Αφου μπορουμε, γιατι δεν θελουμε να δωσουμε αιμα το καλοκαιρι;

«Γιατί πρέπει να συμβεί κάτι για να τρέξουμε να αιμοδοτήσουμε;» αναρωτιούνται τα μέλη του Τμήματος αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Κομοτηνής, σε μια μακροσκελή ανακοίνωσή τους με την οποία τονίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν λόγω της μειωμένης προσέλευσης των αιμοδοτών το καλοκαίρι.

Και πράγματι αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο, ανεξάρτητα από την πανδημία, και δυστυχώς θα πρέπει να παραδεχτούμε πως οφείλεται στην δική μας έλλειψη ενδιαφέροντος πάνω από όλα.

Μπορεί να ακούγεται σκληρό, όμως είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι, δεν αιμοδοτούμε τακτικά, αλλά μόνο είτε αν συμβεί κάτι σε κοντινό μας άνθρωπο, που το χρειάζεται, είτε αν συμβεί κάτι σοβαρό.

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το είδαμε τέτοιες μέρες, πριν από τέσσερα χρόνια, μετά την τραγωδία στο Μάτι, όταν και η προσέλευση στις μονάδες αιμοδοσίας ήταν τόσο μεγάλη, που το Νοσοκομείο Κομοτηνής είχε αναγκαστεί να εκδώσει ανακοίνωση τονίζοντας πως τα απαραίτητα αποθέματα αίματος και σε τοπικό, αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο έχουν συμπληρωθεί, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος αδυναμίας αποθήκευσης των υπολοίπων στην Τράπεζα Αίματος του Νοσοκομείου.

Αυτό δείχνει πως θέλουμε, και μπορούμε να δώσουμε αίμα και το καλοκαίρι, και θα πρέπει να μην περιμένουμε καταστροφές όπως αυτή, για να προσέλθουμε στις μονάδες αιμοδοσίας.

Η ανακοίνωση της αιμοδοσίας έχει ως εξής:

«Ως εργαζόμενοι στη ΝΥ Αιμοδοσίας ο αγώνας που δίνουμε καθημερινά για την εξεύρεση και επάρκεια αίματος είναι συνεχής και αδιάκοπος, ώστε να μην έχουμε αναβολές μεταγγίσεων, οι οποίες είναι απαραίτητες για τις ζωές των ασθενών μας.

Ως πολιτης όμως αναρωτιέμαι……Την ώρα που ο κόσμος συνωστίζεται σε πλατείες, ταβέρνες και καφετέρειες, υπάρχει ένα μερος που τους καλοκαιρινούς μήνες, παραμένει “έρημο”…..οι αίθουσες αιμοδοσιών. Το πρόβλημα των πολυμεταγγιζόμενων γιγαντώνεται, καθώς αυτοί οι ασθενείς αποτελούν το 20% των σταθερών αναγκών σε αίμα.

Με τι μάτια θα κοιτάξουμε αυτούς τους συνανθρώπους μας, που περιμένουν την ζωή από εμάς τους υγιείς;

Πόσο δύσκολο είναι να αφιερώσουμε λίγο απο τον χρόνο μας προσφέροντας αίμα;

Τι είναι αυτό που μας κρατάει μακριά από την αιμοδοσία; Φόβος, άγνοια, έλλειψη χρόνου, ελλειπής ενημέρωση;

Ας το σκεφτεί ο καθένας απο εμάς και ας παραμερίσει ότι τον κρατάει μακριά απο την προσφορά αίματος γιατί υπάρχει ο Κώστας, η Μαρία, ο Χασάν………και άλλοι συνανθρωποί μας που περιμένουν να κρατηθούν στη ζωή. Και η μόνη ελπιδα είμαστε εμείς, οι υγιείς.

Γιατί πρέπει να συμβεί κάτι για να τρέξουμε να αιμοδοτήσουμε;

Γιατί πρέπει να στηριζόμαστε στους δότες συγγενικού περιβάλλοντος για να καλύψουμε έκτακτες και σοβαρές καταστάσεις που απειλούν την ζωή του συνανθρώπου μας, του συγγενή μας ή του φίλου μας;

Γιατί πρέπει να ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να πιέζουμε το συγγενικό περιβάλλον του ασθενή να καλύψει τις μονάδες αίματος με τις οποίες μεταγγίστηκε;

Γιατί να έχουμε έλλειψη σταθερότητας στη συλλογή αίματος και να βασιζόμαστε κατά κύριο λόγο σε συγγενείς αιμοδότες, δηλαδή σε όσους αιμοδοτούν για να βοηθήσουν κάποιον δικό τους;

Γιατί  οι ασθενείς με Μεσογειακή και Δρεπανοκυτταρική Αναιμία να αναζητούν εναγωνίως αίμα για τη θεραπεία τους κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι;

Γιατί θα πρέπει να συμβαίνει κάτι δυσάρεστο στο περιβάλλον μας για να ευαισθητοποιούμαστε;

Σήμερα δίνεις αίμα για κάποιον άλλον, αύριο μπορεί εσύ να είσαι ο κάποιος άλλος. Κάν’ το σήμερα για τον άλλον και κάποιος άλλος θα το κάνει για σένα αύριο. Τόσο απλό!»

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.