Απλες εννοιες σε δυσαρεστα μαντατα

Αχ προπαγάνδα,

βιτριόλι παραμόρφωσης τα λόγια σου

Αργ. Μαρνέρος, Σκέψεις

Πώς άραγε γίνεται ή δηλώνει κάποιος «αριστερός»;

Με πολύ απλούς τρόπους:

Τον μύησε ένας ιδεολόγος συγγενής, ακολούθησε τις ιδέες του καιρού ή της παρέας, διάβασε βιβλία αριστερών συγγραφέων, γράφτηκε σε αριστερή οργάνωση κι εντέλει έγινε μέλος αριστερού κόμματος.

Πώς όμως «ξεγίνεται» κάποιος (από) αριστερός;

Διαγράφεται ή παραιτείται από το κόμμα, μένει ανενεργός για πολύ καιρό, εκφράζει δημοσίως έντονες διαφωνίες (συνήθως κατά της ηγεσίας).

Μπορεί όμως κάποιος να είναι «αριστερός» χωρίς να έχει ακολουθηθεί καμμία από τις παραπάνω διαδικασίες, δηλαδή ούτε να εγγραφεί, ούτε να διαγραφεί ποτέ;

Μπορεί κάποιος πολίτης να μένει αδιάφορος στους επαίνους (όταν συμφωνούν) ή στους ψόγους (όταν διαφωνούν) της επίσημης κομματικής γραμμής, που αναφέρονται στα κείμενα και στις πράξεις του, αλλά να θεωρεί τον εαυτό του «αριστερό»;

Χρειάζεται πάντοτε κάποιο τυπικό έγγραφο ή η βεβαίωση ενός «συντρόφου» για να πιστοποιηθεί η αριστερή συνείδηση ενός πολίτη;

Ελεύθερος κι ανένταχτος αριστερός δεν νοείται;

Επειδή πολλές φορές η Ιστορία δεν «κάθεται» στην πλευρά που είχαν προβλέψει οι «γνήσιοι αριστεροί» κι επειδή η Αστρολογία και η Μαντική δεν είναι αποδεκτές ως μέθοδοι διάγνωσης της αριστερής ταυτότητας όσων είχαν υιοθετήσει διαφορετική άποψη για την ουσία και την πρακτική των αριστερών κομμάτων σήμερα, δεν νομίζω ότι είναι πειστικές οι κραυγές των «απεγνωσμένων φρουρών» της αριστερής νομιμότητας (sic),ότι το κόμμα μετουσιώνεται ή εξαϋλώνεται.

Το παρελθόν έχει θαφτεί σε δεκάδες ήττες, διαψεύσεις κι αυταπάτες. Η νέα εποχή δεν βασίζεται σε φαντασιώσεις, σε αυτοανακηρύξεις και σε επιλεκτική μνήμη για την αυθεντική ταυτότητα του αριστερού (κληρονομικώ δικαιωμάτι;).

Η προσωπική ματαιοδοξία και ο συλλογικός ναρκισσισμός δεν αντικαθιστούν  τη μία και μοναδική πραγματικότητα: για κάποιους ο λαός της Αριστεράς, ως διαιτητής της αντι-παρά-θεσης Δεξιάς/Αριστεράς, σφύριξε αποβολή λόγω αδυναμίας κατανόησης και τήρησης των κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού.

Δεν άλλαξαν φανέλλα οι συμπαίκτες, ούτε ο νέος προπονητής τους αντιπαθεί. Απλώς έκλεισε ο κύκλος (τους), ακόμα και γι’ αυτούς που νοιώθαν ισόβιοι, μιάς και κατείχαν την αιώνια αλήθεια.

That’s it. Take it or leave it

ΥΓ.Τις θεωρίες περί πολιτικών αποτυπωμάτων (υπερηφάνειας;) και κομματικών στιγμάτων (αυτοκριτικής;) όφειλαν να τις διατυπώσουν το 2015 επί συγκυβερνήσεως με τους ΑΝΕΛ.

Τώρα είναι ετεροχρονισμένα αναξιόπιστες.

ΥΓ2.Οι παραπομπές σε αποσπάσματα εγχειριδίων άγγλων, γάλλων, γερμανών διανοουμένων (κατά περίσταση και περίπτωση) ή σε στίχους ποιητών (συνήθως της αμφισβήτησης) δεν λύνει τον εγωπαθή κόμπο στο λαιμό που πνίγει το παλιό και κουρασμένο κομματικό απαράτ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.