Συνεπηραν το κοινο του Paspartu Live Stage τα «Κιτρινα Ποδηλατα»

«Με δυο κιθάρες» οι αδερφοί Παντελιά, κοινώς γνωστοί ως τα «Κίτρινα Ποδήλατα», ταξίδεψαν όσους βρέθηκαν στη μουσική σκηνή του Paspartu, όπως πολύ καλά, ακούραστα και πάντοτε μουσικά μας ταξιδεύουν τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια. Ένα live γεμάτο αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, τραγούδια σπουδαίων καλλιτεχνών που βρέθηκαν στο διάβα τους και σπουδαίων ανθρώπων του χώρου που βιάστηκαν να φύγουν, αφήνοντας πίσω το πολύτιμό τους έργο. Ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος Παντελιάς με δυο κιθάρες και το κοινό που κρατούσε τον ρυθμό και έδινε παλμό όλο βράδυ, συνέθεσαν μία ακόμη μουσική συνάντηση γεμάτη μελωδίες μέσα στο φθινόπωρο.

Λίγες μέρες πριν το live, ο Γιώργος Παντελιάς, εκ μέρους και των δύο αγαπημένων μελών και αδερφών του συγκροτήματος, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής» και την εκπομπή «Τυχαία Αναπαραγωγή» για την πορεία και τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει τα «Κίτρινα Ποδήλατα», την δισκογραφική «Τριλογία», το διάστημα του κορωνοϊού, καθώς και τη διαδρομή που έχουν κατά νου να ακολουθήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα.

Είκοσι και πλέον χρόνια αδιάλειπτο «πετάλι» στον χώρο της μουσικής

ΠτΘ: Η πορεία σας στον χώρο της μουσικής μετρά πάνω από είκοσι χρόνια δίχως διάλειμμα γεγονός που αποδεικνύει πολλά…

Γ.Π.: Ξεκινώντας, να πω ότι μιλάω εννοείται και εκ μέρους του αδερφού μου. Συμβαίνει να ταυτίζονται γενικώς οι απόψεις μας, οπότε με όποιον και να μιλάει κανείς είναι σαν να μιλάει και με τους δύο. Το γεγονός ότι είμαστε «εξ αίματος» συνεργάτες είναι ένα από τα συστατικά της αντοχής μας στο πέρασμα του χρόνου. Και όταν έχεις κοινή φιλοσοφία και σε ενδιαφέρουν τα ίδια πράγματα σε σχέση με τη μουσική, τότε δεν είναι δύσκολο να τα βρεις και να πας παρακάτω, όμορφα κι ωραία.

ΠτΘ: Το ξεκίνημα στον κόσμο της μουσικής ήταν κοινό και για τους δύο;

Γ.Π.: Ως μεγαλύτερος, ξεκίνησα εγώ από τα έξι μου χρόνια, με σπουδές κλασικής κιθάρας στο ωδείο. Μετά από έξι χρόνια κι ενώ ο αδερφός μου μεγάλωνε με κιθάρες δίπλα του και τον ήχο της κιθάρας από τον μεγάλο του αδερφό να ηχεί στα αυτιά του κάθε μέρα πήρε κι αυτός το μικρόβιο και στην πορεία έγινε πολύ πιο εξελιγμένο «μοντέλο» από μένα. Όλη η ιστορία της μεταξύ μας σχέσης και της ενασχόλησής μας με τη μουσική σε επίπεδο παρέας, συγκροτημάτων κλπ, ξεκινάει στην εφηβεία μας. Τότε, αποφασίσαμε για λόγους έκφρασης να φτιάξουμε το πρώτο μας συγκρότημα, όπως ονειρεύονται όλα τα παιδιά που παίζουν μουσική. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας, η οποία είχε παράλληλα τις σπουδές μας στο ωδείο, τη διεύρυνση των γνώσεών μας και τις πανεπιστημιακές μας σπουδές ο καθένας στη δική του σχολή. Ο Αλέξανδρος, βέβαια, αποφάσισε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη μουσική, άφησε τη σχολή του και διεύρυνε πολύ περισσότερο τις γνώσεις του στην κλασική κιθάρα. Εγώ συνέχισα με την σπουδή των μαθηματικών, πάντοτε παράλληλα με το ωδείο και το κλασικό τραγούδι .

