιώργος Αμούτζας ο οποίος φυσικά ήταν κι ο νονός της ονομασίας της σχολής.

Ως εδώ όλα καλά.

Πολλή καλή και η ενέργεια του Μεγάρου Κομοτηνής που οφείλει βέβαια να ευρύνει τις ζυμώσεις με τους ντόπιους καλλιτέχνες δημιουργούς, γιατί θα νομισθεί ότι η Θράκη είναι ικανή να παράγει μόνο βαμπάκι και φολκλόρ!

Ενώ οι σύγχρονες δημιουργίες και οι δημιουργοί θα ‘ρχοναι από την Αθήνα και το εξωτερικό.

Δεν νομίζω. Πριν τρία χρόνια ανέβασα μια μουσική παράσταση σε συνεργασία με ΔΗΠΕΘΕ «Ανακρέων Ραβασάκι στην Ιωνία» και ο πιο γνωστός ίσως και σημαντικότερος κριτικός θεάτρου της Ελλάδας που αρθρογραφεί  στο «ΒΗΜΑ»  «Αυγή» και «Οδός Πανός» Κωνσταντίνος Μπούρας, ομολόγησε γραπτώς «πως είναι καλό οι Αθηναίοι σκηνοθέτες και θίασοι πριν κατέβουν στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ να περάσουν να δούνε πως δουλεύει στο Θέατρο ο Γιάννης Βουλτσίδης, αν θέλουν κάποτε να καταφέρουν να ηλεκτρίσουν την τέχνη, με το τι γίνεται γύρω της».

Δεν τα παραθέτω αυτά για να κτίσω το Ιωβηλαίο μου, λίγον πολύ όλοι εδώ είμαστε γνωστοί. Απλά θέλω να πω, και φυσικά δεν είμαι μοναδικός, πως υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι της τέχνης στη Θράκη κι Ανατολική Μακεδονία, που μπορούν να σταθούν ισάξια και κυρίως λειτουργικά με οποιοδήποτε άλλους απ’ αλλού.

Τώρα ας πάμε στη συγκεκριμένη παράσταση και δρώμενο.

Θεωρώ θετικό που έγιναν κάποιες ανοιχτές πρόβες για το κοινό και εργαστήρι πριν την παράσταση. Ο χώρος του Μεγάρου, το ψωμί του είναι ακριβώς αυτά τα πράγματα. Και κάποτε πρέπει ν’ αποκτήσει μια οργανωτική δομή με καλλιτεχνικό διευθυντή με ανοιχτά αυτιά να προΐσταται σε τομείς θέατρο-μουσική-λαϊκή τέχνη κλπ. Και να βγαίνουν καταστάσεις διπλής κατεύθυνσης. Και έτοιμες παραγωγές να προσκαλούνται και κυρίως να παράγονται και να οργανώνονται από το Μέγαρο.

Πάμε πάλι στην παράσταση του «Οιδίπους Τύραννος»

Γενικά, αυτό που παρατηρούμε εδώ και χρόνια, είναι να παίρνουνε μια φιρμίτσα από τα τρέχοντα σήριαλ και  να παρασταίνει το καλοκαίρι στας Επιδαύρους στου Φιλίππους κι όπου δει, την Εκάβη, τον Ορέστη, τον Οιδίποδα….

Ο δάσκαλός μου ο Κούν –κι εγώ το ίδιο–- δεν συμφωνώ με αυτή τη μέθοδο. Διότι ο άνθρωπος που εθίζεται στην εύκολη επιτυχία και αναγνωσιμότητα  γρήγορα το πνεύμα του μπαγιατεύει, οχυρώνεται γύρω από «τύπους παιξίματος» και φυσικά δεν θα μπορέσει ποτέ να πείσει κάποιον, που αξίζει να τον πείσει. Δηλαδή έναν άνθρωπο που δεν έγινε θύμα της μαζικής κουλτούρας.

Η μαζική κουλτούρα, όμως αρέσκεται το «χλωροτύρι» του σήριαλ στον Αντέννα, ας πούμε, να τον βλέπει «Ιππόλυτο» μες στην πορφύρα, το καλοκαίρι στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ.

Είναι τόσο εύκολο; Αδύνατο, όπως αποδείξαμε. Αυτός δυστυχώς που πρωταγωνίστησε στον «Οιδίποδα Τύρρανο»  απ’ ό,τι ψυλλιάστηκα είναι γνωστός από τα γνωστά σήριαλ και φυσικά δεν μπορεί να διαφύγει τους λάκκους που ο ίδιος έσκαψε στον εαυτό του.

Φάνηκε από το χαλαρό πολύ χλιαρό χειροκρότημα στο τέλος, δεν τους κάλεσαν ούτε μια φορά στη σκηνή. Αν μιλήσω για τη σκηνοθεσία οφείλουμε να πούμε πως είχε ένα δέσιμο, ο χορός κινήθηκε καλά, το παιχνίδι με τις μάσκες σε γενικές γραμμές δούλεψε, ο ρυθμός ήταν γρήγορος, αλλά έλλειπε αυτό το κάτι, που είναι απαραίτητο να υπάρχει για να πείσει σε βάθος. Φαινόταν ότι ήταν μια δουλειά, μια συμμαζεμένη δουλειά, αλλά σε καμμιά περίπτωση πράξη, τα λόγια και ο τρόπος στην ουσία ήταν μηχανικός και εκπορεύονταν για να εκπορευτούν, ή δεν υπήρχε η βάσανος -έστω σε υποψία- εκείνη η βάσανος που έβαλε το Σοφοκλή να συνθέσει τον «Οιδίπους Τύραννος».  Εδώ επρόκειτο για εκτέλεση και φάνηκε αυτό απ’ όλους.

Και μια συμβουλή θα ήθελα να  δώσω στον φωτιστή της παράστασης, δεν μπορείς να τοποθετείς τα δυνατά σου φώτα  κόντρα στον θεατή και να τον τυφλώνεις στην διάρκεια της παράστασης ή αν είναι άποψη αυτό, προειδοποίησε τον να φέρει και τα γυαλιά ηλίου μαζί του.

Ελπίζω να έχουν το σθένος, να τα λάβουν όλα αυτά υπ’ όψιν τους και  να μην νομίσουν ότι τους εχθρεύομαι μίζερα.

Ευγενικά,

Γιάννης Βουλτσίδης

Σκηνοθέτης -Καραγκιοζοπαίχτης.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.