Της Ποιησης
Δυο τρυφερά ποιήματα στη στήλη σήμερα που υπογράφει ο Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης, παλιός γνώριμος της στήλης από την Αλεξανδρούπολη
i.Ένα αστέρι ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ
Είναι ο κήπος ανθισμένος και μοσχοβολά,
και χιλιάδες τα πολύχρωμα λουλούδια,
ένα μόνο θα διαλέξω,
μα είναι δύσκολο γιατί,
είναι όλα όμορφα πολύ.
H καρδιά μου δυνατά χτυπά,
και το χέρι μου σαν τρέμει,
το λουλούδι που θα διαλέξω,
με άρωμα θα με μεθύσει,
η ψυχή και η καρδιά μου
να το νιώσει.
Έβλεπα στον ξάστερο ουρανό,
χιλιάδες αστέρια να φεγγοβολούν,
με υπερηφάνεια από ψηλά να με κοιτούν.
μα ένα αστέρι, απ’ τη χαρά του τρεμοσβήνει,
το κοιτώ που σπαρταρά,
ντροπαλά προς τα κάτω κοιτά,
και με κρυφοχαμογελά,
την υπερηφάνεια του ξεχνά
και με γλυκοχαιρετά…
Κάτω στο ακρογιάλι τα κύματα θαυμάζω,
ένα, ένα τα κοιτώ, θέλω να ξεχωρίσω,
το πιο όμορφο να βρω.
Μα ένα κυματάκι
όμορφο, με τσαχπινιά γεμάτο,
απαλά τα πόδια μου χαϊδεύει,
και κρυφά μου σιγοψιθυρίζει,
να μείνουμε για πάντα μαζί
σε όλοι μας τη ζωή.
Αλεξανδρούπολη, Ιούλιος 2011
Ιi. Ποιο ΟΝΕΙΡΟ
Ποιο όνειρο θα μας ταξιδέψει
Στης θάλασσας το απέραντο
Γαλάζιο κύμα κρατώντας
Του σκάφους το τιμόνι,
Την πορεία σταθερά
Τους ύφαλους, τα βράχια,
Ν’ αποφύγουμε ετούτη τη φορά
Ποιο όνειρο θα μας φέρει
Τη γαλήνη, την ξαστεριά, την καλοκαιριά
Την αγάπη, την χαρά
Το χαμόγελο στα πικραμένα
Χείλη μας ξανά.
Ποιο όνειρο θα μας απογειώσει
Πετώντας με της ελπίδας
Τα ολόλευκα φτερά,
Ν’ ανεβούμε πολύ ψηλά,
Ν’ αφήσουμε κάτω χαμηλά
Τις πίκρες της ζωής,
Τα δάκρυα, τη λύπη, τη συμφορά
Να ταξιδέψουμε αντάμα αγκαλιά
Μαζί με την αγάπη, την ελπίδα,
Την ευτυχία, τη χαρά.
Οκτώβριος, 2010
Είναι ο κήπος ανθισμένος και μοσχοβολά,
και χιλιάδες τα πολύχρωμα λουλούδια,
ένα μόνο θα διαλέξω,
μα είναι δύσκολο γιατί,
είναι όλα όμορφα πολύ.
H καρδιά μου δυνατά χτυπά,
και το χέρι μου σαν τρέμει,
το λουλούδι που θα διαλέξω,
με άρωμα θα με μεθύσει,
η ψυχή και η καρδιά μου
να το νιώσει.
Έβλεπα στον ξάστερο ουρανό,
χιλιάδες αστέρια να φεγγοβολούν,
με υπερηφάνεια από ψηλά να με κοιτούν.
μα ένα αστέρι, απ’ τη χαρά του τρεμοσβήνει,
το κοιτώ που σπαρταρά,
ντροπαλά προς τα κάτω κοιτά,
και με κρυφοχαμογελά,
την υπερηφάνεια του ξεχνά
και με γλυκοχαιρετά…
Κάτω στο ακρογιάλι τα κύματα θαυμάζω,
ένα, ένα τα κοιτώ, θέλω να ξεχωρίσω,
το πιο όμορφο να βρω.
Μα ένα κυματάκι
όμορφο, με τσαχπινιά γεμάτο,
απαλά τα πόδια μου χαϊδεύει,
και κρυφά μου σιγοψιθυρίζει,
να μείνουμε για πάντα μαζί
σε όλοι μας τη ζωή.
Αλεξανδρούπολη, Ιούλιος 2011
Ιi. Ποιο ΟΝΕΙΡΟ
Ποιο όνειρο θα μας ταξιδέψει
Στης θάλασσας το απέραντο
Γαλάζιο κύμα κρατώντας
Του σκάφους το τιμόνι,
Την πορεία σταθερά
Τους ύφαλους, τα βράχια,
Ν’ αποφύγουμε ετούτη τη φορά
Ποιο όνειρο θα μας φέρει
Τη γαλήνη, την ξαστεριά, την καλοκαιριά
Την αγάπη, την χαρά
Το χαμόγελο στα πικραμένα
Χείλη μας ξανά.
Ποιο όνειρο θα μας απογειώσει
Πετώντας με της ελπίδας
Τα ολόλευκα φτερά,
Ν’ ανεβούμε πολύ ψηλά,
Ν’ αφήσουμε κάτω χαμηλά
Τις πίκρες της ζωής,
Τα δάκρυα, τη λύπη, τη συμφορά
Να ταξιδέψουμε αντάμα αγκαλιά
Μαζί με την αγάπη, την ελπίδα,
Την ευτυχία, τη χαρά.
Οκτώβριος, 2010
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