ΠτΘ: Ήσασταν από την αρχή «Κίτρινα Ποδήλατα» ή το όνομα ήρθε αργότερα, όταν τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά;

Γ.Π.: Όταν ήμασταν με φίλους μας και παίζαμε σε διάφορα στέκια και επειδή ήμασταν μια ομάδα παιδιών από δυτικές συνοικίες της Αθήνας, όπως το Περιστέρι, το Χαϊδάρι κλπ είχαμε την ονομασία «Ανάδυση», γιατί εμπεριέχει τη λέξη «δύση». Κάπου στο 1999, όταν μας έγινε πρόταση από την εταιρία μας να κάνουμε κάποιο άλμπουμ, οι δύο τύποι που αποφάσισαν να πάνε σοβαρά και να αφοσιωθούν σε αυτό ήμασταν εμείς οι δύο. Τα υπόλοιπα παιδιά δεν θέλησαν να ακολουθήσουν μια πιο επαγγελματική προσπάθεια πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο, μείναμε οι δυο μας κι έτσι αποφασίσαμε να βγάλουμε ένα όνομα που θα μας συνόδευε για όλα τα χρόνια που θα κάναμε αυτό το ταξίδι, χωρίς τότε να ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει.

Από άποψη φιλοσοφίας διαλέξαμε ένα όνομα, το οποίο να είναι ένα όχημα με το οποίο να ευχαριστηθούμε την όποια διαδρομή. Το ποδήλατο είναι ένα όχημα στο οποίο πρέπει να κάνεις πετάλι για να φτάσεις κάπου, άρα βασίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις για να ανταπεξέλθεις στα δύσκολα, οπότε καταλαβαίνετε με ποια λογική περίπου κινηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουμε.

ΠτΘ: Υπήρξαν πολλές φορές που χρειάστηκε να «τραβήξετε πετάλι» σε δύσκολες διαδρομές;

Γ.Π.: Το μεγαλύτερο μέρος της πορείας μας είχε πολύ σκληρό πετάλι! Μόνο εμείς ξέρουμε πραγματικά πόσες ανηφόρες έχουμε ανέβει… Το σημαντικό όμως είναι ότι τις έχουμε ανέβει και δεν τις χρωστάμε πουθενά. Τις χρωστάμε μόνο στα πόδια, τα χέρια, τις δυνάμεις μας και στο μουσικό μυαλό μας. Από ‘κει και πέρα, ο χρόνος θα δείξει τι άλλη διαδρομή μας μένει.

Η αφοσίωση, οι πειραματισμοί και η μουσική «Τριλογία»

ΠτΘ: Οι δημιουργίες, τα βήματα και η μέχρι τώρα πορεία σας στον χώρο της μουσικής δείχνει ότι δεν έχετε κάνει συμβιβασμούς, δεν έχετε βάλει νερό στο κρασί σας και τα κομμάτια σας παραμένουν ζωντανά στο πέρασμα του χρόνου και συντροφεύουν κι άλλες γενιές…

Γ.Π.: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε κάνει εκπτώσεις. Από την αρχή λέγαμε ότι θα κάνουμε τη μουσική που θα μας διέταζε το μέσα μας. Επίσης είμαστε πολύ πειραματικοί σαν συγκρότημα, κάνουμε πάρα πολλά πράγματα και δεν θέλουμε να βάζουμε σαν δικαιολογίες τις δυσκολίες, πρώτον, γιατί ούτως ή άλλως η ζωή και όλη μας η ενέργεια, απ’ το πρωί της Δευτέρας μέχρι και το βράδυ της Κυριακής είναι αφιερωμένη και δίνεται με αγάπη σε αυτό το πράγμα και δεύτερον, επειδή μας ακούν και πάρα πολλά νέα παιδιά, δεν θέλουμε να βλέπουν ένα συγκρότημα το οποίο βάζει μπροστά δικαιολογίες, δυσκολίες της εποχής ή σημεία των καιρών και επαναπαύεται σε κάποια κεκτημένα. Θέλουμε να βλέπουν ανθρώπους οι οποίοι είναι καθαροί και ξεκάθαροι με τον τρόπο που δουλεύουν, δεν αναζητούν το γρήγορο και το εφήμερο, αλλά ακόμα και σε δύσκολες εποχές προσπαθούν ξανά και ξανά να διευρύνουν τη γνώση τους, κάτι που έχει φύγει από το οπτικό πεδίο των νέων ανθρώπων. Νομίζουν πλέον ότι αν πας στην τηλεόραση και σε κρίνουν ένας δύο τύποι σε ένα κανάλι δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο. Το γρήγορο, το εύκολο και χωρίς κόπο δεν υπάρχει. Εμείς, όπως και άλλα παιδιά το προβάλλουμε. Η πορεία μας από το 2015 έως το 2019, αν πάρουμε την πρόσφατη μουσική μας ιστορία, έχει μια τριλογία, το “Acoustic Project”, το “Electro Project” και το “Orchestra Project” που χρειάστηκε πολλά χρόνια μελέτης και πολύ κόπο για να γίνουν. Αν κάποιος μπει στο διαδίκτυο και ακούσει κάποια πράγματα από αυτά τα project θα καταλάβει πόση δουλειά χρειάστηκε.

