Φοιτητης εξωτερικου

Είναι απογοητευτικά και κρίμα όσα ακούστηκαν σχετικά με τις αντιδράσεις του ακροατηρίου κατά την ομιλία της κ. Διαμαντοπούλου στο London School of Economics and Political Science Σκόρπια γέλια λέει ακούστηκαν όταν η υπουργός μίλησε για “επαναστατικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις”. Σχόλια του τύπου “μα, καλά, τι λέει;”, όταν αναφέρθηκε σε ελληνικά μυαλά που μεγαλουργούν στη Silicon Valley -το βρήκαμε τώρα!- και στο ότι η Ελλάδα αλλάζει όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης για να προσελκύσει “τους καλύτερους”. Εδώ τα παιδιά της χαντακώνει θα προσελκύσει και άλλους; Αυτά είναι όνειρα και πολύ πολύ μακροπρόθεσμα σχέδια που χρήζουν υποδομών κι όχι ιδεών μόνο. Ο προσανατολισμός βέβαια που παίρνει –σύμφωνα μόνο με τις δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου περί τέχνης και δημιουργικότητας στα σχολεία- μας εκπλήσσει ευχάριστα και δίνει πνοή τουλάχιστον στο όραμα, γιατί στην πράξη είναι δύσκολο για εμάς να πιστέψουμε και για αυτούς να το πράξουν.
Και ποιος δεν θα χαιρέτιζε μια διδασκαλία που θα αναπτύσσει κριτική σκέψη, άνοιγμα στον κόσμο, ψηφιακό σχολείο, αρχές και αξίες, αξιοκρατία; Γιατί όμως ούτε οι νέοι που από τη φύση τους είναι ευκολόπιστοι δεν πείθονται πια; Και πόσο μάλλον οι νέοι μιας άλλης χώρας που εξάγει και εκπαίδευση!

Αν μιλήσεις με αδιόριστους καθηγητές ή με δασκάλους στα όρη και στα βουνά θα καταλάβεις ότι ήρθε η τρόικα, αν μιλήσεις με την κ. Διαμαντοπούλου θα νομίσεις ότι όντως είμαστε στην εποχή του «λεφτά υπάρχουν»! Αλλιώς πώς;
Όσο για τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού καλά θα έκαναν να κάνουν αυτοί πρώτοι την αρχή και να ξαναγυρίσουν στα πάτρια, εμείς δηλαδή πώς μείναμε και τραβάμε μόνοι το ζόρι; Τους κάλεσε και η υπουργός και μάλιστα το έθεσε ως ευθύνη τους, προς την χώρα ναι, αλλά προς τον εαυτό τους την ευθύνη που πρέπει να αναλάβουν ποιος θα τους την ξεπληρώσει όταν το ελληνικό σύστημα θα τους ξαναξεράσει; Στα «παλιά τα χρόνια» μπορεί να τους κατηγορούσαμε ότι ήταν οι αποτυχημένοι των πανελλαδικών τώρα όμως κανείς δεν πιστεύει ότι το παιδί του θα έχει προοπτική αν μείνει στην Ελλάδα να σπουδάσει. Κι είναι κρίμα, πολύ κρίμα…
Τι όμορφα θα ταν να πιστεύαμε ότι υπάρχουν σχολειά για όλους και δουλειές για όσους θέλουν να μείνουν στη χώρα, στον τόπο, στην πόλη τους… Γιατί δεν είναι θέμα απογαλακτισμού από την οικογένεια και την πατρίδα πια, είναι θέμα προσωπικής ευτυχίας η παιδεία…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.