Η Κεντροαριστερα και το Τιποτα

Ανάμεσα στους δύο πόλους της Δεξιάς και της Αριστερής προσέγγισης της Διακυβέρνησης εμφανίζονται κάποια μορφώματα ή κινήσεις Κεντροαριστερού τύπου

Ουφ, όλο λόγια είσαι ποιητή

Με τη ζωή σου τίποτε από όσα γράφεις δεν απέδειξες

Λόγια πάνω σε λόγια

Βαρβάρα Χριστιά, Λόγια πάνω σε λόγια

Πλάϊ στον παμφάγο καπιταλισμό αναπτύσσεται κι ένας «σοσιαλίζων» λαϊκισμός, ο οποίος για να αντιμετωπίσει την απληστία/ασυδοσία των κερδοσκόπων ευλογεί την ανομία/ατιμωρησία των υπόλοιπων[μικρομεσαίων,μεγαλομεσαίων,δικών τους μεγάλων κλπ]

Ανάμεσα στους δύο πόλους της Δεξιάς και της Αριστερής προσέγγισης της Διακυβέρνησης (με όλες τις ενστάσεις και τα ερωτήματα ως προς το περιεχόμενο των όρων «Δεξιά/Αριστερά» εν έτει 2023) εμφανίζονται κάποια μορφώματα ή κινήσεις Κεντροαριστερού τύπου. Οι περισσότεροι υπέρμαχοι του πολιτικού αυτού υποκειμένου προέρχονται από την Αριστερά (απογοητευμένοι ΕΑΡ, ΚΚΕσωτ., ΔΗΜΑΡ κλπ) και μερικοί από το «αριστερό ΠΑΣΟΚ» 9κυρίως Ανδρεϊκοί που δεν χώρεσαν στο Σημιτικό μεταρρυθμισμό).

Τα προβλήματα που ανακύπτουν στη φυσιογνωμία των παραπάνω και στην ενδεχομένη συνεργασία τους σ’ ενιαίο φορέα,είναι μεταξύ άλλων:

  • το Κέντρο θεωρείται «το κερασάκι»  κι όχι η ουσία της ιδεολογίας τους, η οποία παραμένει «αριστερή». Θέλουν δηλαδή πρωτίστως να ικανοποιήσουν το «δικό τους λαό», το ομονοούν ακροατήριο τους και μετά να δουν πως θα ψελλίσουν κάποιες λέξεις για τους λοιπούς
  • κινούνται με βάση τις γραφές ή τις «επίσημες» μεταφράσεις τους (από Μαρξ μέχρι Πικετί) και αναθέτουν σε γνωστούς επιτετραμένους/εξουσιοδοτημένους κήρυκες και μύστες τη διάδοση του Νέου Λόγου, αποφεύγοντας εισπηδήσεις νεωτερικών φωνών
  • μοιάζει να αγνοούν ότι «εκεί έξω»(από τη Βουλή και τα κομματικά γραφεία) ζει κι αναπνέει ένας άλλος κόσμος, τον οποίο συνήθως σνομπάρουν γιατί δεν εντάσσεται στην πολιτική τους κουλτούρα ή κάνει ενοχλητικές ερωτήσεις για το παρελθόν

Χαρακτηριστικό παράδειγμα Κεντροαριστερού χάους αποτελεί και η περίπτωση της διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα στο ΣΥΡΙΖΑ,όπως βέβαια εγώ τη διαβάζω:

  1. Ο Στ.Τζουμάκας,ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ,επιθυμεί ένα κόμμα ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ (αλλιώς θα μετρήσει τις πασοκογενείς ψήφους και θα καλέσει τους «συντρόφους» να δημιουργήσουν άλλον φορέα;)
  2. Ο Νίκος Παπάς, δεξί κάποτε χέρι του Αλ.Τσίπρα, μιλάει για Προοδευτικό Κέντρο, στο οποίο προφανώς μπορούν να ενταχθούν οι μετανοήσαντες πρώην ΑΝΕΛ και οι συνέταιροι της Καραμανλικής δεξιάς
  3. Ο Ευκλ.Τσακαλώτος ,το αιώνιο νούμερο 2  του ΣΥΡΙΖΑ,ευαγγελίζεται μία γνήσια Αριστερά που θα μπορεί να χωνεύει και κεντρώους,αλλά θα μένει καθαρή και άμωμη
  4. Η Έφη Αχτσιόγλου, πρώην «κόκκινη» ,πλην όμως άριστη διαπραγματεύτρια του Μνημονίου, προτιμάει το ρόλο του playmaker που θα πετάει την πολιτική μπάλα αριστερά ή δεξιά ανάλογα με τον αντίπαλο και τη συγκυρία

Μ’αυτά και μ’αυτά χαλάρωσε πολύ ο κεντρικός πυρήνας της Αριστεράς (σοσιαλιστικής και ριζοσπαστικής), αρχίζει να θυμίζει μπαλαντέρ που μπαίνει παντού και έτσι μου επιτρέπει-κατ’αναλογίαν- να επαναφέρω το άρθρο μου «Νοείται Αριστερά του Τίποτα;» (Νέα 3/4/2015) με τον επικαιροποιημένο τίτλο «Μήπως η η Κεντροαριστερά, όπως την προετοιμάζουν, είναι ένα Τίποτα;» (στη συσκευασία του tutti frutti).

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.