Θετικες εντυπωσεις αφησε η παρουσιαση του βιβλιου «Σπασμενο Λευκο» της Ιφιγενειας Καραντωνιου

Μίλησαν οι Άννα Παληκίδου, Λίτσα Αμπελακιώτου, Γιώργος Μακκίδης, Δημήτρης Οικονομίδης. Συντόνιζε η Αναστασία Κορινθίου

Στις 25 Νοεμβρίου στο καφέ «Κυκλικόν» στη Χρυσούπολη Καβάλας πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Σπασμένο Λευκό» της Ιφιγένειας Καραντωνίου. Η εκδήλωση διεξήχθη σε κλίμα συγκίνησης και σε κατάμεστη αίθουσα, καθώς η συγγραφέας επέστρεψε στη γενέτειρά της από το εξωτερικό, για να παρουσιάσει το έργο της σε ενδιαφερόμενους, φίλους και συγγενείς του τόπου της. Το ιστορικό μυθιστόρημα «Σπασμένο Λευκό» απαριθμεί 225 σελίδες και βρίσκεται στα χέρια μας από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πρόκειται για την ιστορία της Ελισάβετ, τοποθετημένη λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα, με την πρωταγωνίστρια να παντρεύεται τον Συνταγματάρχη Παύλο Αυγουστίδη, πιστεύοντας πως ο γάμος ήταν η μόνη λύση για μία γυναίκα στην εποχή της. Σε έναν γάμο που της στερεί την ευτυχία και τα όνειρα για το μέλλον, η Ελισάβετ βιώνει καθημερινά την κακοποίηση από τον άνδρα της, ελπίζοντας σε μία ξαφνική μεταστροφή ή σε ένα αιφνίδιο και πρόωρο τέλος.
 
Για το βιβλίο μίλησαν η Άννα Παληκίδου, φιλόλογος, η οποία ανέλυσε τα δίπολα που εντοπίζονται στο έργο, η Λίτσα Αμπελακιώτου, φιλόλογος, που έθιξε τη ρευστότητα του ρόλου θύτη-θύματος και ο Γιώργος Μακκίδης, φιλόλογος, ο οποίος επικεντρώθηκε στον ρόλο του άνδρα στο έργο, παροτρύνοντας, στο τέλος, τους παρευρισκόμενους να μην ανέχονται οποιουδήποτε είδους βία σε ενδοοικογενειακό και μη περιβάλλον ζητώντας τους να καταγγέλλουν τέτοια περιστατικά βίας. Αποσπάσματα του έργου ανέγνωσε ο ηθοποιός Δημήτρης Οικονομίδης, ενώ την εκδήλωση συντόνιζε η δημοσιογράφος και συγγραφέας Αναστασία Κορινθίου.
 
Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία της Άννας Παληκίδου.

 

Άννα Παληκίδου*: «Ο αναγνώστης δύναται να ακολουθήσει το δικό του ερμηνευτικό μονοπάτι και να ζωγραφίσει το λογοτεχνικό πορτραίτο της πρωταγωνίστριας με βάση τη δική του πρόσληψη»

 
«Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μία εποχή εθνικής αναταραχής. Τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονται πάνω από την Ευρώπη, ο φασισμός κυριαρχεί ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες και στην Ελλάδα έχει εγκαθιδρυθεί η δικτατορία του Μεταξά, με τον Παύλο Αυγουστίδη να την υπηρετεί πειθήνια. Το ζοφερό πολιτικό κλίμα δεν φαίνεται να επηρεάζει την Ελισάβετ, που μοιάζει να ζει εγκλωβισμένη στο δικό της χρυσό κελί. Σε αυτό το σημείο εντοπίζεται η εξής αντίθεση: Από τη μία πλευρά, η Ελισάβετ είναι τυχερή. Δεν παλεύει για να ζήσει ούτε ζει με τον συνεχή φόβο του θανάτου. Σαν σε θερμοκήπιο, το σπίτι της αποτελεί άνοιξη μέσα σε έναν δεινό χειμώνα. Η δική της ζωή, όμως, υποτάσσεται στη δικτατορία του άνδρα της: “Οι ταραγμένες εποχές για το έθνος έφερναν την γαλήνη για κάποιους από τους πολίτες του. Η Ελισάβετ δεν είχε την δυνατότητα να ενημερώνεται για τις εξελίξεις μιας και δεν είχε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ήταν σχεδόν έγκλειστη μέσα σε εκείνο το μεγάλο σπίτι που έβλεπε από ψηλά το λιμάνι του Πειραιά. Κρυφά ευχαριστούσε τη μοίρα της που κάτι άλλο εκτός από αυτήν τραβούσε τόσο έντονα το ενδιαφέρον του Παύλου”.
 
