Το πρωτο μεταφρασμενο ποιημα της Edanur İnce στα ελληνικα
Ένα απρόσμενο δώρο μας απέστειλε εξ Ολλανδίας ο συνεργάτης μας Μουσταφά Τσολάκ. Πρόκειται για το πρώτο ποίημα της συμπολίτισσας ποιήτριας Edanur İnce μεταφρασμένο από τον ίδιο στα ελληνικά. Είναι ερωτικό, σε απόλυτη συμφωνία δηλαδή με την ηλικία της νεαρής και όμορφης Edanur, αλλά σε ασυμφωνία, με το ηλικιακό της προφίλ, γιατί το χαρακτηρίζει ποιητική ωριμότητα.
Αν το ήθελες
Της Edanur İnce
Ανάμνηση ενός ατυχήματος,
Είναι τα εννιά ράμματα στο αριστερό μου γόνατο.
Και στο κέντρο του λαιμού μου
Μια τεράστια διόγκωση.
Κάθε κλωτσιά στα αχαμνά
Μου την έδωσαν αγαπημένοι.
Ο καυγάς ήταν με τον εαυτό μου.
Βομβάρδισα το κορμί μου.
Κάποιες στιγμές χρέωσα το πάθος μου στην τράπουλα της μοίρας,
Κι όμως δε κατάφερα να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου.
Κάθε πρωί σε αγαπώ ξανά από την αρχή
Σαν να διαβάζω ένα καινούργιο βιβλίο, με συγκίνηση
Σαν να γυρίζω μια πόλη που δε τη γνωρίζω, με περιέργεια
Επαναλάμβανα τ’ όνομά σου, σαν σε χαλασμένο δίσκο.
Κρέμασα τον εαυτό μου σε ποιήματα
Που μου ψιθύριζες τις νύχτες στ’ αυτί.
Ο έρωτάς σου λαδωμένο σχοινί στο λαιμό μου,
σε απαγχονισμό με καταδίκαζε.
Πίστεψέ με, δοκίμασα πολλές φορές να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
Αλλά δε κατάφερα.
Κάθε φορά που σ’ έβλεπα μπροστά μου,
Η καρδιά μου έτρεμε σαν χορδή απ’ το σάζι του Ασίκ Βεϊσέλ.
Και τα τραγούδια του Αχμέτ Καγιά
Με κατακτούσαν όπως τα ερωτόλογα που ‘λεγες.
Κάθε φορά που κοιταζόμασταν,
μια ακόμη σφαίρα τρυπούσε το στήθος μου.
Και οι δρόμοι που ερχόταν σε σένα, περνούσαν μέσα από τον πόνο.
Κι όμως έτρεχα πάντα σε σένα. Πονώντας.
Δεν είναι εύκολο, σ’ έκρυψα στις πληγές μου για χρόνια.
Και το μεγαλύτερό μου έγκλημα ήταν να σ’ αγαπώ.
Και εγώ, κάθε φορά έκανα εννιά κόμβους τη γλώσσα μου
Για να μη κάνω καμιά τρέλα
Και φωνάξω το όνομά σου το σύμπαν όλο να τ’ ακούσει.
Κοίτα,
Έχεις πέσει σαν σταγόνα από αίμα
Πάνω στο λευκό μου πουκάμισο.
Το μέσα μου είναι γεμάτο από τα «μακάρι» σου.
Τα μάτια σου-το Κόαμπά μου, τα ερείπιά μου.
Το ξέρουμε και οι δυο μας
Αν ήθελες, όλοι οι δρόμοι θα έβγαιναν σε σένα.
Είναι τα εννιά ράμματα στο αριστερό μου γόνατο.
Και στο κέντρο του λαιμού μου
Μια τεράστια διόγκωση.
Κάθε κλωτσιά στα αχαμνά
Μου την έδωσαν αγαπημένοι.
Ο καυγάς ήταν με τον εαυτό μου.
Βομβάρδισα το κορμί μου.
Κάποιες στιγμές χρέωσα το πάθος μου στην τράπουλα της μοίρας,
Κι όμως δε κατάφερα να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου.
Κάθε πρωί σε αγαπώ ξανά από την αρχή
Σαν να διαβάζω ένα καινούργιο βιβλίο, με συγκίνηση
Σαν να γυρίζω μια πόλη που δε τη γνωρίζω, με περιέργεια
Επαναλάμβανα τ’ όνομά σου, σαν σε χαλασμένο δίσκο.
Κρέμασα τον εαυτό μου σε ποιήματα
Που μου ψιθύριζες τις νύχτες στ’ αυτί.
Ο έρωτάς σου λαδωμένο σχοινί στο λαιμό μου,
σε απαγχονισμό με καταδίκαζε.
Πίστεψέ με, δοκίμασα πολλές φορές να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
Αλλά δε κατάφερα.
Κάθε φορά που σ’ έβλεπα μπροστά μου,
Η καρδιά μου έτρεμε σαν χορδή απ’ το σάζι του Ασίκ Βεϊσέλ.
Και τα τραγούδια του Αχμέτ Καγιά
Με κατακτούσαν όπως τα ερωτόλογα που ‘λεγες.
Κάθε φορά που κοιταζόμασταν,
μια ακόμη σφαίρα τρυπούσε το στήθος μου.
Και οι δρόμοι που ερχόταν σε σένα, περνούσαν μέσα από τον πόνο.
Κι όμως έτρεχα πάντα σε σένα. Πονώντας.
Δεν είναι εύκολο, σ’ έκρυψα στις πληγές μου για χρόνια.
Και το μεγαλύτερό μου έγκλημα ήταν να σ’ αγαπώ.
Και εγώ, κάθε φορά έκανα εννιά κόμβους τη γλώσσα μου
Για να μη κάνω καμιά τρέλα
Και φωνάξω το όνομά σου το σύμπαν όλο να τ’ ακούσει.
Κοίτα,
Έχεις πέσει σαν σταγόνα από αίμα
Πάνω στο λευκό μου πουκάμισο.
Το μέσα μου είναι γεμάτο από τα «μακάρι» σου.
Τα μάτια σου-το Κόαμπά μου, τα ερείπιά μου.
Το ξέρουμε και οι δυο μας
Αν ήθελες, όλοι οι δρόμοι θα έβγαιναν σε σένα.
Για την αντιγραφή Ν.Β.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
