«Οι διοικησεις φευγουνε, μα…»

Το 1981 κυκλοφορεί με τη σύμπραξη του Χρήστου Νικολόπουλου, του Μανώλη Ρασούλη και του Δημήτρη Κοντογιάννη, ένας δίσκος ο τίτλος του οποίου έμελλε να γίνει φράση κοινώς λεγόμενη στο στόμα πολλών. «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει», ο τίτλος του περί ου ο λόγος δίσκος. Κατ’ αναλογία, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η φράση έχει εφαρμογή και στην περίπτωση της ΔΕΥΑΚ. Και τούτο διότι, χωρίς να έχει ρητώς εκφραστεί, οι τοποθετήσεις των διοικούντων της ΔΕΥΑΚ για το θέμα της διαμάχης με τους εργαζόμενους, μας δίνουν την εντύπωση πως προσπαθούν να συσκοτίσουν τα πράγματα σε σχέση με την αγάπη που τρέφουν οι εργαζόμενοι για τη Δημόσια Επιχείρηση στην οποία δουλεύουν. Αγωνιωδώς, θα έλεγε κανείς, προσπαθούν να αποδείξουν πως έκαναν το βέλτιστο που μπορούσαν για την απρόσκοπτη λειτουργία της επιχείρησης, προσπάθεια που αφήνουν να εννοηθεί πως υπονομεύουν με τις ενέργειες οι εργαζόμενοι.
 
Η ιστορία παρόλα αυτά έχει αποδείξει σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις, που «ένα καράβι μπατάρει», πως αυτοί που την πληρώνουν στο τέλος είναι οι εργαζόμενοι. Οπότε μάλλον το εν λόγω επιχείρημα είναι άτοπο. Εξάλλου, θα ήταν χρήσιμο να επισημανθεί, κάτι που το γνωρίζουν και οι διοικούντες, –γιατί φαίνεται να απουσιάζει από τις δημόσιες τοποθετήσεις για το θέμα ηθελημένα ή άθελα- ότι οι εργαζόμενοι υπήρχαν πριν την παρούσα διοίκηση και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από αυτή.
 
Τέλος προβληματισμό μας προκαλεί και η μη επίτευξη απαρτίας εκ μέρους του ΔΣ της ΔΕΥΑΚ, γεγονός που επίσης καταβάλλεται προσπάθεια να υποβαθμιστεί εκ μέρους της διοίκησης, ωστόσο, κατά την ταπεινή μας άποψη θα έπρεπε να τη προβληματίσει, αφού αντιβαίνει στην ρητορική της βέλτιστης προσπάθειας εκ μέρους της. Πώς άραγε μια διοίκηση καταβάλει τη βέλτιστη προσπάθεια όταν επί δέκα μέρες δεν μπορούσε να συνέλθει σε συνεδρίαση λόγω έλλειψης απαρτίας; Και όλα αυτά από τη στιγμή που στη συντριπτική του πλειοψηφία το ΔΣ απαρτίζεται από δημοτικούς συμβούλους. Ανθρώπους δηλαδή που υποτίθεται -και δεν το αμφισβητούμε εμείς καθόλου αυτό- πως επέλεξαν να ασχοληθούν με τον αυτοδιοικητικό στίβο, εμφορούμενοι από μια διάθεση προσφοράς στον τόπο. Για την «απαξίωση», (χωρίς να αναφέρεται στη συγκεκριμένη περίπτωση) που δείχνει μερίδα δημοτικών συμβούλων στις διάφορες επιτροπές, διοικητικά συμβούλια κτλ είχε αναφερθεί και ο κ. Γκαντής στην πρόσφατη συνέντευξη του στο «Ράδιο Παρατηρητής», γεγονός που καταδεικνύει μια συγκεκριμένη νοοτροπία και επισημαίνουμε απλά για την καταγραφή…
 
Σε κάθε περίπτωση, ο τίτλος, κατά τι παραλλαγμένος για να ταιριάζει και στην περίπτωση, νομίζουμε πως θέτει τα πράγματα σε μια βάση που δείχνει να αποσιωπάται από τις τοποθετήσεις: «Οι διοικήσεις φεύγουνε, μα οι εργαζόμενοι μένουν»…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.