Μέσα σε αυτά τα διλήμματα ο αναγνώστης προκαλείται να τοποθετηθεί. Είναι όντως τυχερή η Ελισάβετ; Μήπως είναι αχάριστη; Μήπως ο εγκλεισμός την έκανε να αγνοεί τα “πραγματικά προβλήματα” που αντιμετωπίζουν οι άλλοι άνθρωποι; Ή, από την άλλη, ο καθένας δικαιούται να βιώνει την προσωπική του δυστυχία και να επιδιώκει να την αντιμετωπίσει ως κάτι υπέρμετρα σημαντικό; Η αλήθεια δεν είναι μία. Ο αναγνώστης δύναται να ακολουθήσει το δικό του ερμηνευτικό μονοπάτι και να ζωγραφίσει το λογοτεχνικό πορτραίτο της πρωταγωνίστριας με βάση τη δική του πρόσληψη. Το βέβαιο όμως είναι πως καμιά ιστορική πραγματικότητα δεν μπορεί να εξασθενίσει και να διαγράψει το προσωπικό δράμα κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η Ελισάβετ συνεχίζει να αναλογίζεται τον δικό της ασφυκτικό μικρόκοσμο, αποπειράται να ανηφορίσει τον προσωπικό της απέραντο Γολγοθά, με μοναδική λύτρωση στον νου της τον θάνατό της. Το σπασμένο λευκό σπίτι της διαγράφει τα όρια της ζωής της: τέσσερις τοίχοι, πολυτελή έπιπλα, μοναξιά και σιωπή. Ακόμη και απών ο Παύλος επιβάλλει την αίσθηση του χώρου της: τα πρωινά ηχεί η ανακουφιστική απουσία του, τα βράδια μετατρέπει την Ελισάβετ σε «σάκο του μποξ». Της προκαλεί το άγχος της προσμονής του, διαμορφώνει κάθε λεπτό της καθημερινότητάς της.
 
Από την άλλη πλευρά και ο Παύλος Αυγουστίδης κάθε άλλο παρά μονοδιάστατος χαρακτήρας είναι. Το επόμενο δίπολο ανιχνεύεται στο εσωτερικό του μυαλού του. Και ο ίδιος ισορροπεί ανάμεσα, από τη μια, στην υποτίμηση και τον σωφρονισμού της γυναίκας του, από την άλλη στην αγάπη και υπερπροστατευτικότητα που πιάνει κρυφά τον εαυτό του να τρέφει για αυτήν. Αυτή του η αμφιταλάντευση κάνει πιο περίπλοκη τη σχέση του με την Ελισάβετ. Αφενός, ο ίδιος διχάζεται ανάμεσα στην ανάγκη του να θέσει αυστηρά όρια και να της επιβληθεί, και στις τύψεις που επέρχονται μετά από κάθε βίαιη αντίδρασή του, αφετέρου η Ελισάβετ δεν μπορεί να παγιώσει τη στάση της και τα συναισθήματά της απέναντι στον άνδρα της. Αποζητά την τρυφερή του πλευρά, παραδέχεται πως αν δεν την καταπίεζε και δεν την κακοποιούσε, θα ήταν ένας άνδρας ερωτεύσιμος. Τρέμει, παράλληλα, την κτηνώδη φύση του, την ανάγκη του να καταστέλλει κάθε συμπεριφορά και αντίδραση που παραβιάζει τους κανόνες του. Όπως και στη δουλειά του, έτσι και στην προσωπική του ζωή, απεχθάνεται την αποστασία, την αντίσταση. Η σχέση τους είναι έρμαιο της διάθεσης του Αυγουστίδη, της τάσης του να επικυρώνει την κυριαρχία του και να θρέφει τον εγωισμό του».

Ολόκληρη η εισήγηση της Άννας Παληκίδου εδώ.
 
 

Ιφιγένεια Καραντωνίου «Με τη συγγραφή δεν μπορώ να προσδιορίσω σημείο έναρξης, μιας και πάντα ήταν το καταφύγιό μου»

 
Η Ιφιγένεια Καραντωνίου ερωτηθείσα για την εργοβιογραφία της επισημαίνει ότι: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γραβούνα Καβάλας. Έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα. Εργάστηκα επί σειρά ετών στη διακίνηση ημερήσιου και περιοδικού τύπου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζω και εργάζομαι στη Γερμανία και εξειδικεύομαι στην ειδική αγωγή, ενώ παράλληλα σκηνοθετώ θεατρικές παραστάσεις με σκοπό την εδραίωση και την αναπαραγωγή της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό. Με τη συγγραφή δεν μπορώ να προσδιορίσω σημείο έναρξης, μιας και πάντα ήταν το καταφύγιό μου»

Φωτογραφίες: Σταύρος Πανταζόπουλος

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.