Α. Τσαπεκος: «Εν μεσω “πολεμου” οι κομπασμοι μονο βλαπτουν»

Θυμώνω, όταν κάποιος αυτοεπαινείται και καυχιέται!

Και όταν βιάζεται να οικειοποιηθεί καταστάσεις! Και δεν έχει την υπομονή να περιμένει την Ιστορία! Και να αφήσει εκείνη πρώτη να διανείμει τους επαίνους!
Όπως και θυμώνω, όταν γίνεται δημόσια αντιπολιτευτική κριτική κατά την ώρα της μάχης. Και αυτό δεν μ’ αρέσει! Υπάρχουν πολλοί τρόποι, αποδοτικότεροι, για να βοηθήσεις αυτόν που έχει την ευθύνη της μάχης! Και να περιμένεις να πάρεις τα εύσημα όταν θα έρθει η ώρα.

Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή δημοσιεύματα ορισμένων Αθηναϊκών εφημερίδων, καθώς και κάποιων παρατρεχάμενων, που θέλουν, για δικούς τους λόγους, να φανούν αρεστοί στο σύστημα! Στο όποιο σύστημα! Και διάλεξαν εποχή και θέμα!

Για αυτό και νοιώθω την ανάγκη, ως υγειονομικός, να σας ανοίξω την καρδιά μου και αν βάλω κάποιους προβληματισμούς.  Μήπως και σταματήσουμε να προκαλούμε την τύχη μας!

Και σαφώς, και την Παναγία μας, μέρες που είναι!

Σε όλη αυτή την πρωτόγνωρη περιπέτεια, που περνάμε με την πανδημία του Covid-19, θεωρώ ότι αυτά που δεν χρειαζόμαστε πρωτίστως είναι οι κομπασμοί! Οι κομπασμοί περί δήθεν αυξημένης ικανότητας ημών των Ελλήνων έναντι των Ευρωπαίων, Ιταλών, Ισπανών, Γάλλων, κλπ., στην εξέλιξη των κρουσμάτων και των χιλιάδων άτυχων συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους.

Ως άνθρωπος του χώρου της υγείας, θεωρώ ότι σε θέματα που άπτονται αυτής, αλλά και ίδιας μας της ζωής οφείλουμε όλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί! Και να μη κάνουμε χρήση αυτών των δύο αγαθών, για ίδιο όφελος! Κανένας! Από όπου κι αν προέρχεται!
Ας ξεκινήσουμε από το ότι «ελήφθησαν τα μέτρα έγκαιρα»! Μεγάλη κουβέντα! Θα ήθελα να ξέρω αλήθεια: πότε αρχίζει το «έγκαιρα»; Ήταν κάποια προκαθορισμένη ημερομηνία; Πώς μπορούμε να μιλάμε για το «έγκαιρα» εάν δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονική στιγμή εκκίνησης; Διότι , είναι εύκολο να το λέμε αυτό εκ των υστέρων, αφού πρώτα είχαμε την καλή τύχη η χρονική στιγμή εκκίνησης των κρουσμάτων να αργήσει για τη χώρα μας, όπως επίσης και δεν είχαμε μια ενδεχόμενη και ίσως και μια πολύ πιθανή, υψηλής πυκνότητας, διάδοση του ιού σε κάποιο σημείο της χώρας, λίγο πριν τη λήψη των μέτρων.

Σε ένα τέτοιο σενάριο, μπαίνουν ερωτήματα κατά πόσο το Δημόσιο Σύστημα της Υγείας μας, που όπως βλέπουμε όλοι σ’ αυτό τελικά στηριζόμαστε, θα ήταν σε θέση να εξυπηρετούσε σε ικανό βαθμό έναν πιθανά μεγάλο αριθμό ασθενών που θα είχαν ανάγκη νοσηλείας.

