Της ποιησης

 
Γιορτάζουμε και εφέτος,
Ο καθένας στο κελί του.
Μπορεί ο οργανωμένος,
Να στείλει και την ευχή του.
 
Γράφονται οι επιστολές,
Δεν τελείωσαν οι εντολές
Και όσοι δεν υπακούν,
Πληρώνουν κλήσεις τσουχτερές!
 
Κόπασε η φουρτούνα,
Τελειώνει η καραντίνα.
Καλά πάμε καλά πάμε,
Δες φαίνεται μια ακτίνα!
 
Ο ιός ζει, βασιλεύει
Και ο άνθρωπος παλεύει.
Μέρα νύχτα ανήσυχος,
Την θεραπεία γυρεύει.
 
 
 

 
Με μικροεγκεφαλία
Και με τετραπληγία.
Με νεφρική ανεπάρκεια,
Κάνει αιμοκάθαρση!
 
Χωρίς μπαμπά, χωρίς μαμά,
Εγώ τον ταΐζω μαμά.
Μέρα νύχτα μαζί του,
Τον προσέχω πολύ καλά.
 
Όπως στην ηλεκτροπληξία,
Μπαίνει στην αφασία.
Είκοσι τετράωρο,
Χωρίς επικοινωνία!
 
Τρώει, πίνει, ενεργείται,
Δυστυχώς δεν κοιμάται.
Ήσυχος, με υπομονή,
Με χαρά συνέρχεται.
 
Μόλις περάσει η προσβολή,
Ελευθερώνεται, λαλεί.
Εμένα δεν με πειράζει,
Ίσως κάποιους ενοχλεί.
 
Γιατί παθαίνει, γιατί;
Ξέρουν μόνο οι ιατροί
Μεγάλη ταλαιπωρία,
Τι φταίει αυτό το ΓΙΑΒΡΙ;
 
Πολλά χρόνια με λοιμώξεις,
Του κάρου αντιβιώσεις!
Δεν υπάρχει άλλη λύση,
Θα παλέψεις, θα τις διώξεις!
 

 
Τίποτα δεν προσφέρουμε,
Συνέχεια υποφέρουμε.
Αρκετό καιρό χάνουμε,
Κάτι πρέπει να κάνουμε.
 
Ναι δεν θα αδικήσουμε,
Τι, πότε θα προσθέσουμε;
Δες ξεχάσαμε τα καλά,
Πες, πώς θα ευτυχίσουμε;
 
Μα γιατί δεν φροντίσαμε;
Δεν βλέπεις γονατίσαμε;
Χωρίς να υπάρχει λόγος,
Άμυαλοι δυστυχήσαμε.
 
Τονίζω αποτύχαμε,
Φίλε δεν κουραστήκαμε.
Μας άρεσε η τεμπελιά,
Ούτε και βαρεθήκαμε.
 
Ξοδέψαμε ξοδέψαμε,
Μια μέρα δεν ψαρέψαμε.
Καταστράφηκαν τα δένδρα,
Μα ούτε τα κλαδέψαμε.
 
Και παίξαμε και χάσαμε,
Καθόλου δεν ιδρώσαμε.
Ανοίξαμε και το στόμα,
Ευτυχώς το βουλώσαμε.
 
Ξέρουμε ήλιε, άστρα, γη,
Να η λύση, παραγωγή!
Αφού πάθαμε, μάθαμε,
Μόνο με καλή αγωγή!