Θοδωρης Γεωργιαδης* «Το εργο αυτο μπορει να θεωρηθει ως ενας θησαυρος, καθως μεσα απο προσωπικα βιωματα παρουσιαζονται πολλα ιστορικα γεγονοτα»

Καλησπέρα σας,

Όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες των προγόνων μας σχετικά με τα βιώματά τους, τις όμορφες στιγμές που έζησαν αλλά και τις στιγμές πόνου και στεναχώριας. Η αποτύπωση των συναισθημάτων αυτών στο χαρτί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πόση ψυχική δύναμη οφείλει  να έχει κάνεις για να τα καταγράψει και πόσος κόπος χρειάζεται να καταβληθεί για τη δημιουργία ενός τέτοιου βιβλίου; Η κ. Βικτωρία Δράκου καταφέρνει με αυτό το έργο να τιμήσει τους προγόνους της και να αγγίξει την καρδιά κάθε αναγνώστη.

Ποια είναι όμως η συγγραφέας του βιβλίου; Η  Βίκη-Βικτωρία Δράκου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε ανάμεσα στο Καντιλλί του Βοσπόρου και το Καντίκιοϊ μέχρι την ηλικία των ένδεκά της χρόνων. Η οικογένειά της εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Πόλη τον Αύγουστο του 1964 και προσέφυγε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ζούσαν εγκαταστημένοι από το 1935 οι επίσης Κωνσταντινουπολίτες γονείς της μητέρας της.

Έτσι, η Βίκη διέκοψε αναγκαστικά τη φοίτησή της στα «Ευγενίδεια Εκπαιδευτήρια» του Καντιλλί από την πέμπτη τάξη και συνέχισε τη φοίτησή της στη Θεσσαλονίκη. Αφού αποφοίτησε από το Αγγλικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπηρέτησε ως καθηγήτρια ξένης γλώσσας και ιστορίας στη Μέση Δημόσια Εκπαίδευση. Αποσπάστηκε για ικανό διάστημα στο Πανεπιστήμιο και υπηρέτησε στο τμήμα που διηύθυνε ο αείμνηστος γλωσσολόγος και παιδαγωγός Καθηγητής Χρίστος Τσολάκης, αρχικά ως μεταφράστρια και στη συνέχεια ως υποψήφια διδάκτορας. Από το 2003 έως και το 2006   μετακλήθηκε εξ Ελλάδος και δίδαξε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή της Πόλης. Κατά το διάστημα της υπηρεσίας της στην Πόλη πραγματοποίησε και μεγάλο μέρος της έρευνάς της που χρησιμοποίησε για τη συγγραφή του βιβλίου της με τίτλο «Βικτωρία», το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα.

Παράλληλα με τη διδασκαλία της γλώσσας ασχολήθηκε όλα τα χρόνια της υπηρεσίας της με το Θέατρο και το Περιβάλλον. Κατάφερε να μυήσει τους μαθητές της –και παράλληλα να μυηθεί και η ίδια– στη μαγεία του θεάτρου και στη γοητεία και τα μυστήρια του φυσικού μας περιβάλλοντος. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ξεπήδησαν ορισμένα θεατρικά έργα για παιδιά, τα οποία τώρα είναι υπό έκδοση, μαζί με δέκα από τα ποιήματά της που αναφέρονται κυρίως στα παιδικά της χρόνια, στην Πόλη.

Σήμερα είναι πια συνταξιούχος και ζει με τον σύζυγό της, τον μαθηματικό Γιάννη Καφφά, στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. Έχουν δύο γιους στο εξωτερικό και μια εγγονή που λέγεται επίσης Βικτωρία.

Για προσωπική της ευχαρίστηση ζωγραφίζει –μυημένη, εξ απαλών ονύχων, από τον πατέρα της που ζωγράφιζε θαυμάσια–, ενώ τα τελευταία χρόνια υφαίνει σε οργανωμένο εργαστήριο, έργα ταπισερί, κυρίως. Επιμένει να ασχολείται με τις δύο αυτές ωραίες τέχνες, όχι γιατί διαθέτει κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, αλλά γιατί η δημιουργική αυτή ενασχόληση την ηρεμεί και την ξεκουράζει ψυχικά.

«Η Βικτωρία πρόκειται για μια γυναίκα πρότυπο, η οποία καταφέρνει να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο χωρίς φόβο, αλλά με θάρρος και αποφασιστικότητα»

Η «Βικτωρία» είναι το πρώτο της έργο που εκδόθηκε, γιατί το χρέος να αφήσει στα παιδιά της στοιχεία για την ιστορία της οικογένειας ήταν πλέον πιεστικό. Την κ. Δράκου είχα τη χαρά να τη γνωρίσω πέρσι τον Μάιο στην Ξάνθη, όταν είπα και εγώ δυο λόγια για αυτό το βιβλίο.

Εάν κάποιος κοιτάξει το οπισθόφυλλο θα διαβάσει την εξής φράση: «Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται νωρίς γιατί η Βικτωρία κέρδισε τον τίτλο». Η Βικτωρία κερδίζει τον αναγνώστη από τις πρώτες μόλις σελίδες. Πρόκειται για μια γυναίκα πρότυπο, η οποία καταφέρνει να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο χωρίς φόβο, αλλά με θάρρος και αποφασιστικότητα. Στο πρόσωπό της ο κάθε ένας από μας μπορεί να ταυτίσει τη δική του μητέρα ή γιαγιά. Δεν άργησα και εγώ ως αναγνώστης να δω στο πρόσωπο της Βικτωρίας τις δικές μου γιαγιάδες, να αναπολώ στιγμές μου μαζί τους και να βρίσκω παρηγοριά επειδή βιάστηκαν να φύγουν και οι δυο από αυτόν τον κόσμο.

Το έργο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ένας θησαυρός, καθώς μέσα από προσωπικά βιώματα παρουσιάζονται σε εμάς πολλά ιστορικά γεγονότα, ο πόνος των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και ο άδικος ξεριζωμός τους. Βοηθά αφενός στο να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, αφετέρου μας ενθαρρύνει να διασώσουμε και εμείς ιστορίες των προγόνων μας αλλά και δίκες μας, ώστε να τις αφήσουμε στα παιδιά μας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς την κ. Βικτωρία Δράκου που μου έδωσε τη δυνατότητα να διαβάσω το υπέροχο βιβλίο της και να μιλήσω για αυτό, την καθηγήτριά μου, την κ. Πηνελόπη Καμπάκη, η οποία ενδιαφέρεται και βοηθά συνεχώς όλους τους φοιτητές της σχολής μας και την κ. Δώρα Κάσσα-Παπαδοπούλου, με την οποία είχαμε μια άψογη συνεργασία και συνεννόηση!

Εύχομαι η συνέχεια της βιβλιοπαρουσίασης να μας ταξιδέψει μέχρι τον Βόσπορο!

Διαβάστε το αναλυτικό ρεπορτάζ της εκδήλωσης εδώ

*O Θοδωρής Γεωργιάδης είναι φοιτητής του ΤΕΦ ΔΠΘ. Το κείμενο είναι η εισήγησή του στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Βίκης Δράκου, «Βικτωρία», Εκδόσεις «Νησίδες», 2018, στην Πολιτιστική Κίνηση ν. Ροδόπης, την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.