Στην Κομοτηνη ο Θωμας Κοροβινης για το μυθιστορημα του «55»
Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κομοτηνής βρέθηκε το Σάββατο 27 Μαΐου ο Θωμάς Κοροβίνης, καλεσμένος της Λέσχης Φιλαναγνωσίας Κομοτηνής για την παρουσίαση του μυθιστορήματος του «55», που επικεντρώνεται στο τουρκικό πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 εναντίον κάθε ρωμαίικου στοιχείου, το οποίο αποτελεί σημείο καμπής για την συρρίκνωση της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Κωνσταντινούπολης.
Τον συγγραφέα προλόγισε η κ. Ρένα Σαμαρά- Μάινα, φιλόλογος – υπεύθυνη της Λέσχης Φιλαναγνωσίας Κομοτηνής, ενώ η εκδήλωση επενδύθηκε μουσικά με ήχους εμπνευσμένους από την Πόλη.
Ένα μυθιστόρημα για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης
Επιστρέφοντας μετά από πολλά χρόνια στην Κομοτηνή, ο κ. Κοροβίνης παρατήρησε πως έχει χαθεί εκείνο το αρκετά βαρύ και χαρακτηριστικό ανατολίτικο χρώμα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, όταν ήταν η πιο ανατολίτική πόλη στη χώρα, και θα μπορούσε να συσχετισθεί, με πόλεις της Ανατολίας που είχαν αυτό το χρώμα, που δεν το συναντάς παντού, και έχει αποκτήσει την όψη μιας σύγχρονης με ελληνικά χαρακτηριστικά πόλης.
Όσο για το μυθιστόρημα, ο ίδιος επεσήμανε πως ξεκίνησε ως χρέος απέναντι στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε 7 χρόνια και επισκέφτηκε πολλές φορές, και κυρίως απέναντι στην ομογένεια, για να αναδείξει την εποχή των γεγονότων του 1955, που είναι χαρακτηριστικά για την ιστορία της, και σημαίνουν πλέον τον αφελληνισμό της Πόλης, που συμπληρώθηκε με τις απελάσεις του ’65 και μετά και την εισβολή στην Κύπρο, άρχισε να ξεθυμαίνει ο Ελληνισμός της Πόλης με αποτέλεσμα να έχει απομείνει ένα δείγμα των παλιών Ρωμιών που έδιναν κάποτε τον χαρακτηριστικότερο και δυναμικότερο τόνο στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτό, τόνισε ήταν αποτέλεσμα και της αδιαφορίας της Ελληνικής διπλωματίας, που δεν ήταν σε θέση να διεθνοποιήσουν το θέμα, μιας και ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν παροικιακός, αλλά βρισκόταν στην πρωτεύουσα του γένους για αιώνες.
Ο ίδιος χαρακτήρισε το μάτι με το οποίο έβλεπε την Πόλη «αντιτουριστικό», έχοντας περπατήσει και γνωρίσει πολλές πτυχές της που δεν θα μπορούσε κανείς με μια απλή επίσκεψη. Σε αυτό το πλαίσιο φαντάστηκε μια γυναικεία προσωπικότητα, την Μαρίκα την Ταταυλιανή, η οποία είναι και λόγια και λαϊκός άνθρωπος, η οποία μέσα στο βιβλίο αφηγείται την ζωή της, αλλά και την ιστορία της Κωνσταντινούπολης μέσα στον 20ο αιώνα, από τις αρχές του μέχρι περίπου το 2000.
Όλο αυτό το οδοιπορικό στη ζωή της στην Πόλη, είναι κομματιασμένο από τα σπαράγματα των εφιαλτών της από τα γεγονότα εκείνα.
Η δυνατότητα της λογοτεχνίας και της συγγραφής
Η λογοτεχνία σου δίνει παραστάσεις της εποχής, των ανθρώπων και των εποχών, και συμπληρώνει, την ιστορία των πόλεων, σημείωσε, όμως πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που θα το κάνουν, και οι οποίοι δεν γεννιούνται κατά παραγγελία, ούτε ως ανάγκη της ιστορίας. Με αυτή την έννοια, κάποιες πολιτείες ήταν περισσότερο αδικημένες ή δικαιωμένες από άλλες, με δημιουργούς να αναδεικνύουν την ιστορία των πόλεων τους, όπως ο James Joyce στο Δουβλίνο, ο Γιώργος Ιωάννου στη Θεσσαλονίκη, ο Μένης Κουμανταρέας στην Αθήνα.
Όπως τόνισε, υπάρχει η δυνατότητα ακόμα για συγγραφή, αρκεί ο δημιουργός να θέλει να αφιερώσει το χρόνο από τη ζωή του για να γράψει, να συνθέσει ή οτιδήποτε. Η δουλειά του συγγραφέα άλλωστε είναι δουλειά εργαστηρίου, μοναχική και δεν αμείβεται, ειδικά στην Ελλάδα που το κοινό είναι από τη φύση του περιορισμένο λόγω της γλώσσας.
Από τη συγγραφή άλλωστε, όπως θύμισε ο κ. Κοροβίνης, στη Ελλάδα δεν μπόρεσαν να ζήσουν ούτε ο Σεφέρης, ούτε ο Ελύτης, και μόνο ο Καζαντζάκης κατάφερε να βγει γιατί διεθνοποιήθηκε το όνομά του. «Δεν είμαστε χώρα που μπορούμε να κάνουμε εξαγωγή σε άλλους λαούς του δικού μας πνευματικού προϊόντος, πλην του αρχαίου κάλλους» τόνισε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
