Οι ηγετες, οι οπαδοι η τα κομματα πεθαινουν προωρα;

Άλλο η πορεία προς το θάνατο

κι άλλο ο θάνατος

Φιλίπ Ροθ, Το ζώο που ξεψυχάει

Μερικές φορές νομίζω ότι οι αριστεροί πολίτες χρησιμοποιούνται είτε σαν πειραματόζωα σ’ εργαστήρια φουτουριστών επιστημόνων, είτε σαν παλαιοχριστιανοί αιρετικοί που αναμένουν την ανάσταση σε κρυφά καταφύγια

Αν πρόκειται για νέα πειράματα (στο  ιδεολογικό χαρτί ή στο  κομματικό θερμοκήπιο), οι ιθύνοντες έχουν την ηθική υποχρέωση να προειδοποιήσουν για την επικινδυνότητα του εγχειρήματος. Αν πάλι πρόκειται για μία μεταφυσική προσέγγιση της Ιστορίας, οφείλουν οι μύστες να εξηγήσουν πως υπερέβησαν το διαλεκτικό προτσές.

Σε κάθε περίπτωση πάντοτε πίστευα ότι η Αριστερά, ιδίως το ΚΚΕ, ενώ παρουσιάζεται ως υπέρμαχος του επιστημονικού υλισμού, στην πραγματικότητα δανείζεται πολλά στοιχεία από το θρησκευτικό μοντέλο: Ιερατείο, Γραφές, Αγιογραφίες, Πιστοί, Αποστάτες, Πυρά.

Ανάμεσα στα άλλα όμως οι περισσότεροι έχουν και τη βεβαιότητα ότι υπάρχει «κάποια ανωτέρα δύναμις» (sic), η οποία παρεμβαίνει την τελευταία στιγμή (με τη ρομφαία ή με συνέντευξη) για να δια-σωθεί το κόμμα ή ο ηγέτης.

Επειδή προφανώς στην παρούσα περίοδο η «δύναμις αυτή» δεν είναι ο Λαός, ο οποίος ασχολείται με σοβαρότερα θέματα, η όλη υπόθεση στο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον χαρακτηριστικά τηλεοπτικού σήριαλ κι όχι δοξαστικού ή τελετουργικού αριστερο-ιεροσύνης.

Άλλο Ανάσταση κι άλλο Παράσταση. Τόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουν ορισμένοι;

ΥΓ: Τα πολιτικά ζητήματα δεν επιλύονται με μονομαχίες ή με δολοφονίες στις αρένες των συνεδρίων ΥΓ2: Δεν έχει προβλεφθεί «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για δεύτερη εξαγνιστική  κάθαρση

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.