Αντίθετα όμως, μας δόθηκε ο χρόνος και να κινητοποιηθούμε και να οργανωθούμε και να πάρουμε όλα τα μέτρα, που σωστά κατά τη γνώμη μου πήραμε και τα οποία τα υποστηρίζω και δεν τα υποτιμώ! Με οδηγό πλεύσης όλα όσα βλέπαμε να γίνονται σε Κίνα και Ιταλία, βαδίζαμε έχοντας μια εμπειρία από τις χώρες αυτές, και για όσα σωστά έπραξαν και βέβαια, και για τα λάθη τους, τα οποία θα έπρεπε να αποφύγουμε!
Δηλαδή, θα ήταν ανίκανοι οι αρμόδιοι, εάν είχαμε την κακή τύχη πριν ξεκινήσουν τα μέτρα, να υπήρχε μια μεγάλη και ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού εντός της χώρας;

Θα κάνω τώρα μια άλλη ερώτηση:

Υπάρχει έστω ένας που να μη συμπαθεί τον καθηγητή κ. Τσιόδρα;

ΟΧΙ! Και με μεγάλα γράμματα!!!

Είναι αξιόλογος επιστήμονας, ένας γλυκός άνθρωπος, χαμηλών τόνων, μετριόφρων, εγκρατής και πολύ καλός στη δουλειά του. Και αυτό φαίνεται!

Προσωπικά, θα ήθελα να τον αγκαλιάσω. Όπως και όλοι σας φαντάζομαι!
Αναμφισβήτητα είναι ο άνθρωπος των ημερών μας!

Ξέρετε όμως, αν το κοιτάξουμε βαθύτερα, για ποιόν λόγο πραγματικά μας είναι αγαπητός και πάρα πολύ συμπαθής, εκτός της προσωπικότητάς του;

Για τον πολύ απλό λόγο: είναι ο αγγελιοφόρος καλών, ή έστω σχετικά καλών, ειδήσεων για την υγεία μας, τη ζωή μας, τα παιδιά μας  τους γονείς μας, τη χώρα μας!

Πιστεύετε ότι θα ήταν το ίδιο συμπαθής, εάν ανακοίνωνε 500, 800, 1000 νεκρούς καθημερινά; Εάν η καρέκλα που του είχαν δώσει τον περίμενε με ένα κακό σενάριο;
Ακόμη και ο ίδιος δεν θα είχε το κουράγιο να συμπεριφερθεί με την ίδια γλυκύτητα που τον διακρίνει και να έχει την σημερινή εικόνα με τις σημαντικές οδηγίες του καθημερινά.
Βλέπετε, όλα αλλάζουν στη ζωή μας όταν μπαίνει αυτό το «εάν».

Είμαι σίγουρος ότι, όταν με το καλό κοπάσουν όλα αυτά, και ο ίδιος θα παραδεχθεί με την ειλικρίνεια και την μετριοφροσύνη που τον χαρακτηρίζει:

«Είχαμε την τύχη με το μέρος μας. Και την Παναγιά μαζί μας»

Αλήθεια , η Ιταλία μια χώρα με άρτιες υποδομές, πολλές φορές ανώτερες από τις δικές μας, ήταν ανίκανη χώρα; Η ίδια Κυβέρνηση δεν είναι και στο Μιλάνο – Μπέργκαμο και η ίδια στη Ρώμη και στη Νάπολη και η ίδια στη Νότια Ιταλία;

Μπορούμε λοιπόν για τη Νότια Ιταλία, που είναι πιο ήρεμα τα πράγματα , να την ονομάσει κανείς ικανή κυβέρνηση και στον Βορρά – Μιλάνο ανίκανη;

Το να καυχιέσαι εν μέσω πολέμου έχει μεγάλο ρίσκο. Όταν μάλιστα μένουν πολλές μάχες να δώσουμε ακόμη μέχρι να τελειώσει αυτή η Πανδημία! Και άσχετα, εάν τις μέχρι σήμερα φαίνεται να τις κερδίζουμε!

Ειλικρινά θυμώνω με όλες αυτές τις συμπεριφορές εν μέσω του ΠΟΛΕΜΟΥ, που έχουμε μπροστά μας!

Προτείνω Αυτοσυγκράτηση σε όλους μας!

Και πραγματικά δεν υποτιμώ στο παραμικρό τους χειρισμούς των αρμοδίων της Πολιτείας, μέχρι και σήμερα.

Με το χέρι στην καρδιά…