Η εικόνα, λοιπόν που βγαίνει προς τους νέους ανθρώπους πρέπει να είναι μία εικόνα συνεχούς προσπάθειας χωρίς πολλές δικαιολογίες.

ΠτΘ: Μετά από τόσα χρόνια και ύστερα από αυτές τις τρεις εξαιρετικές και διαφορετικές- μεταξύ τους- δισκογραφικές δουλειές σε τι ήχο καταλήγετε;

Γ.Π.: Καταρχάς, αυτό το εγχείρημα της τριλογίας έγινε μετά από δεκαπέντε χρόνια συνεχούς πορείας και εμπειρίας και με έναν ήχο που στην πορεία τον εξελίξαμε, τον βρήκαμε και φτιάξαμε ένα κοινό το οποίο μας κάνει την τιμή και μας ακούει ανά την χώρα. Απλώς μετά από δεκαπέντε χρόνια και έχοντας κάνει ένα level up στις σπουδές και τα παιξίματά μας, -ο Αλέξανδρος έχει φτάσει σε ένα επίπεδο δεξιοτεχνίας στην κιθάρα- και ακολουθώντας τη γνώση φτάσαμε σε ένα σημείο που είπαμε ότι αντί να μείνουμε στα κεκτημένα του ήχου μας και απλά να βγάλουμε άλλον έναν δίσκο, προτιμήσαμε να ανακατέψουμε ξανά την τράπουλα να δούμε τον εαυτό μας μέσα από παλιά και νέα τραγούδια και από ένα νέο πρίσμα αυτή τη φορά ξεκινήσαμε το πρώτο μέρος της τριλογίας. Δύο παιδιά με δύο κιθάρες, ο ένας απέναντι απ’ τον άλλον, όπως ακριβώς όταν ήμασταν πιτσιρίκια, μόνο που τώρα έχουμε φορτωμένη στην πλάτη μας μία πορεία και πολύ εμπειρία σε έναν χώρο που αγαπάμε πολύ. Άρα σίγουρα θα έβγαινε κάτι ωραίο σε μία νέα βάση. Από το πρώτο άλμπουμ, το ακουστικό -το οποίο έχουμε στις αποσκευές μας για τις συγκεκριμένες εμφανίσεις, όπως και στην Κομοτηνή- πέρασε σε μία τεράστια ορχήστρα εξήντα ατόμων και πάλι με αυτά τα δύο παιδιά να μπορούν να σταθούν με βάση τις γνώσεις τους, την κλασική τους παιδεία, την άποψή τους για τη μουσική. Κι από ‘κει και πέρα κάναμε το τρίτο μέρος που είναι ένα εντελώς διαφορετικό project που χρειάστηκε τρία ολόκληρα χρόνια ενημέρωσης και έρευνας για να μπορέσουμε να αποτυπώσουμε με μία δική μας ματιά το “Electro Project”.

Μετά από όλο αυτό και μετά το πέρας του κορωνοϊού προσπαθούμε, από τη νέα χρονιά, να μπούμε στο στούντιο και να επανέλθουμε στον ηλεκτρικό μας ήχο. Όμως, όποτε έχουμε την ευκαιρία -επειδή το “Acoustic Project” είναι πολύ επικοινωνιακό και έχει ιδιαίτερα παιξίματα- σε χώρους που θα μπορούμε να το υποστηρίξουμε και που θα συναντήσουμε ωραίους ανθρώπους που θα θέλουν και οι ίδιοι να γίνουμε μία παρέα και να τραγουδήσουμε, θα συνεχίσουμε να το ταξιδεύουμε.

Η σημασία της τέχνης και της διάδρασης και νέος δίσκος

ΠτΘ: Μετά τα lockdowns και τη δύσκολη περίοδο του κορωνοϊού, οι ζωντανές εμφανίσεις έχουν επιστρέψει κι εσείς είστε ενεργοί και παρόντες. Πώς βιώσατε την περίοδο του εγκλεισμού και μετά από αυτά τα δύο προηγούμενα – περίεργα χρόνια, πώς είναι ο κόσμος στα live;

