Χωμα

Όταν τον έβγαλαν από την κοινωνία που μεγάλωσε, έγινε βοσκός. Ονόμασε τα πρόβατα και μετά τα καλούσε. Η φροντίδα έγινε κάλεσμα, αλλά και το κάλεσμα φροντίδα. Όταν του στέρησαν και το μάρμαρο και τον πηλό, βρήκε το χώμα. Άπλετο χώμα. Και νερό από τα πλοία των τρελών που διέσχιζαν τα ποτάμια της Ευρώπης. Τα χέρια παίρνανε χώμα και νερό και έπλαθαν. Έτσι, ήρθαν οι μορφές. Όλων των ειδών, όλων των πράξεων. Όταν του τις σπάγανε, το χώμα, το νερό και ο γλύπτης, φέρνανε άλλες. (Η μεγαλύτερη ισοτιμία υπάρχει ανάμεσα σε ό,τι δημιουργεί και σε ό,τι δημιουργείται). Γέμιζε ο τόπος μορφές. Με μάτια, με στόματα, με σώματα. Ανοιχτά.

Δεν κλείνεις το χώμα, δεν κλείνεις το νερό. Ό,τι ανοιχτό, λάμπει, ό,τι κλειστό, σβήνει. Και το χώμα έρχεται. Με πάθος και λήθη. Θέλω και θυμάμαι. Θέλω και ξεχνώ. Εκεί, μα ακριβώς εκεί, με περιμένει, ο Στοχασμός του Έξω. Το χώμα δεν έχει έξω. Αν αποκτήσει μέσα, γίνεται τάφος. Ομαδικός ή ατομικός. Γίνεται και οίκος των ριζών. Όταν αυτό συμβαίνει, φυτρώνει. Το ίδιο το χώμα. Τέτοια είναι η δύναμη και η ορμή. Αυτό το κατάλαβε ο γλύπτης και αφέθηκε στην ευεργεσία. Και ο Θεός απάντησε. Έλαμψαν τα σταματά και όλες οι προσευχές απέκτησαν ουρά. Όπως ο χαρταετός. Φως τις έκανε να φαίνονται. Ξεκινούν από τον ουρανό και κατεβαίνουν. Φτάνουν στη γη και χώνονται. Εκεί και τότε τα ταματά λαμπυρίζουν. Και από τη μια θρησκεία και από την άλλη. Μορφές του είδους, μορφές του τρόπου. Όταν μέσα είσαι, σου δίνω χώμα. Όταν έξω είσαι, σου δίνω νερό. Όταν είσαι, θα νοιώσεις πάνω σου το χώμα, πάνω σου το νερό. Όταν είσαι, γίνε γλύπτης, γλύπτρια και ό,τι άλλο θες. Φτάνει να καταλάβεις: μέσα, έξω, πάνω.** 

*Αναφορές: Ρέα Γαλανάκη, «Δύο Θεές», Καστανιώτης

Μισέλ Φουκώ,  «Ο Στοχασμός του Έξω»,  Πλέθρον

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.