Γ.Π.: Την περίοδο της καραντίνας προσπαθήσαμε να μείνουμε ενεργοί και εκμεταλλευτήκαμε τον ελεύθερο χρόνο που είχαμε για να διευρύνουμε τη γνώση μας. Διαβάσαμε πολύ, μελετήσαμε πολύ πάνω στις κιθάρες μας, ονειρευτήκαμε, γράψαμε, διαβάσαμε ποίηση ξανά, γεμίσαμε ενέργεια και δεν κάναμε ποτέ live stream. Θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνεις live stream εφόσον δεν βρίσκεσαι με τον άλλον από κοντά. Κι αυτό τελικά επιβεβαιώνεται, γιατί βγαίνοντας ξανά σε συναυλίες βλέπουμε ότι ο κόσμος συνειδητοποίησε και εσωτερικά μέσα του πόσο πολύτιμή είναι η τέχνη, η μουσική, το θέατρο, η ψυχαγωγία και η διασκέδαση γενικότερα για τις ζωές μας και για να μπορούμε να έχουμε μία όμορφη επόμενη μέρα με καλύτερη ψυχολογία μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει και γίνεται πιο δύσκολος. Ο κόσμος κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν κάτι αυτονόητο τελικά και ότι είναι κάτι που το χρειαζόμαστε πάρα πολύ για να πάμε παρακάτω. Κι επειδή είναι πολύ δύσκολοι οι καιροί και δυστυχώς, ιδιαίτερα στη νεολαία, προβάλλονται πολύ άσχημα – κατά την ταπεινή μου άποψη- μουσικά και πολιτιστικά πράγματα, θα πρέπει όσο μπορούμε να ψάχνουμε εκείνα τα οποία δεν βρίσκονται στη βιτρίνα. Όχι αυτά που τα μέσα σου επιβάλλουν να τα βλέπεις και να πηγαίνεις προς τα εκεί. Για ένα συγκρότημα, είναι πάρα πολύ σημαντικό ένα ταξίδι, μία επίσκεψη σε έναν όμορφο τόπο με ωραίους ανθρώπους. Όταν βλέπουμε στις συναντήσεις μας ότι υπάρχει ένα κοινό μήκος κύματος φεύγουμε πιο δυνατοί από πριν γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε μόνοι μας στη σκέψη. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κάθε φορά που εμφανιζόμαστε. Ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι αυτό για την ψυχολογία και την ανάτασή μας αυτούς τους καιρούς. 

Από όλη αυτή τη συνθήκη πρέπει να μάθουμε κυρίως, ότι δύσκολα υπάρχουν και θα ξανά υπάρξουν. Το σημαντικό που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι ότι στα δύσκολα πρέπει να ποντάρουμε στην αλήθεια, τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας, σε αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν, να μειώσουμε εγωισμούς, να μάθουμε και να γίνουμε πιο σοφοί από τις δυσκολίες! Ό,τι μας δίδαξε ο κορωνοϊός, ό,τι μας διδάσκει αυτός ο νέος παράλογος πόλεμος που γίνεται, ό,τι μας διδάσκει όλη η προσπάθεια για αλλοίωση των λαών και των ιδιαιτεροτήτων, καλό θα είναι να το κρατάμε και να γινόμαστε πιο σοφοί στην καθημερινή μας ζωή, να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και να πηγαίνουμε παρακάτω όσο μπορούμε με ποιότητα και ουσία και όχι με το φαίνεσθαι και με εφήμερα πράγματα. Όλα τα δύσκολα θα ‘ρθουν και θα φύγουνε, το θέμα είναι να παίρνουμε το δίδαγμά τους και να μην το ξεχνάμε την επόμενη μέρα.

ΠτΘ: Με τον ερχομό του χειμώνα να περιμένουμε μία νέα δισκογραφική δουλειά από τα «Κίτρινα Ποδήλατα»;

Γ.Π.: Νέο δίσκο θα έχουμε από τη νέα σεζόν, όταν θα βάλουμε κάτω το υλικό μας με ηρεμία. Πάντοτε κάνουμε κάτι όταν υπάρχει λόγος και αιτία. Αν τα τραγούδια μας έχουν να πουν κάτι και να δείξουν αισιοδοξία και φως στο τούνελ τότε θα κάνουμε ένα νέο άλμπουμ. Αν δούμε ότι δεν έχουμε πραγματικά να πούμε κάτι στον κόσμο, δεν θα κάνουμε ένα άλμπουμ απλά για να εξυπηρετήσουμε το γεγονός ότι πρέπει να βγάλουμε έναν δίσκο ακόμα. Θέλουμε πάντα να συνοδεύουμε όσο μπορούμε την ψυχολογία του κόσμου, να την ανεβάζουμε και να κάνουμε όποιον μας ακούει να πιστέψει σε μια επόμενη μέρα. Πιστεύω τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη θα αποφασίσουμε αν θα κάνουμε κάτι καινούργιο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.